F. í Reykjavík 10. apríl 1940. D. Í Vestmannaeyjum 11. Júní 2024

Enn fækkar samferðarmönnum, nú hefur vinur minn Jörgen Nåbye kvatt þetta líf kominn í sumarlandið til Erlu frænku.                                                                                                                      Jörgen var giftur Erlu Sigmarsdóttir frænku minni og uppeldissystir, áttum við og fjölskyldur okkar góð samskipti gegnum árin þegar við bjuggum í Vestmannaeyjum sem vekja upp góðar minningar, þau tengsl urðu minni eftir að við Kolla fluttum upp á land 1998, en við heimsóttum stundum Erlu og Jörgen þegar þau bjuggu í Þorlákshöfn en þangað fluttu þau 2003, því miður slitnuðu tengslin eftir að Erla dó og Jörgen flutti aftur heim til Eyja árið 2007.                                                                                                  

Góðar minningar á ég um Jörgen þegar við vorum saman á sjó á Leó VE og Elliðaey VE en Jörgen var eldklár, hörkuduglegur sjómaður og góður skemmtilegur skipsfélagi. Einhvern veginn lék allt í höndunum á honum hvað varðar sjómennsku enda þaulvanur, hann var klár í netaviðgerðum á trollum og í að splæsa víra og tóg ásamt allskonar hnýtingum sem hann var að kenna okkur. Hann vann um tíma  á netaverkstæði Ingólfs hf.                                                                                                               Það má segja að Jörgen hafi verið á undan sinni samtíð þegar hann fór að hnýta nælon innkaupapoka úr neti  heima hjá sér í hjáverkum sem hann seldi, þetta var vinsælt um tíma og margir keyptu þessa poka af honum, ég held að plastpokamenningin hafi ekki verið komin á þessum tíma.                                                                                                                                                           Hann var eftirsóttur sjómaður og var alltaf á skipum með aflaskipstjórum.                                            Við vorum saman í gamla daga á Leó VE 400 og vorum þá í siglingum til Englands  á sumrin, þá var notað tækifæri til að versla ýmis heimilistæki sem voru mun ódýrara í Englandi en hér, við peyjarnir þá lausir og liðugir versluðum hljómflutningstæki, og nýtísku föt hljómplötur og fl. en þeir sem voru komnir með fjölskyldu eins og Jörgen keyptu tæki til heimilisnota. Ég man að Jörgen keypti allaf það flottasta sem til var þó gjaldeyrir væri af skornum skammti, man sérstaklega eftir að í einum siglingatúrnum keypti hann mjög flottan rándýran barnavagn í næsta túr ísskáp, hann vildi meina að það væri hagstæðast að kaupa það sem væri dýrara og betra, ég held að það hafi verið rétt hjá honum.                                                                                                                                          Jörgen tók allt með trompi sem hann tók sér fyrir hendur, hann fékk á sínum tíma áhuga á að taka ljósmyndir og þá keypti hann sér góða myndavél sem hann notaði í nokkur ár til að taka myndir, þetta voru mest myndir sem hann þurfti að sýna með sérstökum skanna sem sýndi myndirnar á tjaldi eða á stofuveggnum, margar mjög flottar myndir, ég man eftir að hann bauð okkur í eftirminnilegar myndasýningar úrvals mynda í stofunni á Herjólfsgötu.

Ég held að Jörgen hafi verið um fimmtugt þegar hann fékk hjartaáfall eða kransæðastíflu sem hann komst blessunarlega vel frá, en Jörgen reykti bæði pípu og sígarettur á sínum yngri árum eins og við gerðum flestir peyjarnir á þessum árum. Ég man að ég heimsótti hann á spítalann þegar hann var að jafna sig eftir hjartaáfallið. Hvernig hefurðu það spurði ég hann? Ég man alltaf hvernig hann svaraði og ég nefndi þetta nokkrum sinnum við hann er árin liðu: „Simmi mér líður ágætlega, nú er kominn  háfleikur hjá mér í þessu lífi búin að fá hjartaáfall, nú steinhætti ég að reykja og passa heilsuna það sem eftir er“. Jörgen stóð við þetta og steinhætti að reykja og fór að rækta heilsuna með því að hjóla og fara í gönguferðir.

Jörgen endaði sína sjómennsku er hann keypti sér trillubát sem hann skýrði Laufey Jörgensdóttir VE 23 og eftir því sem hann sagði mér líkaði honum vel að róa á þeim bát, sagði að það væri gott að vera sjálfs síns herra og ráða sjálfur hvenær hann færi á sjó. Hann sagði mér að einn góðviðrisdag rétt eftir að hann keypti bátinn hafi hann ákveðið að vera í landi þó flestir smábátasjómenn hefðu farið til veiða, var bara að lagfæra sitthvað í bátnum. Kom þá niður á Bæjarbryggjuna maður og spurði af hverju hann væri ekki á sjó? Jörgen svaraði honum: „Ég á þennan bát og ég ræð hvort ég fer á sjó eða er bara í landi, ég þarf ekki að gefa þér eða neinum skýringu á því“. Mér finnst þetta lýsa Jörgen vel hann var ákveðinn og gerði það sem honum þótti réttast og best, var ekkert að hugsa um það hvað öðrum fannst um það.                                                               Með þessum línum kveð ég vin minn Jörgen Nåbye og sendi Sigmari Þresti, Þórunni Júlíu, Auðunni, Laufeyju og fjölskyldum innilegar samúðarkveðjur. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Jörgen Nabye

Útför

Ertu með minningargrein?