Elskulegur eiginmaður minn, pabbi, tengdafaðir og afi lést á heimili sínu 25.mars 2025 eftir stutt og erfið veikindi.

Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði

Fjölskyldan þakkar auðsýndan hlýhug og vináttu.
Við viljum einnig þakka starfsfólki Skjólgarðs fyrir einstaka umhyggju og ummönnun.
Þeir sem vilja minnast Sævars er bent á 

Sævar Þór Reinaldsson fæddist á Patreksfirði 20. Júlí 1963 en ólst að mestu upp í Reykjavík. Foreldrar hans voru Reinald Sævar Antonsson f. 17. Nóvember 1935 d. 1. Mars 1973 og Guðlaug Hanna Sveinsdóttir f. 30. Ágúst 1937 d. 22. Maí 1982. 

Systur Sævars eru Helga Dóra f. 10. Janúar 1955 d. 27. Mars 2019, Birgitta Svandís f. 29. Júní 1957, Hafdís Huld f. 11. Maí 1962 og Anna Bára f. 20. September 1970.

Eiginkona Sævars er Sigríður Þóra Gabríelsdóttir f. 27. Mars 1970 og áttu þau saman 3 börn. Elst er Hanna Björg Sævarsdóttir f. 3 Desember 1987, maður hennar er Helgi Steinar Ólafsson og eiga þau saman 5 börn, Alexandra Nótt f. 2005, Sævar Óli f. 2007, Þórey Inga f. 2009 d. 2009, Ólafur Steinar f. 2010 og Viktor Leví f. 2014. 

Miðjubarn Sævars er Gabríel Þór Sævarsson f. 22. Ágúst 1989 , sambýliskona hans er Rakel Lind Hafnadóttir og eiga þau saman 3 börn, Helena Mist f. 2009, Sigríður Þóra f. 2010 og Emilía Sóley f.2017. 

Yngsta barn Sævars er Elísabet Ýr Sævarsdóttir f. 11. Janúar 1993, sambýlismaður hennar er Rasmus Bak Jensen og á hún fyrir 3 börn, Liam Leo f. 2015, Lucas Máni f. 2017 og Hanna Sofie f. 2018.

Sævar lést á heimili sinu eftir stutta og erfiða baráttu við krabbamein þann 25. Mars 2025

[DEFAULT]

Þinn tími með okkur var langt frá því að vera kominn og ég svo fjarri því að vera tilbúin að missa þig.

Það eru svo margar góðar minningar sem hafa runnið upp síðustu daga og höfum við geta hlegið og grátið fullt yfir öllu saman. Þú skilur eftir svo stórt og djúpt spor, svo margar góðar stundir og mikið svakalega á ég eftir að lifa á þessum stundum, sérstaklega þessum síðustu mánuðum sem ég fékk að njóta með þér eftir að þú fluttir til mín. Ég tala nú ekki um Uppistandinu sem þú hélst fyrir okkur mömmu rétt áður en þú kvaddir okkur.

Eins og þetta er erfitt og sárt, þá var svo gott að sjá hversu friðsæll þú varðst þegar þinn tími kom. Það sást svo vel að nú loks varðst þú verkjalaus.

Ég vona að það sé líf eftir þetta líf og þú sért nú í faðmi þeirra sem hafa kvatt okkur, sért einhversstaðar að stríða einhverjum eða reita af þér brandara. Jafnvel standir út í vatni að renna eftir fisk. Bara eitthvað sem þér finnst gaman að gera, án verkja og áhyggjulaus.

Ég veit það fyrir víst að ef það er líf eftir þetta líf, eins og ég trúi á, þá ert þú allavega að vinna í því að gera eina litla að algjörri afastelpu, og þið njótið tímans saman núna. Að þú sért að taka það þér að passa upp á litlu stelpuna okkar. Ég veit þú passar upp á hana þar til minn tími kemur.

Á meðan mun ég vera hérna megin og passa upp á okkur hin, Ég mun  minnast þín með gleði,halda áfram að rifja upp allar góðu stundirnar sem við áttum saman. Allan klaufaskapinn og hrekkina þína. Ég vona að ég fái að hitta þig aftur elsku pabbi.

"Englar Guðs þér yfir vaki og verndi pabbi minn. Vegir okkar skiljast núna, við sjáumst ekki um sinn.

﻿En minning þín hún lifir í hjörtum okkar hér, því hamingjuna áttum við með þér ."

Ég skana þín svo mikið og  fast að það verkjar.

Ég elska þig út fyrir endamörk alheimsins og aftur til baka.

Með sorg i hjarta skrifa ég siðustu orðin mín til þín. 

Í gegnum öll okkar ár höfum vid haft upp og niður túra en sem betur fer standa allar góðu stundirnar uppúr. Ef ég ætti að nefna allar góðu stundirnar sem við höfðum saman tæki það langan tima svo ég tek bara nokkur góð, kjánaleg og findin moment vid höfðum. 

Byrjum a góðu og findnu minningum fra jórufellinu, en thar höfðum vid margar góðar og jú misgóðar stundir, eins og hversu oft þú passaðir mig (litlu frekju) þegar mamma fór til keflavikur. 

Eina af þessum helgum vorum við úti á ròlò og þú og Ronni að róla ykkur sem ég vildi jú líka en ekki fékk, þá tók ég mig til og gekk fyrir róluna þína sem kostaði flugferð og blóðnasir, og ekki lærði ég neitt af því. Ha Ha. 

Eins þegar þú kenndir mér að hjóla án hjálparadekkja, þar fékk ég flugferð niður bakkan við undirgöngin við jórufell. 

En eins skemmtilegur og góður bróðir þú varst gastu orðið reiður. 

Eins og þegar ég tók allar pípurnar þínar og þreyf þær með vatni og sápu. Þann dag stóðst því við hótanir þínar að henda mér í ruslid því flugtúr fékk ég niður ruslarennuna. 

Á unglingsárum bjargaðir þú litlu systir mörgum sinnum, hvort sem það var um smá skilding eða bara öðrum vandræðum ég kom mér í. (Sem ég var dugleg til). 

Eftir að við urðum eldri var ekki jafn mikið samband og maður kannski óskaði en alltaf samband. 

Og ein besta minning ég hef er 25/08 2012 þegar þú fylgdir mér upp altarið og deildum brúðkaupsdegi. 

Ég gæti haldið áfram að telja upp minningar endalaust en læt þetta nægja. 

Mikið ofboðslega á ég eftir að sakna að geta ekki hringt Í þig og segja þér frá því sem ég er ad bralla eda kvarta undan því sem ekki gengu gott. 

Ég elska þig stóri bróðir og við sjáumst vonandi þegar minn tími er kominn. 

Þegar Sigga hringdi í mig í júlí á síðasta ári og sagði mér stöðuna hjá þér varð ég ósköp döpur, eiginlega svo döpur að ég gat ekki hringt í þig.

En þú hringdir og varst svo sterkur og ekkert búinn að gefast upp fyrir þessum krabba, ætlaðir að koma heim, fara í þá meðferð sem væri þér í boði og svo vonandi aftur til Spánar þar sem þér leið best.

Þú peppaðir mig og gafst mér von þegar það hefði átt að vera öfugt.

En svona varst þú, algjör baráttujaxl.

Þú ert litli bróðir minn en samt eiginlega stóri, passaðir alltaf upp á mig og á ég margar þannig minningar frá æskunni okkar. Takk, elsku brósi minn.

Samband okkar var kannski ekkert of mikið í gegnum ævina en þannig var bara þetta líf, þú í þínu stússi og ég í mínu.

En okkur þótti mikið vænt hvort um annað og ég er svo þakklát fyrir þessa síðustu mánuði sem við náðum að tengjast svo vel aftur.

Nokkru sinnum er ég búin að kveðja þig en þú stóðst alltaf upp aftur og varst ekki tilbúin að yfirgefa þessa jarðvist enda alltof snemmt.

Síðustu símtölin okkar voru góð og þú nokkuð hress og alltaf sagðir þú ég elska þig / ykkur þegar þú kvaddir, ég elska þig líka minn kæri.

Ég er þakklát fyrir tímann sem ég fékk með þér og fjölskyldunni þinni í ágúst þegar við Stebbi komum á Höfn og áttum góðar stundir með ykkur. Þrátt fyrir veikindin þín þá var húmorinn alltaf til staðar og engin uppgjöf.

Það var svo dásamlegt að sjá hvað þú átt góða sterka fjölskyldu sem hélt svo fallega utan um þig allt til loka og þú fékkst að deyja heima eins og þú vildir.

Elsku brósi minn, takk fyrir allt, sjáumst síðar.

Veit þú ert á góðum stað í Sumarlandinu að hitta alla sem þig langar að hitta og gera bara það sem gerir þig glaðan.

Elsku Sigga, Hanna, Gabríel, Elísabet og fjölskyldur, þið eigið alla mína samúð en munið góðu stundirnar og fallega lífið sem þið áttuð með honum❤️

Það er eitthvað sérstakt við vini úr æsku. Þeir eru vitni að uppvextinum okkar, þeir spegla sakleysið, kraftinn og gleðina sem fylgir fyrstu árum lífsins. Þeir eru hluti af mótun okkar – og við hluti af þeirra sögu. Nú þegar æskufélagi er horfinn á braut, standa minningarnar eftir – lifandi, litrík og ómetanlegar.

Við áttum saman óteljandi stundir – í leik og lærdómi, í spjalli og þögn, í gleði og stundum í sorg. Sævar var alltaf einhvern veginn nálægur, alltaf til í að hlæja með manni, gera eitthvað galið, eða bara vera til staðar. Það var engin þörf á formlegheitum.

Hann var hláturmildur, hugmyndaríkur og með hjarta sem sló af alúð og einlægni. Alltaf tilbúinn að rétta hjálparhönd, alltaf með eitthvert nýtt ævintýri í huga. Og þó lífið hafi með tímanum dregið okkur í ólíkar áttir, þá var alltaf þessi þráður – órofinn – sem tengdi okkur. Þráður úr sameiginlegri fortíð, úr óteljandi augnablikum sem maður geymir í hjartanu.

Það er eitthvað svo óréttlátt þegar vinur úr æsku hverfur of fljótt. En í stað reiði eða hryggðar viljum við halda í þakklætið. Þakklætið fyrir að hafa fengið að deila þeim árum, þeim stundum, með manneskju sem hafði svo falleg áhrif á lífið.

Minningin um hann lifir áfram í brosi okkar, í sögum sem við segjum, og í þeirri manneskju sem við urðum – því hann hafði áhrif. Og áhrif góðs vinar hverfa aldrei.

Hvíldu í friði, kæri æskufélagi. Þú verður aldrei gleymdur.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Sævar Þór Reinaldsson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Elsku pabbi minn....

Elsku brósi

Elsku brósi minn.

Ljúfur drengur fallinn frá