Hallfríður Lilja Einarsdóttir (Fríða) fæddist 1. febrúar 1951 á Akureyri. Hún lést á gjörgæsludeild SAK 11. september 2025.

Foreldrar hennar voru Helga Guðbjörg Brynjólfsdóttir, f. 1. október 1926, d. 6. mars 2018 og

Einar Eggerz Eggertsson, f. 9. ágúst 1925, d. 11. nóvember 1985.

Alsystkini Fríðu eru Laufey Brynja Einarsdóttir f. 22. desember 1947, Hulda Einarsdóttir f. 8. september 1949, Gunnar Einarsson f. 28. janúar 1954, d. 4. ágúst 1982, Birgir Einarsson f. 11. ágúst 1955 og Anna Einarsdóttir f. 30. september 1964. 

Hálfbræður Fríðu, samfeðra eru Hreinn Einarsson f. 19. ágúst 1945, d. 3. júlí 2022 og Gunnar Rafn Einarsson f. 12. júní 1949.

Fríða giftist 9. ágúst 1969 Jónasi Sigurjónssyni. Foreldrar hans voru Sigurjón Ósland Jónasson, f. 22. desember 1918 d. 28. ágúst 1994 og Bjarney Bjarnadóttir f. 28. ágúst 1919 d. 26. desember 2011.

1) Helga Björg Jónasardóttir f. 19. febrúar 1968, gift Jóhannesi Má Jóhannessyni f. 16. ágúst 1962, börn þeirra eru Ísak Már '89, Bjarney Anna '92 og Fríða Snædís '95

2) Rósa Jónasardóttir f. 8. ágúst 1972, í sambandi með Magnúsi Stefánssyni f. 10. júlí 1971, börn Rósu eru Eva Líneik ‘96, Daði ‘01 og Ína ‘08 með fyrrverandi eiginmanni Andra Má Þórarinssyni f. 16. janúar 1972

3) Vala Ólöf Jónasdóttir f. 13. maí 1977, gift Gísla Karel Elíssyni f. 25. janúar 1977, börn þeirra eru Elís ‘06, Tinna ‘09 og Lára ‘11

4) Sigurjón Jónasson f. 28. mars 1979, kvæntur Normu Valdísi Hallgrímsdóttur f. 22. desember 1977, börn þeirra eru Hallgrímur Hrafn Guðnason ‘98 (barn Normu frá fyrra sambandi), Áróra Laufey ´06, Þórey Sif ‘09 og Jónas Jökull ‘09

Anna Gunndís Guðmundsdóttir f. 23. febrúar 1983 ólst að hluta upp hjá Fríðu og Jónasi og Kwansema Dumor var skiptinemi hjá þeim. Auk þess eru barnabarnabörnin orðin þrjú talsins.

Fríða ólst upp á eyrinni á Akureyri og lauk grunnskólaprófi frá Gagnfræðaskóla Akureyrar. Hún lauk síðar verslunar- og skrifstofunámi og rak Valsmíði með eiginmanni sínum um árabil. Samhliða námi og störfum sinnti Fríða heimili sínu og uppeldi barna sinna af ást og alúð. Eftir að börnin fluttu að heiman starfaði hún sem ritari í Lundarskóla og tók þátt í ýmsum sjálfboða- og félagsstörfum.

Hún var félagi í Oddfellowreglunni frá 1987. Gegndi hún mörgum trúnaðarembættum þar.

Hún var stofnandi að nýrri kvennastúku á Akureyri og var þar heiðursfélagi. Fríða var mjög virkur félagi í starfi sínu fyrir Oddfellowregluna og voru þau ófá handtökin sem hún lagði til í starfi sínu þar.

[DEFAULT]

Ég á ekki orð til að lýsa því hve erfitt er að þurfa að kveðja þig svona snöggt. Þú áttir svo mörg ár eftir. Þú varst alltaf svo hraust og sterk.
Þennan nýja veruleika virðist ógerandi að meðtaka. Þið pabbi gáfuð okkur gott líf. Okkur skorti aldrei neitt og vorum hvött áfram í því sem við tókum okkur fyrir hendur. 
Ég er svo þakklát fyrir okkar góðu tengsl. Þið systkinin voruð alla tíð svo samrýmd og allur þeirra krakkahópur er eins og einn risastór systkinahópur, sem er mér svo kær.
Ég er svo þakklát fyrir allt sem þú gafst mér og allt sem þú kenndir mér. Fyrir að kenna mér að vera þakklát. Fyrir að kenna mér að tala alltaf fallega um fólk, sjá alltaf það góða í öllu og öllum.

Þú varst svo handlagin, hjartahlý og góð. Allir fallegu kjólarnir sem þú hefur saumað, og allar flíkurnar sem við drösluðum með okkur norður til að láta stytta, þrengja, laga, því þær væru miklu betur gerðar þannig heldur en ef ég gerði það sjálf. Allt fallega konfektið sem þú gerðir og gafst við hvert tækifæri.

Þú varst svo róleg en afkastaðir svo miklu án þess að nokkur tæki eftir að þú værir eitthvað að gera, töfraðir fram veislur eða saumaðir fín föt. 
Brosið þitt blíða og glottið þegar þú vissir að pabbi væri að grínast í okkur og við trúðum öllu sem hann sagði. Úr aftursætinu í bílnum sáust kinnbeinin þín lyftast og þá vissum við að hann var að plata.

Ég mun sakna þess að fá ekki nýtt ljóð í næsta jólakorti, eða næsta stórafmæli. 

Ég mun sakna þess svo mikið að fá ekki fallega konfektið þitt. Við gerum kannski bara ljótt konfekt fyrir næstu jól, en það verður þá samt vonandi jafngott og þitt. Það fyrsta sem barnabörnin spurðu um eftir að þú kvaddir okkur var hvort við ættum uppskriftirnar af Fríðukonfektinu.

Þú varst svo einlæg, svo ljúf og yndisleg kona, þú skildir eftir fallegt ljós og hlýju í hjörtum allra sem kynntust þér á lífsleiðinni. 
Eins erfitt og það er núna að sætta sig við það sem ég fæ ekki breytt og trúa að lífið verði sanngjarnt og ljúft, þá ætla ég að reyna að muna þín orð og halda áfram með bjartsýni og fallegar minningar að vopni.
Og minna sjálfa mig á fallega ljóðið þitt um daginn í dag og alla daga: 

Ég vakna þennan morgun og vel að hann sé góður
vel að hann sé yndislegur, myrkur og hljóður
ég vel að kúra um stund og staðnæmast við það
hve stórkostlegt sé lífið ef fátt amar að.

Ég ákveð því að velja að vandamálin fá
vistuð séu hjá mér til þess eins að ljá
tilverunni ennþá fleiri tilbrigði og fleti
ég tek þeim opnum örmum svo nýtt mér þau ég geti.

Og eftir litla stund ég vel að fara á fætur
faðma þennan morgun og allar hans rætur
hita mér gott kaffi af kærleik þess ég nýt
kex smyr með osti í blöðin svo ég lít.

Að endingu ég segi við þig sem þetta lest
þetta er góður dagur, hafðu það sem best
ég óska þess að hugsanir fallegar þig finni
ég faðmlag þér sendi og kveð þig að sinni.                                 

Ef hún bara vissi um alla hlýjuna sem við finnum fyrir þegar við hugsum til hennar núna. Yndisleg, dásamleg, góðhjörtuð, svo hlý, falleg og góð. Sú allra ljúfasta og besta. 

Einstök manneskja.

Hún tók mig að sér ásamt elsku Jónasi. Eftir skóla sofnaði ég á sófanum yfir Guiding Light. Ég setti í uppþvottavélina, sem var eina húsverkið sem ég tók að mér, en var þó aldrei beðin. Aldrei var ég viss hvort hreint eða óhreint væri í vélinni því Fríða skolaði allt svo vel. Ég gætti þess að raða í hana alveg eins og hún. Óaðfinnanlega – eins og allt annað sem hún gerði.

Fríða hugsaði svo vel um okkur Jónas að hvorugt kunnum við að sjóða kartöflur.

Hún skammaði mig bara tvisvar og í bæði skiptin átti ég það skilið. Í fyrra skiptið hafði ég rifið hverja flík úr fataskápnum og sett í haug á rúmið sem líktist Súlum. Ég hringaði mig utan um fatahrúguna og svaf þannig í tvær vikur. Fríðu fannst það ekki fyndið.

Í seinna skiptið skipti ég um aðalmynd á heimilistölvunni: mynd af mér úr draugahúsinu við busun í MA. Kasóléttur, alblóðugur draugur með túperað hár. Ég heyri hana enn segja: „Þetta er ógeðslegt.“

Í þriðja skiptið sem ég heyrði Fríðu byrsta sig var þegar Kalli prentari var alveg að gera út af við okkur og hún lét hann heyra það. Þá var hann búinn að koma ítrekað og öskra inn um bréfalúguna að við ættum að lesa Fálkann. Svo tróð hann blöðunum inn um lúguna og arkaði svo yfir götuna og heim til sín.

Það sem hún sagði við Kalla var eitthvað sem var gott að heyra og eitthvað sem ég þurfti að heyra. Bæði það sem hún sagði en líka hvernig hún sagði það. Það ætla ég að geyma í hjartanu og fyrir okkur tvær.

Annars byrsti Fríða sig aldrei í mín eyru og það var það sem ég þurfti.

Ljóð, svuntur, útsaumuð handklæði og konfektmolar. Fríða var vandvirk og gladdi með einstökum gjöfum. Allt var fallegt, litríkt, rólegt og á réttum stað. Útvarpið á, fréttir eða hugljúfir tónar, og kapall á borðinu. Hjúpsúkkulaðið bráðnar, beyglaður gaffall, einbeitt, himinblá augu og lítið bros ef einhver stal mola.

Ég er Fríðu svo þakklát fyrir að hafa siðað mig til, alið mig upp og kennt mér að vera almennileg manneskja. Því það var það sem hún var. Einstök og almennileg manneskja.

Ég er þeim báðum svo þakklát fyrir að hlusta og hlæja, vera til staðar og grípa mig þegar ég féll niður eins og Lísa í Undralandi niður kanínuholuna. Niður, niður, niður. Ég væri líklega enn að hrapa – því ég vissi það ekki þá að ég væri að hrapa. Það er Fríðu og Jónasi að þakka að ég lenti á báðum fótum þar sem allt er bjart.

Jónas var hennar skjöldur og hún var hans skjól. Í Brekkugötu fann ég minn griðastað, töfraskóg og felustað. Þar fann ég yl, hvíld og kyrrð, þar fann ég ró og rétta leið.

Leggjum spilin á borðið, kapallinn heldur áfram, við stokkum aftur, spilum annan ef hann gengur ekki upp. Svindlum við? Kannski stundum. Ég loka augunum, hlusta á hljóðið í spilunum og fæ mér einn mola enn.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Hallfríður Lilja Einarsdóttir

Útför

Frá Völu

Frá Dundu