Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma og langamma

JÓNA GUÐRÚN GUNNARSDÓTTIR
Kirkjusandi 5, Reykjavík

Lést á Sóltúni heilsusetri í Hafnarfirði
miðvikudaginn 5. febrúar.


Útför hennar fer fram frá Langholtskirkju þriðjudaginn 25. febrúar klukkan 13.


Sérstakar þakkir fær starfsfólk Sóltúns fyrir einstaka umönnun og auðsýnda samúð.  Einnig viljum við þakka starfsfólki á Hjarta- og lungnadeild LSH, ásamt starfsfólki Landakots.

Jóna Guðrún Gunnarsdóttir fæddist á Seltjarnarnesi þann 21. ágúst 1946 og lést á Sóltúni heilsusetri þann 5. febrúar 2025. 

Foreldrar hennar voru Magnús Gunnar Magnússon f. 11.01.1920, d. 01.08.1986 og Kristín Guðlaug Bárðardóttir f. 21.12.1921 d. 16.02.2010. 

Systkini Jónu eru Símon Vilberg f. 09.02.1944 - maki Eygló Andrésdóttir, Jóhann Magnús f. 28.04.1949 d. 09.05.1997, Matthías f. 08.07.1950 d. 19.08.2024 - maki Katrín Eiríksdóttir og Dagný Dóra, f. 27.10.1962 - maki Halldór Diego Guðbergsson. 

Jóna Guðrún giftist Jóni Sveini Friðrikssyni f. 12. ágúst1945 og eignuðust þau 4 börn.

a) Kristín Gunný Jónsdóttir f. 20.07.1967, maki Hafsteinn Eyvindsson f. 15.03.1963. 

1) Eva Rún f. 02.04.1995, maki Alexander Már Bjarnason. Börn: Róbert Leó, Nadia Esmeralda og Camilla Stella. 

Hafsteinn Eyvindsson á þrjá stráka af fyrra hjónabandi, þáHalldór, Hafþór og Fannar.

b) Herdís Sölvína Jónsdóttir f. 10.03.1972, fyrrum maki Haraldur Pétursson f. 10.08.1970. 

1) Hulda f. 06.05.1995, maki Martin Alexander Garenfeld. 

c) Friðrik Ellert Jónsson f. 2.11.1973, maki Vilborg Stefánsdóttir. 

d)   Gunnar Örn Jónsson f. 26.11.1981, maki Jóna Guðný Arthúrsdóttir. 

Jóna Guðrún ólst upp í Melshúsum á Seltjarnarnesi og kláraði gagnfræðapróf frá Mýrarhúsaskóla. Á sínum yngri árum starfaði Jóna Guðrún við fiskvinnslu hjá Ísbirninum en á fullorðinsárum starfaði hún aðallega við ýmiss konar afgreiðslu- og þjónustustörf. Lengstan tíma starfsævi sinnar starfaði hún í Hagkaup í Kringlunni og sinnti þar ýmsum störfum af mikilli kostgæfni og við afar góðan orðstír endaeignaðist hún þar marga góða vini og vinkonur.

Í Hagkaup starfaði Jóna bæði í matvöruversluninni og fataversluninni þar sem hún starfaði lengst eða allt þar til hún lauk störfum sökum aldurs.

[DEFAULT]

Elskuleg móðir okkar er fallin frá, flogin á vit nýrra ævintýraá fjarlægar slóðir sem ekkert okkar þekkir en við vonum og trúum því innilega að nú líði henni vel, laus við erfiðleika og þá þungu hlekki sem hún burðaðist með síðustu ár ævi sinnar.

Mamma var alltaf með allt á hreinu, gleymdi sjaldnast nokkru sem hún eða einhver annar þurfti að muna. Hún skrifaði flest niður sem einhverju máli skipti og það í sérstaka dagbók. Þar var allt skráð og þá sérstaklega fyrir hana og pabba. Meðal annars voru allir afmælisdagar skráðir í þá bók svo engin afmælisdagur skyldi nú gleymast en hún mundi þá líklega all flesta þó barnabörnin væru orðin níu talsins og barnabarnabörnin fimm.

Mamma var sannarlega vinur vina sinna og traustur hlustandi. Það var alltaf hægt að treysta henni fyrir trúnaðarupplýsingum, hún stóð við það sem hún sagði og lofaði aldrei upp í ermina á sér.

Mamma var ávallt mætt á réttum tíma þangað sem hún átti að mæta, í vinnunna, á fundi, í veislur, til læknis eða hvað það nú var. Alltaf var hún mætt á tíma og helst var hún mætt 15-20 mínútum of snemma, hún vildir bara alls ekki vera of sein.

Mamma var létt og kát á sínum yngri árum og það var alltaf stutt í fíflaganginn hjá henni en hún gerði aldrei grín á kostnað annarra. Hún var í eðli sínu hlédræg og vildi helst ekki draga að sér neina athygli, það máttu aðrir sjá um það að vera í sviðsljósinu. 

En í þau skipti sem einhver hagaði sér ósæmilega að hennar mati eða gerði góðlátlegt grín að einhverju eða einhverjum þá brást hún oftar en ekki við með orðunum “láttu nú ekki svona” eða “Guð, láttu nú engan heyra þetta”  í lágum og allt að því virðulegum tón. 

Svona var mamma okkar, alltaf hugsaði hún hlýlega til náungans, hún var réttsýn og bar ætíð hag minni máttar fyrir brjósti.

Það sem veitti mömmu hvað mesta gleði voru samverustundir með fjölskyldunni og þá sérstaklega með barnabörnunumsínum sem hún elskaði af öllu hjarta og hafði óskaplega gaman af og að fá þau í heimsókn, heimsækja þau og passa á meðan heilsan leyfði. Í gegnum tíðina voru ófáar ferðir farnar með barnabörnunum í verslanir til að kaupa föt, ís eða annað góðgæti öllum til ómældrar gleði og ekki síst Jónu ömmu.

Mamma hafði óskaplega gaman af ferðalögum, bæði innanlands og erlendis, og þá sérsktalega erlendis. Þar varÍtalía í sérstöku uppáhaldi. Ferðuðust þau hjónin oft til Ítalíu, bæði tvö saman og með vinafólki. Gardavatnið þótti mömmuvera paradís á jörðu og Verona var einnig himnesk að hennar mati en hún hafði oft á orði að hún hljóti að hafa verið ítölsk í fyrra lífi. Hún einfaldlega elskaði allt við Ítalíu, landslagið, matinn, tónlistina og líklega veðurfarið!

Þegar að veislum eða matarboðum kom þá var minnsta mál að gera mömmu alsæla með góðu lasagna með parmesan osti, flóknara var það ekki!

Mömmu var alltaf umhugað um heilsu annarra en gerði lítið úr sínum eigin erfiðleikum. Síðustu árin var heilsunni farið að hraka þar sem hún greindist með langvinna lungnateppu fyrir 12 árum síðan og fyrir 4 árum var hún farin að nota súrefniskút eftir þörfum. Undanfarin 2 ár voru lungun farin að erfiða það mikið að hún notaðist við súrefniskút að staðaldri.Það háði henni eðlilega afar mikið og heilsunni hrakaði smátt og smátt.

Undanfarin ár stóð Æðruleysisbænin ávallt teinrétt á náttborði mömmu, grafin í hvítt gler, líklega til áminningar um daglegan kjark og æðri styrk í erfiðu verkefni.

til að sætta mig við það sem ég fæ ekki breytt,

kjark til að breyta því sem ég get breytt

Kvöldið sem mamma lést hafði hún á orði við hjúkrunarfræðinginn sem var að aðstoða hana, hvers vegna hún væri að standa í öllu þessu umstangi hennar vegna, þetta væri allt of mikið vesen og hún gæti nú alveg bjargað sér sjálf. Þetta var mamma okkar í hnotskurn, sjálfstæð og ákveðin og vildi helst enga aðstoð þrátt fyrir gríðarlegan vanmátt. 

Þó að við, börnin hennar, höfum gert okkur grein fyrir því að það gæti verið stutt í endalokin þá bjuggumst við einhvern veginn ekki við því að sú stund væri að nálgast.  Mamma var svo viljug og ákveðin, hún ætlaði sér alls ekki inn á hjúkrunarheimili og stundaði endurhæfingu af miklum móð, upp að því marki sem heilsan leyfði. Hún ætlaði sér heim aftur.

Það má því kannski segja að elsku yndislega móðir okkar hafi farið frá okkur 15-20 mínútum of snemma eins og henni var von og vísa!

Ef allir væru eins hugulsamir og mamma, væri heimurinn ennfallegri og betri.

Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.

Elsku mamma! Við munum geyma allar fallegu minningarnar í hugum og hjörtum okkar alla tíð!

Takk fyrir lífsgjöfina og ferðalagið allt, Guð geymi þig!

Með söknuð í hjarta og tár á hvarmi kveðjum við elsku systur okkar.Við viljum þakka henni þann kærleik, ást ogumhyggju sem hún sýndi okkur alla tíð og ávallt geyma minningu hennar í huga okkar og hjarta.  Hvíldu í friði og megi Guðs englar umvefja þig hlýju og kærleik.


Ég sendi þér kæra kveðju,nú komin er lífsins nótt.

Þig umvefji blessun og bænir,ég bið að þú sofir rótt.Þó svíði sorg

 mitt hjarta þá sælt er að vita af því,

þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný.


Ég þakka þau ár sem ég átti,þá auðnu að hafa þig hér

og það er svo margs að minnast,svo margt sem um hug minn fer.

Þó þú sért horfin úr heimi,ég hitti þig ekki um hríð þín minning er ljós sem 

lifir og lýsir um ókomna tíð.                                (Þórunn Sigurðardóttir)


Það er með djúpri virðingu og hlýjum minningum sem ég vil minnast Jónu Guðrúnar, móður Gunnars Arnars kærs æskuvinar míns. Hún var kona með stóra og hjartahlýja sál, sem reyndist börnum sínum og öllum sem á vegi hennar urðu afar vel.

Allir sem heimsóttu heimili hennar fundu fyrir hlýju og kærleika. Það var heimili þar sem vinir barnanna voru alltaf velkomnir, og ég var einn þeirra heppnu sem fengu að upplifa það einstaka andrúmsloft sem hún skapaði. Með hlýlegu brosi og einlægni bauð hún okkur inn, gaf sér tíma til að spjalla og sýndi ávallt áhuga á lífi okkar. Þessi litlu augnablik, þessi hlýja nærvera, gerðu það að verkum að okkur vinunum leið vel á heimili Jónu og Jóns. 

Enginn fór svangur frá borði hennar, því hún naut þess að baka og bjóða upp á ljúffengar veitingar. Það var hluti af hennar einstöku gestrisni og ástúð sem við fengum að njóta. Heimili hennar var ekki aðeins hlýlegt og opið, heldur líka skipulagt og snyrtilegt, endurspeglaði hennar einstöku natni og umhyggju hennar og Jóns fyrir fjölskyldu sinni og gestum. Þau hjónin sköpuðu sterka fyrirmynd fyrir börn þeirra sem öll eru vammlaus valmenni. Metnaður, gæska, vinaþel og áræðni eru eiginleikar sem þau hjónin sköpuðu þeim. Eru þau endurskinsmerki þessara gæða hjóna. 

Jóna hafði einnig mikla ástríðu fyrir tónlist, sérstaklega þeirri ítölsku, og oft fyllti framandi hljómur vínilplatna stofuna. Tónlistin var hluti af hennar lífi og gaf því enn meiri sál og hlýju. Það var eins og hugur hennar reikaði um lendur Ítalíu en á landinu virtist hún hafa sérstakt dálæti.

Jóna hefur skilið eftir sig svo djúp spor í hjörtum þeirra sem hana þekktu. Minningin um hana lifir áfram í hjörtum okkar – í hlýjum samtölum, í ljúffengum veitingum, í tónum ítalskrar tónlistar og í kærleik sem hún gaf af svo ríkulega.

Hvíl í friði, elsku Jóna. 

Jóni og börnum hennar sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Jóna Guðrún Gunnarsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Móðir okkar

Jóna Guðrún Gunnarsdóttir

Minning um gæða konu