Ástkær faðir okkar og afi lést á hjúkrunarheimili HSN á Sauðárkróki laugardaginn 13. janúar 2024.
Blessuð sé minning Dalla.

Þökkum hlýhug og samúð ástvina Dalla. Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 3 á hjúkrunarheimili HSN á Sauðárkróki, fyrir faglega umönnun, umhyggju og vináttu. 

[DEFAULT]

Í dag (19. janúar 2024) fylgdum við pabba síðasta spölinn. 

Krókurinn og Skagafjörðurinn var fallegur í froststillunni þegar ég horfði yfir heimabæinn minn af Nöfunum. Ég er ekki frá því að pabbi hafi boðið Silló í dans þegar þau voru bæði komin aftur hlið við hlið. 

Pabbi fæddist í Hafnarfirði þann 3. apríl 1942 og lést 13. janúar sl. Móðir hans var Guðlaug Sigríður Sveinsdóttir, hún var fædd 1921 og lést 1977. Pabbi var ættleiddur, faðir hans var Pétur Sveinsson fæddur 1918 og lést 1985. Pabbi var elstur sinna systkina, hann á 12 hálfsystkini sem öll eru á lífi og frændgarðurinn orðinn stór en afkomendur ömmu Laugu eru 155 talsins og eru 148 á lífi. Lífið var ekki alltaf auðvelt fyrir hana ömmu, með allan þennan barnaskara og skilnaði við eiginmenn sína en lengst bjó hún með honum Klemens sem var eiginmaður hennar þegar hún lést. 

Pabbi ólst upp með ömmu og Pétri fyrstu árin sín en fer í sveit að Brautarhóli í Biskupstungum liklega um 6-7 ára aldurinn og þar var hann fram á fullorðinsaldur. Fjölskyldan á Brautarhóli í Tungunum var hans önnur fjölskylda, hann talaði alltaf fallega um fólkið sitt þar og átti þaðan góðar minningar. Tungurnar voru hans heima. 

Mamma og pabbi bjuggu í Tungunum þegar ég fæddist en fluttust á Krókinn líklega í kringum 1974 en þau skildu fljótlega eftir að þau fluttu á Krókinn þar sem pabbi bjó alla tíð eftir það. Pabbi hóf búskap með henni Sílló sinni kringum 1977, á æskuheimili hennar að Hólmagrund 1 á Króknum og bjuggu þau þar þar til hún lést vorið 2018 og pabbi flutti á hjúkrunarheimilið á Sauðárkróki. 

Pabbi hlaut hefðbundna barnaskólamenntun en ungur var hann farinn að vinna við vinnuvélar og tók snemma meirapróf. Hann var atvinnubílstjóri alla tíð og ævistarf hans var akstur vöruflutningabíla. Ófáar ferðir var hann búinn að aka milli Sauðárkróks og Reykjavíkur. Ég fór nokkrar ferðir með honum milli Sauðárkróks og Reykjavíkur, oft til að fara svo í heimsókn til Dísu og Júlíu frænku í Vogunum. Ég man vel eftir einni ferð með honum suður, líklega verið 9 eða 10 ára, þegar við komum upp á Holtavörðuheiði skall á brjálað veður og bíllinn á endanum komst ekki lengra og við urðum að sofa í bílnum. Þá voru nú engir gemsar heldur talstöðvar og var kallast á á milli bílanna sem voru í bílalestinni þarna uppi á heiði. 

Pabbi keyrði einna lengst flutningabíl hjá vini sínum Bjarna heitnum Har, þeir voru miklir mátar og félagar alla tíð. 

Vitanlega var pabbi mikill áhugamaður um bíla, sérstaklega gamla bíla, trukka og jarðýtur. Í tímans rás urðu bílar sífellt tæknilegri og honum fannst þeir ekki vera jafn sjarmerandi og ekta og þeir gömlu. En hann var líka áhugamaður um alla nýja tækni þótt honum hafi oft fundist heimurinn vera orðinn ansi flókinn að mörgu leyti. 

Pabbi hafði gaman af tónlist, söng og dansi. Hans uppáhalds söngvari var Raggi Bjarna. Pabbi og Silló voru dugleg að sækja skemmtanir, tónleika og dansiböll. Hann hafði líka gaman af því að spila bridge og var áhugamaður um viskí. Hann skildi ekki neitt sérstaklega í því hvar dóttir hans stóð í pólitík en við ræddum hana sjaldan. Hann virti mína jafnaðarmennsku og ég að hann setti x-ið við D í gegnum tíðina. 

Það fór aldrei mikið fyrir honum pabba en hann var mjög félagslyndur og vildi alltaf vera í kringum fólk þótt hann væri ekki endilega sá sem mest talaði.

Pabbi var alltaf heilsuhraustur en síðustu árin hefur hann horfið meira og meira inn í heim heilabilnunar. Eftir að Silló dó fluttist hann á hjúkrunarheimilið á Króknum þar sem hann eyddi ævikvöldinu. Í fyrstu var hann frekar sjálfbjarga og fór reglulega út í gönguferðir og tók þátt í félagsstarfi. Við fórum með hann á rúntinn þegar við komum í heimsókn á Krókinn, fórum út á Eyri, ræddum um skipin sem voru í höfn og rúntuðum um bæinn eða fórum í bústaðinn. Stundum var komið við á Ábæ til að kaupa Lottó og í Ríkinu enda nauðsynlegt að eiga smá viskí eða koníak í skápnum. En smá saman hvarf hann okkur meira og meira og við fundum að hann var óöruggur þegar hann fór út af hjúkrunareimilinu. Hann hætti að þekkja okkur en við náðum helst sambandi við hann þegar við sýndum honum myndir í símanum eða spjaldtölvu. Hann hafði gaman að því að skoða myndir úr ferðalögum okkar, myndir af börnum og myndir af dýum heilluðu hann líka. 

Á hjúkrunarheimilinu hélt hann í það að vera sú félagsvera sem hann hafði alltaf verið. Hann vildi vera í kringum starfsfólkið og íbúana, horfa á sjónvarp og á meðan heilsa hans leyfði þá var hann manna síðastur af dansgólfinu ef það var þorrablót eða kráarkvöld. 

Við erum afar þakklát starfsfólkinu á hjúkrunarheimilinu á Króknum. Þar leið honum alltaf vel og við þökkum fyrir faglega umhyggju, hlýju og vináttu. Þar er mjög vel hugsað um íbúana og pabbi var afar þakklátur fyrir sitt góða heimili sem hann átti síðustu rúmlega fimm árin upp á Sauðárhæðum. 

Blessuð sé minning elsku pabba sem ég kveð sátt.

﻿Sigríður Huld Jónsdóttir (Sirrý),

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Jón Sigurbjörn Dalmann Pétursson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

I minningu pabba.