Högni Guðjónsson fæddist á Skallabúðum í Eyrarsveit 1. september 1928. Hann lést á Landspítalanum við Hringbraut 10. október síðastliðinn og var útför hans gerð frá Víðistaðakirkju 17. október.

Á aðventunni þegar myrkrið grúfir yfir og tími jólaljósanna er runnin upp langar mig að minnast pabba míns Högna Guðjónssonar sem lést 10. október. Pabbi var mikið jólabarn og aðventan var hans tími. Þá var hann sannarlega í essinu sínu festandi jólaljós út um allt. Hann og mamma voru óþrjótandi að nostra við ljósin og allt var vel og snyrtilega gert. Já, húsið hjá pabba og mömmu var svo sannarlega fallegt á aðventunni svo eftir var tekið, því það var tilnefnt til verðlauna fyrir fallegar jólaskreytingar hjá Reykjanesbæ.

Pabbi minni var ákaflega rólegur maður sem ekki fór mikið fyrir. En það vinnst ekki allt með látum og öll sín verk leysti hann af stakri príði fljótt og vel. Hann var alltaf að fást við eitthvað enda barnahópurinn stór og margt að gera. Margt á ég, maðurinn minn og börnin okkar honum og mömmu að þakka. Alltaf var hann boðinn til þess að aðstoða okkur hvort sem það var smíðavinna, lagfæring á heililistækjum eða barnapössun, maður mátti varla minnast á að eitthvað væri bilað þá var hann kominn til þess að bæta úr.

Börnin mín nutu þess að vera í návist hans hvort sem fjaran á Garðskaga var könnuð eða horft á myndirnar um Nonna og Manna heima í stofu. Þó að pabbi minni hafi verið rólindur maður þá hafði hann gaman af ýmsu sprelli og segja sögur þá helst frá ungdómsárunum í Grundarfirði. Sennilega voru sumar þeirra ekki alveg sannleikanum samkvæmt en þær urðu nú bara betri fyrir vikið. Ekki má góð saga gjalda sannleikans.

Pabbi gat verið ákaflega stríðinn og tók stundum upp á hinum ýmsum prakkarastrikum. Þegar ég gifti mig fyrir rúmum 24 árum þá hélt ég að hann væri að stríða mér þegar við í okkar fínasta pússi vorum á leið í Ytri-Njarðvíkurkirkju frá Garði og allt í einu drapst á bílnum og hann keyrði út í kant. Ég var viss um að þarna væri hann að stríða mér og ég fór því að hlægja. En hann fullvissaði mig um að bíllinn væri bara bilaður og við strandaglópar út í Leiru og Rósi minn tilvonandi eiginmaður og brúðkaupsgestir biðu í kirkjunni. En til allrar hamingju þá hafði systir mín og hennar fjölskylda lagt af stað á eftir okkur og við vorum tekin uppí á miðri leið. Ég húkkaði sem sé far í mitt eigið brúðkaup. Við komum að vísu of seint til athafnarinnar en pabbi leiddi mig upp að altarinu og fórst það vel úr hendi enda ekki við öðru að búast, búinn að gera það áður.

Pabbi og mamma áttu 7 börn, 6 stúlkur og einn dreng. Ein stúlkan Matthildur dó sem ungabarn en öllum hinum dætrunum hefur hann leitt með sóma upp að altarinu. Á jólunum sækja minningarnar fastar á okkur og gleðistundir fyrri ára rifjast upp og verðum við systkinin því að standa þétt við móður okkar í gegnum þennan missi.

Tilvera okkar er undarlegt ferðalag segir í ljóðinu Hótel Jörð eftir Tómas Guðmundsson. Nú hefur pabbi minn tékkað sig út af Hótel Jörð og innritað sig á Hótel Eilífð. Ef ég þekki hann rétt þá mun hann reyna eftir fremsta megni taka frá góð herbergi fyrir sitt fólk sem seinna kemur. Hvíldu í friði elsku pabbi.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Högni Guðjónsson

Útför

Ertu með minningargrein?