Fylgja minningarsíðu
Sveinbjörn Sigurðsson
Fylgja minningarsíðu
13. febrúar 1935 - 12. mars 2024
Andlátstilkynning
Ástkær eigimaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi, Sveinbjörn Sigurðsson, tæknifræðingur, Skipalóni 6, Hafnarfriði, frá Vatnsenda í Ólafsfirði, lést á Vífilsstöðum 12. mars
Útför
20. mars 2024 - kl. 13:00
Útför hefur farið fram.
Aðstandendur
Véný Lúðvíksdóttir, Einar Sveinbjörnsson, Ólöf S. Sigurðardóttir, Helga Sæunn Sveinbjörnsdóttir, Stefán Sveinbjörnsson, Geirlaug Jóhannsdóttir, afa- og langafabörn.
Minningargrein um afa – Tjörvi
Afi Sveinbjörn ólst upp á sveitabænum Vatnsenda í Ólafsfirði, án rafmagns og vinnuvéla, í þá daga þegar notast var við hesta í staðinn fyrir bíla eða traktora til að ferðast á milli bæja og sjá um bústörfin. Afi sagði okkur frá hestunum á bænum, Grána, Sörla og Fálka, sem hann mundi vel eftir. Hann sagði okkur einnig frá hundinum Sámi sem var honum kær. Eitt sinn, þegar það var hrossakjöt í matinn, þá komumst við að því að afi borðaði ekki hrossakjöt. Við spurðum hann af hverju. „Við borðum ekki vini okkar,“ svaraði afi. Hann var mikill dýravinur.
Bæta við leslista
Minningargrein – Helga Sæunn
Nú hefur pabbi kvatt þetta líf. Hann hafði verið veikur síðustu mánuði, smám saman hafði dregið af honum og hann var sjálfur sáttur við að kveðja. Þegar ég var að alast upp bjuggum við í Hafnarfirði en pabbi var alinn upp í sveit, á Vatnsenda í Ólafsfirði, og þótt honum mjög vænt um æskuslóðirnar. Hann var laghentur, gekk í öll verk og vann þau hljóðlega af dugnaði og nákvæmni. Hann og mamma áttu íbúð á Ólafsfirði og þegar þau voru þar á sumrin var hann búinn að fara í fjallgöngu, út í búð að kaupa brauð, elda hafragraut og laga kaffi handa henni þegar hún vaknaði. Ég var heppin að eiga hann fyrir föður. Hann hafði áhuga á því sem ég var að gera, hvatti mig áfram, studdi mig og t.d. fylgdist hann vel með mínum fjallaferðum allt fram á síðasta dag og vildi alltaf fá ferðasöguna og að sjá myndir þegar ég kom heim. Hann fylgdist vel með ferð minni til Argentínu í janúar á þessu ári og þegar ég kom heim og hann kominn á spítala var eitt það fyrsta sem hann vildi ræða ferðin mín og að fá að sjá myndir. Pabba þótti vænt um fólkið sem var nálægt honum, t.d. vann hann hjá Ísal mestan hluta starfsævi sinnar og þótti honum afar vænt um vinnustaðinn og vinnufélaga sína. Hann var nákvæmur og hélt skrá yfir ferðir sem hann hafði farið og hélt upp á greinar sem hann eða aðrir höfðu skrifað um ferðir. Hann unni íslenskri náttúru og ferðaðist mikið um landið og var vel að sér um staðhætti á Íslandi. Pabbi og mamma voru í ferðahópum sem fóru í ferðir um landið þar sem var gengið um náttúruna. Hann hafði komið á flestalla staði á landinu og þegar ég fór á Grænahrygg fyrir fáeinum árum og var að lýsa fyrir honum göngunni á Uppgönguhrygg þá hafði hann auðvitað komið þangað og það fyrir mörgum árum og hafði hann skrifað grein um þá ferð og tekið myndir sem hann sýndi mér. Pabbi var tæknifræðingur og húsasmiður og hafði lært tæknifræði í Þrándheimi í Noregi á árunum 1959-1961 og átti góðar minningar þaðan. Í apríl 2014 bauð hann mér með sér til Þrándheims og sagði að þetta væri síðasta ferðin sín þangað. Áttum við mjög góða daga í Noregi og hafði hann pantað fyrir okkur á gamla Misijons-hótelinu sem Þjóðverjar notuðu í seinni heimsstyrjöldinni. Það var gaman að hlusta á hann segja frá áhrifum stríðsins í Þrándheimi og hvernig Þjóðverjar höfðu tekið þetta hótel yfir og notað það í vondum tilgangi. Pabbi var áhugaljósmyndari og hafði tekið margar myndir fyrr á árum og mætti nú í gamla tækniskólann sinn í Þrándheimi með mynd sem hann gaf skólanum. Að sjálfsögðu skrifaði pabbi ferðasöguna frá ferðinni okkar til Þrándheims og nú get ég lesið hana og yljað mér við góðar minningar ásamt mörgu öðru sem hann hafði skrifað. Hann skrifaði t.d. minningar sínar frá Vatnsenda þegar hann var að alast upp og um gamla búskaparhætti sem fjölskyldan hafði flutt með sér frá Héðinsfirði til Ólafsfjarðar. Ég vil þakka pabba fyrir að hafa reynst mér alltaf vel. Hann var einstakur og minning hans mun lifa með mér um ókomna tíð. –Helga Sæunn Sveinbjörnsdóttir.
Bæta við leslista
Ljóð fyrir afa – Elísabet
Ég samdi þetta ljóð fyrir afa og las það fyrir hann á Vífilstöðum áður en hann lést:
Bæta við leslista