Vilhelmína Kristín Þórdís Sumarliðadóttir fæddist á Ísafirði 27. október 1910. Hún lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 23. nóvember síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Sumarliði Vilhjálmsson og Sólveig Silfá Gestsdóttir. Vilhelmína giftist 12. des. 1932 Einari Thorberg Guðmundssyni sjómanni, f. 15. febr. 1910, d. 12. júní 1978. Börn þeirra eru Bára, f. 1933, maki Sigurhans Þorbjörnsson, f. 1931, Erna, f. 1935 maki Gunnar Oddsteinsson, f. 1932, d. 1979, Reynir, f. 1939, maki María Maack, f. 1940, d. 2001, Sigrún Konný, f. 1944, maki Hilmar Guðmundsson, f. 1943, þau skildu, Hrönn, f. 1946, maki Sigfús Örn Sigurhjartarson, f. 1947, Guðmundur, f. 1947, maki Auður Óskarsdóttir, f. 1951, Vilhelm, f. 1950, maki Margrét Hafsteinsdóttir, f. 1954.

[DEFAULT]

Mamma tilkynnti okkur að amma Villa væri dáin. Amma var orðin 91 árs gömul. Þegar mamma sagði okkur hvernig hún hefði dáið, þá var eitthvað svo fallegt við það. Það ríkti einskonar friðsemd og hlýja yfir öllu. Nú getur amma Villa farið til afa Einars eftir 23 ára bið. Amma skilur eftir sig tómarúm sem ekki er hægt að fylla.

Það er svo margt sem kemur upp þegar maður fer að láta hugann reika um þær stundir sem við áttum með ömmu Villu. Amma átti sjö börn og var hún höfuð fjölskyldunnar. Við munum aldrei gleyma þeim stundum sem við áttum á Hagamelnum. Alltaf tóku amma og afi á móti manni með bros á vör og alltaf var jafngaman að koma í heimsókn til þeirra og jafnvel að fá að gista hjá þeim. Amma var alltaf með svo gott að borða og munum við aldrei gleyma því þegar amma eldaði gellur handa okkur. Við vorum ungir strákar þá og þetta var uppáhaldsmaturinn okkar. Oftar en ekki fór Eyþór í keppni við afa um hvor gæti borðað fleiri gellur. Þetta fannst ömmu gaman og hún hló mikið þegar við vorum með fullan munninn af gellum. Eftir mat var iðulega spilað eða farið í göngutúra eða labbað út í Vesturbæjarlaug. Þessum stundum munum við aldrei gleyma.

Nú fer að nálgast tími jólanna og þá rifjast alltaf upp jólin á Hagamelnum. Þar var alltaf kátt á hjalla enda safnaðist saman mikið af fólki, um 50 manns þegar best lét. Á jóladag valdi maður uppáhalds jólagjöfina sína til þess að taka með sér á Hagamelinn. Þar voru bornar saman jólagjafir og skipst var á að leika með gjafirnar, mikið var spilað og jafnvel dansað og sungið. Á borðum var heitt kakó með rjóma og kökur - ekta ömmukakó. Þetta var sannkölluð hátíðarstund eins og hún gerist best. Amma Villa var alltaf svo barngóð, svo hlý og góð, jafnvel þegar leikurinn stóð sem hæst, þá var hún alltaf jafnróleg og þægileg og aldrei nokkurn tíma missti hún stjórn á skapi sínu. Enda leið ömmu alltaf best þegar mikið af fólki var í kringum hana. Amma var vön því að hafa sitt fólk í kringum sig og allir vildu hafa ömmu hjá sér.

Amma, þú skilur eftir þig stórt tómarúm sem fyllt verður með minningum frá öllum þeim gleðistundum sem við áttum saman.

Nú ertu, elsku langamma Villa, búin að yfirgefa þennan heim. Þótt það sé erfitt að sætta sig við það að þú sért farin frá okkur þá vitum við það innst inni að þú ert komin á miklu betri stað og búin að hitta afa Einar aftur eftir langa bið. Þegar maður sest niður og reynir að rita nokkur orð um þig veit maður ekki hvar maður á að byrja, það rifjast svo mikið gamalt og gott upp, og á því augnabliki veit maður að það eru hlutir sem eiga eftir að lifa í minningunni alla tíð.

Það var svo gaman að koma til þín og þú hafðir alltaf frá einhverju skemmtilegu að segja.

Þegar þú bjóst í Fannborginni þá fór ég oft í göngutúr til þín þegar ég var í Kópavoginum og fékk stundum frænkur mínar til þess að labba með mér og alltaf var tekið hlýlega á móti okkur og með bros á vör. Það var þess vegna sem var svo gott að koma til þín, maður fann alltaf að maður var velkomin og ekki brástu útaf venjunni að eiga eitthvað gott í skápnum.

Þú varst nú búin að lifa tímana tvenna elsku amma mín og það var svo gaman þegar þú sagðir mér eitt sinn sögu frá því þegar þú varst lítil stelpa, ekki gat mig órað fyrir því hvernig lífi fólkið lifði í þá daga.

Svo kom að því að það væri kominn tími til að þú færðir þig um set yfir á Hrafnistu í Hafnarfirði. Þar leið þér rosalega vel og varst í öruggum höndum. En það kom nú samt stundum uppúr þér að þú þyrftir nú ekkert að vera þarna því að þú gætir nú alveg bjargað þér og séð um þig sjálf.

Það sem mér fannst bara alltaf svo fyndið var að þú fylgdist með Nágrönnum, Leiðarljósi og Glæstum vonum í sjónvarpinu alveg frá því þættirnir byrjuðu held ég. Og af því að ég fylgdist nú með Nágrönnum líka þá höfðum við nú nóg að tala um og ef maður missti af einum þætti þá gat maður alltaf komið til þín og fengið að vita hvað hafði skeð og það var bara alveg eins og þátturinn hefði verið tekin upp, frásögn þín var svo ítarleg og nákvæm.

Nú verður minningin um góða og frábæra ömmu bara að lifa með okkur sem eftir sitjum með tárin í augunum og einhvern veginn verðum við að fylla þetta tómarúm sem eftir situr.

Elsku amma, takk fyrir allar góðu stundirnar sem við höfum átt saman, megi englarnir fylgja þér í faðm Einars afa.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Vilhelmína Sumarliðadóttir

Útför

Amma Villa

Langamma Villa