Ingimundur Magnússon fæddist í Reykjavík 14. janúar 1931. Hann lést á Grund 12. september 2021. Foreldrar Ingimundar voru Helga Kristjánsdóttir húsmóðir (1912-1979) og Magnús Ingimundarson húsasmíðameistari (1909-1983). Systkini Ingimundar eru: Kristján (1931-2003), Vala Dóra (1937-2016) og Jórunn (1938).

Árið 1951 kvæntist Ingimundur Lilju Helgu Gunnarsdóttur, f. 14. febrúar 1932, dóttur Guðlaugar Kvaran og Gunnars Andrew Jóhannessonar.

Synir þeirra: 1) Magnús framhaldsskólakennari, f. 1952, maki Brynhildur Ingvarsdóttir. Börn Magnúsar eru Ingi Fjalar, f. 1973, maki Sólveig Ólafsdóttir. Börn þeirra eru Þór Fjalar, Magnús Fjalar og Katrín Helga; Jóhanna Katrín, f. 1981, maki Finnur Vilhjálmsson. Börn þeirra eru Alda, Ægir og Freyja; Lilja Ósk, f. 1986, og Gunnar Ingi, f. 1991, unnusta Eva Harðardóttir. 

2) Gunnar viðskiptafræðingur, f. 1956, maki Hrund Sch. Thorsteinsson. Börn Gunnars eru Davíð, f. 1980, maki Nína Björk Arnbjörnsdóttir. Börn þeirra eru Soffía Hrund og Gunnar Óli. Börn Nínu af fyrra hjónabandi eru Kjartan og Kolbrún Dís, Jakob, f. 1993, Soffía, f. 1995, unnusti Jón Dagur Þorsteinsson, og Magnús, f. 1999, unnusta Glódís Ylja Hilmarsdóttir. 

3) Bolli Þór Bollason hagfræðingur, f. 1947, maki Hrefna Sigurðardóttir. Börn Bolla eru Ólöf, f. 1964, maki Guðmundur Pálsson. Börn þeirra eru Páll, maki Margrét Ósk, Hildur Hallgrímsdóttir, synir þeirra eru Guðmundur Alex og Hákon Veigar. Anna Þórunn, maki Jósef K. Jósefsson, synir þeirra eru Daníel Logi og Arnór Breki. Guðmundur Ingi og Lárus, unnusta Aþena Eir Jónsdóttir Elizondo, dóttir þeirra er Unnur Rut. Lilja Guðlaug, f. 1973. Sonur hennar er Jóhann Arnar Sigurþórsson, unnusta hans er Ástrós Eiðsdóttir, dóttir hennar er Katrína Aradóttir. Dætur þeirra eru Katla Eilíf og Karín Voney. Lárus, f. 1974, maki Lára Björg Björnsdóttir. Börn þeirra eru Halla María og Björn Zóphanías. Þórunn, f. 1976, maki Sigurgeir Guðlaugsson. Synir þeirra eru Aron Fannar, Ísak Andri og Guðlaugur Breki.

Stjúpdóttir Bolla er Jóhanna Guðmundsdóttir, f. 1964. Maki Mohsen Rezakahn Khajeh. Börn þeirra eru Bolli Þór, unnusta Heiðveig Madsen, börn hennar eru Thor og Freyja; Lárus og Anna Birna.

Dóttir Jóhönnu er Halla Guðrún Richter, f. 1982. Börn hennar eru Jóhanna, Jakob og Anna Lilja. Dætur Hrefnu eru Karen Þ. Sigurkarlsdóttir, f. 1972, maki Jón Axel Björnsson. Dætur Jóns eru Brynja og Unnur. Hanna C. Sigurkarlsdóttir, f. 1977, maki Elvar Kjartansson. Börn þeirra eru Gerður og Illugi.

Ingimundur ólst upp á Sólvallagötunni. Hann lærði húsasmíði og starfaði að húsa- og húsgagnasmíði með föður sínum. Hann hafði alltaf mikinn áhuga á ljósmyndun og svo fór að hann gerðist atvinnuljósmyndari á 7. áratugnum. Hann var fréttaljósmyndari um árabil, m.a. á Vísi og síðar meir rak hann ljósmyndastofu í félagi við tvíburabróður sinn Kristján.

[DEFAULT]

Með Inga er síðasti hlekkurinn í föður- og móður kynslóðinni minni farinn, en Lilja, kona Inga, lést í fyrra. Mitt ættartré virkar svolítið ruglingslegt út á við með mína fósturforeldra, föðurömmu sem ég kallaði alltaf mömmu, auk blóðforeldra. Ég var fóstraður hjá Lilju og ömmu Guðlaugu tæplega tveggja ára, þegar foreldrar mínir skildu 1948. Fljótlega eftir það kom Ingi inn í mitt líf, fyrst sem unnusti og síðan eiginmaður Lilju og faðir uppeldisbræðra minna, Magnúsar og Gunnars. Allar götur síðan hefur Ingi verið mér sem faðir í einu og öllu.

Það er erfitt að koma öllum minningunum um Inga síðustu 70 ár eða svo fyrir í stuttri minningargrein. Ég sá Inga í fyrsta sinn einhvern tímann á árunum 1948-1949. Kannski var hann með okkur Lilju í einum af mörgum göngutúrum okkar niður á Tjörn. Þaðan á ég margar ljósmyndir, bæði af mér einum og eins með Lilju sem Ingi gæti hafa tekið, og þó, tæplega á kassavél!! Hann hefði ekki tekið það í mál, verðandi atvinnuljósmyndarinn!!

Lilja og Ingi giftust 1951 og þá fluttum við á Laugaveginn, í bakhús númer 51B, minnir mig. Enda var þá von á Magnúsi bróður í heiminn og Bárugötukjallarinn of lítill fyrir fjölskylduna. Þarna urðu til fyrstu alvöruminningar mínar af Inga. Þær eru vel skráðar, ekki bara í huganum, heldur líka á ótal ljósmyndum, af afmælum, útilegum, bíltúrum á Þingvelli og víðar. Það er ómetanlegt að fletta gömlum myndaalbúmum og rifja upp þessar minningar.

Við fluttum síðan í Laugarnesið 1957 og þaðan 1960 á Kapló, beint á móti KR-vellinum. Sá tími var mjög viðburðaríkur í minningunni. Til dæmis þegar ég fór með Inga mörg kvöld og helgar að hjálpa til við að koma íbúðinni á Kapló í stand, hún var ekki fullkláruð þegar þau keyptu hana. Ég held að Ingi hafi séð einhver smíðagen í mér enda naut ég góðs uppeldis hjá honum á húsgagnaverkstæði pabba hans á þessum árum.

Ingi var alltaf boðinn og búinn að reyna að koma mér til manns. Hann kynnti mig fyrir klassískri músík. Reyndi líka djassinn en það gekk ekki. Eins var hann duglegur að kynna mig fyrir góðum græjum, vildi ekki sjá neitt rusl. Hann gaf mér líka fyrsta útvarpstækið þegar ég var 7-8 ára gamall og alvörumyndavél í fermingargjöf. Hann var síðan alla tíð mjög áhugasamur um að ég fengi mér góð tæki.

Ingi og Lilja voru dugleg í ömmu- og afahlutverkinu. Fyrst með Ólöfu sem fæddist meðan ég var í MR 1964. Þá hlupu þau mikið undir bagga með pössun þegar á þurfti að halda. Eins var hann duglegur að senda mér myndir af Ólöfu þegar ég var við nám erlendis. Þegar ég kom heim úr námi bættust við börn okkar Höllu sem sóttu bæði ást og hlýju til ömmu og afa á Kapló.

Það var gott að Ingi var ágætlega sáttur við dvöl sína á Grund. Hann var líka umkringdur sínum tólum og tækjum, sjónvarpi, tölvu og prentara. Því miður hafa heimsóknir til hans verið takmarkaðar síðustu misserin en það var ómetanlegt fyrir okkur Hrefnu að ná að kveðja Inga daginn sem hann dó. Hans er sárt saknað en minning hans lifir. Takk fyrir allt, Ingi minn.

Við andlát tengdapabba skjóta margar hugsanir upp kollinum. Eitt af því fyrsta sem ég tók eftir þegar ég fór að venja komur mínar á Kapló var myndarlegt segulbandstæki sem Ingi notaði til að taka upp ýmiss konar tónlist úr útvarpinu, auk annars sem hann vildi ekki missa af. Þar fór saman áhuginn og þekkingin á tónlist annars vegar og alls konar græjum hins vegar. Þó hann spilaði ekki sjálfur á hljóðfæri var tónlist honum alla tíð hugleikin; sérstaklega sígild tónlist og jazz. Hann hafði næmt eyra og pældi mikið í tónlistarflutningnum og fylgdist vel með tónlistarsviðinu hérlendis sem erlendis. Það gladdi hann því þegar tónlistaráhuginn og –hæfileikar gerðu vart við sig hjá afkomendunum.

Sem lærður húsa- og húsgagnasmiður og ljósmyndari hafði hann næmt auga og smekk fyrir hvers kyns vönduðu handverki, óháð því hvort um var að ræða smáa hluti eða byggingar. Hann var laghentur með afbrigðum og snyrtimennska og vandvirkni einkenndi allt sem hann tók sér fyrir hendur og kom m.a. fram í hvernig hann gekk um verkfærin sín, græjurnar, bílana, myndirnar. Allt í röð og reglu, hver hlutur átti sinn stað.

Ingi naut þess að umgangast fjölskyldu og góða vini, og eignaðist m.a. góða kunningja á Grund sem hann hafði ánægju af að tengjast. Hann hafði áhuga á mönnum og málefnum, en hann gat líka verið sjálfum sér nógur. Ingi fylgdist vel með tæknibreytingum og náði að tileinka sér þær. Hann náði góðum tökum á tölvutækninni og nýtti sér tölvuna til margra hluta, m.a. til að fylgjast með fréttum og framþróun ýmiss konar, skoða gamlar ljósmyndir og skoða og halda utan um eigin ljósmyndir sjálfum sér og okkur til mikillar gleði. Oftar en ekki sat hann við tölvuna þegar komið var í heimsókn á Grund.

Þegar hann náði svo í seinni tíð tökum á „youtube“ opnaðist nýr heimur og hann varði fjölmörgum stundum í að leita uppi og hlusta á gamlar upptökur af spilamennsku ýmissa meistara á sviði tónlistar eða skoða myndir af stórbrotinni náttúru hvort heldur sem var á Íslandi eða í fjarlægum löndum. Hann var ótrúlega glöggur og minnugur á staði og fólk sem hann hafði myndað, jafnvel áratugum áður. Aðdáun hans á náttúru Íslands kom glögglega fram í ljósmyndum hans, sem margar eru listrænar og ómetanleg arfleifð.

Við fylgdumst með úr fjarska hvernig Ingi smám saman, að því er virtist áreynslulaust, tók yfir heimilishaldið þegar geta Lilju til þess minnkaði, en vafalítið var það honum erfiðara en við áttuðum okkur á. Hann hringdi gjarnan um kvöldmatarleytið til að fá ráðleggingar og var þá að prófa sig áfram með nýja rétti.

Það er mikils virði að fá að kveðja með þeim hætti sem tengdapabbi gerði. Rúmlega níræður, með óskert hugarstarf, og enn með áhuga og getu til að fylgjast með íþróttum, sér í lagi KR auðvitað, heimsmálunum og stórfölskyldunni allri. Með þakklæti í huga kveð ég Inga; þakklæti fyrir hversu hann bar fyrir brjósti hag fjölskyldunnar allrar, hversu áhugasamur hann var um börnin okkar Gunnars og síðar barnabörn og þeim góður afi. Blessuð sé minning Inga tengdapabba.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Ingimundur Magnússon

Útför

Ertu með minningargrein?