Fæddur á Hrúteyri, Hólmasókn í Reyðarfirði, S-Múl. 6. janúar 1917

Her er afrit af því sem skrifað er um hann í bókinni "Herborgarsaga" sem kom út árið 2015

Nokkrum árum síðar giftast þau einnig Benedikta Guðlaug Jónasdóttir (f. 24. 05 1893- d.16.11.1976) systir Herborgar ömmu og Jón Brunsted Bóasson, (f 27.07.1889- d.17.03.1978) bróðir Valdórs afa og var ætíð náið samband milli þessara fjöldskyldna. Skammt var á milli Sléttu þar sem þau byrja búskap Jón og Benedikta og Stuðla þar sem þau búa Valdór og Herborg

Þau Benedikta og Jón tóku í fóstur, Jóhann Björgvin Valdórsson (f.06.01.1917-L. 14. 02 1991 ) og ólu upp sem sitt eigið barn.  Þau bjuggu fyrst að Sléttu (1916-1920) síðan að Eyri fram til 1964 en fluttu þá á Reyðarfjörð.  Þau lifðu bæði öll sín systkini og voru þau einu af þeim systkinum afa og ömmu sem ég hitti og kynntist.     

Ef til vill hefur það líka haft sitt að segja að Benedikta og Jón misstu dóttur,  Jóhanna Jónsdóttir 1917 - 1917 og það hafi verið smá tilraun að sefa sorgina að fá lítið barn í faðminn í staðinn. Í minningargrein um Jóa vélstjóra eins og hann var alltaf kallaður skrifa þau börn  Benedikts Brunsted Róbertssonar (f.27. 12.1941-d.02.021990) hann var sonur Jóhönnu Jónsdóttir (21.02.1920–d.15.08.2006) sem er yngst systkinana á Eyri 

 “Jói var léttlyndur maður og hafði gaman af að segja sögur, þótt stundum væri hægt að efast um sannleiksgildi sumra þeirra. Höfum við oft fengið að heyra sögur um það hversu mikið hraustmenni hann hafi verið allt frá unga aldri og sagði hann okkur oft frá því hvernig hann 3ja daga gamall gekk frá Hrúteyrinni, þar sem hann var fæddur, inn á Sléttu þar sem langamma og langafi bjuggu á þessum tíma.’’ 

Ragnheiður föðursystir mín sagði að Herborg amma hefði oft talað um það að hún hefði alltaf viljað fá Jóhann Björgvin aftur en Benna systir hennar hefði ætíð borið einhverju við “ hann er nú svo kvefaður’’ eða “þú ferð nú ekki að ferðast með hann í þessum kulda’’  en þá voru þau flutt yfir á Eyri svo að það var smá vegalengd að fara með lítið barn. 

Jói kom mér alltaf fyrir sjónir sem fálátur maður en það var fyrst þegar ég fór með Snæfuglinum til Noregs árið 1965, þá var hann vélstjóri þar, að ég kynnist honum eitthvað að ráði og reyndist hann mér vel. En hann var öðruvísi persónuleiki en þau hin systkini pabba sem ég kynntist. Þau voru öll glaðvær og hlýleg í viðmóti en mér fannst hann fálátari og fannst ef til vill hann ekki tengjast okkur fjölskyldunni eins og hin föðursystkinin. Það hefur að öllum líkindum sett sitt mark á persónuleikan að alast upp án sinna systkina og foreldra þó svo að hann hafi hlotið sama góða uppeldið og fóstursystkini hans.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Jóhann Björgvin Valdórsson

Útför

Ertu með minningargrein?