Elsku Unnur mamma mín.
Þegar ég hugsa til baka þá eru mínar fyrstu minningar af þér þegar þú kemur til að vera hjá mér þegar pabbi þurfti að fara í hjartaaðgerð inn á Landspítala. Ég er þá níu ára minnir mig. Það varð fljótlega til ákveðin rútína hjá okkur þar sem þú eldaðir fyrir mig hafragraut í fyrra fallinu á hverjum morgni og síðan þurftirðu að keyra í gegnum morgunumferðina alla leið inn í Straumsvík og vera mætt þar fyrir klukkan átta á morgnana. Þegar degi lauk og þú komst til baka þá spiluðum við oft rommí - ef ég var þá ekki bara úti með vinum. Á kvöldin fékkstu þér alltaf einn kaffibolla í viðbót fyrir svefninn og síðan þurfti ég auðvitað að stríða þér aðeins með því að setja sokka undir lakið á rúminu hjá þér. Þér fannst það alltaf fyndið nema einu sinni. Grínið varð að lokum þreytt.
