Elsku ﻿móðir okkar  Ólína  Eygló  Ólafsdóttir lést á heimili sínu Hvammi 10 janúar 2023.

﻿útförin hefur þegar farið framm að hennar Ósk.

﻿þökkum veittan hlýhug. Fyrir hönd afkomenda hinnar látnu

﻿Ingólfur Ásgerður og Esther Eyglóarbörn.

Esther G. Byström Arnardóttir

Ég sit hérna með tölvuna mína og skrifa þessi orð.  

Ég hef saknað þín elsku mamma mín og sérstaklega mikið undanfarið.  Mig vantar að spjalla við þig ( því ég hef mikið að segja þér ), spila við þig, fara í sjóböðin og bara fá að strjúka hendurnar á þér, sem ég gerði svo gjarnan.  
Ég kveiki á kerti við hliðina á mynd af þér og segja alltaf góðan daginn og góða nótt og hvað ég elska þig mikið <3


[DEFAULT]

Ólína Eygló var fædd þann 4.maí 1946 á Húsavík.  Hún var næst elsta fimm systkina.  Eldri var Helga, sem er látin, en yngri en Eygló eru Aðalsteinn, Júlíus og Rannveig.

Foreldrar hennar voru Ólafur Jón Aðalsteinsson og Ásgerður Júlíusdóttir, en þau bjuggu í Brún á höfðavegi 9 og sagði Eygló sjálf í samtali við eitt barnabarnið sitt að hún hefði átt ósköp hefðbundna æsku og góða.  Pabbi hennar var sjómaður, en starfaði svo hjá Símanum sem bílstjóri og loks hafnarvörður á Húsavík.  Ásgerður móðir hennar var mest heimavinnandi, fyrir utan að vinna eitthvað í síld og svo á saumastofu.

Systkinin voru samheldin og tengslin góð.  Eygló sagði börnunum sínum ýmislegt frá því í gamla daga, rifjaði til að mynda upp hvernig hún gekk á eftir Alla bróður sínum fyrir ein jólin og suðaði í honum, hvað hann ætlaði  nú að gefa henni í jólagjöf.  Hann auðvitað neitaði að gefa það upp, en Eygló gaf sig ekki og þegar Alla þótti nóg um ágengnina, svaraði hann snöggt; Ef þú hættir þessu ekki, þá gef ég þér varalitinn og helga fær bókina !

Eygló lauk skyldunáminu, barnaskóla og gagnfræðinámi en svo tók skóli lífsins við.

Henni gekk vel í skóla og minntist hún þess að hafa eitt seinn fengið verðlaun fyrir góðan árangur.

Einu sinni var hún spurð hvort hún ætti einhverjar sérstakar bernskuminningar, en Eygló sagði að minningarnar vera ósköp venjulegar, en þó hafði hún stundum upplifa sig svolítið útundan, fannst eins og hún mætti ekki alltaf vera með í leikjum.

Eygló var ekki manneskja sem tranaði sér fram, hvorki þá né síðar.  Hún var hógvær og lítillát með fallega nærveru.

Eygló giftist Erni Byström árið 1964, en sama ár fæddist þeim frumburðurinn Ingólfur Hákon. Svo eignuðust þau Ásgerði sem er fædd 1966 og svo yngst er Esther Guðný, en hún er fædd 1969.

Eygló hlotnaðist það að eignast átta barnabörn og 3 langömmubörn.

Eygló vann ýmist störf.  Hún var útivinnandi þegar börnin voru að vaxa úr grasi og þau tilheyra því svokallaðri lyklabarnakynslóð, en þó án lykla, því á þeim tímum læsti enginn hýbýlum sínum.

Eygló vann mikið á saumastofa, enda einstaklega hæfileikarík saumakona.  Hún saumaði flest öll föt á börnin og svo barnabörnin.  

Þegar börn hennar voru lítil fengu þau um hver jól ný náttföt og jólaföt, svo þau færu ekki í jólaköttinn sagði mamma þeirra.

Eygló lærði af móður sinni og var auk þess nokkuð listræn í sér, eins og sjá má á öðru handverki, því Eygló málaði líka, heklaði og prjónaði.

Eygló var harðdugleg, sjálfstæð og ósérhlífin og hafði metnaði í öllum þeim störfum sem hún tók sér fyrir hendur.  Hún starfaði á frystihúsinu um tíma, einnig á sláturhúsinu, síðan var  hún á öldrunarheimili á Egilsstöðum og við umönun á spítalanum hér á Húsavík.  Síðan var hún í síldinni sem verkstjóri, varnn í blómabúð og keypti reyndar þá búð sjálf, Muru og rak hana í nokkur ár.

Eftir að hún seldi búðina vann hún við ræstingar í Húsasmiðjunni.

Eygló var sátt þegar kom að starfslokum há henni árið 2009, en hún hafði unnið mikið um ævina.

En um leið var hún mikil húsmóðir og mamma.  Hún átti fallegt heimili og var til staðar fyrir börnin sín sem gátu frá unga aldri rætt um allt sem þeim lá á hjarta.  Eygló var frekar opinská og einlæg gagnvart sínu fólki, en bar sannarlega ekki tilfinningar sínar á torg.

Hún hafði lúmskan húmor og skemmtilegan húmor, oft litaðan af tvíræðni og stundum daðraði gamansemin við velsæmismörk fólks, en aldrei bjó annað en góðleg glettni á bakvið, enda hjartalag hennar hlýtt og heiðarlegt.

Eygló kunni að orða hlutina með broslegum hætti, jafnvel í alvarlegustu aðstæðum.

Eitt sinn fylgdi hún Ásgerði dóttur sinni, sem á þeim tíma glímdi við krabbamein, í geislameðferð.  Þá vildi svo til að mistök urðu við geislunarmeðferðina í það skiptið, sjálft tækið var stillt með þeim hætti að verið væri að geisla allt annan einstakling, karlmann raunar.  Þegar mistökin uppgötvuðust varð Eygló að orði: Jæja þetta er nú gott, þú færð allavega ekki blöðruhálskrabbamein, það er búið að geisla fyrir því“

Eyglo var barngóð og naut samverustundanna með barnabörnunum, ekki síst þegar gripið var í spil.  Ótukt var í miklu uppáhaldi, hú þreyttist aldrei á að spila hana og stundum var stutt í stríðni.  Hún þóttist jafnvel aðeins vera farin að gleyma reglunum, þ.e.ef það var henni í hag.

Ömmubörnin dýrkuðu hana og hún skipaði stóran sess í þeirra lífi og það er ekki að ástæðulausu að þau nefndu fésbókarhóp fjölskyldunnar; „Afkomendur Ömmu Dreka“

Fjölskyldarn var Eygló dýrmætust, ein og hún sagði sjálf;  „allir eru mikilvægir, sérstaklega börn og barnabörn“

Hvað áhugamál og tómstundir snerti, þá var ekki alltaf mikill tími áður fyrr til að sinna slíkur, en þó var Eygló í Kvenfélaginu og Slysavarnafélagi kvenna í einhver ár, en segja má að tómstundirnar hafi einkum snúið að handavinnu og svo var hún líka mikil göngukona og seinni árin spilaði hún Boccia.  Eygló kunni líka vel að meta bíltúra í góðu veðri og óvissuferðin eftirminnilega, er þegar það var mæðgnaferð í tilefni af 70 ára afmæli hennar, sem endaði á Villa Vill tónleikum í Hofi, enda Villi í miklu uppáhaldi.

Eygló fór ekki varhluta af áföllum um ævina, frekar en svo mörg okkar.  Sum reyndu meira á hana en önnur, bæði andlega og líkamlega.  Eygló fékk fjöltaugaskemmdir fyrir nokkrum árum, sem gerði það að verkum að hún hafði ekki þann mátt og kraft sem hún bjó áður yfir og hætti að geta gengið eins mikið og hún var vön.  Það eitt og sér, að missa góða heilsu, er áfall í sjálfu sér og seinni árinn glímdi Eygló við heilsubrest og eins og oft vill verða fylgdi því minni félagsleg virkni og aukin einangrun.

En þrátt fyrir að sumir dagar væru gráir og tilbreytingalitlir, var oft stutt í gáska og gamansemi.  Eitt sinni hringdi Ingi í hana og spurði hvað væri að frétta; „Ekkert“ var svarið og ekkert hafði hún fyrir stafni.  „Ljúgðu þá einhverju“ sagði Ingi og þá stóð ekki á svari; „Jú ég var að koma úr kynleiðréttingarferli“  Hugmyndaflugið var töluvert og skemmtilegar athugasemdir sem hún laumaði oft frá sér.

Það má ekki gleyma því að Eygló dýrkaði Sjóböðin.  Dæturnar Esther og Ásgerður reyndu að fara með henni sem oftast og voru það miklar gæðastundir, sjóböðin voru „alveg Klassík“

Reyndar lenti hún eitt sinn í því óhappi, er hún datt á eina hálkublettinum sem var fyrir utan innganginn og lærbrotnaði.  Hún fékk frítt eftir það og aðstoðarmann með sér, og það mat hún sannarlega mikils.

Það var hennar gæfa og gleði að eiga jafn góð tengsl við börnin sín og sitt fólk og raunin var.  Það eru ekki bara minningar af fólki og atvikum sem eftir standa þegar við stöldrum við á kveðjustundu.  Við fáum jafnframt ýmislegt með okkur sem hjálplegt reynist á vegferðinni sem lífið er.  Eygló kenndi börnunum sínum að við berum ábyrgð á okkur sjálfum, lífi og líðan.  „þú verður að læra að vera sjálfum þér nægur“ sagði hún eitt sinn við Inga.  Og innrætti þeim líka að við getum breytt heiminum, með því að vera gott fólk, koma vel fram við aðra.

Eygló átti trú, trúði því að það sé eitthvað eða einhver sem vakir yfir og hjálpar.  Í þeirri trú, kveðjum við og hvílum einnig í, að það er yfir okkur vakað og að Frelsarinn tekur á móti Eygló í himnaríki.

Við elskum þig mamma mín <3 og söknum þín alla daga <3

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Ólína Eygló Ólafsdóttir

Útför

Minningarorð mömmu <3