Ólafur lést á líknardeild Landspítalans miðvikudaginn 26. apríl. Útför fer fram í Lindakirkju þriðjudaginn 9.maí kl. 15.

Útför fer fram í Lindakirkju 9.maí kl. 15.

[DEFAULT]

Minn besti vinur er fallinn frá eftir snarpa baráttu við erfiðan sjúkdóm og vill ég votta Svölu eiginkonu hans og börnum þeirra Önnu Guðnýu, Inga Óla, Margeir, Brynjari, barnabörnum og systkinum hans mína dýpstu samúð.

Með örfáum orðum vill ég minnast Óla. Ég kynnist Óla fyrst um 5-6 ára aldurinn og átti vinátta okkar eftir að endast til æviloka og var hún sterkari og sterkari þegar árin liðu.Okkar æska var eins og hjá flestum börnum í Eyjum, við lékum okkur oftast á Sælatúni eða Stakkagerðistúni og var fótbolti stór hluti af okkar leikjum ásamt skylmingum og byssuleikjum. Vinahópurinn varð nokkurs konar klíka, voru þar Smári, Unnar, Fannberg, Valdi, Óli og undirritaður.Þegar við nálguðumst táningsaldurinn voru skylmingar og byssuleikir lagðir til hliðar og fórum við strákarnir að slæpast í slippnum eða niður á bryggju, þar uppgvötuðu við ný leiksvæði og ný ævintýri hvern dag. Við sáum á bryggjunum báta koma drekkhlaðna af þorski og frystihúsin full af fiski sem átti svo eftir að vera stór partur af okkar lífi.

Sumarið 1972 byrjuðum við Óli að vinna sumarvinnu, hann í Vinnslustöðinni en ég í Hraðfrystistöðinni. Um haustið var farið aftur í skólann og vorum við staðráðnir að fá vinnu aftur næsta sumar. Eins og hjá öllum eyjamönnum þá breyttist allt á svipstundu 23. janúar 1973 þá  gaus á Heimaey eins og flestir vita. Hópurinn tvístraðist vítt og breitt um landið og foreldrar Óla fluttu til Keflavíkur og fór hann í skóla þar. Skildu leiðir okkar þann veturinn en fagnaðarfundir urðu strax um vorið þegar okkur vinunum bauðst vinna við hreinsunina á Heimaey og hittumst við vinahópurinn strax þarna í maí-júní þroskaðir og veraldarvanir að okkar mati eftir dvölina á fastalandinu. Þetta var skemmtilegur tími hjá okkur 15 og 16 ára unglingum, gistum við heima hjá hvor öðrum í þeim húsum sem voru íbúðarhæf og var það ekkert tiltökumál hvar okkar næturstaður var þar sem fjöldskyldur okkar komu ekki til eyja fyrr en um haustið.Eins og gefur að skilja gerðist margt skemmtileg þetta sumar sem gott er að eiga í minningabankanum.

Þegar hreinsunarstarfi var gott sem lokið fórum við vinirnir að leita okkur að vinnu og á endanum enduðum við allir sem sjómenn og þvílíkur hópur sem hittist í  helgarfríum með camel í munnvikinu drekkandi íslenskt af stút, þarna fannst okkur við vera orðnir alvöru menn. Hittumst við reglu og óreglulega næstu árin og notuðum flest tækifæri til að hittast og fá okkur íslenskt og spila á luftgítar Dire Straits lögin.

 Árin liðu og menn stofnuðu fjöldskyldur og héldum við Óli og vinahópurinn ávallt góðu sambandi við hvorn annan. En áföllin dundu yfir vinahópinn og fjöldskyldur þeirra þegar sjóslys og veikindi hjuggu skörð í vinahópinn. Valur Smári ferst með Hellisey 1984, Unnar lést eftir baráttu við Krabbamein 2005 og Fannberg úr hjartaáfalli 2014 og nú Óli. Hugsar maður oft til þessara drengja með mikilli eftirsjá og sorg í hjarta.

Vinátta okkar Óla varð sterkari með hverju árinu sem leið sérstaklega þegar Óli kynnist eftirlifandi eiginkonu sinni Svölu Dögg. Náðu eiginkonur okkar beggja vel saman og mikil og góð  vinátta er á milli þeirra. Fórum við saman í bústaðarferðir og rifjuðum upp gömlu og góðu tímanna og jafnvel tekin nokkur luftgítarlög með Dire Straits. Tilsvörin og allar skemmtilegu sögustundirnar, hláturinn, faðmlögin og símtölin, þess alls á maður eftir að sakna. Síðasta símtalið okkar er það sem fer aldrei úr huga mínu. Þrem dögum fyrir andlát sitt hringir hann myndsímtal í mig orðin mjög veikur. Ég svara og sé minn besta vin á skjánum mjög lasburða. "Ástþór blessaður" ég: blessaður vinur hvernig hefur þú það (mjög hissa að fá þetta símtal)" "Ja bara svona heyrðu ég vildi bara hringja í þig og kveðja þig og þakka fyrir alla vináttuna í gegnum lífið áður en ég fer" Ég átti erfitt með svör, klökkur og reyndi að svara af bestu getu og þakkaði honum öll árin tárvotur um augun. Óli:"já ég vildi bara vera viss að þú vissir það og mér þykir vænt um þig" Þarna var hann umvafin sínum allra nánustu á banalegunni og fékk Svölu sína til að hringja þar sem að hann sá ekki nógu vel á símann. Þetta var Óli, vissi hvað koma skyldi og tók því með miklu æðruleysi. Mikið á ég eftir að sakna hans, hvíldu í friði kæri vinur. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Ólafur S. B. Andersen

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Ólafur S B Andersen