Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi lést á Hjúkrunarheimilinu Brákarhlíð í Borgarnesi þann 10. Janúar 2022 í faðmi fjölskyldunar.

Útför fer fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn 27.janúar kl 13. Vegna aðstæðna getur aðeins nánasta fjölskylda verið viðstödd athöfnina. Streymt verður frá athöfninni. 

Aðstandendur þakka auðsýnda samúð og vinarhug.

Þorsteinn Jóhann Bjarnason fæddist á Hörgslandi á Síðu 28.júlí 1932. Hann lést á Hjúkrunarheimilinu Brákarhlíð í Borgarnesi þann 10. Janúar 2022 í faðmi fjölskyldunnar. Foreldrar hans voru Svanhvít Rútsdóttir fædd 10 ágúst 1911 látin 21.apríl 1989  og Bjarni Loftsson fæddur 27. desember 1905 látinn 13. apríl 1991 .

Þann 5. júní  1960 kvæntist Þorsteinn Þórhildi Sigurðardóttur fædd 14. október 1939.  Foreldrar hennar voru Sigurður Sverrisson fæddur 4. október 1895 og Ástríður Bárðardóttir fædd 12. júní 1904. 

Þorsteinn og Þórhildur eignuðust 4 börn, Svandís Ásta fædd 26. nóvember 1959 maki Páll Herbert Jónasson og þau eiga 5 börn  og 10 barnabörn.  Anna Kristín fædd 25.febrúar 1964, maki  Hafsteinn Rúnar Gunnarson og eiga þau 3 börn og eitt barnabarn, Sigurður Gunnar fæddur 18. nóvember 1966 og Ragnhildur  fædd 21. águst 1974,maki Ingimar Theodórsson og eiga þau 2 börn.

Þorsteinn og Þórhildur bjuggu lengst af í Hvassaleiti 9 og vann Þorsteinn hjá Samvinnutryggingum/VÍS.

Lilja Sigríður Steingrímsdóttir

Kæra Fjölskylda hans Steina Bjarna, eins og hann var alltaf kallaður í okkar fjölskyldu.
Þegar Steini Bjarna kom í Heimsókn til Steina í Kotinu sem var pabbi minn, voru jól þó oftast væri um mitt sumar.
Þeir voru æskufélagar, höfðu alist upp á sitthvorum bænum í Hörgslandsþorpi og voru því báðir Steinarnir Þorparar.
Þeir höfðu slitið barnsskónum við leik og starf, dans og spil og kátínu, en krakkarnir á Hörgslandi og í Múlakoti og Hörgslandskoti komu saman og dönsuðu og gerðu sér glaðan dag oft í viku.
Þeir æskufélagarnir slitu aldrey samskiptum þó annar byggi í Reykjavík en hinn enn á Síðunni.
Steini Bjarna kom alltaf við í Kotinu þegar hann kom austur og pabbi tók sér frí frá heiyskap og bússtörfum og bað mömmu að draga fram kökur og góðgæti fyrir þá félagana. og það var hlátur og rifjaðir upp gamlir tímar og rætt um núið og framtíðina.
Pabbi fór næstum aldrey í bæinn.
nema hann neyddist til þess.
Síðustu ár föðurmíns þeim eiddi hann á Eyr hjúkrunarheimili vegna veikninda, og lést 2014 
og auðvitað var það Steini Bjarna sem heimsótti hann reglulega jafnvel þó faðir minn gæti ekki haldið samræðum lengur vegna sjúkdóms síns.
Það skondna var síðan að lífið leiddi mig í veg fyrir dóttir Steina, hana Ragnhildi, og Jóhanna Kristín Systir mín vann lengi með Önnu Kristínu Bjarnadóttur dóttur Steina, þannig voru Kotastelpurnar að vinna og eða í samvinnu við Hörgslandsstelpurnar. Heimurinn er lítill.
Fráfall einskaks öðlings og góðs vinar föður okkar. Eg og mín fjölskylda sendum fjölskyldu Steina okkar ynnilegustu samúðarkveðjur megi góður guð blessa ykkur og varðveita. Minningin lifir um góðan dreng.

Edda Dóra Helgadóttir

Innilegar samúðarkveðjur til ykkar allra elsku fjölskylda  minning um yndislegan mann lifir kærleikskveðja Edda Dóra og fjölskylda 

[DEFAULT]

Látinn er tengdafaðir minn Þorsteinn Bjarnason á nítugasta aldursári.

Þorsteinn var mikill fjölskyldumaður og hugsaði vel um börnin sín og fjölskyldur þeirra.

Ekki síst þegar barnabörnin komu og barnabarnabörnin, og sakna þau sárt afa síns.

Alla tíð síðan ég kynntist Þorsteini hefur hann starfað hjá Samvinnutryggingum og síðar hjá VÍS eftir að Samvinnutryggingar breyttust í VÍS.

Hans vinna fólst m.a. í umsjón með klúbbunum „Öruggur akstur sem Samvinnutryggingar hélt úti um árabil. Þar ferðaðist hann mikið um landið í sambandi við klúbbana  og eignaðist marga vini víða um land.

Hann var oft kallaður inn í tryggingarumboðin úti á landi til að leysa þar af, og til að bjarga málum, eða lægja öldur ef breytingar urðu á starfsháttum í umboðum úti á landi. Oft var hann kallaður inn í þannig verkefni þó hann væri formlega hættur störfum.

Hann var mjög farsæll í starfi sínu hjá tryggingunum og þurfti oft að leysa úr flóknum málum, og alltaf leysti hann málin þannig að tryggingatakinn fór sáttur frá borði.

Þorsteinn var mikill ræktunarmaður og hugsaði mjög vel um stóra garðinn sem þau Þórhildur áttu svo lengi, fyrst í Hvassaleiti 9 síðar  Hesthömrum 15.

Það eru ófáar plönturnar og græðlingarnir sem voru forræktaðar hjá honum og komu svo til okkar Svandísar að Signýjarstöðum og voru gróðursettar þar.

Það má því segja að minning hans lifir hér hjá okkur í skógræktinni á Signýjarstöðum því þar á hann mörg handtökin.

Þegar heilsu Þorsteins og kraftar fóru þverrandi og hann sá fram á að geta ekki sinnt garðinum eins og skildi, seldu þau Hesthamra 15 og fluttu í litla íbúð í Fróðengi 1, þar sem þau hafa búið síðustu ár.

Þorsteinn var samt duglegur að koma til okkar að Signýjarstöðum sérstaklega á vorin þegar Svandís var að gróðursetja og þar var greinilega maður sem kunni vel til verka, og síðan á sumrin þegar ekki var unnið við gróðursetningu var hann oft mættur með klippurnar til að snyrta og laga.

Þorsteinn átti lítið hjólhýsi hjá okkur og hafði mikla unun að dvelja í því þegar hann var í heimsókn.

Hann hugsaði vel um hjólhýsið sitt og var mikið í mun að það liti vel út.

Blessuð sé minning Þorsteins Bjarnasonar

Það eru svo mörg orð sem mig langar að skrifa, en það er erfitt að trúa að það sé komið að því að þurfa skrifa þetta. Það er svo sárt að sakna en það er ótrúlegt hvað það að skoða myndir og rifja upp allar þessar minningar hlýjar hjartað. Við vorum alltaf svo náin, þú varst alltaf sá fyrsti til að vita ef mér fannst einhverjir strákar í bekknum mínum sætir, eða hvaða kennarar voru erfiðir. Þú gafst mér alltaf bestu ráðin hvað ég átti að segja og gera þó að allir væru ekki alltaf sammála með þessi ráð þá skyldum við alltaf hvort annað og gátum hlegið að þessu. 

Þú varst alltaf minn helsti stuðningsmaður í öllu sem mér datt í hug að gera. Þú keyrðir mig endalaust fram og til baka á dansæfingar, fórst með mér í búðina þegar það var einhvað „vont“ í matinn, leyfðir mér að flytja inn til ykkar ömmu þegar mig langaði í nám í Reykjavík og loks stappaðir í mig stálinu þegar ég ákvað nýlega að flytja til Bandaríkjanna í nám. 

Eins og þú veist vel áttum við það sameiginlegt að vera frekar ákveðnar manneskjur, enda bæði ljón í stjörnumerki. En við vorum þó aldrei frek, og þú passaðir að leiðrétta það alltaf. Ég man ekki hversu oft þú gerðir mömmu gráhærða með að þrjóskast til að gista í hjólhýsinu þínu í sveitinni í skítakulda og ekki bætti það nú ástandið þegar ég fór að heimta þess að gista þar líka. En þú auðvitað leyfðir mér það og ég man að það var alltaf aðal sportið að gera hjólhýsið tilbúið fyrir þig þegar þú varst að fara koma í sveitina í heimsókn. Ég held að það segji mikið hvað ég hélt mikið uppá þig er þegar ég eignaði mér allar hvítu beljurnar í fjósinu heima því þær voru jú, lang fallegastar fengu þær allar nafnið afabelja.

Ég er svo þakklát fyrir allar minningarnar, þakklát fyrir facetime símtölin síðustu mánuði og sérstaklega þakklát fyrir síðustu vikur sem ég gat setið hjá þér í Borgarnesi. Það verður erfitt að takast á við lífið án þín og allar rokkviðurnar sem munu vera á mínum vegum, en ég veit að það verður allt í lagi því að þú passar uppá mig eins og alltaf. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Þorsteinn Jóhann Bjarnason

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Þorsteinn Bjarnason

Elsku Afi