Mig setti hljóðan er mér barst á dögunum andlátafregn vinar míns Hrafns Óskarssonar, en þó kom þetta ekki á óvart, vissi af þrautum hans og veikindun nú um hríð. Hann lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 27 júní s.l. 

Ég var samskipa með Krumma á B/V Harðbak EA 303, togara Útgerðarfélags Akureyringa um nokkurra ára skeið á árunum upp úr 1980 til 1986 hið minnsta og það voru góðir tímar. Hörku áhöfn var á skipinu og við öfluðum vel og  mikið undir skipsstjórn Sigurðar heitins Jóhannessonar. 

Í minningunni var þetta bara gaman og góður tími.

Krummi var einstaklega skemmtilegur skipsfélagi og öflugur sjómaður og  minnist ég margra ánægjulegra stunda með honum um borð. Við vorum alltaf saman á vakt og unnum mikið saman um borð í Harðbak, hann á gilsaspilinu „sínu“ og ég á hleranum stjórnborðsmegin og samvinna okkar var einstök og alltaf án vandræða. Vissulega hækkuðum við róminn gegn hvorum öðrum annað slagið, að sjómannasið,  en það var sennilega bara til að yfirgnæfa veðurgnýinn eða bobbingaglamrið þegar á þurfti, en  miklu oftar var logn og ládauður sjór hjá okkur Krumma. Einnig unnum við mikið saman á dekkinu ef þurfti að gera við trollið,  sauma , rimpa eða slá undir nýjum væng eða birði. Krummi var laghenntur með netanálina. 

Það var alltaf stutt í glettni og galsa hjá Krumma og hann átti til einstaklega hnyttin tilsvör á stundum og sá hann ansi oft spaugilegar hliðar mannlífsins um borð. Góðlátleg skot flugu um allt dekkið og alltaf var meiningin góð, aldrei særindi eða hræsni, það átti Krummi ekki til.   

Krummi var einstaklega blíður og góður félagi og sérstaklega fannst mér Krummi taka nýliðum um borð vel og  hlúði að og fann til með þeim þegar kannski sjóveiki herjaði á kappana.

Mér  þótti vænt um  Krumma og leit á hann sem vin minn og félaga, þótt hinn síðari ár höfum við lítið hist.

Það þóttu, að ég held reyndar öllum vænt um þennan hvíthærða granna mann um borð og nú þegar kallið er komið stend ég og lúti höfði í þakkarskuld fyrir kynni mín að Hrafninum hvíta. 

Nú þegar Hrafn Óskarsson leysir landfestar og  leggur í hinnsta túr sinn frá landi, er  stefnan  sett á landið þar sem sólin alltaf skín og allt er svo tært og fallegt, þá  þakka ég persónulega árin er við áttum saman og veit að nú eru allar þrautir Hrafnsins að baki. 

Krummi var sjómaður dáðardrengur og drabbari eins og gengur og vissulega var bakkus, sá bölmóður oft með í för í lífi Krumma og sannarlega markaði sá fjandi á stundum líf hans.  Því verður ekki móti mælt, en þeim samskiptum er lokið.

Í landinu eylífa er ekki í boði að þjóna bakkusi enda er hann með aðsetur í því „neðra“ og það er mín vissa og einlæga trú að Hrafn Óskarsson standi nú teinréttur við hliðið gullslegna á himnum og gangi þar von bráðar inn fyrir, hitti þar fyrir bræður og systur sem og aðra ættingja og vini gegna og leggi nú net sín í alveg tærum og sléttum sjó.

Ég sendi eftirlifandi ástvinum Hrafns Óskarssonar  mínar innilegustu samúðarkveðjur

Blessuð sé minning Hrafns Óskarssonar.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Hrafn Óskarsson

Útför

Ertu með minningargrein?