Elskuleg móðir okkar og amma,

Kristín Eiríka Gísladóttir
Markarflöt 10

andaðist mánudaginn 11. apríl.


Útförin fer fram frá Víðistaðakirkju fimmtudaginn 28. apríl kl 13

[DEFAULT]

Nú er víst komið að kveðjustund, eitthvað sem maður vill í raun og veru ekki. Því að kraftur þinn, elja og atorkusemi hefur ávallt verið svo mikil frá því ég man eftir mér, sem lítilli stúlku inn á heimilinu ykkar. 

Ég elskaði að koma til ykkar, þú kunnir svo margt og kenndir mér svo margt. Til dæmis undirbúningur afmæla sem ég man svo vel eftir fyrir dætur þínar Brynju og Hildi var dásamlegt. Kökurnar, vá kökurnar og veitingarnar. Í rauninni kenndir þú mér að baka góðar kökur og bakkelsi. Og að bera framm góðar veitingar og sína mikla gestrisni í garð gesta. Ég þakka þér fyrir það sem þú kenndir mér.  Það voru svo góðar og nærandi stundirnar í Hlíðarbyggðinni hjá ykkur.  Í mínum augum varstu mikil atorkukona. Ég man í raun og veru ekki eftir þér nema á fullu, svo mikil orka, og vinnusemi. Þú varst svo sannarlega mikil húsfreyja . 

Ég man líka þegar fjölskyldur okkar komu margoft saman við Hafravatn, þar sem kveiktur var varðeldur og við krakkanir  fengum prik í hendur og pylsubita fastann á endann. Við grilluðum þá og borðunum svo með bestu list með Valstómatsósunni. 

Ég man einnig eftir atviki þar sem að einhverja hluta vegna foreldrar mínir og systkini höfðu farið í svokallaða sunnudagsbíltúr. Það stóð þannig á að ég vildi ekki fara í þennan hefðbundna bíltúr og eitt af því var, að við krakkarnir vissum aldrei hvert förinni var heitið hverju sinni. Allavegana varð ég eftir heima sem var mjög óvanalegt því ekki var venjulega í boði að neita að fara með. Venjulega voru þessir bíltúrar nokkrar klukkustundir, en tíminn leið og ég beið. Og ég man angist mína og ótta að eitthvað hefði komið fyrir þau öll, fjölskylduna mína.  Á þeim tíma voru að sjálfsögðu engir gemsar og engum datt í hug að athuga hvernig stúlkan hefði það ein heima með því að nota heimasímann. Og ekki gat ég hringt því ég vissi ekkert hvert ég ætti þá að hringja til að athuga með fólkið mitt. En að sjálfsögðu að lokum komu þau öll heim rétt um miðnætti um kvöldið. Ég man eftir gleðinni og kátínunni sem skein af andliti eldri systur minnar sem er skírð í höfuðið á þér Kristín, því ég fékk að heyra að sunnudagsbíltúrinn hefði endað í heimsókn hjá ykkur. Þarna á þessu augnabliki  fannst mér ég hafa misst af öllu dýrmæta Gulli heimsins, heimsókn til ykkar. Við skulum orða það svo, að eftir þetta minnist ég ekki þess að hafa einhvern tímann mótmælt að fara aftur í sunnudagsbíltúrana því að ekki ætlaði ég að taka þá áhættu að missa af heimsókn til ykkar aftur.  

Svo leið tíminn og fólk fullorðnast og minna varð um samverustundir, en þegar ég átti von á dóttur minni fyrir rúmlega áratug síðan, fann ég hvað það skipti mig miklu máli að auka samskiptin og samverustundirnar við ykkur fjölskylduna aftur. Og dóttir mín varð þess aðnjótandi að fá að skírast í skírnarkjólnum sem þið Jón skírðuð öll börnin ykkar í, en hann hafðir þú búið til úr brúðarkjólnum þínum. Það finnst mér líka lýsa þér svo vel. Þegar ég þurfti að segja dóttur minni frá því að þú hefðir nú yfirgefið þetta jarðríki að þá tók það mikið á hana. Hún sagði meðal annars,  mamma, Kristín Gísla var alltaf svo góð við mig og ég man bara góðar minningar um hana. Það segir svo margt í hjarta minninga lítillar stúlku. 

Þegar þið fjölskyldan komuð í mat til okkar mæðgnanna þá komstu alltaf pinklum hlaðinn með mat úr matvörubúðinni  til að setja í ísskápinn hjá okkur. Og það skipti ekki máli hversu oft ég sagði við þig Kristín mín, að ég væri að bjóða ykkur í mat og að þá þyrfir þú ekki að koma með neitt en eins og þeir sem þig þekktuð vita að það skipti engu máli hvað maður segði, það þýddi ekkert að malda í móinn , ef að þú ætlaðir að setja eitthvað í ísskápinn hjá okkur að þá gerðir þú það og ég lærði fljótt að best væri bara að þakka innilega fyrir hugulsemi þína. Ég mun einnig minnast afmælanna og heimsóknanna ykkar til okkar af ýmsum tilefnum þar sem við hlóum alltaf af ,,Early Grey,, teinu sem ég bauð þér upp á. 

Fyrir nokkrum árum lenntum við mæðgurnar í hrakkningum með bílinn okkar á Reykjanesbrautinni. Þá voru góð ráð dýr. En við hringdum í Brynju dóttur þína og björgunarsveit Markarflatarinnar í Garðabæ fór eldsnöggt af stað. Ég mun seint gleyma þeirri sjón sem blasti við mér þegar að stóri Dodgein hennar Brynju renndi upp að okkur og ég sá þig Kristín vippa þér út úr bílnum. Ég bjóst við því að Gunnar og eða Sverrir synir þínir yrðu þeir sem við tækum á móti í illvirðinu, okkur til bjargar en vá þar komst þú elsku Kristín íklædd stórum stígvélum, regnfatnaði með höfuðvasaljós og stjórnaðir aðgerðum af mikilli snilld. En Gunnar sonur þinn var líka með í för.  Þegar þú Kristín varst við stjórnvölinn þá þýddi ekkert annað en að fara eftir fyrirmælunum þínum. Þú varst svo mikill kvennskörungur. En ég mun seint gleyma þessari sjón þegar þú komst fremst í flokki björgunarleiðangursins konan sem átti ekki mörg ár í áttræðisafmælið sitt.

Einnig minnist ég þess að það var varla hægt að koma í heimsókn til ykkar án þess að heilu kaffihlaðborðin voru sett á borð. Þannig að síðustu ár var ég farinn að reyna að koma bara óvænt eða með einungis smá fyrirvara til að kíkja við, án þess að þú næðir að setja upp heilu veislurnar, þú varst nú ekkert allt of ánægð með mig þá, en ég leyfði þér nú ekki að komast upp með þetta og við Brynja vorum sammála um að það væri bara gaman að fá heimsókn með nánast engum fyrirvara svo að þú Kristín gætir líka bara setið niður með okkur, spjallað og rifjað margt upp. Þú varst mjög fróð um marga hluti og þú hafðir líka mikið dálæti af ættfræði. 

Nú líður að kveðjustundinni og margt er að minnast og ég veit að ég gæti rifjað upp mun meira og skrifað, en ég veit að þú ert komin í fallegar vistaverur þar sem að engir verkir hrjá þig lengur, enginn sársauki heldur einungis gleði, heilbrigði og hamingja. Ég veit það, því stuttu eftir andlát þitt, sá ég þig og Salóme ömmu mína fyrir ofan skýin, í annarri vídd. Þið sátuð á sitthvorum tignarlegum útskornum og krosssaumuðu  stólunum með sitthvort staupin á fæti í höndum og skáluðuð í Sherry. Þú varst svo glöð og brostir breytt og þið amma sátuð og  hlóguð og höfðuð svo gaman við að spjalla um gömlu tímana.  

Ég kveð þig kæra Kristín , með mikilli þökk fyrir allt sem þú kenndir mér, gerðir fyrir mig og varst fyrir mig og síðar dóttur mína. 

Ég veit þú hefur núna meira en nóg að gera við að spjalla við þá sem að fóru á undan þér og rifja upp góðu tímana. Eftir sitja hins vegar uppkomnu börnin þín fjögur Brynja Hrönn, Hildur Edda, Sverrir Már og Gunnar Hrafn,  ásamt barnabörnunum þínum og ég veit að söknuður þeirra er og verður mikill.  Ég sendi ykkur öllum elsku Brynja, Hildur, Sverrir, Gunnar,  barnabörnunum þremur og öðrum ættingjum mínar dýpstu samúðarkveðjur. Góðu minningarnar munu lifa áfram um dásamlegu dugnaðarkonuna og húsfreyjuna Kristínu Eiríku Gísladóttur. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Kristín Eiríka Gísladóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Takk fyrir allt