Elskulegur faðir minn Óskar Ölversson, lést á líknardeild landspítalans í Kópavogi þann 25.okt. síðastliðinn. Útför hans fór fram þann 5.nóvember frá Útskálakirju í Garði

Útförin fer fram frá Útskálakirkju í Garði, miðvikudaginn 5.nóvember kl. 13:00

Aðstandendur þakka auðsýndann hlýhug og stuðning. Einnig vilja þau þakka starfsfólki Líknardeildar Landspítalans í Kópavogi fyrir einstaka umhyggju og umönnun. 

Óskar ólst upp á Ystu-Görðum í Kolbeinstaðarhreppi hjá foreldrum sínum þeim Ragnhildi Andrésdóttir og Ölveri Benjamínssyni. Óskar var elstur 5 systkyna, þau eru í aldusröð (elsti til yngsti): Benjamín, Andrés, Björk og Björgvin.

Óskar fór snemma að heiman og var lengst af á sjó á ýmsum bátum. Óskar var líka góður viðgerðarmaður og starfaði meðal annars hjá E.T. flutningum og Þ.Þ.Þ. á Akranesi. 

Óskar lætur eftir sig einn son, Markús Loka en móðir hans er Þórunn S. Þorsteinsdóttir.

Halldór Ólafur Holt

Samúðarkveðjur til ykkar allra, minnist Óskars sem sí hlægjandi, brosandi, engin vandamál bara lausnir.
Halldór Holt/Dóri

[DEFAULT]

Í dag fór fram útför kærs frænda og vinar, Óskars Ölverssonar. Óskar og bræður hans, Benni og Andrés, voru skemmtilegir leikfélagar og umhverfið í Ystu-Görðum frábær leikvöllur þó sennilega hafi það ekki að öllu leyti staðist öryggiskröfur nútímans. En öll komumst við heil frá því en stundum vorum við bæði blaut og skítug þegar komið var að matar- eða kaffitíma. 

Í gegnum tíðina höfum við Óskar haldið sambandi, mismiklu en alltaf stöðugu. Óskar fékk stundum að hafa bækistöð á heimili mínu þegar hann þurfti á að halda vegna vinnu eða annarra aðstæðna. Óskar var afar greiðvikinn og stundum þurfti ekki einu sinni að biðja hann. Hann virtist bara finna á sér hvað þurfti. Hann gerði við bíla, tengdi heimilistæki, setti saman húsgögn, skutlaði og hann gat með nærveru sinni einni sefað sorg. 

Óskar var heimilisvinur sem með framkomu sinni laðaði að sér börnin mín, sérstaklega var Aðalsteinn hrifinn af þessum frænda sem virtist hafa botnlausa þolinmæði. Ég minnist skemmtilegra ferðalaga á jeppum sem við fórum í saman og þá kom sko ekkert annað til greina af hálfu Aðalsteins en vera í Óskars jeppa og mátti glöggt heyra tónlistina óma frá þeirra bíl. Þeir frændur þurftu líka alltaf að vera fremri bíllinn en við Palli á eftir. Óskar hafði gaman að því að veiða á stöng og fórum við í nokkrar veiðiferðir saman. Í einni slíkri ferð náði Aðalsteinn að veiða einn og hélt Óskar aflanum á meðan sá stutti átti að rota með steini. Ekki tókst þó betur til en svo að Aðalsteinn barði á puttann á frænda sínum en ekki skipti sá eldri skapi þrátt fyrir að sársaukinn hafi án efa verið nokkur. Óskar skipti reyndar eiginlega aldrei skapi en ef hann reiddist þá fór það ekki fram hjá þeim sem reiðin beindist að.

Á Þorláksmessu eða aðfangadag töluðum við alltaf saman. Áður en Óskar flutti suður með sjó þá kom hann reyndar alltaf í heimsókn annan hvorn daginn og ég aðstoðaði hann við innpökkun jólagjafa. Við sátum svo við eldhúsborðið og áttum okkar litlu jól. Það kom fyrir að Óskar var hjá okkur á gamlárskvöld og auðvitað gegndi hann þá lykilhlutverki í að skjóta upp rakettum enda var Óskar í augum Aðalsteins á þessum árum sá sem allt kunni og gat. 

Bakkus lék Óskar grátt og stundum hef ég velt fyrir mér hvort hafi Óskar hafi verið of góður fyrir heiminn en þeirri spurningu verður aldrei svarað. Daginn áður en hann dó náði ég að heimsækja hann og við áttum okkar kveðjustund sem ég er afskaplega þakklát fyrir. Við héldumst í hendur og vorum sammála um að við þyrftum ekki að tala. Eins og svo oft áður sátum við bara og horfðumst í augu sem sögðu allt sem segja þurfti. 

Ég sendi Markúsi Loka, Benna, Andrési, Björk og Björgvini mínar innilegustu samúðarkveðjur. Góður maður er genginn en eftir sitja minningar sem hægt er orna sér við um ókomna tíð.

Ragnhildur föðursystir mín og eiginmaður hennar Ölver Benjamínsson hófu búskap í Stóra-Langadal á Skógarströnd árið 1967. Óskar, fyrsta barnið af fimm, höfðu þau eignast um vorið. Ég hlaut þann heiður að verða fyrsta kaupakonan hjá þeim og passaði litla krílið.

Ég fletti nýverið í gömlu myndaalbúmi og þar eru svarthvítar myndir frá sumardvölinni hjá Raggý og Bóa. Ljósmyndarinn, ég sjálf 12-13 ára, hafði mundað Kodak Instamatic-vélina í sveitinni og fest á filmu fólk og staði. Gömlu myndirnar geyma brot af veröld sem var og vöktu góðar minningar frá dvölinni í Stóra-Langadal. Á einni síðu albúmsins eru fjórar myndir, allar af fíngerðu barni. Það er Óskar litli frændi minn á fyrsta og öðru ári. Á öllum myndunum er hann klæddur fallegum heimaprjónuðum peysum eftir mömmu sína eða frænkur, allar listakonur á því sviði. Á fyrstu myndinni liggur anginn í vöggu og leikur sér ákaft að dóti sem strengt er þvert yfir vögguna, á næstu mynd er hann í vagni og baðar út öllum öngum í sólskini. Á þeirri þriðju liggur hann á kviðunum á svörtum hundi með hvítan kraga og hvítar loppur. Þetta var fjárhundurinn Spurðann. - Það kom fyrir að gestir móðguðust þegar þeir spurðu um nafn hundsins en svona var kímnigáfa bóndans á bænum. - Á fjórðu myndinni stendur Óskar litli með krús í hönd og fóðrar fimm hænur. Hann er byrjaður í bústörfum og það má heyra á myndinni að hann segir púddapúdd.

Þessi barnungi hænsnahriðir var eljusamur alla tíð og fékkst við ýmislegt þegar fram liðu stundir þrátt fyrir takmarkaða formlega skólagöngu. Óskar vann um tíma við bílaviðgerðir og rak verkstæði í Hafnarfirði. Líkt og margir frændur okkar var hann einstaklega laghentur og bóngóður þegar til hans var leitað. Ef gamall bíll þurfti viðgerð var gott að leita til Óskars og leysti hann oft bílavandamál fyrir mig á þessu skeiði. Það er ég ætíð þakklát fyrir. Síðar flutti Óskar suður með sjó, stofnaði fjölskyldu og gerðist sjómaður. Þá missti ég sjónar á honum en öðru hvoru spjölluðum við saman í síma og tókum stöðuna. - Núna á þessu ári sýndi hann okkur vinum sínum á fésbók myndir af framkvæmdum sem hann stóð í og gaman var að sjá hvernig hann hreiðraði um sig og byggði sér nýtt heimili. Hann naut þess að smíða og græja pípur og lagnir. Svo virtist sem allt væri á góðri siglingu hjá frænda. En skyndilega í haust kom í ljós að hann var mjög alvarlega veikur. Veikindin lögðu þennan viðkvæma, hlýja og blíðlynda öðling að velli og nú er saga hans öll.

Ég kveð þennan góða frænda með trega og votta Markúsi Loka syni hans sem og systkinunum frá Ystu-Görðum innilega samúð. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Óskar Ölversson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Kær frændi og vinur

Góður frændi er fallinn frá