Sigrún Þorleifsdóttir lést á hjúkrunarheimilinu Grund 29 janúar 2022. Útför hennar fer fram frá Grafavogskirkju miðvikudaginn 9.febrúar nk. kl. 13:00

Fjölskyldan þakkar auðsýnda vináttu og hlýhug við fráfall Sigrúnar. Sérstakar þakkir til starfsfólks og íbúa á dvalar- og hjúkrunarheimilinu Grund.

Sigrún Þorleifsdóttir var fædd í Efri Miðbæ í Norðfirði þann 4. júní árið 1930. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Grund þann 29. janúar 2022. 

Foreldrar hennar voru Þorleifur Árnason bóndi í Efri Miðbæ f. 26. október 1892, d. 14. nóvember 1974, og Guðríður Guðmundsdóttir húsfreyja f. 14. ágúst 1903, d. 2. október 1982. 

Sigrún var ein af 11 systkinum, og sú sjöunda í röðinni, sem fæddust í Efri Miðbæ, en aðeins fimm komust á legg en sex börn létust í bernsku. Systkini Sigrúnar voru Guðlaug Anna Þorleifsdóttir f. 28. nóvember 1922, d. 25. ágúst 1923, Guðlaug Anna Þorleifsdóttir f. 7 febrúar 1924, d. 30. apríl 1928, Drengur Þorleifsson f. 25. janúar 1925, d. 25. janúar 1925. Borghildur Þorleifsdóttir f. 5.maí 1926, d. 7.október 2000, Guðríður Árnína Þorleifsdóttir f. 5. júní 1927, d. 15. október 1927, Stúlka Þorleifsdóttir f. 26. febrúar 1929, d. 26. febrúar 1929, Guðmundur Þorleifsson f. 5. apríl 1932, d. 30. september 2019, Drengur Þorleifsson f. 30. september 1933, d. 30. september 1933, Sigurlaug Þorleifsdóttir f. 24. janúar 1934, d. 16. nóvember 1999 og Þórhildur Þorleifsdóttir f. 17. apríl 1946, d. 31. ágúst 2012. 

Sigrún sleit barnskónum á Neskaupstað en árið 1951 fór hún í lýðháskóla í Danmörku. Þar kynntist hún fyrst Jóhanni Friðjónssyni eiginmanni sínum f. 13. mars 1928, en hann nam arkitektúr við Gautaborgarháskóla, þau urðu fljótt góðir vinir. Að hausti sama ár fór Sigrún heim og lagði fyrir sig ýmis störf, en lengst af starfaði hún við afgreiðslu í Reykjavíkur Apóteki. Jóhann flytur svo aftur heim til Íslands 1968 og tóku þau fljótlega saman og giftust árið 1969. Jóhann lést 5. apríl árið 2005. 

Útför Sigrúnar fer fram frá Grafarvogskirkju kl. 13 miðvikudaginn 9. febrúar 2022.

[DEFAULT]

Elsku frænka mín og nafna, fallin frá. Hvar á ég að byrja, svo margar minningar. 

Ég vissi mjög snemma hvaðan nafnið mitt kom. Ég var skírð í höfuðið á Sigrúnu frænku, systur afa. Fyrstu árin mín skildi ég það ekki alveg, enda þekkti ég frænku mína lítið. Hún átti heima í Reykjavík og ég á Egilsstöðum, en hún minnti mig samt ávallt á að við værum nöfnur og frænkur. Á yngri árum fékk sendan pakka um hver jól, með kveðju frá Sigrúnu frænku. Systur mínar nutu líka góðs af því, enda leyndist ávallt sælgæti með, sem oft hafði verið keypt erlendis og það gladdi okkur sveitapíurnar. 

Þegar mamma byrjaði að vinna hjá Íslandsflugi þá fékk ég stundum að fljúga suður og heimsótti þá Sigrúnu og Jóhann. Þau höfðu búið sér fallegt heimili í Hesthömrum Grafarvogi. Í eldhúskróknum leystum við saman krossgátur, ræddum daginn og veginn og var Jóhann oft sendur eftir pizzu handa landsbyggðardömunni, því ekki borðaði ég venjulegan mat, nei nei það var alveg ómögulegt fyrir ungling. Jóhann stalst í sneið þegar frænka sá ekki til. 

Þegar ég flutti í fyrsta skipti að heiman, frá Egilsstöðum og til Reykjavíkur í háskólanám einn vetur, var gott að geta kíkt á þau í Grafarvoginn. Sigrún frænka gaf mér gamlan stálpott í litla eldhúsið á Kambsveginum, sem ég á ennþá og þykir mjög vænt um. Fljótlega eftir komu mína suður kynnti ég þau fyrir Gissuri. Sigrún frænka var sérlega ánægð að þessi drengur kæmi frá sínum heimabæ, Neskaupstað. Jóhann hafði undirbúið kynnin vel og var búinn að prenta út ótal blaðsíður af íslendingabók til að rekja ættir. Þarf nokkuð að taka það fram að eplasafi og sprite var í boði þetta kvöld.

Eftir að Jóhann lést, þá fann ég í fyrsta sinn fyrir ábyrgðinni sem fylgdi því að vera nafna. Það skipti ekkert máli lengur nema að vera til staðar fyrir Sigrúnu frænku. 

Fyrstu dagana eftir andlát Jóhanns flutti ég í Hesthamra. Frænka ákvað að reyna að koma lífinu sem fyrst í rútínu. Það var mér mikil huggun að finna hvað samfélagið í Grafarvogi tók og vafði utan um hana faðminum. Hvort sem það var á bókasafninu, í bankanum eða búðinni að ég tali nú ekki um dásamlega félagskapinn sem hún hafði hjá Korpúlfunum og sundfélögunum í sundhöllinni, allir þekktu hana og Jóhann vel og vildu allt fyrir frænku gera til að hjálpa henni í gegnum sorgina. Ég gat fljótlega farið heim og vissi að hún væri í góðum höndum. 

Sigrún átti áfram gott líf, þó að missirinn var mikill. Hún flutti í Bláhamra og eignaðist þar fleiri góða vini, hélt áfram að ferðast og njóta lífsins. Það var yndislegt að heimsækja hana þangað, og hún alltaf svo glöð þegar við komum til hennar, sérstaklega þegar ég kom í fyrsta skipti með Hilmi litla í heimsókn. Þá var farið um alla blokkina til að sýna prinsinn. 

Við tókum reglulega rúnt niðrí miðbæ, en þar átti Sigrún frænka margar góðar minningar, sérstaklega frá árunum sem hún vann í apótekinu. Svo var farið að snæða á annaðhvort Brasserie Ask eða Ruby Thusday, mjög vinsælir hjá okkur nöfnum. 

Þegar Sigrún bjó á Eir í Grafarvogi kom ég reglulega til Reykjavíkur vegna vinnu og náms. Í þau skipti sem ég kom suður reyndi ég að kíkja til frænku, aðstoða með innkaupin og bjóða henni á rúntinn. Það sem við rúntuðum á þeim tíma.  

Síðustu árin bjó frænka á Grund, ég náði því miður aldrei að heimsækja hana þangað, og finnst það miður. Ég keypti litla púrtvínsflösku fyrir síðustu jól og ætlaði að senda henni með jólakortinu, en ákvað að bíða með hana svo ég gæti fært henni flöskuna sjálf. Púrtvínið komst því miður ekki á áfangastað en ég mun skála henni til heiðurs.

Hvíl í friði elsku frænka mín, þín verður saknað og ég veit að Jóhann tekur vel á móti þér í sumarlandinu, 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Sigrún Þorleifsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Þakkir

❤