.For­eldr­ar henn­ar Maríu eru Hreiðar Ant­on Aðal­steins­son, f. 1938, og María Þor­leif Þor­leifs­dótt­ir, f. 1936. 

Systkini Maríu: Guðríður Hreiðars­dótt­ir, f. 1962, d. 1970. Birgitta Hreiðars­dótt­ir, f. 1965, og Þor­leif­ur Jón Hreiðars­son, f. 1974.

Son­ur Maríu er Ottó Bjarki Arn­ar, f. 2002.

[DEFAULT]

Það er óraunverulegt að þú sért farin frá okkur, alltof snemma. Að geta ekki búist við þér aftur á Tabúhittinga, treyst á dómgreind þína, þekkingu og reynslu og upplifað kærleika þinn, leiðsögn og vináttu er þyngra en tárum taki. 



Framlag þitt í Tabú breytti öllu - og okkur öllum. Þú varst sjaldnast orðamörg en það sem þú sagðir og lagðir til var undantekningarlaust úthugsað, djúpt og viturt. Þú gast verið ákveðin og áköf en þó alltaf róleg og yfirveguð - líka þegar þú upplifðir réttláta reiði vegna misréttis og óréttlætis. Þannig varstu okkur öllum fyrirmynd og ákveðin móðurímynd í baráttunni. Aktivistamamma. 

Þú þreyttist aldrei á að halda á lofti hagsmunamálum fólks með þroskahömlun. Þú varst ófeimin við að leiðrétta okkur og láta okkur gangast við ábyrgð okkar á að gleyma aldrei þessum hópi. Þér var sérstaklega hjartafólgið að fólk með þroskahömlun hefði sambærilegt aðgengi að NPA, jöfn tækifæri á vinnumarkaði og traust til foreldrahlutverksins. Árið 2017 kom lífssagan þín út „Ég lifði í þögninni“ sem segir svo margt um þá óbærilegu þögn sem þú, og svo margt fatlað fólk, tókst á við. Bókin mun standa sem vitnisburður um kjark þinn, hugrekkið til að eiga rödd, taka pláss í samfélagi, hvika hvergi og krefjast virðingar og breytinga.



Þú varst langþreytt á ferðaþjónustu fatlaðs fólks og hélst úti dagbók á Facebook um reynslu þína af henni. Þú keyptir þér bíl, engan annan en fyrrverandi bíl Vigdísar Finnbogadóttur forseta, sem sæmdi þér afar vel. Freyja, Tabúsystir, fékk þann heiður að vera þér innan handar í bílakaupum en hún skilur enn ekki hvers vegna þú treystir henni til verksins því þú varst mun færari en hún til þess að kaupa bíl, vissir hvað þú vildir og varst með skynsamlegt fjármálaplan, sem hún hefur ekki roð í. Á stefnuskránni þinni var að taka bílpróf og varstu síðustu mánuði mikið að æfa þig með liðsinni Siggu, Tabúsystur. Þú varst orðin dúndur örugg og brunaðir um göturnar af sömu yfirvegun, áræðni og festu og þú gerðir flest annað. Við vildum óska þess að þú hefðir náð að ljúka þessum áfanga - við vitum að það hefði tekist. Þannig hefðir þú geta kvatt ferðaþjónustuna, ekið um á forsetabílnum og notið þess ferðafrelsis sem þú áttir skilið. 

Við vitum ekki hvernig við höldum baráttunni áfram án þín. En við finnum leiðir og eitt er víst að þú verður alltaf með okkur í huga og hjarta. Allt sem þú hefur sýnt okkur og kennt búum við yfir og minningarnar um þig munu ylja okkur þegar á móti blæs og þegar vel gengur. 



Elsku Ottó Bjarki. Við vottum þér okkar dýpstu samúð. Þú varst það allra mikilvægasta sem mamma þín átti og hún var alltaf svo stolt af þér. Hún hafði endalausa trú á þér og vissi að þér myndi vegna vel. Við erum vissar um að hún muni fylgja þér hvert fótmál áfram. 

Takk fyrir að gera heiminn að betri stað fyrir okkur öll, elsku María. 



Fyrir hönd feminísku fötlunarhreyfingarinnar Tabú, Freyja Haraldsdóttir og Embla Guðrúnar Ágústsdóttir

María Þ. Hreiðarsdóttir, baráttukona, fyrrverandi formaður og heiðursfélagi í Átaki - félagi fólks með þroskahömlun, er látin aðeins 51 árs að aldri. María var einn af stofnfélögum Átaks og sat í fyrstu stjórn félagsins sem ritari á árunum 1993 til 1995. Þá var María formaður Átaks í 6 ár, eða til ársins 2001. María sat einnig í stjórn Landssamtakanna Þroskahjálpar, starfaði á skrifstofu samtakanna og var ötull talsmaður þess að samtökin gættu þess í öllu sínu starfi að raddir fólks með þroskahömlun væru í forgrunni.María var brautryðjandi í baráttu fatlaðs fólks, m.a. fyrir rétti fólks með þroskahömlun til að halda frjósemi sinni og stofna fjölskyldu, og skrifaði árið 2021 fræðslurit ásamt Sigríði Elínu Leifsdóttur, um stuðning við seinfæra foreldra. 

Þá barðist hún ötullega fyrir því að laun fatlaðs fólks í verndaðri vinnu væru sambærileg launum annarra. María hélt marga fyrirlestra bæði á Íslandi og erlendis sem vöktu mikla athygli og skrifaði einnig blaðagreinar um baráttumál fólks með þroskahömlun. Þá var María einn af sendiherrum samnings Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks.

Árið 2017 gaf María út lífssögu sína sem bar titillinn Ég lifði í þögninni, í samvinnu við Guðrúnu V. Stefánsdóttur og hlaut Múrbrjót Þroskahjálpar fyrir. Í inngangi bókarinnar skrifar María:Ég hef oft spurt sjálfa mig hver ég er. Ég er með skerðingu en skerðingin er ekki ég. Ég er dóttir foreldra minna, ég er systir systkina minna og frænka barna þeirra. Ég er líka móðir Ottós Bjarka og vinur vina minna. Þá er ég ekki síst mikil baráttukona.María eignaðist son sinn Ottó Bjarka árið 2002 og hófst þá nýtt tímabil í lífi hennar. 

María ræktaði móðurhluverkið af mikilli alúð og má segja að velferð Ottós hafi átt hug hennar allan, samt sem áður hélt hún áfram baráttu sinn fyrir auknum réttindum og betra lífi fólks með þroskahömlun, m.a með þátttöku í Tabú - femínískri fötlunarhreyfingu. María sótti einnig fundi Átaks og hvatti þar fólk til að halda baráttunni áfram.

Stjórn og starfsfólk Landssamtakanna Þroskahjálpar vottar Ottó Bjarka, foreldrum Maríu og öðrum aðstandendum og vinum samúð sína.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

María Þorleif Hreiðarsdóttir

Útför

Minningargrein Tabú

Minningarorð frá Þroskahjálp