Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og langafi 
				Óskar Konráðsson,
				rafvirkjameistari,
lést að kveldi 25. janúar á deild 2 Dvalarheimili Sauðárkróks.

Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
föstudaginn 4. febrúar kl.14.00

Ríkjandi fjöldatakmarkanir eru 500 manns í sæti en 
útförinni verður einnig streymt á síðu Sauðárkrókskirkju

Hjartans þakkir til starfsfólks Deildar 2 Dvalarheimilinu Sauðárkróki fyrir einstaka,hlýja og alúðlega umönnun.

Óskar Konráðsson rafvirkjameistari fæddist 12. apríl árið 1945 í Skerjafirðinum. Hann lést á Deild 2 Heilbrigðisstofnun Norðurlands -Vestra á Sauðárkróki 25. janúar 2022.

Foreldrar hans voru Konráð Jónsson frá Kagaðarhóli Austur-Húnavatnssýslu f.13.10.1891, d.19.08.1974 og Sigurbjörg Jóhanna Sigurjónsdóttir frá Rútstöðum í Svínadal f.27.09.1917, d.8.05.2010.

Systkini Óskars samfeðra voru Ingólfur f.1914, d.1978, Eggert f.1920, d.2008, Jón f.1923, d.2001, Lárus f.1928, d.2008 og Ragnheiður f.1932, d.1997.

Albræður Óskars eru þeir Gunnar f.1943, Haukur f.1949 og Kjartan f.1955.

Óskar giftist Jónínu Ósk Jónsdóttur 1965 og eiga þau saman 3 börn, a)Kristínu Björg Baldys f.14.12.1963 gift Oleksandr Baldys. Kristín á 3 börn og 4 barnabörn. b) Dagbjört Ósk Óskarsdóttur f.13.08.1965. Dagbjört á 2 dætur og 1 barnabarn. c) Arnar Þór Óskarsson f.16.05.1972. Arnar á 2 börn. Leiðir þeirra skyldu.

Árið 1975 giftist Óskar eftirlifandi eiginkonu sinni Jóhönnu Jónasdóttur f. 26.03.1955. Saman eiga þau a) Jóhönnu Marín f.1977 gift Vigni Má Sigurjónssyni og eiga þau 3 börn. b) Konráð Jónas f.1980 í sambúð með Berglindi Rós Einarsdóttur og eiga þau 2 syni. c) Albert Sölva f.1985 giftan Ósk Hilmarsdóttur og eiga þau 3 börn.

Óskar lærði rafvirkjun og starfaði sem rafvirkjameistari alla sína ævi. Hann starfaði m.a. á Keflavíkurflugvelli, sjálfstætt, hjá Rafmagnsveitu Reykjavíku en lengst af hjá Hampiðjunni.

Hann gekk í Oddfellow árið 1982 og tók virkan þátt í starfi þeirra.

Árið 1992 greinist hann með Parkinson sjúkdóminn og var á tímabili mjög virkur í Parkinson samtökunum og var formaður félagsins um árabil.

Sigrún Bryndís Gunnarsdóttir

Kæra Jóhanna og fjölskylda.  

Við sendum ykkur innilegar samúðarkveðjur vegna fráfalls Óskars.  Hann var einstakur maður, ljúfur, harðduglegur, fylginn sér, og gafst aldrei upp fyrr en í fulla hnefana.  Þeir voru margt líkir, náfrændurnir, hann og Hjörleifur minn.  

Við hjónin og yngri börnin okkar tvö, áttum margar yndislegar samverustundir með ykkur hjónum og börnum áður en Hjölli féll frá alltof of ungur árið 2006.  Við þökkum þessa samleið í gegnum lífið.  

Nú hafa þeir frændur sameinast á ný.  Minning um góðan mann lifir.

Kær kveðja,
Sigrún, Halldór og Sara Björg.

Ágústa Guðrún Bernharðsdóttir

Ég á margar fallegar og dýrmætar minningar um ljúfan og skemmtilegan mann sem reyndist okkur fjölskyldunni á Grettó vel á oft erfiðum stundum. Mamma og pabbi héldu mikið upp á Óskar enda með eindæmum góður maður.  Innilegar samúðarkveðjur til ykkar elsku Jóhanna, Hanna, Konni, Albert og fjölskyldur. Blessuð sé minning hans.

Anna Hugadóttir

Kæra fjölskylda, ykkar missir er mikill. Ég minnist Óskars við eldhúsborðið á Kárastígnum og síðar á Króknum, brosandi út í annað yfir ungdómnum. Aldrei kom hann fram við okkur öðruvísi en af virðingu og velvild.
Blessuð sé minning hans.


[DEFAULT]

Elsku Óskar, það er sárt að kveðja þig. 

Þakklæti er mér efst í huga. Takk fyrir að bjóða mig svona hjartanlega velkomna í hópinn, mér þótti svo vænt um að þegar við hittumst fyrst sagðir þú að ykkur hefði einmitt vantað fleiri óskir. Takk fyrir að hleypa mér í hugarfylgsni þín og sýna mér allar bækurnar, allar plöturnar, allar myndirnar og allar skrýtlurnar. Takk fyrir að treysta mér fyrir stráknum þínum sem ég sá hvað þú varst stoltur af. Takk fyrir rúntana, mér fannst þeir æðislegir. Ég dýrkaði svarta laumuhúmorinn þinn sem minnti mig á afa Silla. 

Það var svo gaman að skoða vísur með þér að mig langar að kveðja þig með þessum orðum sem minna mig á ríkidæmi þitt og örlæti. Þín verður saknað.

Margar á ég minningar um þig og gæti ég skrifað nokkrar blaðsíður um þær allar en nokkrar af þeim stóðu upp úr hjá mér og langar mig að segja frá þeim.

Á Kárastígnum bakaði mamma oft skúffuköku og á kvöldin eftir erfiðan vinnudag eða skóladag, rétt áður en við fórum að sofa, fengum við okkur köku. Oftast nær voru það ég, Konni bróðir og þú sem stóðum við eldavélina með köku í annarri og ískalda mjólk í hinni og ræddum um daginn og veginn.

Ég byrjaði að æfa fótbolta í kringum 12 ára aldur og man ég eftir að hafa verið að spila á Hlíðarenda með Val og þar stóðst þú og hvattir mig áfram með hrópum eins og “Dúndraðu nú í boltann”. Þú studdir mig í boltanum þó að þér hafi leiðst tuðruþrældómurinn, eins og þú orðaðir það, í sjónvarpinu. Eins studdir þú mig í tónlistinni en eitt lag stóð þar upp úr sem þú baðst alltaf um þegar ég æfði mig og baðst mig um að spila fyrir alla gesti sem komu í heimsókn. Lagið sem í raun mótaði tónlistarstefnu mína. Take Five með Brubeck kvartettinum. Tónlistin var þér kær og kynntist ég allskonar tónlistarstefnum í gegnum þig. Hvort sem það var Ríó Tríó eða Smokie yfir í James Last, Mozart og Beethoven.

Ófáu stundirnar áttum við saman fyrir framan sjónvarpið að horfa á bíómyndir. Hasarmyndir voru í uppáhaldi og helst þurfti að vera sem mest af sprengingum. Sjúkdómurinn setti smá svip á áhorfið þegar þú dottaðir í miðri mynd en þá var nóg að pikka í þig og rétta þér poppskálina.

Ein minning að lokum er þegar við fórum á rúntinn. Við tókum þá allnokkra í seinni tíð og þá aðallega til að sjá hvað bíllinn, sem við vorum á hverju sinni, væri kraftmikill. Ein ferð situr ofarlega í mínu minni en þá var konan mín með í för. Rúnturinn var tekinn upp á Nafir á Króknum og botnuðum við lagið Life in Technicolour með Coldplay. Á þessum tíma var Coldplay uppáhalds hljómsveitin mín en það sem ég vissi ekki þá var að þetta tiltekna lag hefði orðið eitt af þínum uppáhalds. Mér þykir ótrúlega vænt um að hafa átt þetta með þér, þú hefur haft svo mikil áhrif á mig í mínu lífi og það hlýjar um hjartarætur að sjá dæmi um að því hafi einnig verið öfugt farið.

Takk fyrir allar stundirnar sem við áttum saman. Takk fyrir að miðla þinni þekkingu til mín sem ég mun nýta á minni lífsleið. Ég mun hugsa til þín og geyma allar þessar stundir í hjarta mér. Eitt að lokum..

Sögu vil ég segja stutta, nú er sagan öll bomm bomm!! GÓÐUR!! 

Óskar var annar í röðinni af fjórum albræðrunum en sjöundi í samfeðra systkinahópnum.

Alla mína ævi var Óskar hluti af tilveru minni og upplifun, eldri og bar ábyrgð á mér þegar við vorum að alast upp í Skerjafirðinum og á Hjarðarhaganum um og eftir miðja síðustu öld. Ekki voru dagvistunarstofnanir til á þessum árum þannig að það lenti á eldri systkinum að gæta þeirra yngri. Ég var því oft hafður með í leiðöngrum og strákapörum stóru strákanna sem enduðu stundum spaugilega eins og þegar allir voru keyrðir heim til sín í Svörtu Maríu (lögreglubifreið) eftir að hafa verið fiskaðir út úr heyfúlgu sem var á túni flugbrautarmegin við Suðurgötuna.

 Í bernskuminningunni var lífið blaðaútburður sem krafðist þess að vakna eldsnemma og fara út í hvaða veður sem var með bræðrum mínum eftir að ég hafði getu til að vera að gagni. Á þeim tíma voru dagblöðin  fimm og áskrifendur oft að fleiri en einu blaði og því hægt að sameina ferðir okkar um útburðarhverfið. Ég var að sjálfsögðu látinn hafa léttasta útburðinn í fyrstu sem var Þjóðviljinn á meðan hinir sáu um Morgunblaðið og Tímann. Við höfðum engar skoðanir á stjórnmálum en fannst samt skrítið að borgarstjórinn, sem var sjálfstæðismaður, keypti bæði Moggann og Þjóðviljann og heilsaði okkur oft þegar leiðir okkar skárust. Þannig safnaðist fyrir reiðhjólum sem gengu í erfðir í aldursröð og þannig var einnig með fatnað sem menn uxu upp úr og móðir okkar lagfærði svo að passaði á þann næsta. Óskar var næstur fyrir ofan mig í aldri og má því segja að ég hafi snemma gengið í spor hans. Sama var með skátadótið, það kom í góðar þarfir þegar ég gerðist skáti. Reiðhjól jók atvinnumöguleika og hægt að fá vinnu sem sendill í aukavinnu með skóla. Óskar fékk vinnu hjá Vöruhappdrætti SÍBS sem sendill og þegar hann var hækkaður í tign tók ég við starfi hans.

Á sumrin vorum við bræðurnir í sveit hjá hálfsystkinum og frændfólki okkar norður í landi. Gunnar og Óskar tóku allskonar vinnu á unglingsárunum t.d. vinnu í fiski hjá Aliance og í Hafnarfirði og fóru í trilluútgerð með Jóni bróður okkar. Óskar fór á skátamót í Danmörku 16 ára og taldist því „sigldur“ þegar hann kom til baka og ekki var laust við öfund hjá okkur hinum.

 Óskar komst á námssamning hjá Guðna Helgasyni rafvirkjameistara og lauk námi og sveinsprófi í rafvirkjun í okt. 1966. Óskar kvæntist 6. feb. 1965 Jónínu Jónsdóttur. Þá var dóttir þeirra Kristín Björg rúmlega eins árs fædd 14. des. 1963. Sama ár stækkaði fjölskyldan þegar Dagbjört Ósk bættist við 13. ág. 1965.

 Rafmagnsverkstæði Varnarliðsins varð vinnustaður Óskars í nokkur ár. Til að starfa sjálfstætt aflaði hann sér meistararéttinda og löggildingar og flutti á Hvammstanga ásamt fjölskyldu til að taka að sér raflagnir við byggingu skólans að Laugarbakka í Miðfirði sem nú er orðið hótel. Fleiri verk eins og veiðihúsið í Víðidal og allskonar nýlagnir og viðgerðir út um alla sýslu komu upp. 

Vel gekk að aðlagast mannlífinu og ekki spillti fyrir glaðlyndi og spaugsemi Óskars. Fyrir þingkosningarnar 1971 var Björn Pálsson frá Löngumýri staddur á Hvammstanga í atkvæðaveiðum og hitti Óskar sem hafði þurft að flytja lögheimili sitt norður og var því álitlegt atkvæði. Á þessum árum var bifreiðaeign ekki eins og í dag þannig að menn vissu hver var á ferð út frá skráningarnúmerum því númer mátti fylgja eiganda. Óskar nefndi í gríni hvað númer Björns væri flott og greip Björn það á lofti og sagði að Óskar mætti fá það. Þegar Óskar mætti með bíl sinn í skoðun og númeraskipti á Blönduós biðu númer Björns þar. Vakti það oft bros og glettni þegar „þingmaðurinn“ ók í hlað en reyndist vera rafvirkinn sem pantaður hafði verið. 

Á þessum tíma hafði ég lokið mínu iðnnámi og var á lausu þannig að Óskar réð mig tímabundið sem aðstoðarmann við verkin á Laugarbakka og í Víðidal. Vegalengdin milli Hvammstanga og Laugarbakka hefur ekki breyst en það hefur vegurinn hinsvegar. Margar ferðir okkar bræðra um þennan veg eða vegleysu eru eftirminnilegar. Króksgilið var sérstaklega viðsjárvert að vetri til bæði vegna hálku og eins gat brúin í gilinu fyllst af snjó en aka þurfti niður í gilið.  Óskar átti Volkswagen bjöllu sem var ótrúlega dugleg í snjó ef henni var beitt rétt og látin fleyta sér yfir skaflana (eins og magasleða). Var Óskar orðinn lunkinn í þessum fleytingum. En í einni ferðinni frameftir í glórulausum hríðarbyl og svo til engu skyggni sáum við þó eitthvert hvítt stikki þjóta þvert fyrir framan bílinn í framrúðuhæð um leið og við fórum um Króksgilið. Veltum við því fyrir okkur hvað þetta hefði verið en þegar komið var fram á Laugarbakka sáum við að hluta af hægra frambrettinu vantaði og lauk þá öllum vangaveltum. Í bakaleiðinni um kvöldið var komið gott veður og gátum við þá fundið brettisbútinn og áttað okkur á því hvað hafði gerst. Brúin í Króksgilinu hafði verð full af snjó og Bjallan sleðað yfir en krækt brettinu á einn brúarstólpann. Hér var lukkan með okkur. Nú er vegurinn orðin þannig að enginn tekur efir þessu gili sem er skammt frá Norðurbraut (þjóðveg 1) þegar komið er inn á Hvammstangabraut.

Á þessum árum var einungis hægt að hlusta á eina útvarpsstöð á langbylgju norðan heiða og tónlistin sem útvarpað var ekki í uppáhaldi hjá yngri kynslóðinni. Ég hafði tekið með mér verkfæri og mælitæki tilheyrandi mínu fagi og þar með lítinn FM mælisendi. Óskari datt í hug að gera smá sprell með þessum FM sendi og þá helst í kaupfélagsbúðinni sem þá var með nokkuð gott úrval af útvarpstækjum sem voru með FM bylgju. Lítið loftnet var fest við gluggapóst í stofunni og tengt við sendinn og hann síðan við plötuspilarann sem var gangsettur með Herb Alpert & the Tijuana Brass undir nálinni. Þá var skundað niður í kaupfélagsbúðina en þar var oft mannmargt og verslunarstjórinn spurður um hvort einhvert gagn væri að þessu FM á útvarpstækjunum sem voru þar í hillunum. Hann brást við sem sannur sölumaður og varði sína vöru þó engin væri útvarpstöðin á þessu tíðnisviði en varð undrandi þegar við stilltum inn á glimrandi trompet-tónlist á einu tækjanna. Hann grunaði okkur samt um græsku og kveikti því á fleiri tækjum og stillti inn á þessa stöð sem við að sjálfsögðu þóttumst ekkert vita um. Því var auðvitað ekki trúað og Óskar nú orðinn útvarpsstjóri og fékk oft símhringingar á laugardagskvöldum þar sem hann var beðinn um að spila eitthvað úr nokkuð góðu plötusafni sínu. Það sem átti að vera smá sprell var ólöglegt og þessum útsendingum fljótlega hætt. 

Sambúð Jónínu og Óskars entist ekki og flutti hún suður í foreldrahús með dæturnar og þar kom Arnar Þór í heiminn 16. maí 1972.

Byggingarmeistari skólans á Laugarbakka stóð ekki við loforð um áframhaldandi vinnu við raflagnir sem þó hafði verið forsenda fyrir flutningunum norður og því lítið annað að gera en fara suður þar eð verkefnin voru of fá. Landsími Íslands varð næsti vinnuveitandi Óskars næstu tvö árin (73-74) við viðhald á loftlínum og viðgerðir um landið vestanvert. Kjartan bróðir okkar var í vinnuflokknum með Óskari sumarið 1974. Rafmagnsveita Reykjavíkur var næst til að njóta starfskrafta hans samhliða harki sem leigubílstjóri hjá Steindóri. Hjá Steindóri starfaði Jóhanna Jónasdóttir sem Óskar kvæntist 6. júlí 1975. Nýja fjölskyldan stækkaði þegar dóttirin Jóhanna Marín fæddist 30. maí 1977. 

Árið 1978 tekur Óskar við starfi rafvirkja hjá Hampiðjunni í Stakkholti og var þar í viðhalds- og viðgerðavinnu ásamt uppsetningu og tengingum á nýjum vélbúnaði. Margar lagfæringar og breytingar þurfti oft að gera á nýjum búnaði og jafnvel að hanna nýjan. 

Fjölskyldan stækkaði enn þegar Konráð Jónas fæddist 27. mars 1980 og svo aftur þegar Albert Sölvi fæddist 10. jan. 1985.  

Hampiðjan stækkaði og jók umsvif sín og byggði nýtt hús að Bíldshöfða 9 og einnig var hluti framleiðslunnar flutt til Portugal. Óskar var nokkurn tíma í Portugal við uppsetningu vélbúnaðar og síðan að kenna heimamönnum notkun og viðhald þessa búnaðar.  Mikill erill fylgdi starfi Óskars þar sem ekkert mátti stoppa og því oft þreyttur maður sem kom heim að kvöldi.  Þreyta og stirðleiki ágerðust og 1992 greinidst Óskar með Parkinson sem fylgdi honum í þrjátíu ár. Hann vann þó áfram hjá Hampiðjunni í tíu ár eftir greiningu.

Þrátt fyrir þetta áfall hélt hann kímnigáfunni og hellti sér út í félagsstarf hjá Parkinsonsamtökunum (PSÍ) og fljótt kominn þar í stjórn og var kosinn formaður starfsárið 2000-2001. Félagsstarfinu fylgdi ferðalög á þing og ráðstefnur víða í Evrópu. Einnig sat hann í stjórn ÖBÍ sem fulltrúi PSÍ. Glíman við Parkinson þyngdist hægt og bítandi í ójöfnum leik þar sem öðrum aðilanum var fyrirfram dæmdur sigur. Árið 2002 hætti Óskar störfum hjá Hampiðjunni og fluttu hjónin norður á Sauðárkrók, en börnin voru þá að mestu flutt að heiman.

Ekki gekk það þrautalaust að koma sér fyrir á Króknum því þau höfðu áformað að byggja þar innflutt timburhús en allskonar skriffinnska og lóðavandamál komu í veg fyrir það. Að endingu keyptu þau einbýlishús við Hólmagrund sem seinna var skipt út fyrir Skógargötu 13. Eins og ævinlega var Óskar fljótur að aðlagast og koma sér í samband við Parkinson samtökin á Akureyri og Oddfellowregluna á staðnum og starfaði hann um tíma sem húsvörður hjá þeim. Reglufélagarnir reyndust Óskari vel og naut hann félagsskapar þeirra bæði í leik og starfi.

Glíman við Parkinson gaf engin grið og greindi ég breytingar í heimsóknum og eins í símtölum þar sem raddbeitingin minnkaði en minnið hélst og glensið var óbreytt. Eftir að hann fór á deild 2 á Dvalarheimili Sauðárkróks fyrir fjórum árum dundaði hann sér t.d. við að veggfóðra herbergið með skopteikningum úr dagblöðunum og undir það síðasta var starfsfólkið farið að aðstoða hann við þetta. Jóhanna var stoð hans og stytta, og dvaldi Óskar oft í heimahúsum í góðu yfirlæti, þannig var það yfir hátíðirnar síðustu.  Minningar flæða fram og allar góðar sem fylgja Óskari bróðir.

   Vertu sæll bróðir og takk fyrir samfylgdina. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Óskar Konráðsson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Takk fyrir allt

Elsku Pabbi.

Bróður minning.