Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, skipstjóri frá Flatey á Breiðafirði, búsettur í Stykkishólmi, lést í faðmi fjölskyldunnar á Landspítalanum við Hringbraut.

Útför fer fram frá Stykkishólmskirkju laugardaginn 10. febrúar kl 14:00

Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Blóð- og krabbameinslækningadeild Landspítalans við Hringbraut og starfsfólk lyflækningadeildar á HVE á Akranesi.

Pétur Ágústsson fæddist í Bentshúsi í Flatey á Breiðafirði 25. mars 1946. Hann lést á Landspítalanum við Hringbraut 14. janúar 2024.

Pétur var þriðja barn hjónanna Ágústar Péturssonar skipstjóra f. 2.8.1906, d. 10.8.1979 og Ingveldar Stefánsdóttur húsmóður f. 3.1.1917, d. 27.11.1985 en þau voru bæði úr Bjarneyjum. Þau stofnuðu heimili í Flatey en bjuggu lengst af í Stykkishólmi. Systkini Péturs eru Stefán f. 4.4.1939, d. 31.1.2022, Eyþór f. 9.11.1943, d. 24.3.2011, Snorri Örn f. 28.7.1947, Valdimar Brynjar f. 13.12.1950 og Guðlaug Jónína f. 3.10.1959.

Pétur kvæntist þann 20. júní 1970 Svanborgu Siggeirsdóttur f. 18. september 1950. Pétur og Svanborg hafa alla tíð búið í Stykkishólmi, lengst af á Sundabakka 16 sem þau byggðu sjálf. Foreldrar Svanborgar voru hjónin Siggeir Pálsson bóndi, f. 6.7.1925, d. 12.12.2001 og Una Kristín Georgsdóttir, f. 17.11.1930, d. 21.2.2004. Þau bjuggu á Baugsstöðum í Stokkseyrarhreppi. 

Börn Péturs og Svanborgar eru: 1) Ágúst vélfræðingur, f. 25.12.1970, búsettur í Mosfellsbæ. Maki: Hrönn Sturludóttir skrifstofumaður, f. 20.7.1967. Börn þeirra eru Pétur Ingi og Hugrún Ylfa; 2) Siggeir skipstjóri, f. 14.3.1973, búsettur í Stykkishólmi, maki: Anne Helenne Alves viðskiptafræðingur, f. 5.12.1987. Börn þeirra eru Daníel Wolfgang, Lára María og Ingvar Njáll. Fyrri börn Siggeirs eru Ragney Lind, Sóley Ásta og Sebastian Óli; 3) Una Kristín lífeindafræðingur, f. 26.12.1979, búsett á Akureyri. Börn hennar eru Urður Lára og Vigdís Nanna; 4) Lára Hrönn, skipstjóri og tónlistarmaður, f. 11.9.1981, búsett í Mosfellsbæ. Maki: Eiríkur Sveinn Hrafnsson, forstjóri og frumkvöðullf. 25.2.1978. Börn þeirra eru Bergur Davíð, Svana Marie og Friðrik Siggeir.

Linda Björk Ólafsdóttir

Innilegar samúðarkveðjur kæra fjölskylda. 
Minning um góðan mann lifir. 

Kærleikskveðja
Linda Björk Ólafsdóttir

[DEFAULT]

Hann hefur kvatt og haldið í sína síðustu siglingu, hann Pétur H. Ágústsson, skipstjóri og frumkvöðull. 

Á unglingsárunum voru Pétur og Svana stór hluti af lífi mínu. Pétur, stóri bróðir Guðlaugar vinkonu var 15 árum eldri en við, en hann varð vinur minn og þau Svana bæði. Nú, þegar ég lít til baka, finnst mér þetta óneitanlega merkilegt, en um leið svo dýrmætt. 

Í minningabankanum er af nógu að taka. Þær eru minnisstæðar stundirnar þegar við Guðlaug vorum að passa fyrir þau, eða fórum í bátsferð á Sifinni, eða tókum að okkur þrif um borð. Pétur var góður dansari og á milli okkar gilti samningur um það að ég fékk hann alltaf lánaðan í smá snúning. 

Pétur var drengur góður og það sést best á því hvað hann umgekkst okkur unglingana af mikilli virðingu.

Þessi vinátta hefur lifað æ síðan og þó samverustundunum fækkaði, var allt um lykjandi hlýja í öllum okkar endurfundum. 

Far vel kæri vinur og takk fyrir allar góðar stundir. Innilegar samúðarkveðjur til elsku Svönu og fjölskyldunnar og til Guðlaugar vinkonu. 

Pétur og jákvæðu ómeðvituðu áhrifin.

Ég minntist á eitt atvik við Láru kring um jarðaförina hans Péturs, sem hafði áhrif á ákvarðanatöku mína síðar meir og harmonikku-gutlið í mér. Þetta atvik átti sér stað í Flatey þar sem við krakkarnir í Hólminum komum iðulega til við hin ýmsu tækifæri 😊, og þar kom Pétur Ágústar við sögu. Lára vildi endilega að ég hripaði nokkur orð um þessa upplifun mína hér á vefinn.

Þannig háttaði til í denn, svona 1978-80, að við krakkarnir í Hólminum vorum alltaf á Versló í Flatey að djamma saman. Það var alveg magnað og ótrúlega skemmtilegt alltaf. Í minningunni var það bara fallegt, eyjann og allt viðmót allra í eyjunni var svo aðlaðandi og gott við okkur krakkana.

Auðvitað voru partý í Bentshúsi eins og annarsstaðar þar sem menn kíktu inn og sungu og höfðu gaman. En það er önnur saga 😊

Við krakkarnir vorum alveg heltekin af böllunum í Félagshúsinu gamla, þar var ekkert rafmagn og allt innanstokks var upprunalegt, sviðið úr tré og dansgólfið líka. Á versló var farið að dimma mikið á nóttinni, og myndaðist alveg hrikalega rómantísk og skemmtileg stemming við ljósið frá olíuluktunum í danssalnum.

Ég man eftir einu ákveðnu kveldi á Versló, við krakkarnir komum því til leiðar að það var haldið ball í Félagshúsinu, veðrið var æðislegt, logn og ekta ágústkvöld, orðið andkalt en ofurfallegt veður og allir „glaðir“ í eyjunni. Húsið var opnað formlega, fólk borgaði smáaur og fékk stimpil á hendina og við vorum komin inn, við byrjuðum með kasettutæki sem var ekki nógu gott, þá voru sendir út spæjarar og að vörmu spori birtist Pétur með rauðu Serenelli nikkuna, og Björgvin svo úr Bræðraminni með svörtu Scandali nikkuna. Einn bættist þetta tiltekna kvöld í hópinn um stund, hann hét Indriði og var frá Reykjavík. Pétur og Björgvin spiluðu þarna eins og Berserkir fyrir dansi fram á rauða nótt, rennsveittir og við strákarnir pössuðum uppá að vökva þá reglulega, svo þeir yrðu aldrei „þyrstir eða þreyttir“ af öllu spileríinu 😊

Þessa nótt dansaði ég mjög mikið, við mikla rómantík, og heillaðist einmitt alveg svakalega af spileríinu hjá þeim félögum, fannst alveg magnað að þarna sátu þeir karlarnir eins og heil hljómsveit, spiluðu laglínu á hægri hendi, bassa og hljóma á vinstri hendi og stöppuðu taktinn með hægri fæti í gólfið svona inná milli, svo buldi í sviðinu, þetta var æðislegt. Ljósið frá olíulömpunum varpaði lifandi skuggum af iðandi dansgólfinu uppá veggina, ég get ekki lýst stemmingunni hún var og er í minningunni alveg einstök.

Þessi viðburður hafði þau áhrif á mig að seinna þegar báturinn sem ég var kokkur á strandaði og ég varð að vera heima, að ég fékk hugmynd um að gaman væri að geta spilað á harmonikku,,,, ef ég gæti sem var í mínum huga ólíklegt. Við þetta tækifæri var þessi tiltekni viðburður sem ég sagði frá áðan efstur í huga mér og réði úrslitum um að ég lagði í þá vegferð að leita til manna og fá leiðsögn og leiðbeiningar um að læra á nikku. Ég sá í hillingum fjarlægan, eiginlega óraunverulegan draum, um að sounda eins og hljómsveit á nikku. Í mínum huga var það þetta kvöld sem ég sá í hyllingum í huga mér, dynjandi dans og skemmtilegheit,, allt komandi frá þessu frábæra hljóðfæri og þeirri tónlist sem Pétur og félagar sköpuðu. Mig langaði að geta spilað svona eins og þeir gerðu karlarnir þetta óraunverulega fallega kvöld.

Seinna er við stofnuðum svo harmonikkufélag Stykkishólms 1983-84, sat ég uppí gamla grunnskólanum og horfði eins og naut á nývirki á Pétur Ágústar, Benna í Hólmkjör, Björgvin Þorvarðar, Kela á olíubílnum, Hinna Finns, Skarpa gamla, Henry hennar Kollu, aðra gesti og auðvitað hann Hadda kennara spila eins og enginn væri morgundagurinn öll þessi yndislegu gömlu nikkulög. Mín nikka var bara á gólfinu, ég sat bara og drakk í mig snilli þessara manna, sérstaklega þeirra „lengra komnu“ sem var flokkur sem Pétur frændi tilheyrði 😊

Ég man alveg eftir því hvað Pétri þótti þetta skemmtilegt, ánægjan og einbeitningin skein úr andlitinu.

Þetta er greinarstubbur, sem ég sló hérna inn eftir samtalið við Láru 😊

Mig langar að bæta einu enn við. Pétur var líka einu sinni vinnuveitandi minn eina „fræga“ síldarvertíð á Sifinni 😉 Ég man eins og það hefði gerst í gær er ég sat með honum út á Sundabakka og hann lagði mér lífsreglur í stað þess að skamma mann fyrir eigin flónsku, eitthvað sem ég mun aldrei gleyma því það sem hann sagði hafði mikil áhrif á mig, ég hlustaði og mundi, en það sem hann ráðlagði mér við þetta tækifæri rættist. Pétur var spes. Pétur hafði áhrif langt út fyrir það sem hann grunaði á samferðarfólk sitt, inntak þessa pistils er pínkulítið dæmi um þau áhrif sem Pétur hafði óviljandi/ómeðvitað á samferðarfólk sitt. Hann var stór karakter hann Pétur og hafi hann þökk fyrir það!

Hann hafði mikil áhrif á það að ég fór að spila á nikku, og hafði áhrif á að ég breytti stefnu minni þegar ég var ungur og vitlaus.

Ég mun alltaf minnast Péturs með hlýhug og kærleika!

Það má segja að það hafi verið ein mín mesta gæfa í lífinu að Pétur og Svana hafi ráðið stelpuskjátuna, sem sótti um vinnu hjá þeim fyrri hluta árs 1990. Þessi stelpuskjáta þóttist kunna allt mögulegt m.a. að umfelga og spurning hvort það hafi ráðið úrslitum þar sem þau ráku dekkjaverkstæðið í Stykkishólmi á þessum tíma.   Ég vann hjá þeim öll sumur á námsárunum og eftir útskrift var ég bara mætt í vinnuna eins og ekkert væri sjálfsagðara þó svo að ég hefði talað um það, ansi oft, að ég ætlaði nú ekki að setjast að í Hólminum.  Við unnum saman allt þar til þau seldu hlut sinn í Sæferðum haustið 2015.  Samstarf okkar Péturs var frábært þó svo að við höfum kannski ekki alltaf verið sammála um allt en það þarf heldur ekki – það var þá bara rökrætt og ákvörðun tekin.  Margt var brasað í vinnunni og létu Pétur og Svana vaða í ýmislegt og hrintu í framkvæmd því sem þau höfðu trú á og það var frábært að fá að vera þátttakandi í því öllu.

Pétur spilaði stórt hlutverk í lífi okkar fjölskyldunnar, brúðkaupsveisla okkar Lalla var haldin um borð í Brimrúnu og sá Pétur um að sigla skipinu, veislustjórn og spilaði einnig á harmonikku.  Fermingarveislur barnanna okkar voru einnig haldnar á Breiðafirði, það kom bara ekki annað til greina. Það má heldur ekki gleyma skötuveislunum á Þorláksmessu, krökkunum fannst það ómissandi partur af jólunum þegar þau voru yngri þó svo að þau hafi öll verið í „aumingjahorninu“ svokallaða.   Oft var leitað til Péturs þegar mikið lá við, man t.d. eftir því þegar Hrefna Rós klemmdist illa á fingri og ég átti bara að fara til Reykjavíkur með hana, Lalli lá fótbrotinn á Borgarspítalanum og í öngum mínum fór ég í Mjólkurskúrinn til Svönu og Péturs í uppnámi og auðvitað brunaði Pétur af stað suður með okkur mæðgurnar – um þetta leyti var verið að leggja lokahönd á Hvalfjarðargöngin en ekki búið að opna fyrir umferð, þegar við vorum að leggja af stað þá var Svana sett í það verkefni að fá leyfi til að keyra í gegnum göngin með slasað barnið og auðvitað tókst henni það.  

Ég verð ævinlega þakklát fyrir ráðninguna því það er hvergi betra að vera en í Hólminum 😉.  Ég er einnig þakklát fyrir að hafa náð að hitta Pétur á sjúkrahúsinu á Akranesi 30 desember sl.  þar sem spjallað var um fjölskylduna og auðvitað líka um Sæferðir. Sendi mínar innilegustu samúðarkveðjur til Svönu og annarra aðstandenda.  Takk fyrir allt Pétur og ekki síst fyrir að hafa ávallt haft trú á mér, þín er sárt saknað.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Pétur H Ágústsson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Kær vinur, ljúfar minningar

Pétur og jákvæðu ómeðvituðu áhrifin.

Minningarbrot um einstakan mann