Hörkutól og vinnujaxl sem þó var eins ljúfur og opinn og hægt er að búast við af karlmönnum af hans kynslóð er sú minning sem við eigum stærsta af pabba, Þorvaldi Sverrissyni. 

Pabbi bjó yfir eðlislægri forvitni um fólk og fyrirbæri og virtist geta spjallað um allt við alla. Hann hafði mikinn áhuga á heiminum og heimsmálum og ferðaðist víða, meðal annars sem sjómaður á fraktskipum. Fraktskip stoppuðu lengur í höfnum áður fyrr og meiri möguleiki var á að komast í land. Þegar aðrir í áhöfn bjuggust til að fara á pöbbinn axlaði pabbi myndavélina og fór að skoða sig um. Tungumálakunnátta var svo sem ekki mikið að þvælast fyrir honum en það sem hann skorti í kunnáttu í erlendum tungumálum bætti hann upp með þeim mun meiri kjarki til að tjá sig með því sem hann þó kunni, auk mikils vilja til að bjarga sér. Það er engin leið að ímynda sér hversu víða hann hefði flakkað ef hann hefði verið yngri þegar flug urðu eins ódýr og þau urðu eftir aldamót og svo ekki þurft að kljást við sinn sjúkdóm síðustu ár lífsins. En nú stoppar hann ekkert þarna uppi og er hann örugglega búinn að flakka víða, vafalítið með ýmsum úr hinni stóru móttökunefnd sem hefur tekið á móti honum við Gullna hliðið.

Endalausan stuðning var frá honum að fá þegar við strákarnir hans stóðum í eitthverju, hvort sem það var nám hérlendis sem erlendis, einkaflugmannsnám og æfingartímar, hvalaskoðun eða siglingar á leiðangursskipum. Hann gladdist fyrir okkar hönd að fá þessi tækifæri en eins og margir af hans kynslóð, og því miður margir enn í dag, fékk hann ekki sömu tækifæri og við höfum fengið, nýtt og notið.

Minningin um þann stærsta vinning sem nokkur börn gætu fengið í pabbalottóinu lifir enn og mun lifa svo lengi sem við gerum. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Þorvaldur Kristján Sverrisson

Útför

Ertu með minningargrein?