Minningargrein, Þorsteinn Þorkelsson
Ég hitti Steinunni tengdamóður mína fyrst á vordögum árið 1998 og þá fór ekki fram hjá neinum hver stýrði skipulagi heimilisins í Langholti. Steinunn var með allt sitt umhverfi og verkefni undir styrkri stjórn og hélt sínu fólki gjarnan við efnið um að láta allt ganga samkvæmt skipulagi. Hún varð mjög ánægð þegar við Elín skírðum elsta barnið okkar Eirík, því þá bar hann sama nafn og faðir hennar, Eiríkur Þorsteinsson á Glitstöðum. En það var alltaf ljóst að Steinunn hugsaði mikið til æskuheimilis síns og hafði sterk tengsl við foreldra sína og systurnar fjórar. Steinunn var mjög sjálfstæð og hafði alltaf mikla reisn í framkomu, þótti afskaplega í vænt um fólkið sitt, vildi vita hvar allir voru og hvernig þeir hefðu það. Þegar við fjölskyldan komum í Langholt var yfirleitt byrjað á því að setjast niður, drekka kaffi, snæða eitthvert góðgæti og ræða helstu fréttir og skoðanir í samfélaginu.
Spilaáhugi Steinunnar var mikill og hún spilaði mikið, hvort sem það var við börnin, barnabörnin, systur sínar eða aðra. Hún spilaði alltaf af miklum áhuga og var ávallt tilbúin að læra ný spil, hvort sem það var með spilastokk eða borðspil. Steinunn var líka mikill ljóðaunnandi og alltaf hægt að leita til hennar um ráðgjöf með viðeigandi ljóð fyrir eitthvert tilefni. Hún var mjög listræn og eftir hana liggur margs konar fallegt handverk, auk ljóða og sagna frá æskuslóðunum. Margs er að minnast, en nú er hún Steinunn farin frá okkur og missir ættingja er mikill. Megi góður guð gefa ættingjum hennar styrk og blessa minningu hennar alla tíð.
