Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,  
Sigrún Guðbjörg Ásgeirsdóttir 
lést á krabbameinsdeild Landspítalans við Hringbraut sunnudaginn 3. júlí.



Útför fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 15. júlí kl 12:00

Minningarorð:
Sigrún Guðbjörg Ásgeirsdóttir fæddist þann 5.maí 1951 á Gamla sjúkrahúsinu á Ísafirði. 
Foreldrar hennar voru Ásgeir Elías Sigurður Ólason, sjómaður, fæddur á Ísafirði 1925, látinn 2002 og Torfhildur Guðlaug Jóhannesdóttir, húsfreyja, fædd á Ísafirði 1926, látin 2004.
Systur Sigrúnar eru Guðrún Halldóra Ásgeirsdóttir, fædd á Ísafirði 1945, látin 2011 og Guðmunda Kristín Ásgeirsdóttir, fædd á Ísafirði 1947. Uppeldisbróðir þeirra er Ásgeir Jónsson, fæddur í Reykjavík 1963.

Nokkurra mánaða fluttist Sigrún með fjölskyldu sinni í hús sem kallað var barnaheimilið og stóð við Hlíðarveg á Ísafirði. Þar sleit hún barnskónum við leik og gleði með systrum sínum og vinkonum sem einnig bjuggu í húsinu. Í íbúð við hlið þeirra bjuggu hjón sem Sigrún hændist mjög að og þau að henni og kallaði hún þau ávallt afa Stjána og ömmu Siggu. 
Snemma komu hæfileikar Sigrúnar í eldhúsinu fram þegar hún eignaðist leikfanga eldavél sem hægt var að hita upp með kertum. Ófáum stundum eyddu þær systur við eldamennsku á kertaljósi þó stundum brynni við eins og gerðist víst hjá alvöru húsmæðrum sem voru uppteknar við hin ýmsu verk. Eitt sinn þegar Sigrún var unglingur fékk hún þá hugdettu að lita á sér hárið ljóst. Ekki vildi betur til en að hún endaði með þetta fína laxableika hár og eftir það reyndi hún aldrei aftur að lita hár sitt.

Sigrún gekk í barna og gagnfræðaskólann á Ísafirði. Snemma fór hún að vinna og aðstoðaði til að byrja með í rækjuvinnslunni og þar með hófst langur starfsferill hennar í fiskvinnslu. 

Árið 1970 verða þáttaskil í lífi Sigrúnar þegar hún ákveður að skella sér á ball á Súgandafirði og hittir þar ungann sjómann frá Siglufirði, Hafstein Oddsson fæddur 7. ágúst 1947. Foreldrar hans voru Oddur Vagn Hjálmarsson fæddur 1911, látinn 1979 og Gunnfríður Friðriksdóttir, fædd 1920, látin 1996. 
Sigrún og Hafsteinn gengu í hjónaband heima hjá tengdaforeldrum hennar á Siglufirði þann 24. desember 1971 og fögnuðu þau 50 ára brúðkaupsafmæli sínu á síðasta ári. Upphaflega ætluðu þau að gifta sig þann 23.desember en vegna veðurs var ákveðið að fresta um einn dag. Þegar sá dagur rann upp var ekki flogið til Siglufjarðar og brúðarvöndurinn fastur í Reykjavík. En ekki var hægt að fresta eina ferðina enn svo niðurstaðan varð að brúðarvöndurinn var gerður úr þeim blómum sem fengust í bænum, Hýasintur sem eftir það voru ómissandi þáttur í jólaskreytingum heimilisins.
Fyrstu hjúskaparárin bjuggu þau hjón á Ísafirði, fluttu svo búferlum til Siglufjarðar snemma árs 1974. Þar bjuggu þau til ársin 1983 þegar þau fluttu til Akraness en þaðan fluttu þau svo í Skagafjörð áður en þau settust að á Suðurnesjum vorið 2000.

Börn þeirra eru Hjálmar Vagn Hafsteinsson fæddur á Ísafirði 25.apríl 1971, látinn í Sandgerði 9.júlí 2005. Sonja Drífa Hafsteinsdóttir fædd á Ísafirði 30. apríl 1973. Ásgerður Hafdís Hafsteinsdóttir fædd á Siglufirði 26. apríl 1978 og Díana Signý Hafsteinsdótti fædd á Akranesi 16.febrúar 1984. Sonja er gift Halldóri Þorvaldssyni. Börn Sonju og Halldórs eru Hafrún Ýr Halldórsdóttir, Stefanía Malen Halldórsdóttir og Aron Ingi Halldórsson. Ásgerður er í sambúð með Úlfari Erni Jónssyni. Dóttir hennar er Andrea Sól Garðarsdóttir. Börn Ásgerðar og Úlfars eru Antonía Ísey Úlfarsdóttir og Ernir Ísarr Úlfarsson. Dóttir Díönu er Viktoría Lilja Mavropulo.
Sigrún átti eitt langömmu barn, Tristan Rafn Atlason.

Lengst af starfaði Sigrún við fiskvinnslu en hin síðari ár starfaði hún á leikskóla, fyrst á Sauðárkróki og endaði hún starfsferil sinn á leikskólanum í Sandgerði þar sem hún undi sér vel.



Sigrún var mikil húsmóðir og bjó sér og fjölskyldu sinni fallegt heimili. Hún var afskaplega iðin við saumaskapinn og prjónana. Föt á börnin og dúkkur dætranna saumaði hún og prjónaði af sérstökum myndarskap og fáar dúkkur voru eins fallega uppklæddar og þeirra. Þegar börnin stækkuðu tók við prjónaskapurog hekl af sama myndarleik á barnabörnin. Auk þess var hún sérlega iðin í eldhúsinu og galdraði fram þvílíku kræsingarnar og veislurnar þegar á þurfti að halda. Á haustin tók Sigrún iðulega slátur og þá var fjör í eldhúsinu. Allir á heimilinu voru virkjaðir í hræringar og keppasaumaskap og öll jól voru bakaðar minnst 12 sortir af smákökum, lagtertur og vínarbrauð. Hún var mikill gestgjafi og leiddist aldrei að fá gesti og alltaf var nóg pláss hjá þeim hjónum alveg sama hversu margir gestirnir voru hún fann svefnpláss fyrir alla. 

Sigrún hafði sérstakann áhuga á ferðalögum og ferðuðust þau hjón landið þvert og endilangt öll sumur með börnin og yfirleitt með foreldra hennar með sér. Hún pakkaði fjölskyldunni niður á fimmtudögum og svo var brunað útúr bænum strax eftir vinnu á föstudögum. Hún vildi helst alltaf hafa sem flesta með sér í útilegur, þannig leið henni best. 

Frá árinu 2004 bjuggu þau Sigrún og Hafsteinn í Sandgerði og þar leið þeim afskaplega vel.  Þau keyptu sér hús að Túngötu 18 og hófust strax handa við að breyta og bæta en fyrst af öllu var að byggja pall og setja þar heitann pott þar sem fjölskyldan átti oft skemmtilegar stundir saman. Barnabörnin voru í miklu uppáhaldi hjá Sigrúnu og þau fengu aldrei nei frá ömmu þegar það var beðið um að fá að gista.

Í júlí 2005 dró ský fyrir sólu þegar elsta barn þeirra hjóna, Hjálmar lést. Sigrún bar harm sinn mjög í hljóði og lét lítið á sorg sinni bera en hún var kona sem vildi ekki láta hafa mikið fyrir sér eða bera raunir sínar á borð fyrir aðra.
Hjálmar hafði búið heima hjá foreldrum sínum fyrir andlátið og þegar sorgin var mest og tómleiki yfir ákváðu dæturnar að það væru kannski ágætt að mamma þeirra fengi eitthvað að hugsa um og gáfu þeim því hvolp. Tinna litla varð hinn mesti gleðigjafi og augasteinn Sigrúnar. Um hana var hugsað eins og hún væri eitt af börnunum slík var ástin á litla hundinum. 

Haustið 2017 fluttu þau sig svo yfir í Miðhús að Suðurgötu en þá hafði heilsu Hafsteins hrakað nokkuð. Hún var hans stoð og stytta í veikindunum og hans aðal umönnunaraðili. Það voru svo mikið áfall fyrir fjölskylduna þegar Sigrún veikist af krabbameini í lok mars á þessu ári. Hún tók því þó með stóískri ró og jákvæðni og ætlaði sér alltaf að hafa betur. Hún var skorin upp við æxli í heila í byrjun maí en veikindin höfðu yfirhöndina og hún lést á Krabbameinsdeild Landspítalans í Fossvogi þann 3. júlí.


Díana Signý Hafsteinsdóttir

Elsku yndislega mamma mín! Ég sakna þín svo endalaust mikið. 
Jólin eru svo skrítin og tómleg án þín, þó við séum umkringd fullt af góðu fólki, þá vantar þig svo mikið í hópinn.
En við hugsum mikið til þín og vitum að þú ert með okkur þó við sjáum þig ekki, við finnum nærveru þína.
Hugsa til þín oft á dag.
Þín Díana

[DEFAULT]

Þegar ég talaði við mömmu í myndsímtali seinnipart 2.júli átti ég ekki von á því að það væri í síðasta skipti sem ég fékk að tala við hana og segja henni að ég elskaði hana. Engin orð geta lýst sorg minni og söknuði. 

Fyrstu minningarnar eru af mömmu syngja og spila á blóma málaðan gítarinn sinn sem var mikill dýrgripur í mínum augum öll mín uppvaxtarár, það voru dýrmætar stundir. 

Mamma var afskaplega dugleg kona og einstaklega myndarleg húsmóðir, og bjó okkur fjölskyldunni fallegt heimili sem var alltaf opið og allir velkomnir. Oft á tíðum var ansi gestkvæmt á heimilinu og var hún sérstaklega lunkinn við að koma öllum fyrir í gistingu það virtist alltaf vera pláss fyrir fleiri.

Mamma unni sér best með nóg af fólkinu sínu í kringum sig og galdraði fram veislur eins oft og færi gafst til að fá sem flesta saman, það má segja að það hafi verið hennar aðal áhugamál ásamt því að ferðast.  Ferðalög og útilegur voru stór partur af uppvexti okkar og þeyttumst við um landið þvert og endilangt allar helgar á sumrin og eltum góða veðrið eins og mamma sagði alltaf. Þá var pakkað í bílinn á fimmtudagskvöldi útilegubúnaðnum og öllu því bakkelsi, smurðu brauði og mat sem mamma hafði útbúið í vikunni og brunað úr bænum eftir vinnu á föstudegi. Seinna var síðan pakkað í hjólhýsið og farið í nokkrar vikur í einu. Hún hefði líklega verið á ferð og flugi árið um kring ef ekki hefði stoppað hana mikil bílhræðsla í vetrarfærð. 

Mikil sorg dundi yfir árið 2005 þegar elsta barn þeirra og einkasonur lést, mamma bar harm sinn í hljóði, en sorgin var mikil og í tilraun til að milda hana ákváðum við systur að gefa þeim hvolp, þessi litli hvolpur sem fékk nafnið Tinna átti eftir að verða mikil sáluhjálp og gleðigjafi í þeirra lífi og átti hug þeirra allan þar til hún dó úr hárri elli blessunin.

Mamma var aldrei langt undan þegar á þurfti að halda og ávallt boðin og búin til að aðstoða við hvað sem var, gott dæmi um það er þegar við hjónin réðumst í húsbyggingu,  þá var mamma allt í öllu, galdraði hún fram dýrindis veislur á einni rafmagnshellu á milli þess sem hún málaði allt húsið að innan, útsjónarsemi og nægjusemi einkenndu hana og fann hún ráð við öllu. Ófá símtölin átti ég við mömmu þar sem ég fékk ráð hjá henni fyrir hin ýmsu verkefni sem ég strandaði með.

Fyrir nokkrum árum flutti ég tímabundið með mína fjölskyldu til Noregs og voru mamma og pabbi dugleg að koma þangað í heimsókn til okkar, það voru margar yndislegar minningar sem lagðar voru inn í minningarbankann. Ferðast og skoðað og notið góða veðursins, en eitt af því sem mamma fékk aldrei nóg af, það var sólin. Elsku mamma takk fyrir allt sem þú kenndir mér, gerðir fyrir mig, með mér og sérstaklega allt sem þú varst mér. Guð geymi þig elsku mamma mín.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Sigrún Guðbjörg Ásgeirsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Góða nótt og Guð geymi þig.