Pabba mínum náði ég ekki að kynnast nógu vel, en ég var 7 ára þegar hann fórst með Helliseynni 11.03.1984. Hann var vina mikill og átti nokkuð stóra Fjölskyldu sem var samrýmd og eyddi miklum tíma saman. Hann átti fimm bræður fjóra yngri og einn eldri. Hann átti líka eina systur sem var ekki nema fjögra ára þegar hann dó, þannig að hún náði ekki að kynnast honum vel.

Pabba hafði unnið á sjó frá því að hann var 15 ára og bæði verið Matsveinn og háseti. Hann hafði reynt nokkrum sinnum að hætta á sjó en hann fór alltaf aftur til baka. Mér var sagt að pabbi hefði ákveðið að nú væri tími til að fara að vinna í landi og að þetta væru hans síðustu túrar á næstunni. Líklega hefði það aldrei orðið raunin, hann var með þetta í blóðinu, pabbi hans var sjómaður og 2 bræður líka, en annar þeirra, hann Steindór hafði nokkrum árum áður farist á sjó einnig. Allt þetta tók á fjölskylduna bæði Stórfjölskylduna og líka mömmu, Systir mína litlu og mig. Við bjuggum í litlu samfélagi þar sem mikið var rætt. Enda voru fjórir vinnufélagar hans sem fórust þarna með honum og einn af þeim, Engilbert, var unnusti systir mömmu.

Mér er sagt af þeim sem þekktu hann vel að hann hafi verið ótrúlega góður maður, húmoristi og stríðinn. Hann var þekktur í Vestmannaeyjum og vildu þó nokkrir fá hann í slagsmál fyrir utan böll í gamladaga. Það stóðu ekki margir uppi eftir það. 

Ég sé Afa minn fyrir mér  brosa þegar bræður hans voru að segja mér sögur af pabba. þannig var þetta bara í Sjómannaþorpum back in the 80s. 

Ég á nokkrar minningar af mér og pabba og þó nokkrar af þeim eru af honum með mig á háhest.

Einu sinni þegar hann var á sjó var ég að horfa á dýralífsmynd í sjónvarpinu með mömmu. þegar myndin er komin vel á veg kemur þarna inn skot með Asna og ég segi við mömmu,, mamma sjáðu Kobba kobb,, mamma sagði þetta er Asni ástin mín..

Um nóttina kom pabbi af sjó og vissi ekkert að ég var nú meðvitaður um hvað Asni væri. Við fórum í göngutúr daginn eftir og pabbi með mig á háhest. Ég segi við mömmu " mamma sjáðu, nú er pabbi Asni".

hann brást ekki vel við, tók mig af baki og sagði.... hvað ertu að rugla drengur..

það hefur verið mikið hlegið af þessum misskilningi í dag og hann hló mjög mikið af þessu þarna stuttu seinna.. ;)

[DEFAULT]

F. 18. september 1957 — D. 11. mars 1984

Með fáum orðum langar mig til að minnast vinar míns, Vals Smára, sem lést af slysförum þann 11. mars síðastliðinn þegar það hörmulega slys varð hér austur af Eyjum að Hellisey fórst og fjórir ungir menn í blóma lífsins létust.

Smári, eins og hann var ávallt kallaður, var sonur hjónanna Önnu Kristínar Baldvinsdóttur og Geirs Grétars Péturssonar, sem búa nú á Selfossi.

Minningarnar eru svo undramargar og áleitnar þegar skilnaðarstundin er runnin upp. Frá því við Smári fyrst kynntumst árið 1965 var með okkur mikil og góð vinátta enda var Smári sérlega ljúfur og sterkur persónuleiki. Smári var 15 ára er hann hóf sinn sjómannsferil á Júlíu. Sjómennskan átti vel við Smára og var hann bæði á bátum og togurum. Var hann oftast háseti eða matsveinn og gat sér gott orð fyrir dugnað í starfi, enda ósérhlífinn maður.

Árið 1975 kynntist Smári eftirlifandi konu sinni, Lindu S. Aðalbjörnsdóttur og eignuðust þau tvö börn, Aðalbjörn, sem nú er 7 ára, og Önnu Dóru 2 ára.

Fjölskylda Smára á um sárt að binda eftir þennan vetur, því að fleiri ástvinir hafa horfið af slysförum. Þótt orð séu lítils megnug vil ég votta aðstandendum mína dýpstu samúð, með þeirri von að tíminn muni græða þau sár sem þessi vetur hefur valdið. Guð blessi ykkur öll.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Valur Smári Geirsson

Útför

Minningargrein frá Ástþóri Jónsyni