Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, Hrund Jóhannsdóttir, lést 28.mars´22 á Hrafnistu Laugarási.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey með nánustu ættingjum.

Fjölskyldan þakkar auðsýndan hlýhug og vináttu.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á Miklatorgi, Hrafnistu Laugarási, fyrir einstaka umhyggju og umönnun.

Hrund Jóhannsdóttir var fædd 14.11.1941 í Reykjavík.

Dóttir hjónanna Jóhanns Sigurðssonar fæddur í Dal í Miklaholtshreppi þann 24.apríl 1913 – dáinn 15. Mai 1995, og Helgu Hannesdóttur fædd á Sveinsstöðum í Neshreppi utan Ennis, Snæfellsnesi þann 17. Apríl - dáin 19.apríl 2006.

Hrund var elst í sínum systkinahópi, þar kemur næst;  Hanna Birna, Rannveig Auður og Sigurður Rafn, sem lifa öll systur sína.

Hrund giftist Gunnari Jónssyni prentara, fæddur 31. 7. 1938, þann 21.4.1963,  en hann vann lengst af sem leigubílstjóri hjá Hreyfli. Gunnar lést 19.4. 2015. 

Hrund lærði háriðn og hlaut meistararéttindi í þeirri grein árið 1967.

Hrund og Gunnar áttu 2 börn, Jóhann Gylfa Gunnarsson f. 1959, maki Jóhanna Erlendsdóttir, börn þeirra eru; Hrund, Gunnar Örn og Bjarki Freyr

og Rannveigu Gunnarsdóttur, f. 1962, maki Sigurður Gunnarsson, sonur þeirra er Sævar Ingi.

Langömmubörn Hrundar eru orðin 7 og hafði hún mikla ánægju af samvistum við þau öll. Þau heita, Jóhann Mikael, Tristan Örn, Aníta Sóley, Jóhanna Lára, Sigríður Hanna, Einar Gylfi og Thelma Ýr.  

Hrund ólst upp í Reykjavík og bjó þar alla ævi, lengst af í Breiðholti, og síðar á Skúlagötu 44. Hún vann við háriðn lengi vel og hin ýmsu störf í gegnum lífið. M.a. við verslunarstörf og á Borgarspítala sem aðstoðar ræstingarstjóri og móttöku ritari á röntgendeild.

Hrund lést þann 28. Mars 2022 á Hrafnistu Laugarási. 

[DEFAULT]

Fallega lagið um litla bláa blómið, Gleym mér ey,sem hún mamma söng svo oft á gleðistundum og mannfögnuðum, kemur nú upp í hugann þegar hún hefur kvatt okkur og sál hennar sigruð. Við minnumst hennar með hlýhug og sorg í hjarta, en jafnframt viss um að henni líði mikið betur núna, laus úr viðjum lasleika og veraldlegra hluta sem íþyngdu henni, sérstaklega seinni ár. Hún náði sér aldrei á strik eftir andlát pabba, sem lést 2015, þar sem stórt skarð var rofið í alla hennar líflínu og venjur. Þau áttu saman líf, ferðalög um landið sitt, erlendis og allan heiminn, bæði í raun og huga. Mamma elskaði þessar ferðir, sérstaklega seinni árin á húsbílnum, þar sem hún gat áfram verið húsmóðirin um borð og gamli sá um labbitúrana. Hún var höfðingi heim að sækja og það var öllu tjaldað þegar gesti bar að garði, allt fína kaffistellið dregið fram, hvort sem það var gullslegið heima eða fokdýrt harðplast í útilegu. Hún naut sín vel á þessum stundum. Kunni sitt fag, enda fyrirmyndir sóttar til Harrods og Buckingham Palace. Hún kunni góð skil á bresku krúnunni og flestu hefðarfólki heimsins í gegnum tíðina. Þar var hún á heimavelli. Það gustaði stundum af henni og hún átti til óþolinmæði sem kom henni í koll. Hún keyrði t.d. aftan á bíl á grænu ljósi sem fór ekki af stað á sama tíma og hún og það var bara hneyksli, að hennar mati, að vera dæmd í órétti. Hún var okkur góð móðir og taldi sig alltaf heppna að hafa eignast svona góð börn, en gerði ekkert úr eigin hlut með útkomuna á uppeldinu. Við minnumst margra skemmtilegra stunda með mömmu, en einnig þegar tímar voru erfiðir. Það er ekki alltaf sjálfgefið að berja af sér byrðar og erfiðleika sem á mann sækja í lífinu, en mamma gerði það eins vel og hún gat og treysti sér til. Við hlógum oft með henni af hinum ýmsu sögum af okkur sjálfum og henni að skakka leikinn eða hvetja okkur áfram í vitleysunni. Hún leyndi á sér og hafði góðan húmor, var glettin og skaut oft athugasemdum eða orðum inn í samtöl á hárréttum tíma. Hún gat líka verið hvöss og ákveðin ef við vorum á rangri braut, en hún beitti þeim eiginleika sjaldan, enda við svo vel upp alin. Hún á fjögur barnabörn og sjö barnabarnabörn sem öll hafa notið samvista við hana og henni var mjög í mun að fylgjast vel með skæruliðunum, eins og hún orðaði það stundum, eftir eitthvert óborganlegt prakkarastrikið. Þá hló hún og sá stundum sjálfa sig í þeim. Við eigum eftir að sakna mömmu, en gleðjumst á sama tíma yfir því að hún sé farin í Sóllandið að hitta gamla og ferðast á ný, frjáls sem fuglinn, laus við fjötra.

Hjartkær stóra systir okkar, Hrund Jóhannsdóttir, hefur kvatt, nokkuð óvænt, þó að heilsu hennar hafi hrakað um nokkurn tíma. Kveðjustundin er viðkvæm, svo margs að minnast á langri leið saman. Minningarnar birtast, bjartar og góðar. Við þökkum, elsku Hrund, innilega fyrir trausta fylgd hennar með okkur og fjölskyldum okkar í gegnum árin. Megi eilífa ljósið umvefja hana á nýjum stigum.

                                     Svo opnast gylltar dyr

                                     inn í glæsta sali,

                                     nýjar víddir,

                                     nýja ljósbjarta heima,

                                     draumanna veröld.

                                     Vertu svo góður

                                      og gakktu í bæinn!

                                                 (úr ljóðinu Kvöld e. Ólaf Ragnarsson)

                          Hafðu þökk fyrir allt og allt, elsku systir!

Dýpstu samúð okkar vottum við systkinunum kæru, Jóhanni Gylfa og Rannveigu og fjölskyldum þeirra.

                         Hanna Birna, Rannveig Auður og Sigurður Rafn

Elsku hjartans amma mín, ég vonaði svo innilega að þessi dagur kæmi ekki strax og vonaði svo innilega að hann kæmi bara alls ekki. Afar barnaleg ósk, ég veit. En nú er staðan þessi og hugur minn þeytist um víðan völl og safnar saman ótal minningum um glaðar stundir. Við nöfnurnar áttum margt sameiginlegt og vorum líkar að mörgu leiti. Það voru forréttindi að eiga hana að alla tíð og ég átti alltaf vinkonu í ömmu minni. Hún skildi mig alltaf og stóð alltaf með mér. Hún lagði mér stundum lífsreglurnar og var mikið í mun að ég stæði vörð um mig og mína og væri alltaf trú sjálfum mér. Síðustu árin voru oft á tíðum krefjandi útaf faraldrinum og þeim takmörkunum sem honum fylgdu, við gátum ekki hist eins oft og okkur langaði, en hringdum því oftar í hvor aðra og ég sendi henni myndir af öllu skemmtilegum augnablikum í lífi okkar barnanna svo hún myndi ekki missa af neinu. Hún var bókstaflega með okkur öllum stundum í máli og myndum. Elsku amma hvað ég sakna þín mikið, aldrei er maður tilbúin eða sáttur þegar kallið kemur. En ég ætla að halda áfram að vinna með það sem við tvær áttum einar saman síðasta árið og gera eins vel og ég get. Minning þín mun lifa í hjarta mínu og í hjörtum barnanna minna um ókomna tíð. Takk fyrir allt og allt elsku hjartans ömmugullið mitt. Ég elska þig að eilífu, þín Hrund.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Hrund Jóhannsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Hrund Jóhannsdóttir

Minning

Ömmugullið okkar