Minningargrein um Marinó Úlfsson
Elsku góðhjartaði og brosmildi frændi minn Marinó hefur nú kvatt þessa jarðvist. Síðastliðna viku eftir að þessar hræðilegu fréttir bárust hafa svo margar hugsanir komið upp í huga minn. Það veit enginn hvað morgundagurinn ber í skauti sér, svo mikið er víst. Ungur maður á besta aldri kveður okkur svona skyndilega. Lífið getur verið svo hverfult og minnir mann stanslaust á að ,,Lífið er núna. Síðustu daga hef ég rifjað upp margar góðar minningar. Þegar ég hugsa um Marinó þá hugsa ég um hjartahlýjan, góðan dreng með smitandi hlátur. Við áttum svo margar góðar stundir saman í sveitinni í okkar barnæsku og á unglingsárunum. Þá helst allar stundirnar í fjárhúsunum hvort sem um var að ræða sauðburð eða allskonar leiki með öllum frændsystkinunum. Ferðirnar niður í gil, fjórhjólaferðir og tala nú ekki um allar sundferðirnar út á Þórshöfn. Okkur leiddist aldrei og alltaf var Marinó tilbúinn að vera úti að leika með stóru frænku sinni úr höfuðborginni.
Ég mun geyma allar þessar góðu minningar í hjarta mér um ókomna tíð.
Hvíldu í friði elsku Marinó minn, þín verður sárt saknað.
Elsku Drífa, Úlli, Ari Sigfús, Hanna Margrét, Halla Dagný og aðrir ástvinir.
Ég votta ykkur mína dýpstu samúð og megi guð veita ykkur styrk á þessu erfiðu tímum.
Karen
