Snorri Jónsson fæddist á Svertingsstöðum í Miðfirði í 15. maí 1928. Hann lést á Hrafnistu í Hafnarfirði 30. júní 2016.

Faðir hans, Jón Eiríksson, f. 1885, d. 1975, var af húnvetnskum ættum en móðir hans, Hólmfríður Bjarnadóttir, f. 1891, d. 1981, var Árnesingur frá Túni í Flóa. Systkinin á Svertingsstöðum voru ellefu talsins en búið ekki mjög stórt. Foreldrar Snorra hættu búskap á Svertingsstöðum 1964 og tóku þá bræður hans, Eiríkur og Bjarni, við búinu.

Skólaganga Snorra hófst um tíu ára aldur að Ásbyrgi á Laugarbakka. Þá var ýmist gengið í skólann frá Svertingsstöðum eða dvalið á heimavist. Ungur fór hann í Bretavinnu en 1941 höfðu Bretar komið á fót stórri herstöð á Reykjatanga þar sem Reykjaskóli stendur við Hrútafjörð. Hann var ráðinn sem kúskur til flutninga á sandpokum til hleðslu í fallbyssuvirki. Snorri lauk gagnfræðaprófi á Akureyri vorið 1944 og hóf nám í MA en líkaði ekki vistin og missti áhuga á námi. Fór hann þá að vinna við efnaverksmiðjuna Sana á Akureyri sem Valgarður Stefánsson, bróðir Davíðs skálds, stýrði. Hann kenndi í forföllum Elísabetar föðursystur sinnar og líkaði vel en hún kenndi eftir Montessori-kerfinu sem þótti og þykir enn nýlunda. Þessi reynsla varð til þess að 1948 sótti hann um nám við Kennaraskólann og komst inn. Kennsluferil sinn hóf Snorri í Sandgerði, síðan kenndi hann við Lækjarskóla og Iðnskólann í Hafnarfirði en lengstan starfsaldur á hann í Flensborg en þar starfaði hann í 40 ár, þar af sem yfirkennari í 12 ár. Hann lét af störfum árið 1998.

Eiginkona Snorra frá 1956 var Guðrún Gísladóttir fædd í Hafnarfirði 1929 og menntuð í hattasaum, dóttir Gísla Sigurgeirssonar (1893-1980) og Jensínu Egilsdóttur (1905-1991). Þau bjuggu allan sinn búskap á Sunnuvegi 8 í Hafnarfirði og eignuðust fimm börn en fyrir átti Guðrún eina dóttur sem varð kjördóttir Snorra. Guðrún og Snorri skildu að samvistum árið 1977. Í aldursröð eru börn þeirra: Halla, f. 1952, eiginmaður Theódór Hallsson. Snorri Rafn, f. 1958, eiginkona Stefanía Sigurðardóttir. Nanna, f. 1959, eiginmaður Kristjón Benediktsson (skilin). Jón Özur, f. 1961, eiginkona Alda Sigurðardóttir. Gísli Jens, f. 1965, eiginkona Jóhanna Ólafsdóttir, og Svanur Már, f. 1971, eiginkona Ásdís Erla Valdórsdóttir. Auk barna sinna eiga þau 23 barnabörn, 17 barnabarnabörn og eitt barnabarnabarnabarn.

Auk kennslustarfa sinnti Snorri margvíslegum öðrum störfum. Hann skrifaði fjölda greina og viðtala í hafnfirsk blöð og tók virkan þátt í pólitísku starfi í bænum undir merkjum Óháðra borgara en sá flokkur stýrði Hafnarfjarðarbæ í þrjú kjörtímabil. Hann var varabæjarfulltrúi í tvö kjörtímabil, sat í fjölmörgum nefndum og ráðum, vann að skólamálum og hagsmunamálum kennara og söng með karlakórnum Þröstum. Hann ritstýrði Alþýðublaði Hafnarfjarðar frá 1959-1961, Borgaranum frá 1974-1986 og skógræktarblaðinu Þöll. Hann starfaði í ritnefnd um sögu Hafnarfjarðar sem kom út árið 1984. Snorri hafði áhuga á andlegum málum og var í mörg ár formaður Sálarrannsóknarfélagsins frá 1987. Síðustu starfsár hans jókst ættfræði- og ættarsöguáhugi hans og gaf hann út fjölda bæklinga um þau efni.

[DEFAULT]

Snorri Jónsson hóf störf við Flensborgarskólann árið 1958. Hann var kennari við skólann til ársins 1981 og yfirkennari frá 1970 til 1981. Eftir það gegndi hann starfi fulltrúa til ársins 1998 er hann lét af störfum.

Árin sem Snorri var yfirkennari voru umbrotaár. Á þessum tíma var stofnuð menntadeild við skólann, sem síðar varð fjölbrautaskóli eða framhaldsskóli. Jafnframt var gagnfræðadeildin, sem hafði verið aðalsmerki skólans um áratuga skeið, flutt til grunnskólanna í bænum. Þar með var Snorri einn af þeim lykilmönnum sem stóðu við hlið Kristjáns Bersa Ólafssonar í þessari miklu byltingu sem þarna átti sér stað.

Snorri var ljóngreindur maður, glettinn og rithönd hans þótti sérlega falleg, enda skrifaði hann öll einkunnablöð skólans í fjölda ára.

Síðustu starfsárin sinnti Snorri margvíslegum verkefnum og bjó í íbúð sem þá var í skólanum. Íbúð Snorra er í dag kennsluaðstaða og vinnusvæði kennara. Þegar menn veltu því fyrir sér hvað ætti að kalla það svæði lá beinast við að kalla það Snorrastofu eftir síðasta ábúandanum.

Það gera held ég fáir sér grein fyrir því framlagi sem kennari leggur til samfélagsins á starfsævi sinni. Snorri starfaði í Flensborg í fjörutíu ár. Það er mikið úthald og mjög virðingarvert.

Við í Flensborgarskólanum sendum fjölskyldu Snorra Jónssonar hugheilar samúðarkveðjur.

Í dag kveðjum við afa okkar hinstu kveðju. Hann var mikill höfðingi og fjölskyldumaður sem bar hag okkar ávallt fyrir brjósti. Honum var mikið í mun að úr okkur rættist og var alltaf hvetjandi og styðjandi. Afi var óspar á hrós og lét okkur finnast mikið til okkar koma. Hann var sérstaklega bóngóður og sagði já við nánast hverri ósk, hvort sem hún var um að sækja eða skutla um miðja nótt, skjótast út í búð eða lesa yfir ritgerð. Við dvöldum oft hjá afa bæði tvö. Stundum fengum við að vera í pössun en ósjaldan gengum við bæinn á enda til að vera með afa sem bjó í kastala uppi á Hamrinum í Hafnarfirði þar sem alltaf var gaman og gott að vera.

Húmorinn einkenndi alla samveru með Snorra afa. Þvílíkt og annað eins sem hægt var að fíflast og leika sér með honum en það sem einkennir húmorinn sem afi skilur eftir hjá afkomendum sínum er að hann byggir meira á tungumálinu en atburðum eða uppákomum. Afi lagði mikla áherslu á móðurmálið við okkur og sjálfur var hann skapandi í skrifum og töluðu máli sem kom skýrt fram í glensi gagnvart okkur, afabörnunum hans. 

Hann var mjög jákvæður að eðlisfari og tók öllum hugdettum okkar vel og vildi taka þátt í uppátækjum, viðburðum, matseld og ferðalögum af hvaða toga sem var. Reyndar er líklegt að hann hafi í flestum tilfellum verið upphafsmaður undarlegra tilrauna og uppátækja. Gjafmildi afa fólst ekki síst í orkunni, tímanum og samverunni sem hann gaf okkur. Hann var alltaf hlýr og indæll, hvetjandi og fræðandi, ögrandi á sinn jákvæða og húmorsíska hátt.

Þegar við horfum til baka og skoðum samveruna með afa sjáum við hvað það skiptir miklu máli að vera opinn fyrir nýjungum en um leið að kunna að meta gömul gildi, lærdóm og sannindi.

Afi fæddist í torfbæ á þriðja áratug síðustu aldar, ólst upp með tíu systkinum sínum. Á tíunda áratugnum kynnti hann fyrstur manna fyrir okkur tölvur og þá möguleika sem í þeim fólust. Hann lagði alltaf mikla áherslu á mikilvægi þess að tapa ekki fyrir þróuninni heldur að færa sér hana í nyt. Menntun var Snorra afa þess vegna mjög hugleikin enda sjálfur kennari og honum fannst mikilvægt að við barnabörnin menntuðum okkur. Stærsta verkefni kennarans er að kveikja áhuga þeirra sem nema og það tókst honum svo sannarlega gera með okkur barnabörnunum. Að lokum langar okkur að vitna í kveðjuræðu afa frá 1998 þegar hann lauk störfum við Flensborgarskólann eftir fjörutíu ára kennsluferil. 

Orð Afa lýsa fallegri sýn sem við vonum að skili sér áfram:

Mér þykir vænt um þá ungu og ég óska þeim heilla og velfarnaðar. Ég er nemendum þakklátur. Ég á ómetanlegar minningar um skemmtileg og jákvæð samskipti við þá, já ekki hvað síst á síðustu árum. Ég held því fram að heimurinn fari ekki versnandi.

Tíminn með þér var lærdómsríkur en umfram allt skemmtilegur.

Bryndís Snorradóttir og Völundur Jónsson.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Snorri Jónsson

Útför

Kveðja frá Flensborgarskólanum

Í kastalanum á Hamrinum