Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar og afi, 
Terry Douglas Mahaney Múrarameistari 
lést á heimili sínu þriðjudaginn 22 nóvember 2022.


Útför hans fer fram frá Guðríðarkirkju Grafarholti

Elsku Mamma okkar, tengdamamma, amma og langamma lést á hjúkrunarheimilinu Eir 11.nóvember í faðmi fjölskyldunnar. 

Útför fer fram í Guðríðarkirkju í Reykjavík þann 29. nóvember klukkan 13

Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma lést á hjúkrunarheimilinu Nesvöllum, Hrafnistu í Reykjanesbæ

Astrid Alice Lid fæddist í Vestre Vikebygd 3. janúar 1938. Foreldrar hennar voru Agnes Amanda Asphaug (1914-1976 ) og Alf Lid (1911-1977). Alice ólst upp í Oa í Førde í Hordeland. Oa er sveit inn með Ålfjord sem er 27 km langur fjörður í Noregi og tilheyrir Sveio Kommune í Vestland. Systkyni Alice voru Grete Malene Molvær (1940-1994) og Odmund Lid (1943). Odmund tók við æskuheimilinu í Oa við fráfall foreldrana og hefur því fjölskyldan getað sótt þangað í gegnum árin og eru margar góðar minningar frá Oa og Oavika (naustið). 

Alice þurfti ung að sækja skóla frá heimilinu. Hún sótti barnaskóla , framhaldsskóla í Vikebygd, stundaði nám við Vatles Handelsskule og fór í húsmæðraskóla við Sunnhordland folkehögskule 1952-1953 og lærði þar almennt um 

Eftir að skólaárunum lauk vann hún hin ýmsu verk en þó einkum innan þjónustugeirans. 

Á tímabilinum 10. Júní 1955 til 22. apríl 1956 vann hún hjá Hótel Solfonn, Högfjellshotell 

“de förste to månader som kjökkenpike, senere I spisesalen. Hun hadde ingen praksis I dette arbeide fra för, men kom fort inn i det, og har gode forutsetninger for serveringsarbeidet. Frk. Lid er arbeidsvillig, rask og ordenlig, og har en pen fremtreden. Vi kan gi henne vår beste anbefaling til liknenede arbeide”

Hún vann sem servergingsdame við Fagerheim Fjellstue sumarið 1956 og fékk hún góð meðmæli eftir sumarið sem hljóðaði svo 

“hun er nöyaktig, har en meget tiltalende vesen,- snill og tjenestevillig”.

Hún vann sem stuepike á Victoria hotell 18. október 1956 til 24. maí 1957. 

Þá vann hún á Hótel Astoria sem serveringsdame (21/10-31/12 1958) og síðan sem resepsjondame (1/1´58 til 30/11 ´59). Þar fékk hún bestu meðmæli 

“Fröken Lid har behagelig fremtreden, blid og vennlig mot alle. Hun er også flink å pålitelig i sit arbeid¨

Það var svo á tímabilinu 1959-1964 sem hún fór til London á vegum ráðningarskrifstofu til að vera sem AuPair hjá amerískum sendiráðsfulltrúa, Poggemeyer fjölskyldunni. Þar vann hún við að gæta tveggja ungra drengja á meðan að þau hjónin tóku þátti ýmsum opinberum viðburðum og skemmtanahaldi enda diplomatar þar í landi. Á þessum árum bjó hún inn á heimili þeira að Maitland Court, Lancaster Terrace, London. 

Eftir að árunum í London lauk var komið að því að halda heim til æskuslóðanna. Hún hafði þá frétt af ungri konu (Anne Maria Frank) frá heimabyggðinni sem var búsett á Íslandi. Hún kom til Íslands og hitti þar sinn lífsförunaut og síðan urðu árin mörg á Íslandi. Hvítserkur var eitt af því sem hana langaði alltaf að sjá enda hafði henni einu sinni borist póstkort með mynd af honum. Það liðu þó um tuttugu ár áður en hún náði að ferðast þangað og bera hann með eigin augum.  

Alice og Einar giftu sig með leyfi forseta 24. desember 1964. Giftingin var heima hjá séra Garðari Þorsteinssyni presti í Garðaprestakalli Hafnarfirði. Svaramenn voru Anne Maria Þórðarson (Frank) og Sæmundur Þórðarson.

Alice og Einar eignuðust þrjú börn. 1) Geir f. 16. september 1966. Hann er giftur Lailu Park frá Færeyjum. Saman eiga þau Hauk Örn og á hann tvær stelpur þær Yasmina og Daniella. 2) Halldór f. 27. október 1968. Hann er giftur Þuríði Ingibjörgu Elísdóttur úr Sandgerði. Saman eiga þau Ástríði Auðbjörgu og Elís Einar Klemens. 3) Þórunn Agnes f. 25. júní 1970. Hún er gift Hannesi Hjalta Gilbert úr Keflavík. Saman eiga þau Helenu Rós, Guðna Má (tvíburar) og Einar Hjalta.  

Nálægðin við sjóinn var þeim hjónum mikilvæg. Einar naut þess að búa á sínum æskuslóðum en Alice sem einnig þekkti sjóinn naut þessarar nálægðar og að fá að sjá hann. Hún sagði oft að hér sæi hún landið en í Noregi þá sæist ekki landið fyrir öllum trjánum. Veðurskilyrðin voru ekki blíð inn á Vatnsleysu en hið opna svæði og frjálsræði sveitarinnar var eitthvað sem þau hjónin kunnu að meta og áttu sameiginlegt. 

Einar stundaði sjómennsku flest sín ár og tók Alice þátt í flest öllu nema að fara á sjóinn með honum, þó svo að það hafi gerst endrum og sinnum. Þau upplifðu bæði síldarævintýrið á Seyðisfirði, hún við að salta síldina og hann var á sjó með bræðrum sínum. Heima á Vatnsleysu voru þau með lítinn bát og stunduð var Grásleppu- og rauðmagaveiði. Rauðmagi var seldur við Reykjanesbrautina og minniststætt er stórt og mikið skilti sem sett var topp á gamla Landrovernum “Rauðmagi til sölu”. 

Alice vann marga veturna við það að fella net fyrir þau sjálf sem og aðra auk þess að skera utan af netum en það gerði hún einungis fyrir sinn mann (sína útgerð). 

Blóm og hvers lags garðyrkja áttu hug hennar frá því snemma á vorin og fram á haust. Það verður seint sagt að aðstæður hafi verið auðveldar. Hún reyndi þó ýmis konar ræktun. Hefðbundið rótargrænmeti var að sjálfsögðu ræktað. Sett voru niður tré og runnar til að skapa skjól. Hugur hennar stóð þó mest til að auka litlagleðina í kringum sig og því hófst hvert vor með því að sáð var fyrir sumarblómunum. Að velja fræ, sjá þau koma upp og síðan að koma þeim fyrir svo þau fengu sem mest að njóta sín og skapa þann lystigarð sem garðurinn var svo sannarlega var á sínum bestu áru. Mikið var lagt á sig við að finna eins mörg afbrigði af fjölærum plöntum og kostur var. Þau hjónin settu upp gróðurhús í garðinum sem skapaði margar gleðistundir en þar voru blóm ræktuð og margir kaffibollar drukknir. Garðurinn fékk tvisvar sinnum viðurkenningu (1985 og 2005) fyrir fegurð sína og gott viðhald við erfiðar aðstæður. 

Hannyrðir léku í höndum hennar. Áhugi hennar var helst að sauma nógu fíngerðar myndir, helst með 1-2 þráðum af DMC garni. Eftir hana liggur fjöldinn allur af handverki. Myndir sem prýða mörg heimili bæði hér á landi og í Noregi. Oft kom fólk og bað hana um að sauma fyrir sig og þá mjög gjarnan gerði hún þau skipti að þá fengi hún það sem eftir væri s.s. garn og munstur en síðan saumaði hún gjanan aðra eins mynd fyrir sig þegar að pöntunin var klár. Þannig hefur hún saumað mjög margar myndir í tvíriti og sumar í þríriti. Hún saumaði margar myndir eftir dönsku hönnuðunum Eva Rosenstand / Clara Wæver. Svo margar að það þyrfti marga veggi ef halda ætti sýningu. Hún saumaði þrjá rokokko stóla (einn fyrir Ástríði og tvo fyrir Helenu Rós) en hún gerði líka talsvert af því að sauma munstur fyrir fólk sem það kláraði svo sjálft með að fylla út í eins og sagt er eða öfugt. 

Er dóttir hennar fékk óvænt sumarafleysingarstarf á Hrafnistu í Hafnarfirði atvikaðist það að kokkurinn spurði hvort mamman væri ekki laus til að koma og vinna líka. Þá var reyndar Valgerður, mágkona Einars einnig að vinna þar og hafði nefnt Alice við kokkinn. Úr varð að Alice og Þórunn keyrðu saman til vinnu allt sumrið og líkaði vel. Alice kunni allt og var fljótlega farin að vinna með kokkunum og aðstoða við alla matseld og skömmtun. Hennar sérverkefni var að taka að sér að gera rækjusalatið en hún koma með nokkra nýjung þar sem féll svo vel í kramið að eftir þetta var hún ein að útbúa það salat. Árin hjá Hrafnistu urðu um 10 og náði hún að eignast marga góða vini og fór í starfsmannaferðir bæði innanlands og utan. Eftirminnilegust var ferðin til Prag þar sem hún keypti sér langþráða kristalljósakrónu sem hana hafði lengi dreymt um að eignast. 

Einar lést 19. September 1999 í kjölfar aðgerðar. Hann lést á gjörgæsludeild Landspítlans sex dögum eftir að gerð var aðgerð til að laga æðagúlp sem fannst við ósæðina niður í kvið. Hann vaknaði aldrei upp frá þeirri aðgerð sem reyndist mun flóknari og erfiðari á margan máta og hann talsvert veikur fyrir. 

Þetta reyndist verða síðasti vinnudagur Alice hjá Hrafnistu en heilsu hennar hrakaði allverulega eftir fráfall Einars. 

Alice hélt áfram að búa á Vatnsleysu og sinnti sínum áhugamálum, garðinum og hannyrðunum á meðan að þrek og sjón leyfðu. Hún veiktist alvarlega 2020 og ákvað að sækjast eftir því að fá innlögn á hjúkrunarheimili. Hún náði að vera 12 daga á hjúkrunarheimilinu Nesvöllum, Hrafnistu í Reykjanesbæ áður en að hún lést 15. nóvember 2022.

Minningar um Alice munu lifa áfram, hún var ákveðin, ósérhlífin, réttsýn og umfram allt góð manneskja. Hún var ákaflega stolt af sínum uppruna en á sama tíma var hún mikill Íslendingur og vildi hvergi annars staðar búa. 

Móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma 
Elín Magnúsdóttir Lindargötu 57 
lést þann 17. nóvenber sl. 
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu


Elín Magnúsdóttir fæddist á Hverfisgötu 67 í Reykjavík 23. maí 1931. Hún lést á Landspítalanum í Fossvogi 17. nóvember 2022. Foreldrar hennar voru Kristinn Magnús Halldórsson bifreiðastjóri, fæddur í Reykjavík 26. október 1905, látinn 16. september 1967, og Jóna Kristín Sigurðardóttir sem fædd var í Götuhúsum á Stokkseyri þann 23. september 1908. Hún lést í Reykjavík 19. maí 1993. Elín var næst yngst fjögurra systra. Elst var Valgerður fædd 16. ágúst 1928, látin 21.maí 2005. Næst elst var Sigríður fædd 3. október 1929, látin 26. október 2018. Yngst er Gíslína, eða Gilla eins og hún er alltaf þekkt, fædd 4. febrúar 1941. 

Elín giftist Sigurði Gunnarssyni bifreiðastjóra þann 16. september 1954, skömmu fyrir fæðingu einkadótturinnar. Á 25 ára afmælisdegi hans, Sigurður lést þann 22. október 2012. Foreldrar Sigurðar voru hjónin Helga Oddsdóttir og Gunnar Ólafsson.

Þau eignuðust eina dóttur, Kristínu Sigurðardóttur þann 14. nóvember 1954. Kristín er gift Rúnari Geirmundssyni sem fæddist þann 19. nóvember 1954. Synir þeirra eru Sigurður Rúnarsson fæddur 19. mars 1974 og Elís Rúnarsson fæddur 15. nóvember 1981. 

Börn Sigurðar og Guðnýjar Örnu Sölvadóttur Beck eru Stefán Elís fæddur 20. júlí 2000 og Arna Rut fædd 19.september 2005. Kærasta Sigurðar er Árný Vigfúsdóttir.

Elís er kvæntur Katrínu Erlu G. Gunnarsdóttur og eru börn þeirra þrjú. Móey Marta fædd 29. júlí 2012, Flóki Freyr fæddur 27. ágúst 2015 og Bára Sóley fædd 19. mars 2019.

Elín ólst upp í Reykjavík og bjó þar alla sína ævi. Hún hóf snemma að starfa við saumaskap og starfaði við það fag alla sína starfsævi.

Eins og var svo algengt á þessum tíma byrjaði Elín að vinna rétt eftir fermingu. Hún vann svo ýmis störf næstu árin, en eftir að hún ung kona helgaði sig saumaskapnum starfaði hún við það alla tíð. En sem ung kona réði hún sig í vinnu hjá Skógerð Lárusar G. Lúðvíkssonar á Rauðarárstíg. Þar starfaði fyrir ungur maður, Sigurður nokkur Gunnarsson sem var rétt tveimur árum eldri en hún. Í þeirri skógerð örlaganna, kynnast þau og fara að draga sig saman. Elín og Sigurður hófu svo sambúð árið 1953 í lítilli kjallaraíbúð við Hverfisgötu 68, beint á móti æskuheimili hennar, Hverfisgötu 67. 

Árið 1963 fluttu þau í nýja íbúð í Álftamýri 50 þar sem þau bjuggu í 46 ár, til ársins 2008. Þá keyptu þau íbúð á Lindargötu 57 í blokk með félagslegri aðstöðu fyrir eldriborgara. Það létti mikið undir með þeim þar sem heilsan var farin að gefa sig og íbúðin í Álftamýri var á þriðju hæð í stigahúsi, með þvottahúsi í kjallara. Lindargatan var draumaíbúð þó lítil sé, á áttundu hæð með útsýni til allra átta í lyftuhúsi með sér þvottarými, matstofu niðri og bílakjallara. Þarna leið þeim vel og sögðu þau oft að þau væru bara komin aftur heim á Hverfisgötuna, enda sáu þau æskuheimili Elínar út um gluggann hjá sér, sem og gömlu íbúðina þar sem þau hófu sína sambúð.

Sigurður náði fjórum árum á Lindargötunni en Elín 14 árum. Eftir fráfall Sigurðar hafði fjölskylda Elínar áhyggjur af því hverning lífið yrði fyrir hana eina í kotinu. En hún undi hag sínum vel. Hún var dugleg við að fara út að ganga sem hún gerði alla tíð. Fjölskyldan var alltaf dugleg að heimsækja hana. Það hljóp heldur betur á snærið hjá Elínu fyrir sex árum þegar yngsta systir hennar, hún Gilla, sem líka hafði búið lengi í Álftamýri, fékk íbúð í sama stigagangi og Elín á Lindargötunni. Það var afskaplega heppilegt fyrir þær báðar enda alltaf verið samrýmdar. Þær áttu góðar stundir saman alveg þar til yfir lauk. Fjölskylda Elínar er Gillu afskaplega þakklát fyrir ákvörðunina um að flytja sig á Lindargötuna. Það var mikið gæfuspor fyrir þær báðar. 

Ævi Elínar lauk svo þann 17. nóvember. Hún fékk friðsælt andlát í svefni með fjölskylduna sér við hlið.

Elsku hjartans móðir okkar, tengdamóðir og amma,
Ingunn Ólafsdóttir
lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði 7. nóvember. 


Útförin fer fram frá Hafnarkirkju, föstudaginn 18. nóvember kl. 13:00. 


Fjölskyldan þakkar innilega auðsýnda samúð og hlýhug. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Skjólgarðs, félagsþjónustu Hornafjarðar og öðrum sem komu að umönnun Ingu.

Ingunn Ólafsdóttir fæddist 5. október 1948. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði 7. nóvember 2022. Inga, eins og hún var alltaf kölluð, var dóttir Önnu Þorgerðar Benediktsdóttur húsmóður f. 22. júní 1925, d. 30. nóvember 2007 og Ólafs Ísbergs Hannessonar lögfræðings f. 8. október 1924, d. 10. febrúar 1998. Bræður Ingu samfeðra eru Hannes Ísberg Ólafsson f. 16. maí 1951, Ottó Gunnlaugur Ólafsson f. 17. mars 1953 og Björn Ólafsson f. 23. janúar 1960. Systkini Ingunnar sammæðra eru Þóra Guðrún Ingimarsdóttir f. 22. september 1953, Gunnhildur Elísabet Ingimarsdóttir f. 21. júní 1957 og drengur Ingimarsson f. 22. júní 1957, d. 22. júní 1957.

Inga gekk í hjónaband með Kristjáni Jónssyni árið 1966, þau skildu árið 2008. Börn Ingu og Kristjáns eru: 1) Lovísa Bylgja Kristjánsdóttir f. 5. janúar 1966. Börn Lovísu Bylgju og Kristjáns Friðrikssonar eru a) Friðrik Kristjánsson f. 30. maí 1991, sambýliskona Erla Dís Guðnadóttir. b) Inga Kristín Kristjánsdóttir f. 6. apríl 1998, sambýlismaður Hlynur Ægir Guðmundsson. 2) Anna Björg Kristjánsdóttir f. 3. október 1974, eiginmaður hennar er Ívar Smári Reynisson. Börn þeirra eru a) Áróra Dröfn Ívarsdóttir f. 4. ágúst 1999, sambýlismaður Viktor Örn Einarsson. b) Selma Ýr Ívarsdóttir f. 29. júní 2004. c) Kristján Reynir Ívarsson f. 6. ágúst 2009. 3) Jóna Benný Kristjánsdóttir f. 11. janúar 1980, sambýlismaður hennar er Kristinn Justiniano Snjólfsson. 

Inga ólst upp hjá ömmu sinni og afa, Ingunni Þórðardóttur og Benedikt Þórðarsyni á Kálfafelli í Suðursveit. Inga var húsmóðir og fagurkeri af guðs náð og var þekkt af handavinnu, saumaskap og veisluhöldum. Hún vann í frystihúsi Borgeyjar og við ýmis afgreiðslustörf, síðast í vefnaðarvörudeild KASK þar til hún lenti í heilsutjóni árið 1997. Frá árinu 2016 bjó hún á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði þar sem hún naut afbragðsþjónustu og aðstoðar fram að andláti sínu. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Nýleg andlát

Terry Douglas Mahaney

Svava Berg Þorsteinsdóttir

Astrid Alice Lid

Elín Magnúsdóttir

Ingunn Ólafsdóttir