Nokkur minningarbrot úr lífi merkrar konu.

Fyrir 100 árum þann 26. nóvember 1920 fæddist lítil stúlka í Stakkahlíð í Loðmundarfirði. Hún fékk nafnið Hulda.

Foreldrar hennar voru Stefán Baldvinsson og Ólafía Ólafsdóttir sem eignuðust alls 7 börn og var Hulda þriðja yngst.

Foreldrar hennar bjuggu allan sinn búskap í Stakkahlíð og ólst Hulda þar upp í faðmi fjöskyldunnar. Hulda átti góða og hamingjuríka æsku í hinum fagra Loðmundarfirði og á Stakkhlíðarheimilinu sem var annálað fyrir gestrisni.

Að henni stóðu sterkir stofnar. Foreldrar hennar voru hjónin Stefán Baldvinsson, kominn af kunnum ættum austan lands og norðan og Ólafía Ólafsdóttir, bónda á Rauðasandi vestur. Systkinin í Stakkahlíð voru alls sjö og heimilið þar mannmargt á uppvaxtarárum Huldu, fastmótað menningarheimili og traust. Hún naut barnafræðslu í Loðmundarfirði og sótti auk þess námskeið við Húsmæðraskólann að Hallormsstað árið 1935.

Svo var það vorlagi árið 1942 að að strauk hestur frá Þrándarstöðum í Eiðaþinghá og þeir fóstbræður Jóhann Valdórsson og Guðjón lögðu af stað að leita af honum. Þeir röktu spor eftir hann upp til fjalla og sporin leiddu þá niður í fagurgrænan dal,en ekki áttuði þeir sig á því hvar þeir voru

„Nú vissum við að við vorum villtir en hvar? Réttast fannst okkur að halda út með ánni og leita bæjar. Komum við þar að bæ sem okkur var sagt að héti Bárðarstaðir og þar fréttum að sími væri bara á bænum Stakkahlíð en þangað var á annan klukkutíma gangur. Er við fórum fram hjá kirkjusetrinu Klyppsstað sáum við hvar símalína lá þvert á leið okkar að hátt í brekku og skrýtnir hóla lágu þvert yfir dalinn. Þarna sáum við í fyrsta sinn Stakkahlíðarhóla með Háhóla fyrir miðju og undruðumst við þann feiknakraft sem hafði valdið þessu.“(Úr frásögn Jóhanns um þessa ferð)

Og áfram héldu þeir til að láta vita af sér í Þrándarstaði, vissu að heimilisfólkið væri farið að hafa áhyggju af þeim.

“Já við börðum dyra og út komu tvær konur sem sýnilega voru mæðgur. Þær tóku okkur vel og leystu öll okkar vandamál í gegnum síma og það gerði unga stúlkan sem hét Hulda Stefánsdóttir sem seinna varð konan mín “

Jóhann faðir minn sagði síðar að hann hefði aldrei litið augum fegurri stúlku en Huldu móður mína. Þarna leiddi leitin af hesti þá fóstbræður til Stakkahlíðar í Loðmundarfirði þar sem þau foreldrar mínir sáust í fyrsta skifti og má segja að það hafi verið ást við fyrstu sín og þegar þetta er ritað eru afkomendur þeirra nær 126 og fl. væntanlegir á næsta ári.

Þau gifta sig síðan þann 23. október 1942 og settust fyrst að á Þrándarstöðum og voru þar fram á vor 1943 og voru þá búin að eignast Eðvald sem fæddist þ. 25. apríl.1943  Í júní það sama ár fluttu þau niður í Loðmundarfjörð og hófu búskap í samstarfi við foreldra Huldu og Sigurð bróðir hennar.

Í mars 1945 eignuðust þau dóttir sem fékk nöfn bæði föður og móðurömmu sinna, Ólafía Herborg. Um vorið 1948 fluttu þau aftur upp í Þrándarstaði og tóku við búskapum móður Jóhanns,  Herborgu og Þorleifi sambýlismanni hennar.

Frá því 19. ágúst 1949 og þar til 04. apríl 1961, fæddust foreldrum mínum 8 börn, það er eftir mínum reikningi að meðaltali eitt barn með eins og hálfs árs fresti. Þetta varð til þess að nóg var að gera hjá henni móður minni. Yngsta dóttirinn Ingibjörg Ósk fæðist svo 17.maí 1965

En lífið var ekki eingöngu fæðingar barna, sól og sæla hjá foreldrum mínum.

Þann 9. júlí 1961 varð á Þrándarstöðum hörmulegt slys þar sem Kári litli bróðir minn deyr tæplega tveggja ára, en hann var fæddur 13. ágúst 1959. Síðan varð annað slys þ. 22.apríl 1979 í fjölskyldunni þegar Þorleifur deyr einungis 28 ára frá konu og ungum syni einnig af völdum hörmulegs slys.

Móðir mín varð aldrei söm að mínu áliti en bar harm sinn í hljóði og sinnti heimilinu og börnum með mikilli umhyggju. Barnbörnin áttu ávalt hjá henni gott atlæti og sóttust þau eftir því að dvelja hjá henni og varð þeim sjaldan neitað um það sem þau báðu um.

Foreldrar mínir urðu síðar fyrir miklu tjóni í ágúst 1972 þegar íbúðarhúsið og öll önnur hús a Þrándarstöðum brunnu til kaldra kola. Eftir þann atburð keyptu þau húsið Elverhoj á Seyðisfirði og bjuggu þar nokkur ár og faðir minn stundaði vinnu hvar sem hana var að finna.

En söknuðurinn eftir Héraðinu og fjölskyldunni leiddi til þess að þau selja húsið á Seyðisfirði og flytja aftur upp í þrándarstaði árið 1980 í nýbyggt hús sitt. Þar bjuggju þau svo þar til móðir mín andast þann 26. apríl 1989 eftir veikindi um fjölda ára. Faðir minn var svo búandi á Þrándarstöðum að mestu fram á dauðadag.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Hulda Stefánsdóttir

Útför

Ertu með minningargrein?