Elsku faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, Viggó Sigfinnsson, lést á Landspítalanum við Hringbraut aðfararnótt 28.desember.


Útförin fer fram frá Lindakirkju fimmtudaginn 5. janúar klukkan 15

Viggó Sigfinnsson fæddist í Neskaupstað 8. desember 1940. Hann lést á Landspítalanum við Hringbraut 28.desember 2022.

Foreldrar hans voru Sigfinnur Karlsson f. 19. febrúar 1915, d. 7. maí 2004 og Valgerður Ólafsdóttir f. 6. september 1919, d. 13. apríl 2007. Systkini Viggós eru Jón Baldvins f. 10. september 1938, d. 3. ágúst 1961 og Óla Helga f. 25. september 1947.

Hinn 1. janúar 1966 kvæntist Viggó eiginkonu sinni Eddu Kristínu Clausen f. 23. maí 1939, d. 2. júní 2014. Foreldrar hennar voru Alfreð Clausen, f. 7. maí 1918, d. 26. nóvember 1981 og Kristín Sigurðardóttir, f. 18. maí 1917, d. 15. apríl 1942.  Börn Viggós og Eddu eru: 1) Sigfinnur Valur, f. 1. apríl 1967, eiginkona hans er Þorbjörg Kristjánsdóttir, f. 14. október 1968. Börn þeirra eru Valgerður, f. 3. júní 1993, Edda Sigríður, f. 9. apríl 1995, Kristján Viggó, f. 2. apríl 2003. Þau eru búsett í Reykjavík. 2) Ólafur Þröstur, f. 4. október 1969, eiginkona hans er Sesselja Jónsdóttir, f. 27. mars 1974. Börn þeirra eru Freyja Mist, f. 11. nóvember 1996, dóttir hennar er Katla Sól Clausen f. 21.11.2022, Rakel Anna, f. 31. maí 1999, Kári Hrafn, f. 15. júlí 2006. Þau eru búsett í Kópavogi. 3) Jóna Harpa, f. 15. október 1971, eiginmaður hennar er Þráinn Haraldsson, f. 6. ágúst 1971. Börn þeirra eru Sigursveinn Aron, f. 24. september 1994, Bára Kristín, f. 8. ágúst 2000, Arna Rut, f. 26. mars 2002. Þau eru búsett í Munkebo, Danmörku.

Viggó ólst upp í Neskaupstað og lauk þar meistaraprófi í húsasmíði árið 1961. Árið 1962 hóf hann að aka vöruflutingabílum hjá Birgi Runólfssyni á Siglufirði. Hann stofnaði vöruflutningafyrirtækið Viggó hf. árið 1963 ásamt föður sínum og starfaði við það til ársins 1980. Viggó starfaði síðan hjá Síldarvinnslunni í Neskaupstað frá 1980 til 1985. Þá stofnði hann Gúmmíbátaþjónustu Austurlands en seldi fyrirtækið til Netagerðar F.V. árið 2001, en starfaði þar áfram til ársins 2007. Einning starfaði hann sem ökukennari í Neskaupstað samhliða öðru frá 1986. Árið 2007 fluttu þau Edda til Reykjavíkur, þar sem þau bjuggu þar til hún lést árið 2014. Viggó flutti þá í Kópavoginn og bjó þar til dánardags.

[DEFAULT]

Nú held ég af stað, í mína hinstu ferð.

Ferð sem allir þurfa að fara, en aldrei er áætluð.

Það er heiðskýr himinn og tunglbjört nótt, fannhvítur snjór sem glitrar á líkt og stjörnur á himni.

Úti er kalt og það brakar í snjónum í hverju skrefi, þegar gengið er af stað. 

Aðstæður sem ég þekki svo vel, en leiðin er mér ókunn.

Kannski er það ástæða þess að ég hef lengi ýtt þessu á undan mér. 

Er ekki vanur að æða af stað út í aðstæður sem ég þekki ekki. 

Ekki óvanur að ferðast við erfiðar aðstæður og takast á við íslensk náttúruöfl, en þetta er eitthvað allt annað.  

Óvissa er ekki ferðafélagi sem ég hef oft ferðast með. 

En nú ferðast ég án þess að vera með farangur eða veraldlegt nesti, sem er mér algerlega framandi. Gæti jafnvel endað með því að ég þurfi að fasta í einhverja daga. 

En ég er klár, búið að loka öllum gluggum og borga alla reikninga. 

Nú legg ég af stað án þess að þekkja leiðina heim, leið sem lokast um leið og gengið er af stað. En ég er tilbúinn. 

Þegar myrkur yfirtekur ljósið, týni ég sporunum og leiðin til baka hverfur mér, ég kem aldrei aftur. 

Nú verður ekki aftur snúið, en nú ferðast ég áhyggjulaus, ég er frjáls, laus við allan farangur og ferðaplan.  

Allir mínir ættarenglar, hafa af mínu ljósi fengið og bera það nú með sóma. 

Með því, þau spor mín lýsa, komast lengra og marka ný spor í nýjar áttir. 

Nú þegar ljós mitt slokknar, kviknar annað sem mun skýna skærar en nokkuð annað ljós. 

Það er ekkert sem ég er stoltari af í þessum heim en þau ljós sem í kringum mig loga, öll svo falleg og skær. Það eru þessi ljós sem lýsa mér leiðina, þangað sem nú bíður mín mjúkur faðmur sem ég hef saknað svo mikið.  

Oftast á hörðum hnefunum það hafðist 

Hef þá aðferð með móðurmjólkinni drukkið

En mér ofbauð ávalt orðanna sukkið 

Oft var þó drungalegt í dauða þögn 

Geng því fetið eftir ógreiðum heiðum 

Nú í átt að háu ljósti hratt ég ferðast, og mínar hæstu væntingar um endurfundi herðast

Samt bjart það logar mínum ástarenglum

Nú er ljós mitt kveður, annað kviknar og skært það skín
.

Allir mínir ættarenglar, hafa af ljósi minu fengið

Alla þá birtu sem ég gat þeim gefið 

En núna eru mín ljós og tenglar, allt úr sér gengið 

Þá er kominn tími til að taka stóra skrefið

Læt svo mín skilaboð til þín fylgja hérna með:

Sé þína óskýru mynd þegar í spegil ég horfi

Þessi mynd er ei heil og minnir á bresti

Fylgdi ekki allaf samfélagsins viðhorfi

En hún er sönn og hana stoltur ber, þrátt fyrir lesti

En veit að með tíð og tíma þú fyrirgefur þá bið

Hér áttu englanna her sem vill taka af þér þungann

Það er óþarfi að tilbiðja kolsvartan drungann 

Þeirri ást sem þér bíðst hér halda engin bönd

Einn á ferð með fjallanna auðn sem málverk í framúðu vélknúins fáks

Fátt sem haggar þinni ró nema hugsanir heim í takt við vélanna hljóð 

Hvergi veru að sjá og þegar þögnin er hæst þá berast orð frá þess tíma háloftasíma 

Þetta er rödd sem færir þér fregnir frá fjarlægri ást, það er kominn drengur 

Fjarlægðin heim virtist endalaus, en þessi drengur reyndist þvílíkur happafengur 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Viggó Sigfinnsson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Það sem þú komst ekki í orð