Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengngdamóðir, amma og langamma lést 2. júní
Ásgrímur Jónasson 
Jónas Yngvi Ásgrímsson 
Lára Ásgrímsdóttir
Hanna María Ásgrímsdóttir


[DEFAULT]

Þá er hún mamma farin, búin að fá hvíldina frá verkjum og þrautum.

Mamma var fædd þann 19. júlí 1942 á Blönduósi í Húnavatnssýslu. Hún ólst upp í stórum hópi systkina á tímum þar sem ekki voru til sérherbergi fyrir alla en hún átti sína skúffu í kommóðunni. Margar sögur hef ég heyrt frá uppvextinum á Blönduósi og allar voru þær um gleðistundir. Spólað fram í tímann þá hitti mamma pabba og varð ekki aftur snúið, ég fæddist og fjölskyldan varð til. Oft hef ég heyrt söguna af því þegar jarðskjálfti reið yfir og ég í vöggu. Pabbi stökk til og greip mig úr vöggunni og hljóp með mig niður og út en mamma þurfti að bjarga sér sjálf. Síðan stækkaði fjölskyldan þegar Lára og Hanna María fæddust.

Þær eru margar minningarnar úr uppvextinum. Mamma fór með okkur börnin í Ölfusborgir og eins voru útilegur eitt af því sem við stunduðum á tímabili. Fyrst í Ægistjaldi með himni og síðar í tjaldvagninum. Í bílnum voru pabbi og mamma frammí og við systkinin afturí með Ópalpakka í nesti og enginn í bílbelti, Hanna María komst þó næst því í bílstól þess tíma en hann var hengdur á bakið á aftursætinu. Svo var haldið af stað í Hveragerði eða Þingvöll og tíma helgarinnar varið í útileguskemmtanir eins og leiki og þess háttar. 

Árið 1975 fóru pabbi og mamma síðan í sína fyrstu utanlandsferð og var förinni heitið til Kanada. Þarna fengu þau Kanadaveiruna en landið og ekki síst þjóðin urðu þeim hugleikin. Árið 1977 fór öll fjölskyldan í heimsókn, fyrst til Mæju frænku í Euclid í Ohio USA og þaðan var ekið til Kanada. Þá hittum við krakkarnir fjölmarga vini mömmu og pabba. Þetta var löng ferð og mikið skoðað og alls staðar voru þau velkomnir gestir. Í framhaldinu fór mamma í stjórn Þjóðræknisfélagsins og var þar gjaldkeri og pabbi fylgdi á eftir í stjórnina. Næstu ár á eftir voru þau flest sumur í Kanada sem fararstjórar í samvinnu við Samvinnuferðir og voru það þeim skemmtilegir tímar.

Stórar breytingar urðu síðan á högum fjölskyldunnar árið 1978 þegar mamma veikist og þarf að fjarlægja ristillinn úr henni. Næstu ár á eftir voru henni erfið, að læra að lifa með stóma, en henni tókst það þrátt fyrir að stóma vörurnar hafi ekki verið eins góðar og í dag. Í framhaldinu þurfti hún samt að leggjast oft inn á spítala og jókst það bara með árunum. 

Núna undanfarin ár hefur mamma verið mikið veik og farið inn og út af sjúkrahúsum. Heilsu hennar hefur hrakað stöðugt og sl. mars fluttu þau pabbi á hjúkrunarheimilið Fossheima á Selfossi þar sem hún svo fékk hvíldina 2. júní.

Mamma var sterk kona og þurfti að upplifa meiri sársauka og kvalir en margur annar á lífsleiðinni. Í rúm fjörutíu ár lifði hún með afleiðingum stóma og þeirra aukaverkanna sem fylgdu. Eins og klettur stóð pabbi við hennar hlið og síðustu árin snerust meira og minna um að sinna henni. Ástin var sterk og mikil. Við pabbi fórum í hringferð um landið árið 2021 og hann hringdi í mömmu nokkrum sinnum á dag. Hann varð að vita hvernig hún hefði það, hvort ekki væri allt í þessu fína og hvort systur mínar væru ekki að standa sig í að sinna henni.

Mamma mín. Takk fyrir allt. Takk fyrir að vera mamma mín. Takk fyrir að vera stór hluti af lífi mínu.

„In my life, I loved you more“ (John Lennon)

Sterkasta kona sem ég hef hitt, þú varst búin að vera veik síðan ég var 5 ára. Í gegn um allan þennan tíma hefur ótalmargt á þig dunið en alltaf stóðst þú upp aftur. Meira að segja undanfarin ár, þú stóðst upp eftir veikindi sem fæstir hefðu lifað af.

Fallegasta kona sem ég hef hitt, þrátt fyrir öll veikindin geislaði fegurð þín og fólk sem ekki þekkti þig gat ekki ýmindað sér hvað þú hafðir gengið í gegn um. Þú varst alltaf svo fín og vildir hafa fínt í kring um þig. Heimili þitt var alltaf fallegt og alltaf snyrtilegt. Allt var straujað og fínt, allir dúkar, öll rúmföt, öll viskustykki og allar skyrturnar hans pabba. Fyrir öll jól var allt tekið og þrifið, allir skápar og það sem inni í þeim var, allir veggir, allar hurðar og allt gler,  allt silfur var pússað og gjöfum pakkað inn í silfraðan pappír.

Hjartahlý með eindæmum, heimili ykkar pabba var opið fyrir ástvini utan af landi og utan úr heimi. Þú gafst af þér með sjálfboðavinnu bæði fyrir Rauða Krossinn og Kvenfélagið Hringinn.

Ég naut þess í mínu uppeldi að þú varst heima, við áttum morgnana saman því ég var í skóla eftir hádegi. Ég skreið uppí, við vöknuðum saman og fórum á fætur í rólegheitum. Svo varstu heima þegar ég kom heim úr skólanum. Þú sast í stólnum þínum með einhverskonar handavinnu, að prjóna, sauma eða hekla. Það var alveg sama hvað þú tókst þér fyrir hendur, útkoman var listaverk. Það var alveg sama ef kom gat eða saumspretta, þegar mamma var búin að gera við var ekki hægt að sjá að einhvertíma hafi verið gert við flíkina. Enginn var betri í að búa um sár en þú, enginn vissi hvaða krem var best að nota og enginn var eins fær að ná blettum úr flíkum.

Ég hélt áfram að skríða uppí til mömmu fram á fullorðinsár og daginn áður en þú kvaddir lá ég þér við hlið, bar krem á hendurnar þínar og nuddaði á þér bakið. Það voru ófáar stundir sem við lágum hlið við hlið og spjölluðum um heima og geima. Mér fannst þetta mjög notalegt. Ég gat alltaf leitað til þín í erfiðleikum og þið pabbi voruð mér sem klettir þegar ég gekk í gegn um skilnaðinn. 

Þú varst mikill nammigrís, ég veit hvaðan ég hef það allavega. Lindubuff og siríussúkkulaði með rúsínum voru í uppáhaldi, á ferðum um suðurlandið var komið við í Eden og þar keyptir þú lakkrísreimar sem við settum hnúta á og borðuðum á leiðinni heim.

Börnin mín gátu leitað til ömmu, þau voru alltaf velkomin. Þau fengu að koma til ömmu í stað þess að fara í frístund eftir skóla. Amma átti allskyns liti, allskyns blöð, perlur í öllum litum, allskyns föndur og kex í skúffunni. Sara Dröfn mín átti sérstakt samband við ömmu sína, amma var hennar besta vinkona og til ömmu gat hún leitað eftir ráðum og treyst henni fyrir sínum dýpstu leyndarmálum.

Við vorum mikið saman, ég keyrði þig í föndurbúðir þegar þú varst að undirbúa jólabasar Hringsins. Þú baðst mig stundum að fara með þér smá rúnt, þá fórum við, ég, þú og Sara Dröfn, í búðir. Þá átti ég stundum fullt í fangi með að hafa yfirsýn yfir ykkur tvær, þið voruð duglegar að hverfa, þú sást eitthvað fallegt á þessari slá og Sara Dröfn fann eitthvað fallegt allt annarstaðar og ferðirnar fóru mest megnis í að leita af ykkur.

Elsku mamma, nú hefur þú loksins fengið hvíldina, nú kvelst þú ekki lengur. Ég treysti því að þú vakir yfir okkur og haldir áfram að leiða okkur réttar leiðir. Þú kemur alltaf til með að lifa í hjarta mínu. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Þórey Sveinbergsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Jónas - Kveðja

Elsku mamma