Siguroddur Magnússon rafverktaki, Miðleiti 5, áður til heimilis í Brekkugerði 10, fæddist í Reykjavík 27. ágúst 1918 og ólst þar upp. Hann lést 29. október síðastliðinn. Foreldrar Sigurodds voru Magnús Pétursson iðnverkamaður, f. 14.9. 1891, d. 9.1. 1981, og Pálína Þorfinnsdóttir verkakona sem lengi sat í stjórn Verkakvennafélagsins Framsóknar og í safnaðarstjórn Fríkirkjunnar í Reykjavík, f. 18.4. 1890, í Eilífsdal í Kjósarhreppi, d. 19.7. 1977. Þau hjónin bjuggu allan sinn búskap í Reykjavík, lengst af á Urðarstíg 10. Alsystir Sigurodds er Petrína Margrét, húsfrú í Reykjavík, f. 20.5. 1921, gift Boga I. Guðmundssyni verkstjóra, f. 18.12. 1917, d. 10. 6. 1996, en þau eiga eina dóttur. Siguroddur átti tvær hálfsystur, Úlfhildi Þorfinnsdóttur, f. 14.3. 1911, d. 16.12. 1971 en hún átti tvo syni og Sólveigu S. Þorfinnsdóttur, f. 21.9. 1912, d. 15.4. 1974. Hún átti tvo syni og tvær dætur og var gift Kristni Jónssyni f. 30.5. 1909, d. 16.6. 1994 frá Gunnlaugsstöðum í Borgarfirði.

Eiginkona Sigurodds var Fanney E. Long kjólameistari, f. 4.7. 1922, d. 13.11. 2002, dóttir Sólrúnar Guðmundsdóttur frá Jökulsá í Borgarfirði eystra, f. 11.4. 1887, d. 25.7. 1951, og Einars P. J. Long frá Seyðisfirði, f. 15.2. 1879, d. 19.5. 1964. Þau giftu sig 13.9. 1941. Börn þeirra eru: Magnús Georg rafmagnstæknifræðingur, f. 1.12. 1941, maki Guðrún R. Þorvaldsdóttir deildarhjúkrunarfræðingur og eiga þau þrjár dætur, Einar Long aðstoðarskólastjóri, f. 2.11. 1944, maki Sólveig Helga Jónasdóttir myndlistarkennari. Þau eiga tvær dætur. Pétur Rúnar húsasmiður, f. 23.10. 1947, maki Guðný Margrét Magnúsdóttir skrifstofumaður og eiga þau tvö börn. Sólrún Ólína fótaaðgerðafræðingur, f. 6.9. 1953, maki Halldór Jónasson húsasmiður og á hún þrjá syni. Bogi Þór, rekstrarhagfræðingur, f. 19.11. 1959, maki Linda Björk Ólafsdóttir lyfjafræðingur og eiga þau fjóra syni.

Að loknu barnaskólanámi gekk Siguroddur í Kvöldskóla KFUM í tvo vetur, lauk námi í Iðnskólanum, nam rafvirkjun hjá Eiríki Hjartarsyni og tók sveinspróf 1944. Siguroddur var starfandi rafverktaki frá 1949. Hann starfaði mikið fyrir Byggingarfélag verkamanna á árunum 1950-71, eða allt til þess tíma er lögum um verkamannabústaði var breytt. Frá þeim tíma starfaði Siguroddur að fjölbreyttum verkefnum á sínu sviði allt fram til áttræðisaldurs.

Siguroddur var alla tíð mjög virkur í félagsmálum, starfaði í ýmsum félögum og sat í stjórnum þeirra. Má þar m.a. nefna Félag ungra jafnaðarmanna, formaður þar 1945, í stjórn Alþýðuflokksfélags Reykjavíkur, fulltrúi flokksins í stjórn Innkaupastofnunar Reykjavíkurborgar 1978 til 1982 og sat í framkvæmdaráði Reykjavíkurborgar 1980-1982. Í stjórn Félags íslenskra rafvirkja 1946-48 og formaður þess 1947-48. Hann var í sveinsprófsnefnd rafvirkja í 45 ár, flest árin formaður nefndarinnar og lét af störfum 1996 á 78. aldursári. Hann sat í stjórn Félags löggiltra rafvirkja í Reykjavík og síðar Félagi löggiltra rafverktaka og var gerður að heiðursfélaga þess 29.4. 1994. Siguroddur átti í nokkur ár sæti í stjórn Fríkirkjusafnaðarins í Reykjavík. Hann gekk í Oddfellowregluna 1962. Siguroddur var ritari í stjórn Iðnaðarmannafélagsins í Reykjavík í 25 ár og lét af störfum 1997. Hann var gerður að heiðursfélaga þess 25.5. 1998. Þá var hann fulltrúi Iðnaðarmannafélagsins í stjórn Húsfélags iðnaðarins frá 1978-1998 og var alllengi formaður framkvæmdanefndar þess. Hann var stofnfélagi í Rafvirkjadeildinni h.f. sem starfaði á Keflavíkurflugvelli og sat í stjórn deildarinnar nærri frá stofnun og var formaður hennar síðustu árin sem hún starfaði.

Siguroddur var jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Reykjavík 11. nóvember 2003.

[DEFAULT]

Kveðja frá Guðrúnu Þorvaldsdóttur dengdadóttur

Í dag kveð ég minn ástkæra tengdaföður og vin, Sigurodd Magnússon. Ég kynntist Siguroddi árið 1964 þegar við Magnús, elsti sonur hans, ákváðum að gerast lífsförunautar. Móttökurnar voru afar hlýjar hjá þeim hjónum Fanneyju og Siguroddi og alltaf var gott og gaman að koma til þeirra í Brekkugerði 10.

Nú eru þau bæði fallin frá og aðeins eitt ár á milli andláta þeirra. Tengdafaðir minn var mjög lífsglaður maður og hafði afar gaman af því að fylgjast með stórfjölskyldu sinni, bæði stórum og smáum. Svo sterk voru tengslin við fjölskylduna að hann vissi alltaf upp á hár hvar fólkið hans var. Hverjir voru í útlöndum, sumarbústað eða einhvers staðar annars staðar. Ef við þurftum að fá fréttir af fjölskyldunni var nægilegt að hafa samband við Sigurodd, hann mundi alltaf hvar allir voru staddir í það og það skiptið.

Mikill fjölskyldumaður var hann og kunni að taka á móti gestum. Í seinni tíð þegar hann gat ekki séð sjálfur um boð og tengdamóðir mín ekki lengur til staðar þá fékk hann fagfólk, kokka og þjóna, til liðs við sig. Hann átti eina dóttur og fjórar tengdadætur sem áttu ekki að standa í eldhúsinu. Þær voru stofustáss að hans mati.

Það sem einkenndi þennan mann var hvað hann heilsaði vel og kvaddi alla fallega alla tíð.

Það gerði hann einnig við dánarbeðinn. Öll börn hans, tengdabörn og flest öll barnabörn komu að kveðja hann hinn 29.10. 2003. Það eru forréttindi að hafa átt slíkan tengdaföður og afa barnanna sinna. Megi guð vera með honum og varðveita. Blessuð sé minning hans.

Kveðja frá Guðnýju Margréti Magnúsdóttur tengdadóttur

Í dag kveð ég kæran tengdaföður minn með virðingu og þökk. Margs er að minnast frá liðnum árum og allar eru þær minningar hlýjar og ljúfar.

Stunda í Brekkugerðinu með fjölskyldunni er gott að minnast, eins og jólanna þegar Landerinn var spilaður við borðstofuborðið með tilheyrandi hávaða og hlátrasköllum. Hann var höfðingi heim að sækja og naut þess í ríkum mæli að hafa öll börnin og barnabörnin hjá sér og gleðjast með þeim.

Til síðasta dags fylgdist hann með afkomendum sínum og tók þátt í því sem þau tóku sér fyrir hendur í lífinu og gátu þau spjallað við hann um allt milli himins og jarðar.

Eftirminnilegt er líka þegar hann og Fanney komu til okkar í sumarbústaðinn og ekki síst þegar hann hjálpaði okkur að leggja þar rafmagnið. Var vandvirknin við að ganga sem best frá því öllu alveg einstök.

Oft hef ég líka dáðst að hversu vel hann tókst á við breyttar aðstaður þegar Fanney veiktist og eftir að hún fór frá okkur. Alltaf nógur sjálfum sér og jákvæður og þakklátur fyrir alla hjálp og aðstoð.

Eftir lifir minning um góðan mann með stóran hug, hlýtt hjartalag og sterka réttlætiskennd.

Hafi hann kæra þökk fyrir liðna tíð og megi hann ganga á Guðs vegum í nýjum heimkynnum og njóta endurfunda þeirra sem áður eru farnir.

Kveðja frá Ragnheiði Hrefnu sonardóttur

Nú er afi minn fallinn frá. Hann var góður maður. Afi sagði kannski ekki í orðum að honum þætti vænt um mann en hægt var að finna það á faðmlagi hans og sjá það á brosinu. Það var hægt að tala um allt milli himins og jarðar við afa. Hann hafði nánast alltaf skoðun á öllum málefnum og sýndi áhuga á því sem maður var að gera.

Afi var snjall. Ég hef alltaf dáðst að því hvað hann var úrræðagóður og sniðugur.

Afi var rafvirki af lífi og sál og þegar hann var kominn á eftirlaun lét hann ekki deigan síga heldur fór að læra á tölvu og undi sér oft fyrir framan tölvuskjáinn. Mér fannst líka svo sniðugt að sjá þegar hann flutti úr Brekkugerðinu í Miðleitið að hann skyldi láta setja upp rafdrifnar gardínur í stofunni. Auðvitað nýtti hann sér tæknina.

Eitt sinn sat ég við borðstofuborðið hjá honum og við vorum að ræða um óréttlæti í heiminum. Þá sagði afi við mig að maður breytti því miður ekki heiminum, maður breytti bara sjálfum sér. Þetta hitti alveg í mark hjá mér og ég skildi hvað hann átti við.

Ég minnist einnig þess þegar ég sat hjá honum þegar hann lá á sjúkrahúsi í sumar og sagði honum frá ferðalagi mínu í Þórsmörk helgina áður. Þá sagði hann mér með glampa í augunum að hann hefði farið ungur að aldri ásamt ömmu og fleira fólki á hestbaki inn í Þórsmörk. Þá þurftu þau að vaða Krossá til að komast þangað. Þetta var ævintýraleg frásögn og gaman að heyra hann segja frá þessu. En núna er hann farinn á vit nýrra ævintýra þar sem ég veit að honum mun líða vel. Ég á eftir að sakna hans.

Siguroddur Magnússon var einn af helstu mönnum í forystusveit rafiðnaðarmanna seinni helming síðustu aldar. Hann tók sveinspróf í rafvirkjun 1944. Hann var þátttakandi í stofnum félags rafiðnaðarnema og iðnnemasambandsins á námsárum sínum. Fór nánast beint í stjórn sveinafélagsins eftir sveinspróf og er þar 1946-1948 og er formaður Félags íslenskra rafvirkja 1947-1948. Hann tók meistarapróf árið 1947 og svo löggildingu 1948 og hefur eigin starfsemi sem rafverktaki. Siguroddur var ætíð mikill áhugamaður um menntamál í rafiðnaðargreinum og fór í sveinsprófsnefnd rafvirkja, fyrst fyrir hönd FÍR árið 1946 og svo fyrir meistarafélagið. Hann er formaður sveinsprófsnefndarinnar 1954-1958 og tekur svo aftur við formennsku 1963 og er það þar til hann hættir í nefndinni árið 1996. Eftir að hann hóf eigin atvinnustarfsemi fór hann fljótlega í stjórn Félags löggiltra rafverktaka og var virkur innan samtaka Landssambands íslenskra rafverktaka. Siguroddur var auk þess virkur félagsmaður hjá Alþýðuflokknum og sinnti margs konar trúnaðarstöfum fyrir flokkinn.

Ég kynntist Siguroddi allvel í störfum mínum fyrir eftirmenntunarnefnd rafiðna og störf í fræðslunefndum í rafiðnaðargeiranum. Reyndar kynntist hver einasti rafvirki Siguroddi í sveinsprófum þau 50 ár sem hann var þar og er hann nokkurs konar guðfaðir drjúgs hluta íslenskra rafvirkja. Hann fylgdist vel með framförum í rafiðnaðargeiranum og var ætíð boðinn og búinn til þess að huga að því hvernig hægt væri að þróa nám rafiðnaðarmanna samfara tækniþróuninni. Eins og sést á upptalningunni hér að framan, fer það ekki á milli mála að Siguroddur var einn af leiðandi forystumönnum í rafiðnaðargeiranum og hafði víða áhrif á framþróun innan geirans. Hann var ákaflega þægilegur í samstarfi og tók jákvætt á málum, vinsæll meðal félaga sinna. Vinur vina sinna. Í þeim vandræðum sem risu upp innan menntakerfis rafiðnaðarmanna fyrir nokkru kom glöggt fram hversu mikla umhyggju Siguroddur bar fyrir velferð menntunar rafiðnaðarmanna. Þrátt fyrir að hann væri hættur störfum fylgdist hann mjög vel með framþróun mála og var oft í sambandi vegna þess.

Fyrir hönd Rafiðnaðarsambands Íslands færi ég Siguroddi þakkir fyrir hans miklu og óeigingjörnu störf fyrir rafiðnaðargeirann. Ég færi fjölskyldu Sigurodds hugheilar samúðaróskir frá rafiðnaðarmönnum.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Siguroddur Magnússon

Útför

Kveðja frá Guðrúnu Þorvaldsdóttur dengdadóttur

Kveðja frá Guðnýju Margréti Magnúsdóttur tengdadóttur

Kveðja frá Ragnheiði Hrefnu sonardóttur

Kveðja frá Guðmundi Gunnarssyni