Vår kjære mamma, svigemor og Amma Ingibjörg Böðvarsdóttir frá Ósi í Miðfirði lést í Oslo 8. maí síðastliðinn.


Útförin verður mánudaginn 23. maí kl. 14:30 frá Östre gravlund, store kapell í Osló.

Ingibjörg Böðvarsdóttir er fædd á Syðsta Ósi í Miðfirði 1951

Ólafía Þórdís Gunnarsdóttir

Elsku Böðvar, Jón og Þóra

Mér varð verulega brugðið þegar ég frétti fyrst í síðustu viku að mamma ykkar hefði látist fyrr á árinu langt fyrir aldur fram. Ég vil trúa því að það hafi verið lausn fyrir hana úr því sem komið var.

Ég sendi ykkur öllum mínar innilegustu samúðarkveðjur og öllu því ótalmörgu fólki sem elskuðu þessa stórbrotnu, hláturmildu, húmorósku, gáfuðu og einstöku konu.

Kærleiksríkar kveðjur, Lóa

Anna Ólöf Sigurðardóttir

Elsku Böðvar, Þóra, Jón og fjölskylda 

Samúðarkveðjur vegna andláts móður ykkar, okkar dásamlegu Imbu. Imba var einstök, kjarkmikil, greind og skemmtileg. Hún var vinamörg, ættrækin og trygg. Minning um glaðværð hennar og kraft yljar. 

Kærleikskveðjur frá okkur 
Anna Sig og Ásgeir Matthíasson

Halldóra Haraldsdóttir

Elsku Böðvar, Þóra og Jón, 
Innilegar samúðarkveðjur vegna fráfalls mömmu ykkar. 
Hún var sterkur karakter hún mamma ykkar - sjálfstæð, dugleg, glaðlynd og trygg sínu fólki og vinum. 
Minningin lifir og iljar
Halldóra Haraldsdóttir

Hjördís Heiðrún Hjartardóttir

Innilegar samúðarkveðjur til ykkur allra. Imba var yndisleg.
Hjördís Hjartardóttir

Sigríður Sigvaldadóttir

Innilegar samuðarkveðjur til ykkar allra.

[DEFAULT]

Haustið ﻿1964 komu feimnir og héralegir unglingar á  aldrinum 13 til 17 ára til vetrardvalar í 1.bekk á Reykjaskóla.  Í  þessum hópi var okkar yndislega Imba frá Syðsta Ósi .

 Ég var svo heppin að lenda með henni í herbergi ásamt 3 öðrum á gömlu sundlaugarvistinni, þar sem draugur einn átti að vera á ferli með hausinn undir hendinni.   Hafi hann verið til urðum við aldrei varar við hann.

﻿Þarna upphófst okkar vinátta sem aldrei bar skugga á og fullyrði ég það að skemmtilegri vinkonu hef ég ekki eignast !!

﻿Imba var afskaplega sterkur persónuleiki,  sjálfstæð og hugmyndarík en síðast en ekki síst traust og góð vinkona. 

﻿Eins og gengur og gerist minnkuðu  samskiptin eftir Reykjaskólaárin en þó hittumst við af og til og ég veit að stelpurnar mínar gleyma því ekki þegar hún kom í heimsókn í sveitina á mótorhjóli  !!!

﻿Þegar ég varð fertug fékk ég að gjöf frá mínu fólki ferð til Imbu og dvaldi ég hjá henni í 3 vikur og við fórum í ógleymanlega ferð norður il Fannrem að heimsækja Eddu vinkonu okkar.  Gátum við endalaust rifjað hana upp og hlegið að henni. 

﻿Ég var svo lánsöm í febrúar síðastliðnum að vera stödd í Noregi og fór þá með Þóru að heimsækja Imbu og urðu þar miklir fagnaðarfundir.  Þá fann ég að það var farið að halla verulega undan fæti hjá minni sterku og sjálfstæðu vinkonu og ég fann að ég mundi ekki hitta hana oftar. 

﻿Elsku Böðvar, Þóra og Jón innilegar samúðarkveðjur til ykkar allra. 

﻿Elsku Imba takk fyrir alla þína vináttu,  ég sakna þín. 

Áður en ég vissi að það væri ljótt að gera upp á milli skyldmenna sinna átti ég uppáhaldsfrænkuna Imbu. Þá hitti ég Imbu reyndar ekkert sérstaklega oft, hún bjó jú í Noregi og ég á Íslandi, en ég var alltaf voða ánægt að fá hana til landsins. Imba var alltaf til í að leika við okkur krakkana, ólíkt hinu fullorðna fólkinu, hún fór með okkur í eltingaleiki og að vaða, oftar en ekki einhversstaðar sem við máttum ekki vera. Ég fékk það á tilfinninguna að hún léki við okkur, ekki af því að það væri kvöð, heldur af því að henni þætti það skemmtilegt líka. 

Ég fór ekki að heimsækja hana til Noregs fyrr en ég var þrettán ára. Þá heimsóttum við hana í páskafríinu og tókum með okkur mót til að búa til páskaegg, en Imba tók á móti okkur með breiðu brosi og u.þ.b. fjórum kílóum af súkkulaði. Þetta var langt frá því að vera síðasta skiptið sem við heimsóttum hana í Osló, og það var alltaf ævintýralegt að koma heim til hennar, með köttinn sofandi inni á baðherbergi, handklæði og rúmföt á hverri hurð, og upprétt straubretti sem búið var að leggja á bókastafla og blómvönd í vasa. Hún sagði okkur nokkrum sinnum frá því að gólfið væri öðruvísi í einum hluta eldhússins vegna þess að þar hefði verið kamar, og lýsti því hlæjandi hvernig skíturinn hafði dottið á milli hæða og endað í kjallaranum.

Í einni heimsókninni vorum við í göngutúr um Oslo þegar Imba benti á fangelsið og sagði glettin; “þarna hef ég gist”. Þegar við spurðum út í það sagði hún bara “svona gerist þegar maður lendir í vitlausum félagsskap”. Svo glotti hún og bætti við “eða kannski réttum”. Við fengum engar frekari skýringar. Í annað skiptið höfðum við systir mín verið á tónlistarnámskeiði í Hamar og ákváðum að nýta fáeina klukkutíma sem við höfðum í Osló áður en við flygjum heim til að sjá hvort Imba væri heima. Imba hafði enga hugmynd um veru okkar í Noregi, en kippti sér ekkert upp við það þegar við dingluðum hjá henni, tók á móti okkur á nærfötunum og gaf okkur heilan helling af plómum úr Aldingarði Ingibjargar, eins og hún kallaði garðinn sinn. 

Veikindin hennar Imbu voru erfið, bæði fyrir hana sjálfa og aðstandendur. Ég var sjálft ekki viðstatt mestu erfiðleikana, en ég sá hana síðast í september árið 2019. Þá var Imba ennþá brosandi og talaði sífellt um að fara heim til Íslands, og heim í Húnavatnssýslu. Það varð ekki úr því, enda hún orðin of veik til að ferðast sjálf, og hvað þá í faraldrinum þarna stuttu eftir. Á vissan hátt er gott að vita að hún sé komin heim núna. Ég vissi að ég myndi líklega aldrei hitta hana aftur þarna 2019, að hún vissi líklega ekki mikið lengur hver ég væri. En ég veit hver hún var og ég er þakklátt fyrir það.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Ingibjörg Böðvarsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Kveðja.

Minningar um Imbu