Unnur Ólafsdóttir fæddist að Reykhólum, Reykhólahreppi, 18. mars 1934. Hún lést að Sóltúni 1, Reykjavík þann 7. október 2023.

Foreldrar Unnar voru Ólafur Ólafsson frá Litluhlíð í Barðastrandarhr. f. 7. 6.1895 – d. 31. 12.1954 og Guðrún Þórðardóttir frá Gufudal, Gufudalssókn, f. 15.10.1897 – d. 20.5.1987. 

Alsystkin Unnar: Víglundur, Jónfríður, Tryggvi, Hlíf, Sæmundur Jón, Ásta og Ólafur. Samfeðra systkin Unnar: Guðbjörg, Sæmundur Jón og Halldór Ólafur, sem lifir systur sína. Sammæðra systkin Unnar: Guðrún, Þuríður, Tryggvi Halldór og Elín Margrét, sem lifir systur sína.

Unnur giftist Jóni Theodóri Hanssyni Meyvantssyni og átti með honum þrjá syni, þá Víglund Rúnar f. 1953, maki Rannveig Christensen, Kristján Meyvant f. 1955, maki Ásta Baldursdóttir og Gunnar Óla f. 1957 - d. 2023. Eftirlifandi maki Gunnars er Ólöf Guðmundsdóttir.

Seinni maður Unnar var Sveinn Auðunn Kristvinsson og giftust þau árið 1959. Með Sveini átti Unnur einnig þrjá syni, þá Kristvin Jóhannes f. 1959, maki Alma Capul Avila, Sigurð Þór f. 1963 - d. 2004 og Jón Tryggva f. 1966, maki Jacline Andrea.

Unnur lætur eftir sig 15 barnabörn, 22 barnabarnabörn og fjögur barnabarnabarnabörn.

[DEFAULT]

Unnur var fædd að  Reykhólum í Austur Barðastrandarsýslu. 

Faðir hennar Ólafur var berklaveikur sem ungur maður og þurfti því að dvelja langdvölum syðra á Vífilsstöðum. Unnur var hænd að föður sínum og það var því erfitt að skilja við  hann eftir þeir strjálu heimsóknir sem hún komst til hans. Þau áttu gott skap saman, feðginin og húmorinn sem hún hélt í allt til dauðadags var sá sami, gráglettin en hlýr.

Unnur ólst því upp með móður sinni og systkinum í mikilli ómegð. Þau þurftu því að rífa sig upp ótal sínum og lifðu hálfgerðu sígaunalífi um árabil. Guðrún móðir hennar gerðist ráðskona á Breiðafjarðareyjum áður en hún flutti aftur á fastalandið þar sem hún bjó við mikla fátækt á nokkrum bæjum á Mýrum á Vesturlandi, síðast fékk fjölskyldan þó loka samastað á Syðri Hraundal. Unnur þurfti ung að hjálpa móður sinni við uppeldi yngri hálfsystkina auk annarra starfa við landbúnað. Á sama tíma hafði hún þurft að horfa upp á eldri systkini sín dreifast um landið þar sem ómegðin var svo mikil að Guðrún gat ekki haft öll börnin hjá sér. 

Í sveitinni á Mýrum kynntist hún Jóni Theodóri, unnusta sínum og síðar eiginmanni og föður eldri strákanna. Þau gistu sig við skírn seinni stráksins. Unnur var 19 ára þegar frumburðurinn fæddist og síðar fluttu þau  til Hveragerðis og síðar Þorlákshafnar. Þá voru strákarnir orðnir þrír, Rúnar elstur, þá Kristján og svo Gunni.

Þau Jón skildu árið 1958 eftir að ástir tókust á milli hennar og Sveins Kristvinssonar, bóndasyni úr Húnavatnssýslu. Þau Sveinn stofnuðu til heimilis að Suðurlandsbraut 93 í Austurbæ Reykjavíkur þar sem áður hafði verið herskálakampur, en þau giftu sig árið 1962. 

Heimili þeirra varð hálfgert gistiheimili fyrir ættingja utan af landi sem þurftu að sinna erindum í kaupstaðnum, oft dvöldu margir í nokkra daga og varð of kátt á “Brautinni” eins og húsið var stundum kallað. Nokkur systkina Unnar leigðu svo hjá þeim herbergi til lengri eða skemmri dvalar.

Suðurlandsbrautin var því miðjan í lífi bræðranna í tvo áratugi, og mamma gerði sitt besta til að búa þeim öruggt heimili.

Þarna var ekki rætt um þriðju vaktina en það má svo sanni segja að móðir okkar hafi staðið 3. og 4. vaktina alla sína ævi með sex baldna stráka! 

Að alast upp með þeim og bræðrum mínum var yndislegt þó oft var þröngt í búi en athafnafrelsið fékk að njóta sín hjá okkur bræðrum hvort sem spiluð var tónlist (trommusláttur og gítarspil) eða stundaðar boltaíþróttir. Mamma hafði gaman af tónlist, íslenskri sem erlendri og fór á dansleiki þegar færi gefst, ýmist með Sveini eða vinkonum sínum sem hún átti ófáar. 

Í kringum 1980 fluttist fjölskyldan í blokkaríbúð að Álftamýri 28 auk þess sem þau hjónin keyptu íbúð að Háarifi á Snæfellsnesi þar sem Sveinn var með trilluútgerð. Þarna voru eldri strákarnir (Jónssynir / Rauðhausarnir) allir flognir úr hreiðrinu en yngri strákarnir reru með pabba sínum eða voru í frystihúsavinnu með móður sinni í Rifi. Þetta voru góð ár hjá Unni og þau Sveinn nutu þess að hafa strákanna hjá sér. 

En þá dundi ógæfan yfir því Sveinn greindist með lungnakrabba árið sem hann var sextugur og lifði rétt fram á vordaga árið eftir. Þetta var mömmu mikið áfall því auk þess að missa eiginmann  og fyrirvinnu þurfti hún að fara að sjá um vinnu og bókhald í kringum útgerðina sem Sveinn hafði einn séð um. En aftur stóð hún sína pligt, endi þekkti hún ekkert annað. En hún sá ekki fram á að vera á Snæfellsnesi áfram svo hún seldi bátinn og hélt svo áfram heimili með yngri sonunum í Álftamýri.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Unnur Ólafsdóttir

Útför

Æviferill (hluti)