✝ Þorsteinn R. Sörlason fæddist á Gjögri í Strandasýslu 17 . september 1938. Hann lést í faðmi fjölskyldunar þann 2. desember 2021. Foreldrar hans voru hjónin Guðbjörg Pétursdóttir ljósmóðir, f. 1905, d. 1987, og Sörli Hjálmarsson útvegsbóndi á Gjögri, f. 1902, d. 1984. Þorsteinn átti átta systkini. Elstur þeirra er Óskar en hann er hálfbróðir þeirra og samfeðra, f. 1926. Pétur, f. 1927, d. 2009. Kristmundur, f. 1929, d. 1999, Erla, f. 1931, d. 2016, Elín, f. 1933, d 2017, Friðgeir, f. 1935, Þorsteinn, f. 1938, Lýður, f. 1942, Lilja, f. 1947. Þorsteinn kynntist eiginkonu sinni Eddu Aspelund og gengu í hjónaband 17. september 1959 í Laugarneskirkju á afmælisdegi þeirra beggja. Fjölskyldan stækkaði og bjuggu þau hjónin börnum sínum þremur fallegt heimili. Börn þeirra hjóna eru Georg Arnar, Guðrún og Lilja Björk. Elstur er Georg Arnar. Hann er kvæntur (Sigurveigu) Ósk Olgeirsdóttur. Þeirra börn eru Þorsteinn Atli, Edda Ýr og Olga Ýr. Guðrún er gift Ágústi Valgeirssyni. Þeirra börn eru Rúnar Örn, Dagmar Dögg og Valgeir Haukdal. Lilja Björk er gift Óskari Þór Jónssyni. Börn þeirra eru Katrín Ósk, Kolbrún Eik, Róbert Orri og Viktor sem er látinn. Guð blessi minningu hans. Langafabörnin eru orðin 10. Þau eru Stella, Unnsteinn Arnar, Rósa og Júlíana Ólöf. Arnfríður María, Dagný Katla, Embla Björg, Agla Sóley og Heiðrún Edda og Eyja. Útför hefur farið fram.

 Í dag kveð ég pabba, sem er sárt, þó svo að við höfum vitað í hvað stefndi eftir erfið veikindi. Það var sárt að horfa upp á þennan sterka mann smám saman hverfa frá manni. Maður er aldrei tilbúinn, sama hvað maður hefur langan tíma til að undirbúa sig. Pabbi var mikill vinur minn og áttum við margar góðar stundir þar sem við ræddum saman um heima og geima, leiðbeinandi var hann góður. Það að hafa fengið að ferðast með honum og mömmu, bæði hér heima sem erlendis, eru ómetanlegar minningar í dag. Margar stundir koma upp í hugann þegar að kveðjustund er komið og minningar fara að hrannast upp. Ferðirnar norður á Strandir þar sem hann fræddi mann um sína sveit og sagði sögur af samferðafólki sínu. Ferðirnar til Flórída, sem voru margar, þar sem hann gat setið og sólað sig í hita þegar aðrir fóru í golf eða að versla, honum leið best í +30C, þá sat hann með bros á vör. Siglingin í Karabíska hafið er mér ógleymanleg og oft ræddum við um hana þar sem við komum á margar framandi eyjar. Ég var svo heppinn að hann gaf mér tækifæri á að koma með sér í vinnuna þegar ég var ungur og kenndi manni til verka, en eins og ég nefndi áður var hann góður leiðbeinandi. Þegar pabbi var að vinna í Stálveri hjá bræðrum sínum Kristmundi og Pétri fékk hann mörg gefandi verkefni til að stýra en eitt það erfiðasta sem hann fékk í sínar hendur var uppbygging í Neskaupstað eftir snjóflóðin, það verkefni sat í honum. Á Kröflu var hann í mörg ár og fékk ég 14 ára gamall að koma með honum í eitt úthald, þar sá maður og fann að hann þótti góður verkmaður. Pabbi gekk í Oddfellow-regluna 1981 og þar undi hann sér vel. Hann mætti vel á fundi sem viðburði hjá reglunni og það eitt sagði mér að það hlyti að vera gaman að vera í Oddfellow. Pabbi eignaðist marga góða vini og bræður í stúkunni sinni Þorkeli mána. Í Oddfellow-reglunni voru honum falin ýmis embætti sem hann sinnti með miklum sóma eins og hans var von og vísa. Bræður í Þorkeli mána hafa sagt mér sögur af honum þegar hann var siðameistari stúku sinnar en þar þótti hann standa sig afbragðsvel. Þegar mamma gaf pabba heimild til að byggja sumarbústað var hann ekki lengi að kaupa land fyrir austan fjall, því ekki væri víst að já frá mömmu stæði lengi og því strax hafist handa við að byggja. Þar sá maður hvað mamma og hann voru samtaka í verki. Hann undi sér best á Hamri og það var aðdáunarvert að sjá mömmu og pabba byggja fyrst litla húsið og síðar sumarbústaðinn að mestu tvö ein. Þegar hann hélt upp á 70 ára afmælið sitt var það gert með því að vígja sumarbústaðinn Hamar. Það kom fyrir að ég fékk að hjálpa til við byggingu og viðhald á Hamri og nú eru þær stundir gull, því að vera með pabba á Hamri við vinnu eru stundir sem ekki verða teknar frá mér þótt hann sé farinn á vit feðra sinna. Þeir sem koma til með að njóta Hamars í framtíðinni fara vonandi vel með hans og mömmu handverk. Farðu í friði elsku pabbi minn, betri föður gat ég ekki fengið. Þinn einkasonur, Georg Arnar Þorsteinsson.

Nú þegar Þorsteinn er farinn frá okkur vil ég minnast hans með nokkrum orðum. Vinátta er það besta sem við eigum í lífinu. Góður vinur er gulls ígildi. Þorsteinn var slíkur maður: traustur, ljúfur, glaðlyndur og greiðvikinn. Ég minnist margra samverustunda í gegnum árin sem við áttum saman eða með vinum okkar enda margs að minnast eftir 60 ára kynni. Öll samkvæmin, ferðirnar innanlands og erlendis; ekki síður eru mér gleðiefni margar samverustundir okkar hjónanna við ýmis tilefni s.s. afmæli, fermingar, kaffibolla á góðri stund; og það að fylgjast með fjölskyldunum okkar, börnum, barnabörnum og barnabarnabörnum. Kæra Edda og fjölskylda, við höfum notið þess að fá að vera með ykkur í gegnum árin. Fyrir 70 árum fluttu foreldrar okkar á Laugateig hér í borginni, við í hús nr. 18 og þið í nr. 22. Ekki hefur brugðið skugga á vináttu okkar og samheldni alla tíð síðan. Fyrir það erum við innilega þakklát. Við og fjölskyldan sendum ykkur öllum samúðarkveðjur. Katrín H. Ágústsdóttir

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Þorsteinn Rúnar Sörlason

Útför

Ertu með minningargrein?