Júlíanna Rut fæddist í Reykjavík 18. mars árið 1981. Hún var dóttir þeirra Þóru Soffíu Bjarnadóttur og Boga Eggerstssonar en þau skildu. Systkini Júlíönnu  samfeðra eru Þórunn Eva og Eggert Bjarni og systkini hennar sammæðra eru Bjarnhildur, Þorbergur og Ólöf Snædís Ólafsbörn.

Júlíanna ólst upp í Breiðholtinu með systrum sínum og naut þess að vera sú yngsta á heimilinu framan af. Í Breiðholtinu var hún í leikskóla og svo gekk hún bæði í Seljaskóla og Breiðholtsskóla. Móðir þeirra vann mikið til að halda þeim gott heimili og fengu stelpurnar snemma að taka ábyrgð á hver annarri og héldu vel utan um hvor aðra. Um tíma bjó fjölskyldan í Hlíðunum og Bjarnhildi er það mjög minnistætt þegar hún vaknaði alltaf með litlu systrum sínum þeim Ólöfu, Evu og Júlíönnu og klæddi þær og gaf þeim morgunmat og síðan röltu þær í sunnudagsskólann í Háteigskirkju og áttu þar ljúfar stundir saman. Systurnar voru alltaf mjög samrýmdar í uppvextinum og hugsuðu vel um hver aðra. Þær stóðu sig vel í því verkefni enda er einstakt að sjá hversu þéttar þær systur standa saman enn þann dag í dag.

Eva passaði systur sína bæði í leikskólanum og í grunnskólanum og gætti þess að henni liði vel. Hún var líka sú sem fékk einna mest að greiða mikið og fallegt hár Júlíönnu en það var mikið verk og ekki á allra færi. Litla systir var snemma mjög ákveðin og vissi alltaf nákvæmlega hvað hún vildi ekki en hún var fjörug og uppátækjasöm og fór sínar eigin leiðir. Það var aldrei nein lognmolla þar sem Júlíanna var. Móðir þeirra var mjög handlagin og dugleg að prjóna og sauma föt systurnar og voru þær til dæmis alltaf eins klæddar á hátíðisdögum. Júlíönnu var snemma mjög um að vera flott klædd, fín til fara og líta vel út. Það átti eftir að fylgja henni alla ævi enda glæsileg kona.

Þegar Júlíanna var tíu ára eignaðist hún svo litla bróður Eggert Bjarna og sá hún ekki sólina fyrir honum. Hún varð eins og litla mamman hans, passaði hann vel og var hundrað prósent treystandi fyrir honum. Hún var mjög barngóð og byrjaði snemma að passa börn og var því í góðri æfingu til að passa brósa. 

Júlíanna var töffari og keppnismanneskja. Það kom snemma fram að þetta voru hennar eigindir. Hún var mjög góð í öllum íþróttum. Hlaup og handbolti voru hennar uppáhalds íþróttagreinar og æfði hún með ÍR. Hún hafði mikið keppnisskap og beitti sjálfa sig miklum aga í þeim efnum. Öll þau verkefni sem hún brann fyrir vann hún vel. Eins æfði hún dans um tíma enda hafði hún mjög flottar hreyfingar. Júlíanna var eldklár krakki. Hún var snemma bæði læs og skrifandi. Fluglæs fimm ára og kunni margföldunartöfluna áður en hún byrjaði í grunnskóla.

Amma Þórunn var Júlíönnu mjög kær. Ekkert var betra en að fara í sunnudagskaffi til ömmu Þórunnar og fá heimabakaðar kleinur og pönnukökur og nýprjónaða ullarsokka og ullarvettlinga.

Og þá er það ástin. Júlíanna elskaði mikið og hún elskaði hratt. Hún eignaðist þrjú börn og þau voru henni lífið sjálft og ástin í hnotskurn. Börnin hennar eru þau Aníta Eva Birgisdóttir f. 6. febrúar 2004, Katrín Sara Birgisdóttir f. 4. okt 2007 og Óliver Darri Hjaltalín f. 27. des 2011. 

Eftirlifandi eiginmaður Júlíönnu er Bergur Sverrisson f. 28. apríl 1979. Þau kynntust í desember árið 2015 og gengu í hjónaband 16. september árið 2017.

Bergur á tvo syni, þá Sverri og Garðar sem Júlíanna tók ástfóstri við frá fyrstu kynnum. Sverrir er jafn gamall Anítu og Garðar jafn gamall Katrínu og voru þau í sama bekk.

Júlíanna og Bergur keyptu sér hús saman árið 2017 og fluttu inn í það hálfklárað en með elju og dugnaði gerðu þau það upp smátt og smátt. Þau voru dugleg að ferðast saman til útlanda og rækta ástina og njóta samvista hvort annars.

Júlíanna var engin pastellita kona, hún var kona olíulitanna, skapmikil, kröfuhörð og þrjósk, mest á sjálfa sig en líka mikill gleðigjafi. Hún elskaði að dansa og syngja og söng mikið með krökkunum sínum. Hún var ævintýragjörn og elskaði að ferðast. Hana langaði að prófa að búa erlendis og flutti til Odense í Danmörku með þær Anítu og Katrínu og þáverandi maka Birgi Níelsen og bjuggu þau þar í um 2 ár. Hún fékk margar hugmyndir og var oft ekki lengi að framkvæma þær. Stundum oft af meira kappi en forsjá. En stundum voru hugmyndirnar alveg frábærar þó fyrirvarinn til framkvæmda væri skammur. 

Síðustu ár glímdi Júlíanna við mikinn heilsubrest sem hafði djúp áhrif á öll lífsgæði hennar. Hún lést á gjörgæsludeild Landspítalans 30. mars 2021.

[DEFAULT]

Ég trúi ekki að í dag sé komið 1 ár síðan tækin voru tekin úr sambandi og þú kvaddir þennan heim. Þú varst úrskurðuð látin 30. mars 2021 en þú varst í rauninni dáin 27. mars, bara tæki sem héldu líkamanum þínum í gangi af því þú varst líffæragjafi. Það að þú varst líffæragjafi og að þú gafst hjartað, nýrun, nýrnahetturnar og lifrina hjálpar í sorginni, Þú gafst 5 mannslífum annað tækifæri og það einhvernveginn huggar þó það sé svo sárt og erfitt að hugsa til þess að þú sért farin. 

Minningarnar streyma alla daga, þú ert allsstaðar, þú ert með mér öllum stundum. Ég elska að fara á messenger og lesa samtölin okkar. Fyrsta samtalið okkar sem ég á var 2. des 2011 og það síðasta 2 dögum áður en þú lést. Þú sagðir mér að þú værir búin að stilla vekjarann á símanum þínum öll kvöld svo að þú gætir minnt mig á að nota kremið sem þú lést mig fá. Ég mátti ekki gleyma að bera það á mig og þú ætlaðir svo sannarlega að sjá til þess að ég mundi ekki gleyma því. Svona varstu í hnotskurn.

Mig vantar þig svo oft, ég get ekki vanist því að hafa þig ekki og langar ekki að þurfa að venjast því. Við erum búnar að vera saman meira en minna í 40 ár og svo bara allt í einu ekkert, farin, búið... ég veit ekkert hvernig ég á að vera suma daga og hugsa mjög oft hvað þú mundir gera eða segja. Þú hafðir alltaf eitthvað að segja. 

Ég var alltaf meira en bara stóra systir, ég var eiginlega mamma þín. Mér fannst ég alltaf þurfa að passa upp á þig. Ég veit ég var oft óþolandi og ströng og erfið en það var bara af því að ég var að passa upp á þig, ég var að gæta þín. Stundum snérist þetta samt við, þér fannst þú þurfa að gæta mín og passa upp á mig eins og þegar ég eignaðist tvíburana, þú varst alltaf til staðar, komst til mín oft á dag og varst hjá mér í marga klukkutíma ef þú hafðir tíma. Þú elskaðir börnin mín eins og þau væru þín og ég elska börnin þín eins og þau séu mín. Þú vildir helst að við værum alltaf öll saman og fyrsta samtalið okkar á messenger var einmitt um það að þið voruð að koma til okkar og börnin biðu svo spennt. 

Ég hugsa til þín á hverjum degi oft á dag og tala um þig á hverjum degi og mun örugglega gera það alltaf. Ég mun gæta barnanna þinna og passa upp á þau og tengslin. Ég mun elska þau og vera til staðar fyrir þau alltaf. Ég mun gera allt sem þú baðst mig um.

Sorgin er erfið, hún er frek og þreytandi og ég vildi óska þess að ég hefði aldrei þurft að kynnast henni á þennan hátt. Þetta er svo yfirþyrmandi, svo lamandi eitthvað og ég bara kann þetta ekki, get þetta ekki. Þau segja að með tímanum verði þetta bærilegra, ég verð að trúa því.

Ég sakna þín svo mikið alla daga alltaf elsku snúllan mín, fallegi engillinn minn.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Júlíanna Rut Bogadóttir

Útför

Snúllan mín