Ástkær eiginkona og móðir 
Kristín Jóhanna Kjartansdóttir tækniteiknari 
Fiskakvisl 28
Lést á GE11 17 apríl 


Útför 2 maí kl 13.00 frá Digraneskirkju 

Kristín Jóhanna Kjartansdóttir fæddist á Bakka á Seltjarnarnesi 23. maí 1945. Hún lést 17. apríl 2022 á deild 11 EG Landspítala. 

Foreldrar hennar voru Unnur Óladóttir frá Nesi við Seltjörn og Kjartan Einarsson frá Bakka á Seltjarnarnesi. Kristín var elst fjögurra systra sem eru: Ásdís Kjartansdóttir f. 4. janúar 1948, lést 12. ágúst 2013, maki Björn Jónason, Guðrún, f. 6. ágúst 1949, maki Sigurjón Erlendsson, Auður Eygló, f. 7. janúar 1956, maki Steinar Jónsson.

Eftirlifandi eiginmaður Kristínar er Stefán Hans Stephensen f. 11 desember 1953. Foreldrar Gunnar H. Stephensen og Hadda Benediktsdóttir. Kristín og Stefán hófu sambúð í Reykjavík 1987 og giftu sig 23. maí 2014. Sonur Kristínar er Kjartan Ársæll Guðbergsson fæddur 17. maí 1966 og sambýliskona Sara Pálsdóttir. Börn hans með Sigríði Björnsdóttur eru Benedikt og Erla Kristín og með Birnu Willard eru þau Calum Bjarmi og Amalia Eir.

Kristín ólst upp á Bakka þar sem foreldrar hennar voru bændur. Á unglingsárunum var hún á Bjarnastöðum í sveit og vann í fiski í Ísbirninum. 

Kristín vann á Verkfræðistofa Sigurðar Thoroddsen í 50 ár. Nokkur sumur var hún ráðskona í fjallaferðum hjá Guðmundi Jónassyni. 

Kristín var í Mýrarhúsaskóla á Seltjarnarnesi, Gaggó Vest og lærði svo tækniteiknun í Århus í Danmörku og Iðnskólanum í Reykjavík. 

Kristín og Stefán höfðu mikinn áhuga á ferðalögum, bæði innan- og utanlands. Þau fóru víða og stunduðu siglingar á seglbátum bæði innanlands- og utanlands. 

Kristín var virk í skátunum og jóga. Hún var einn af stofnendum Jógastöðvarinnar Heilsubót og stundaði jóga alla ævi.  

Kristín var listræn og handlagin, hvort sem það var útsaumur, prjón, ræktun blóma eða postulínsmálning. Postulínið átti stóran sess í hennar lífi. Hún lærði upphaflega hjá Elínu Guðjónsdóttur, var svo lengi hjá Kolfinnu Ketilsdóttur og síðar hjá Fanneyju Gísladóttur. Kristín var mjög afkastamikil og til eru fallegir gripir eftir hana víða hjá vinum og fjölskyldumeðlimum. 

Félagsskapurinn í postulíninu var henni mikilvægur og hún lagði mikið á sig til að ná alltaf að komast í tímana. 

Árið 1988 fengu Gunnar og Hadda land austur í Efri Reykjum í Biskupstungum. Þangað fóru Stefán og Kristín með þeim þar sem þau hófu strax trjárækt og byggðu svo í framhaldi sinn sælureit  þar sem þau hafa unað við allar götur síðan. Eftir að þau hættu að vinna hafa þau nánast verið þar öllum stundum. 

[DEFAULT]

Æ elsku Stína mín, þetta kom aftan að okkur. Þú búin að sigra krabba tvisvar, þá kemur hann í þriðja sinn og nú var líkaminn of veikburða til að þola lyfjameðferðina.

Nú þegar náttúran er að vakna og sumarið fram undan, uppáhalds árstíminn þinn, þá varst þú búin að sá fyrir sumarblómunum. Viku eftir að lyfjameðferðin hófst varstu kát og bjartsýn að hlúa að ræktuninni í Laufbrekku, krókusar blómstrandi, sól og fuglasöngur. Þá kom höggið. Síðustu vikuna áttum við Daddi og nánustu ættingjar fallegar stundir með þér á 11GE deild Landspítalans.

Við kynnumst í skútusiglingu með sameiginlegum vini og sigldum mikið hér heima og erlendis. Þú varst heilluðu af náttúrunni, hafðir ferðast um hálendið og upp á jökla og varst ráðskona á eldhúsbíl hjá Guðmundi Jónassyni á sumrin. Kynntir mér landið í byggð og óbyggðum. Við fórum margar ferðir um landið með tjald. Alltaf varstu jafn stolt af virkjunum sem þú vannst við að teikna með fallegum frágangi og opnun á aðgengi að hálendinu vegna vegagerðar þeim tengdum. Þú varst náttúruunnandi. Víða fórum við erlendis í pakkaferðir en oftast á eigin vegum sem þú skipulagðir þar sem nóg var að að skoða og njóta enda þú víðlesin og skipulögð. Minningunum var svo raðað skipulega í myndaalbúm og möppur.. Árið 1988 fórum við með pabba og mömmu til að aðstoða þau við að girða land í Reykjaskógi sem síðar varð okkar sæluríki, Laufbrekkan. Landið var upphaflega að mestu aðeins lyngi vaxið en þið mamma og pabbi áttuð það sameiginlega áhugamál að rækta landið með því að koma til græðlingum af mörgum tegundum og er landið nú skógi vaxið með yfir hundrað tegundum plantna. Þið mamma voruð stórtækar í ræktun sumarblóma. Ykkur er núna skemmt að ég með mína stóru fingur sé að klára frágang þessara pínulitlu blóma. Hestarnir okkar og ferðir á þeim voru okkur mikil ánægja og eignuðust góða vini í hestamennskunni. Í 50 ár vannstu hjá VST með góðum félögum sem eru eins og ein fjölskylda. Ég veit að nú ertu í blómabrekkunni með þínu fólki. Þetta verður erfitt líf án þín en allar okkar minningar hjálpa. Starfsfólki á GE11 sem annaðist þig og okkur færi ég mínar bestu þakkir, þið eruð besta fólk sem við höfum kynnst

Með ást og sorg í hjarta kveð ég þig um stund.

"Lóan er komin". Þannig höfðu þið Auður systir þín ákveðið að staðfesta ykkar í milli að afmælisgjöfin mín væri komin í hús. Eftir að þessu fleygu orð féllu leiddir þú mig inn í þvottahúsið á Melabrautinni og þarna stóð það, skærgult með löngum hnakki, gírskiptingu á stönginni, litlu framhjóli og háu stýri. Guðirnir höfðu bænheyrt lítinn dreng, Gljáfægt þriggja gíra Raleigh Chopper hjól stóð þarna reiðubúið í ævintýri með nýjum eiganda, en það kom eins og margt það besta - úr Vestmannaeyjum. Kopperinn varð ein mesta uppspretta gleðistunda og saman rúlluðum við um allar trissur, liðlangan daginn, allt árið. 

Undanfarna daga hafa rifjast upp ánægjuleg minningabrot sem þetta. Stórar stundir sem við áttum saman og eingöngu gleðilegar. Samband okkar var einmitt þannig. Við hittumst eiginlega bara til að gera eitthvað skemmtilegt enda hvorugt gefin fyrir að eyða of miklum tíma í leiðinlega hluti. Heimsókn til Gunnu og Sigurjóns í Danmörku, já og svo auðvitað fermingargjöfin, ógleymanlegt ferðalag til Bretlands eru ofarlega í huga. Heimsóknir til þín á Hjarðarhagann, í Hátúnið og svo Asparfellið voru líka fjölmargar. Alltaf tókstu vel á móti mér og ætíð voru stundirnar ánægjulegar. Samband okkar fannst mörgum skrýtið enda var það klárlega ekki eins og flest sambönd móður og sonar en í mínum huga miklu betra en mörg. Í það minnsta var það, held ég, eins og hentaði okkur.

Þú varst dugnaðarforkur og gekkst beint til verks. Starfsævina helgaðir þú einu og sama fyrirtæki sem er sjaldgæf og dýrmæt hollusta sem hefur alltaf haft sterk áhrif á mig, þótt ég ætti oft erfitt með að skilja hana. Ófá skiptin heimsótti ég þig upp á VST, þá ýttir þú bara frá þér teiknivélinni sem þú stjórnaði betur en allir og fórst brosandi með mig í mötuneytið þar sem alltaf var í boði eitthvað bakkelsi eða matur. Þarna kynntist maður einmitt stórum hópi manna sem allir klæddust terlínbuxum og ullarvesti, þrömmuðu á klossunum um allt hús eða sátu við taflborðið. Þú kallaðir þá verkfræðingar. Það hefur án efa þurft ákveðni, elju og útsjónarsemi til að sinna þínu krefjandi starfi í þessu umhverfi.

En starfsfólk verkfræðistofunnar var ein stór fjölskylda sem þú unnir þér með og margar góðar stundir áttum við saman með þeim fríða hópi á ferðalögum þar sem þú kenndir mér að bera virðingu fyrir náttúrunni og ég lærði að meta okkar stórbrotna land. Nú er ég orðinn eins og þú þegar ég ferðast. Bendi í allar áttir og ryð út úr mér örnefnum. Hálendið togaði þig til sín og mörgum frístundum eyddir þú á fjöllum, á stöðum sem voru úr alfaraleið. Á einmitt frábæra mynd af þér uppi á jökli en þangað lagðir þú leið þina þegar það var aðeins á fárra færi. já og mörg sumrin hossaðist þú um fjöll og firnindi með erlenda ferðamenn sem þú eldaðir ofan í við frumstæðar aðstæður í eldhúsbíl hjá Guðmundi Jónassyni. Komst svo í bæinn brún og sælleg, endurnærð á sál og líkama eftir faðmlag fjallanna.

Eitt fyrsta hjólabretti sem kom til landsins færðir þú mér við heimkomu úr einni af ferðum þínum með samferðafólki á Jógastöðinni Heilsubót. Þú naust þess að iðka og kenna jóga og líkt og með brölt þitt á fjöllum varstu þar nokkuð á undan þinni samtíð á þessum vettvangi enda ekki orðin útbreidd þekking á heilsu- og mannbætandi áhrifum jógaiðkunar. Það var heldur ekki algengt að fara erlendis sem barnfóstra eins og þú gerðir og ekki voru margir sem höfðu lokið námi í tækniteiknun þegar þú sóttir þá þekkingu til Danmerkur, auk almennrar þekkingar á öllum helstu blótsyrðum Dana sem þú greipst til þegar þér ofbauð eitthvað.

Svo var það fólksvagninn. Eldvagninn sem rann logandi niður Bankastrætið. Loksins kom bíll á heimilið. Þú keyrðir hann nú eins og þetta væri fjallabíll og fórst á honum á ýmsa staði eingöngu færa stærri bílum. Eitt eldhúsbílasumarið stóð hann í bílskúrnum í Tjarnarbólinu þar sem ég var að pússa niður ryðbletti. Fékk þá glóð í augað sem skyldi eftir örlitlinn blett sem minnir mig alltaf á þennan eðalvagn. Hann var orðinn afar slappur í restina og einhverjar athugasemdir gerðir þú þegar ég skipti á honum og forláta leðurjakka. Sem var, án gríns, góður díll miðað við ástand - bílsins.

Þú varst mjög stolt af því að eignast Fiskakvíslina. Þetta var hvorki auðvelt né einfalt. Stærri áfangi en fyrir flesta þar sem ekki komstu af miklum efnum og hafðir bara þig sjálfa til að stóla á. Vel gert, mamma! Það var ógleymanlegur svipurinn á þér þegar ég dinglaði nokkrum sinnum þarna fyrir allar aldir, komandi beint úr flugi frá Bandaríkjunum, mættur án þess að láta vita. Við slík tækifæri bjóstu vel af þekkingu þinni á dönskum blótsyrðum og aldrei var ég kallaður annað en Kjartan Ársæll, þar sem tóninn gaf til kynna vanþóknun þín á svona asnaskap. En fljótlega eftir flutning í kvíslina rak á fjörur þínar fjársjóð. Þú vissir af honum og þekktir sem vin en mikil var gæfa þín og okkar að fá Stebba inn í lífið. Þarna varð allt eitthvað svo passlegt fyrir ykkur bæði. Þú fékkt rótfestu og eitthvað jafnvægi sem augljóst var að þú kunnir að meta.

Þú spurðir reglulega hvað ég væri eiginlega að gera. Sagðist eiga í vandræðum með að svara fólki sem væri að spyrja frétta. En það var sama hvaða vitleysu ég tók mér fyrir hendur, alltaf varstu boðin og búin til að hjálpa, alltaf jákvæð og hvetjandi, nema kannski þegar átti að flytja til Bandaríkjanna. "Ertu vitlaus drengur" voru viðbrögðin en svarið augljóst. Mig grunar þó að þarna hafir þú frekar haft áhyggjur af því að Benni og nafna þín Erla Kristín yrðu ansi langt í burtu frekar en að ég væri að ana í einhverja vitleysu. Heimsókn ykkar Stebba til New York var síðan eftirminnileg, ekki hvað síst fyrir dugnað ykkar á tveim jafnfljótum um iðandi stræti stórborgarinnar. Þegar við krakkarnir svo fluttum heim var ómetanlegt að hafa stuðning ykkar Stebba en þið voruð svo dugleg að grípa þau með á leið ykkar austur í paradís - sælureitinn Laufbrekku.

Síðustu áratugi unnir þú þér best fyrir austan. Nálægðin við náttúruna, mold fyrir þína grænu fingur og kyrrðin innan um þína allra nánustu gerði bústaðinn að nafla alheimsins. Þarna var nóg að stússast og þér, forknum, féll ekki verk úr hendi. Af miklum myndarbrag sköpuðu þið í félagi við foreldra Stebba einstakan sælureit sem þið sóttuð stíft hvenær sem var, allar helgar og alla frídaga. Almanakið var stúderað og þið funduð út hvernig hægt væri að skipuleggja frídaga þannig að sem mestum tíma mætti eyða í Efri-Reykjaskógi. Samskiptin sem höfðu orðið slitrótt meðan við bjuggum í Bandaríkjunum, minnkuðu frekar, ekki hvað síst vegna þess að um helgar átti ég yfirleitt ekki heimangengt. Ekki bætti svo úr skák að Bakkafjölskyldan vinnur seint til verðlauna fyrir öflug samskipti eða mikla tilfinningagreind. En alltaf var gaman að fylgjast með ykkar ævintýrum þó úr fjarlægð væri, en leitt að Calum Bjarmi og Amalía Eir fengju ekki fleiri tækifæri til að kynnast betur öllum þínum miklu kostum og stóra persónuleika.

Undanfarin ár voru þér erfið. Endurtekin veikindi, slysfarir og baslið í kringum það lagðist þungt á sinnið enda varstu aldrei gefin fyrir að fá aðstoð eða hjálp. Að vera upp á aðra komin fannst þér hræðilegt, hvað þá að vera einhverjum byrði. En þrátt fyrir allt sem gekk á var stutt í grínið og man ég alltaf eftir því þar sem þú í mikilli geðshræringu á leið heim úr geislameðferð baðst mig um að skutlað þér frekar í Sorpu, þú værir ónýt, einskis virði. Það var grunnt á kaldhæðninni en kýrskýrt hvað þér fannst sjálfri ömurlegt að vera á þessum stað. Öllu tókstu þó af auðmýkt, jú jú, blótaðir auðvitað helling, en fórst samviskusamleg eftir öllu, eða flestu, sem þér var ráðlagt og hélst áfram þessari þrautargöngu. Þriðja greiningin fyrir aðeins nokkrum vikum varð þér mikið áfall, að sama skapi varstu alveg í skýjunum með að komast strax í meðferð við meininu, meðferð sem kom svo í ljós að kroppurinn bara þoldi ekki. Í þessu öllu gladdi það mig þó að heyra að þú hafir náð að skammst örlítið í því annars yndislega fólki sem annaðist þig upp á Krabbameinsdeild og hreyta aðeins í þau á þinn einstaka hátt. Þú varst þú allt fram á síðusta dag.

Við Sara og krakkarnir kveðjum þig með söknuði mamma mín, ég bið þig fyrir kveðju til Frú Unnar, og lofa að halda á lofti kaldhæðninni, óhefluðu framkomunni, beinskeitta talandanum, háværðinni, duldu félagsfælninni, óþolinu fyrir myrkrinu, ástinni á vorinu, og öllum því sem gerði þig að þér. Bið svo alla góða vætti um að gæta Stebba okkar sem stóð við hlið þér sem klettur, studdi þig í gegnum allt það sem þú varst að glíma við en þarf núna, líkt og við öll að finna út úr lífinu án Stínu. 

Við kveðjum þig með miklum söknuði en á sama tíma finnum við fyrir þakklæti. Það voru forréttindi að fá að kalla þig ömmu. Fyrir okkur systkinunum varstu allt sem góðar ömmur eiga að vera. Þú varst ekki einungis hlý og góð heldur uppfull af þekkingu sem þú deildir með okkur. Ferðirnar í sumarbústaðinn eru minningar sem við geymum djúpt í hjarta okkar og varðveitum. 

Full tilhlökkunar biðum við eftir að klukkan slægi þrjú á föstudögum þegar við vorum á leiðinni í sveitina. Sumarbústaðurinn var draumaheimur okkar systkina. En þangað kom enginn til að slappa af. Við komuna var strax farið í stígvélin og í fyrsta verkefnið, en það var að þrífa heita pottinn fyrir helgina. Þar vörðum við mörgum stundum undir stjörnubjörtum himni þar sem þú kenndir okkur allt sem þú vissir um stjörnunar.

Þú hafðir dálæti af fuglum sem smitaði út frá sér. Við systkinin lágum yfir fuglabókunum og reyndum að leggja sem mest á minnið, því þú sagðist ætla að hlýða okkur svo yfir. 

Á laugardagsmorgnum var vaknað við ilminn af hafragraut. Við systkinin eyddum svo næstu klukkustundum í að rökræða hver ætti að spyrja um skutl í Bjarnabúðina til að sækja laugardagsnammið, en það lenti oftast í verkahring Stebba. Fyrir namminu þurfti svo að vinna. Þú kenndir okkur handtökin er við hjálpuðumst að við gróðursetningu og við að moka skít fyrir trén. Landið í kringum bústaðinn var þvílíkur leikvöllur að fá að alast upp á og gaman er að sjá hvernig gróðurinn hefur vaxið og dafnað er við eldumst. 

Á sunnudögum var horft á barnatímann en ef formúlan var í gangi var vaknað extra snemma til að horfa á hana saman. 

Það eru dýrmætar minningar sem við eigum með þér elsku amma sem við munum aldrei gleyma. Þó okkur hafi ekki þótt saltfiskurinn og bjúgur góðar á yngri árum fórum við á fullorðins árum að sækjast í slíkan mat heim til ykkar í Fiskakvíslina. Við systkinin vildum ömmu mat, þá var hringt og beðið um saltfisk með hamsatólgi eða soðna ýsu með tómatsósu. 

Elsku amma þú varst hörkutól og þrautsegjan engri lík. Engin meðalkona hefði getað sigrað á þeim veikindum sem þú gerðir, en í lokin höfðu veikindin yfirhöndina. Lífið er oft svo ósanngjarnt og vildum við óska þess að við gætum fengið eina bústaðaferð til viðbótar, þar sem tíminn stóð í stað og það voru bara við, amma og Stebbi. Minningar okkar með þér eru óteljandi og munum við rifja þær upp við hvert tækifæri til að heiðra minningu þína en þannig ertu alltaf hjá okkur. 

Stubba þín (Erla Kristín) og Benedikt 

Stína var stóra systir mín enda ellefu ár á milli okkar. Ég var ekki nema sjö ára þegar hún var flogin til Árósa að passa börn. Kom heim hávaxin og flott með leðurpennaveski með myndum úr Ævintýrum HC Andersen (á það ennþá) og súkkulaðikattartungur handa mér.

Síðan tók við tækniteiknaranám og byrjaði hún fljótlega að vinna á Verkfræðistofu Sigurðar Thoroddsen og var trygg þeirri stofu í 50 ár.

Teiknaði þar aðallega bein strik, en listrænir hæfileikar hennar nutu sín í postulínsmálun sem var henni mjög hugleikin og fjölskyldumeðlimir hafa fengið að njóta.

Svo kom Daddi inn í lífið þegar ég var tíu ára og þá eignaðist ég lítinn frænda eða kannski bróður. Takk fyrir það.

Stína byrjaði að stunda jóga upp úr 1970, sótti sér námskeið og visku út fyrir landsteinana sem hún miðlaði í mörg ár og var hún vinsæll kennari í Yogastöðinni Heilsubót.

Gegnum starfsfélaga á verkfræðistofunni fór hún að stunda skútusiglingar hér við land og erlendis. Held að það hafi verið hárréttur kúrs, því þar kynntist hún honum Stebba. Saman hafa þau síðan siglt skútunni í sól og logni, en oft hefur pusað á þau í lífsins ólgusjó.

Þau tóku saman höndum með Gunna og Höddu um að reisa sumarbústað og var það góð ákvörðun. Þar hafa þau unað sér vel alla tíð, fyrst öll saman en síðustu árin tvö ein. Þar kom hestamennskan aftur inn og svo öll blómaræktin. Enda alltaf mjög blómlegt í Laufbrekku í Reykjaskógi.

Kæra systir, þetta tók ekki langan tíma eftir að kallið kom, en veit að þú heldur áfram að prikla blómum í Sumarlandinu og nú í góðum félagsskap pabba og mömmu, Gunna og Höddu og Ásdísi systir, enda öll með græna putta.

Vissi alltaf að þér þótti vænt um mig, þó þú hafir oft hnussað yfir þessari stelpu.

Elsku Stebbi, Daddi og fjölskylda. Það er sárt að missa, en það er dýrmætt að hafa átt.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Kristín Jóhanna Kjartansdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Kristín Jóhanna Kjartansdóttir

Far í friði dugnaðarforkur

Amma Stína

Stína systir.