Ástkær faðir okkar, bróðir, tengdafaðir og afi, JÓN GUÐNI ÆGISSON, lést þriðjudaginn 7. mars á Krabbameinsdeild Landsspítalans.

Útför fer fram í Kópavogskirkju miðvikudaginn 15. mars, kl. 15:00. 

Svanhildur Guðlaugsdóttir

Kæra fjölskylda
Innilegar samúðarkveðjur ❤️

[DEFAULT]

Þú komst inn á skrifstofu hjá mér á Nýbýlaveginum hjá Hljómplötuútgáfunni Steinum og spurðir hvar skúringadótið væri. Ég hafði aldrei hitt þig áður og var líklega eitt spurningamerki í framan en þú bara horfir á mig ákveðinn þar til ég gaf til kynna hvar dótið væri geymt. Fljótlega heyrðist eitthvað þrusk á næstu skrifstofu og forvitnin bar mig ofurliði. Ég leit þar inn og jú, þarna varstu Jón Guðni Ægisson eins og stormsveipur, búinn að þrífa og varst að klára að mála skrifstofuna þína. Þarna árið 1989 hófst vinátta sem hefur varað ætíð síðan.

Líkt og með flest það fólk sem mér þykir skemmtilegast á ég í erfiðleikum með að líkja þér við einhvern annan, enda varst alveg einstakur og fórst eigin leiðir. Þú hafðir sterkar skoðanir á mönnum og málefnum. Já, stundum þannig að erfitt var að hlusta. Þú talaðir umbúðalaust og tamdir þér framkomu og fas sem auðvelt var að misskilja og ég held að hafi stundum valdið óþarfa leiðindum – jafnvel skaðað. En ekkert okkar er fullkomið.

Í þér bjó aðdáunarverður kraftur. Þú gekkst óhikað til verks, varst dugnaðarforkur og hafðir unun af því að vinna. Alltaf varstu leitandi, áhugasamur um nýja hluti og fróðleiksfús, eldsnöggur að afla þér þekkingar á því sem þér var hugleikið hverju sinni. Man svo vel eftir matarboðinu þar sem þú varst búinn að stúdera krydd í aðdraganda kaupanna á Tindafelli og hélst lærðan fyrirlestur.

Þeir voru svo ófáir í gegnum tíðina póstarnir og símtölin í kjölfar þess að þú sást eitthvað tækifæri og vildir fá innlegg eða álit. Hvort sem voru merkt armbönd fyrir útihátíðir, túristaseglar á ísskápa, 40 tonn á viku af laxi til Filipseyja, eða útflutningur á íslensku hugviti. Það var alltaf eitthvað í deiglunni og hjá þér fín plön fyrir næsta verkefni eftir veikindin og æsingur í að komast af stað.

Eftir stutta dvöl þína í Boston og svo í Manila til fjölda ára fannstu mikla löngun til að koma heim. Krakkarnir, fólkið þitt og vinir toguðu. Þótt að þú hafir aldrei nefnt það, held ég að það hafi verið þér ákveðið áfall að uppgötva þau áhrif sem snöggt brotthvarf þitt frá Íslandi og löng fjarvera hafði á sambandið við fjölskyldu, vini og fyrrum viðskiptafélaga.

Hugmyndin var að detta bara inn, hefja störf einhversstaðar og taka upp þráðinn en það reyndist ekki einfalt eða auðsótt.

Það var líka kominn tími á að koma skrokknum í slipp. Taugasköddun, afleiðing sykursýki sem ekki var brugðist strax við, hafði tekið sinn toll og olli vítiskvölum sem aðeins var hægt að lina með lyfjum. Áhrif þeirra voru mjög neikvæð á andlega líðan, skap og persónu. Eftir mikla þrautargöngu í hálfgerðu tómarúmi urðu svo straumhvörf með tilstilli fagfólks á Reykjalundi, minnkandi lyfjaskömmtum og gamli Djonní gerði aftur vart við sig.

Alltaf varstu samt boðinn og búinn til að hjálpa, til dæmis þegar ég ákvað að leika tónlist í Laugardalshöll þar sem þjóðin var bólusett. Þú staulaðist með græjur og dót upp og niður stiga. Tókst ekki í mál annað en að rétta hjálparhönd.

Þú varst alltaf einlægur í áhuga þínum um hag annara og fylgdist náið með öllu sem á daga okkar Söru dreif, enda með þeim fyrstu af mínum vinum sem hitti okkur saman. Ekki skemmdi nú Vestmannaeyjatengingin fyrir og var hún í þínum auga nóg til þess að sú framúrskarandi kona fékk hæstu einkunn.   

Þegar það fór að rofa til hófst mikil uppbygging, heilsusamleg hreyfing var stunduð, mataræðinu breytt og skipt um umhverfi. Samkvæmt læknisráði leitaðir þú í hitann og varð Tene fyrir valinu. Það var aðdáunarvert hversu staðráðinn þú varst í að ná heilsu, léttast og styrkjast. Allt var þetta á góðri leið, karlinn kominn í small skyrtu, eins og við hlógum ótrúlega af, sinnið allt léttara og bjart framundan. Minnst einu sinni í viku tókum við stöðuna og lögðum á ráðin, ásamt því að spjalla um daginn og veginn. Alltaf fékk ég fréttir af Tóta, Sollu, Grétu og Viktori sem þú varst svo óendanlega stoltur af.

Það var reiðarslag að heyra af veikindum þínum í haust og átakanlegt að fylgjast með erfiðri meðferðinni og hversu mikið hún dróg af þér. En aldrei barmaðir þú þér eða kvartaðir. Þú leyfðir mér samt að fylgjast með öllu en vildir helst tala um annað, fullur af von og bjartsýni. Það var samt nokkrum sinnum sem að meira að segja þrjóskupúkinn sjálfur var ansi langt niðri og leyst ekki á blikuna. Mér er minnisstæð ferð okkar í Hagkaup að kaupa frosna ávexti þar sem að þú varst eiginlega miklu nær dauða en lífi. Með sontuna upp í gegnum nefið, alveg úrvinda, grár og gugginn. Talaðir með rámum, kraftlitlum tón, baðst mig um að tala rólega, lágt og alls ekki gera grín, sem eitt og sér gefur sterklega til kynna á hvaða stað þú varst, fjörkálfurinn sjálfur.

Ekki er nú hægt að tala um Jón Guðna Ægisson án þess að minnast á humar! Ég fæ vatn í munninn við að hugsa um kræsingarnar sem þú reiddir fram og ósjaldan var það humar á ýmsa vegu. Aldrei gleymi ég hlátrasköllunum, hláturskrampanum og vitleysunni sem vall upp úr okkur í Klukkuberginu eitt sinn þar sem við snæddum með gítarleikara, söngvara og tónskáldi á alveg hreint epísku kvöldi. Svo var auðvitað heiður fyrir okkur fjölskylduna að hafa þig með okkur á jólunum fyrir stuttu þar sem þú af natni útbjóst framúrskarandi rjúpusoð og við sameinuðum krafta okkar í eldhúsinu með Didda á spjallvaktinni með okkur. 

Að endingu er svo vert að ryfja upp svaðilför okkar á tuðru milli lands og Eyja einn laugardagseftirmiðdag til að fá okkur pylsu. Það endaði með strandi á Landeyjasandi og allskyns ævintýrum. Þetta kvöld mætti ég of seinn, í sjóblautum ullarnærfötum með salt í hárinu í spilerí á Mojito barnum sáluga. En eins og sagt er í bransanum: "The show must go on".

Það er sárt að kveðja þig Djonní en huggun harmi gegn að óbærilegar þjáningar þínar síðustu vikur heyra nú sögunni til. Þú hafðir meiningar um það hvernig við sem eftir stöndum ættum að minnast þín. Volæði og sorg væru þér ekki að skapi. Að við ættum að fagna lífshlaupi þínu. Gott og vel. Ég skal verða við þeirri ósk þinni um leið og ég óska þér góðrar ferðar á næsta áfangastað og hlakka til að taka með þér eina Salem þegar þar að kemur.

Ég votta Tóta, Sollu, Grétu, Viktori, öðrum ættingjum og vinum Jóns mína dýpstu samúð.

Nonni bróðir skannaði mig alltaf frá toppi til táar og fannst ég oftast í flottum skóm og þegar ég kom uppá spítala til hans þá sagði hann ”Flottir skór” er þetta INN núna…umræddir skór voru kúreka skór sem hann var mjööög hrifinn af.

Ég á mína fyrstu minningu af honum þar sem hann var að koma í bæinn frá eyjum með Siggu sinni og ég var enn með snuð..ég ætla ekki að taka hér fram hvað ég var gömul en það var sko ekki honum að skapi hvað þá að ég var ekki með neitt í hárinu, bara með slegið hárið. Ég panikaði…faldi snuðið og rétti Mömmu burstann og ekki orð um það meir. Hann sat aldrei á skoðunum sínum og lét mann heyra það hvar og hvenær sem var.

Ég á yndislegar minningar úr eyjum hjá Nonna og Siggu. Þar voru mínir fyrstu ökutímar teknir ca 10 ára á Möstu station með fiskilykt í og aldrei slegið af í beygjum og flautan notuð óspart. 

Þó hann hafi verið 13.ára þegar ég fæddist og hann fluttur að heiman þegar ég var ca 2ja þá fékk ég að búa undir sama þaki og hann síðar á ævinni þegar hann og Sigga slitu samvistum, hann og Ómar bróðir urðu samlokur og ég hékk í þeim og þeir mér, það var mikið brasað og MIKIÐ hlegið…þeir t.d tóku mig í “ökukennslu” sem gleymist ALDREI… þar sem mér var m.a kennt að stoppa í strætóskýlum og bjóða fólki far og keyra svo í burtu hlægjandi…ég veit það er EKKERT eðlilegt við þetta en shit hvað það var hlegið mikið og atast í fólki. 

Við náðum að eiga djammtímabil saman þar sem bræður mínir áttu góðan sprett single og það var oft mjög gaman að hafa þá með en stundum fullmikið, þeir voru með eindæmum stríðnir og það féll ekki alltaf í góðan farveg hjá öllum sérstaklega ekki kærasta mínum þá….hann fékk alveg að finna fyrir “stóru bræðrum mínum”

Okkar samband var slitrótt seinna meir eftir að hann flutti út, það var On & Off og oft erfitt að eiga einn bróðir eftir af þrem sem var langt í burtu og svo helv erfiður í samskiptum stundum…þrjóskari en steinn. 

Síðustu vikur voru einlægar, erfiðar, innilegar & alltaf var ég í flottum skóm sem hann dáðist af. 

Svo kom að kveðjustund. Alltof fljótt. Helv..krabbinn! 

Hann tók Ómar bróðir minn, Nonna bróðir minn & Omma Manninn minn 💔

Takk fyrir allt og allt elsku brói❤️

Knústu Mömmu, Pabba, Ómar, Gísla & Omma minn frá mér 🙏🏻

Tóti, Solla, Gréta & Viktor ég elska ykkur ❤️❤️❤️❤️

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Jón Guðni Ægisson

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Far í friði vinur

Kveðja