Fæddur 29 maí 1906 – Dáinn 17 nóvember 1980.

Þessi orð er hér eru komin niður á blað hefðu sannarlega mátt koma miklu fyrr. 

Fyrst vil ég leyfa mér að tala beint til þín

Þegar ég hugsa til þín þótt nú sé nokkuð langt liði frá andláti þínu, kemur upp í huga mér mynd af þéttum, aðeins álútnum hvíthærðum  manni sem í fyrstu kynnum virtist ekki allra. Samt var það svo að ég fann aldrei fyrir því að faðmur þinn væri ekki mér opin og fullur af hlýju sem afa sæmir. Þarna gæti ég hafa notið þess og örugglega að bera að fullu nafn þitt, enda var ég aldrei annað kallaður en nafni af þér í öllum okkar samskiptum. 

Þótt vissulega hafir þú ekki verið daglegur gestur á uppeldisheimili mínu varstu samt einhvern vegin ekki svo langt frá, og þótt að sagt  sé á stundum, að langt sé til Húsavíkur, þar sem þú áttir þitt skjól hjá Önnu frænku, dóttur þinni og Hálfdáni manni hennar og strákunum þeirra,  Kalla og Hjalta ,  þá fórum við fjölskyldan stundum, ekki oft þó,  til þín  í heimsókn austur. Það eru í minningunni dásamlegar heimsóknir og alla tíð hefur og á enn Húsavík fallegan stað í hjarta mér. 

En reyndar komst þú oftar hingað til Akureyrar og þá brást það ekki að þú komst heim til okkar. Fyrir mér voru þetta heilagar heimsóknir og enn og aftur var það sennilega nafnið sem hjálpaði til.  

Ég til dæmis gleymi því ekki, að það nánast aldrei brást, þegar þú komst til Akureyrar fórstu í klippingu til Jóns Eðvarðs sem var með rakarstofu í húsinu sem Nýja bíó var og alltaf, og ég endurtek, alltaf fór ég með og ég var klipptur líka. Stundum þurfti kannski ekkert að klippa mig, en sama var ég fór með afa og var snoðaður um leið.  Þessar minningar eru svo sterkar í hugskoti mínu að þær gætu hafa gerst í gær.

 Annað sem ég minnist er að afi Dúddi eins og hann var alltaf kallaður af okkur krökkunum, bjó til besta hafragraut í heimi og hann kenndi mér þá list, og nú þegar ég er orðin afi sjálfur hef ég fengið að heyra það af barnabörnunum mínum að afi geri besta hafragraut í heimi. Þá minninst ég afa míns.  

Þegar ég skoða lífshlaup afa Dúdda get ég með engu móti sett mig í hans spor. Það sem lagt var á einn mann er nærri því ofurmannlegt og sorgin hefur svo sannarlega heimsótt afa svo um munar. Hann  missir 3 ung börn og eiginkonu sína, ömmu Snjólaugu aðeins fertuga að aldri frá þremur börnum. Það hlýtur að marka hvern er fyrir því verður  og það hvernig afi  kom fólki fyrir sjónir, hrjúfur og frekar  þungur á brún skýrist sannarlega af hve lífið var markað sorg og áföllum sem ekki verður lýst með orðum. Að standa þetta allt af sér segir mér hvaða mann afi Dúddi hafði að geyma og þótt vissulega hafi hann bognað, þá brotnaði hann ekki og hélt áfram með eftirlifandi börnum sínum lífsgönguna.

Afa Dúdda þótt vænt um Grímsey og hann átti eyjunni þá ósk heitasta að þar myndi dafna og eflast líf því, eyjan gaf vel, bæði björg og mar.  Þar hefði afi viljað ala sitt líf og niðjar sínar. Þótt vissulega hafi skugga dregið fyrir ungu hjónin afa og ömmu  á Borgum í Grímsey var hugurinn alltaf hlýr til  eyjunnar við heimskautsbauginn.

Síðasta minning mín um afa Dúdda var þegar ég var að verða 17 ára og hann kom í eina af mörgum ferðum sínum hingað til Akureyrar og við ásamt fósturafa mínum fórum í bíltúr um slóðir hér í nágrenni Akureyrar sem afi Dúddi hafði aldrei komið á. Það var einkar góð stund og ég lofaði afa því að þegar ég fengi bílpróf myndi ég koma austur á Húsavík og bjóða honum í bíltúr. 

Af því varð því miður aldrei, en afi lést um haustið 1980 rétt eftir að ég fékk prófið langþráða.

Ég heimsæki þig oft í kirkjugarðinum á Akureyri og spjalla við þig og eftir sem árin líða finnst mér að það að heita  sama nafni og þú, hafi gefið mér, ekki bara smá umfram önnur barnabörn þín, heldur líka er ég stoltur af því að bera þetta nafn, því sannarlega varstu sterkur persónuleiki, og að standa allt er þú gekkst í gegnum segir mér svo margt um hvaða mann þú hafðir að geyma.

Blessuð sé minning þín um alla eilífð elsku afi. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Sigfús Ólafur Biering Helgason

Útför

Ertu með minningargrein?