Hildur Björk Sigurðardóttir fæddist í Borgarnesi 28. mars 1937. Hún lést á Heilbrigðisstofnun Vesturlands á Akranesi 27. Apríl 2023.

Foreldrar hennar voru Guðrún Aðalheiður Jónsdóttir f. 10.10.1908, d. 23.06.1988 og Sigurður Jónsson f.30.09.1907, d. 21.12. 1972. Hildur átti engin systkyni.

Hildur giftist 30.12.1956 Halldóri Jóni Sigurbjörnssyni f. 03.10.1933, d. 29. 04.1983. Þau eignuðust 4 börn. 1). Sigurður Halldórsson f. 24.04.1957 kvæntur Lovísu V. Jónsdóttir, börn þeirra eru Aðalheiður, Halldór Jón, Aron Örn og Konráð Freyr. 2). Guðrún Margrét f. 12.07.1958 gift Jóni Óskari Ásmundssyni, börn þeirra eru Halldór Már, Ásmundur og Arna Björk. 3). Svandís Edda f. 24.05.1960 gift Andrési Sigurðssyni, dætur þeirra eru Eva, Hildur Björk, Þórgunnur, Elísa Dagmar og Anna Dagbjört. 4). Brynja Björk 07.12.1962 gift Heiðari Geir, börn þeirra eru Brynhildur, Elías Frímann, Heiður Sif, Helga Björk og Halldór Geir. Langömmubörn eru 28 talsins og langalangömmubarn 1.

Hildur ólst upp í Borgarnesi hjá foreldrum sínum. Hún stundaði nám í Húsmæðraskóla Reykjavíkur og vann við verslunar- og skrifstofustörf í Borgarnesi. Hún var húsmóðir á Akranesi frá árinu 1956, lengst á Jaðarsbraut 5. Starfaði á Heilbrigðisstofnun Vesturlands til margra ára ásamt Sjúkrasamlagi Íslands – Sýslumanni, þar sem hún starfaði þar til hún fór á eftirlaun. Hildur átti mörg áhugamál, mikil handavinnukona, var ung í skátahreyfingunni og stundaði lengi badminton og varð íslandsmeistari í tvenndarleik.

[DEFAULT]

Með hjartað fullt af djúpu þakklæti kveð ég þig elsku mamma mín.

Það er erfitt til þess að hugsa að þú hafir verið tekin frá okkur svona snögglega. Það sem huggar mig er að nú eruð þið pabbi loksins sameinuð á ný eftir 40 ára aðskilnað.

Þú varst engri lík, kletturinn okkar allra, þolinmæði þín óendanleg og alltaf með puttana á púlsinum. Viska þín og minni ótrúleg fram á síðustu stund. Elsku mamma það er erfitt að sjá fyrir framtíðina án þín en þú varst límið í okkar fjölskyldu, passaðir svo vel upp á allan hópinn þinn. Fylgdist mjög vel með okkur öllum og varst alltaf stolt af hópnum þínum, ef þér mislíkaðir eitthvað þá fengum við alveg að heyra það og þá fylgdi alltaf, þetta er umhyggja. Lífið fór ekki alltaf mjúkum höndum um þig elsku mamma, misstir pabba sem var þín eina ást, þegar hann var 49 ára og þú 46 ára og spannar aðskilnaður ykkar 40 ár. Ég veit að pabbi hefur tekið vel á móti þér og þið njótið ykkar saman núna. Við þessi tímamót er gott að rifja upp minningar sem ylja á þessum erfiðum tíma. Mamma og pabbi eignuðust okkur 4 systkynin á 5 árum og var því oft mikið fjör heima, aldrei heyrði ég hana kvarta enda áttum við yndislega æsku sem við rifjum oft upp. Fengum mikla hvatningu bæði í námi og íþróttum. Mamma var flínk í höndum, saumaði allt á okkur systkyni þegar við vorum yngri og hélt því áfram á barnabörnin. Ég á margar góðar minningar úr æsku, sumarbústaðarferðirnar á Auló og tjaldútilegurnar. Mamma sá líka um allar veislur í fjölskyldunni sem voru oftast haldar heima. Mamma var mikil bindindismannesksja en það stoppaði hana ekki í að bjóða heim, skemmtilegustu minningarnar voru þegar mamma spilaði á píanóið eða gítarinn heima og við sungum öll með

Mamma fylgdist mjög vel með fréttum og var mjög pólitísk, við áttum oft skemmtilegar samræður um fréttir, heimspeki og pólitík, ekki alltaf sammála en alltaf málefnalegar.

Elsku mamma, hvað ég á eftir að sakna þín og símtala okkar um helgar og sjá ekki aftur fallega brosið þitt sem endurspeglaði góðmennsku þína til allra. Þú skilur eftir yndislegar minningar sem mun verða fjársjóður okkar um alla framtíð. 

Far þú í friði elsku mamma með þökk fyrir allt og allt

Móðir mín fæddist í Borganesi og ólst þar upp sem barn og unglingur á Egilsgötunni. Henni þótti alltaf vænt um Borganes og svo ég tali nú ekki um sumarbústaðinn Aulastaði þar sem ég á mínar vænstu minningar um samveru með henni. Ef ég lít yfir uppeldis- og unglingsárin mín þá var hún alltaf til staðar ef ég þurfti. Hún sagði kannski sjaldan „frábært Siggi minn“, en í stað þess brosti hún sínu fallega brosi og þá vissi ég að ég hafi gert vel. Ég og systur mínar kölluðum hana klettinn okkar því hún hélt utan um okkur systkinin og studdi okkur alla tíð. Eftir því sem afkomendum móður minnar fjölgaði lagði hún enn meiri vinnu í að halda utan um allan hópinn sinn. Móðir mín var ekki mikið fyrir væl og skæl enda barn sinnar kynslóðar. Hún var dugnaðarforkur alla tíð og mjög meðvituð um sinn innri styrk og hversu mikilvægt væri að rækta og halda vel utan um fjölskyldu sína.

Móðir mín bjó ein í 40 ár eftir fráfall föður míns og í sama húsnæðinu að Jaðarsbraut 5 hafa systir mín, Gunna Magga, og hennar maður, Jón Óskar, búið sömuleiðis. Þar sem líkamleg heilsa móður okkar hefur verið frekar slæm nú seinni árin hefur reynt talsvert á Gunnu og Nonna, ég verð þeim ævinlega þakklátur hversu vel þau hjálpuðu móður okkar.

Ég spyr sjálfan mig hvernig ég kveð konuna sem hvatti, elskaði og studdi mig alla tíð. Ég minnist hennar með hlýju og miklu þakklæti fyrir allan þann stuðning og ást sem hún gaf mér og mínu fólki.

Ég er komin á Jaðó. „Halló“ heyrist frá stofuholinu. Hæ, það er bara ég. „Ertu bara komin, Lovísa litla,“ heyrist með kátínu í röddinni, Hildur situr á sínum stað í Lazy Boy, brosir og heldur áfram: „Hvernig var að keyra, var mikið rok, viltu eitthvað?“ Hér er tengdamamma tilbúin fyrir mig að hlusta, hlæja, gráta, allt miðað við í hvaða ástandi ég er þegar ég dett inn í hennar veröld svona af og til.

Okkar saga spannar rúm 46 ár og er orðin þykk bók, efalaust verðlaunabók, en eins og góðri bók sæmir er hún full af öllu því sem lífið hefur upp á að bjóða, kaflarnir eru misgóðir, mismikilvægir og nú þegar komið er að kveðjustund vil ég deila með ykkur kaflabroti um vináttuna. Þetta er sá kafli sem ég met mest og mun að eilífu þakka.

Vináttuna þegar við sitjum í eldhúsinu, hún hitar handa mér kaffi en fær sér mjólk, við tökum stöðuna á lífinu allt í kringum okkur, hún með sterkar skoðanir, þessi hávaxna sterka kona sem hefur staðið eins og klettur í lífsins ólgusjó og ég reyni að læra, við leyfum tilfinningum að koma, svo segir hún: „Svona, ég klára að vaska upp, sest þú fram,“ ég brosi og er löngu hætt að andmæla.

Vináttuna þegar við flugum til Óslóar og örkuðum saman allan flugvöllinn, önnur flughrædd og verkjuð, hin til að vera og styðja, Hildur mín, viltu ekki hjólastól? „Nei nei, engan hjólastól“ og sagt á þann hátt að mér hefði aldrei átt að detta sú setning í hug, þarna lendum við svo í því að vélin bilaði á flugvellinum og skipta þurfti um vél, við hetjur, studdum hvor aðra en þegar til Ski var komið tók hún fram gítarinn og spilaði og söng.

Vináttuna okkar þegar við fórum saman til Kaupmannahafnar, hún bjó hjá mér í stuttan tíma á meðan ég var í námi, iðulega sat hún í Köbensólinni þegar ég kom heim og beið með bros á vör, hvaða ævintýri væri í boði þann daginn. Ævintýrastrætóinn no. 15 sá um að koma okkur þangað sem við vildum fara, á útitónleika í kvöldsólinni í Parken, í Tívolíið þar sem við sátum á bekk fram á kvöld og spáðum í allt fólkið, fatnaðinn „hver er þessi, hvert er hann að fara“ og við hlógum að öllum tillögunum, það var dásamlegt að sitja umvafin lúðrasveit og smörrebrauði, ilmurinn, hljóðin og lífið var núna. Lestarferðin okkar til Ballerup var sú sem kom okkur alltaf í hláturskast, við tókum lest og lestarvörðurinn henti okkur út úr lestinni því við vorum ekki með réttu miðakaupin og þarna stóðum við tvær úr Tungunum á brautarpallinum einhvers staðar í Danmörku og hlógum og skríktum, „við óþekktarangarnir“. Þannig var hver dagur ævintýri í kóngsins Köben.

Vináttuna okkar í dagslok á fallegu vorkvöldi og þá skal tekinn ísrúntur, að sleikja ís við sólsetur hjá Elínarhöfða er ómótstæðilegt, við sitjum í þögn, ekkert að segja, ekkert að gera.

Vináttuna að eiga alltaf höfði sínu að að halla í uppábúnu rúmi í betri stofunni á Jaðó: „Viltu eitthvað?“ Nei, Hildur mín, ég er góð. „Takk fyrir daginn, þú læsir Lovísa litla, góða nótt.“ Góða nótt, Hildur mín.

Dýpstu samúðarkveðjur til ykkar sem saknið.

„Ert þetta þú, ljúfan mín?“ heyrist í símanum hinum megin við hafið. Aðeins amma Hidda kallar mig ljúfan mín og mér þykir ósköp vænt um það. Aðeins amma Hidda kallar mig líka „Heiða mín“ og hún er sú eina sem fær leyfi til þess í öllum heiminum. Frá blautu barnsbeini hef ég barist gegn gælunöfnum eins og Alla og Heiða - en amma mín var af ákveðnari gerðinni, svo það þýddi ekkert að setja henni neinar reglur og á endanum fór mér að þykja vænt um þetta gælunafn sem hún gaf mér og við áttum bara tvær. Hún átti það reyndar líka til að kalla mig Hafdísi - en það skilur enginn til þessa dags.

Ég tengi minningar um ömmu Hiddu við saumaskap, ljúffengt bakkelsi, gítarspil, söng, Aulastaði og ævintýraheima á Jaðarsbrautinni. Allir fallegu danskjólarnir sem amma saumaði á mig, fermingarkjóllinn og neon-skræpótti skíðagallinn sem mér fannst svo sjúklega flottur að ég mætti í honum í öll jólaboðin. Í honum sat ég og svitnaði meðan ég gæddi mér á heimalagaða ísnum hennar ömmu, sítrónufrómasinum og lagkökunni með brúna kreminu. Amma var húsmóðir par excellence, enda sprenglærð í húsmæðraskólanum. Hún reyndi að skóla til unglinginn mig, þennan stutta tíma sem við bjuggum saman, en uppskar heldur lítinn áhuga yfir þvottastörfum og saumaskap og gafst upp. En tröllatrú hafði hún á sköpunargáfum mínum og hefur alla tíð beðið eftir skáldsögunni sem mér er víst ætlað að skrifa. Eitt er víst að þegar sú bók lítur dagsins ljós verður hún tileinkuð þér, elsku amma mín.

Ég hef alla tíð upplifað hversu stolt amma var af mér og hversu vænt henni hefur þótt um mig. Sú tilfinning er gagnkvæm. Ég ber heilmikla virðingu fyrir ömmu minni og því lífi sem hún hefur lifað. Það hefur ekki alltaf verið auðvelt, en amma mín var baráttukona sem aldrei gafst upp og gerði allt sem í valdi hennar stóð til þess að halda utan um börnin sín og seinna meir stórfjölskylduna alla.

Ég vil enda þessa minningargrein á ljóði, Óður til ömmu, sem ég samdi til ömmu forðum daga og með því vil ég segja: Takk fyrir kærleikann, elsku amma mín - ég elska þig alltaf!

Söknuðurinn og sorgin er ólýsanlega mikil og að þurfa að kveðja þig núna er svo sárt og óraunverulegt. Ég sit hérna í sólinni, hlusta á fallega fuglasönginn með dásamlegt útsýni í bakgarðinum þegar ég skrifa til þín og hugsa um allar þær fallegu og dýrmætu minningar okkar saman. Ég hugsa til þess hversu yndislegt það hefði verið að fá þig hingað til mín í sumar, við setið úti og notið samverunnar og sólarinnar eins og þér fannst svo gott. Þú hafðir sérstakan áhuga á veðri og færð. Ef stóð til ferðalag var best að hringja í þig og fá upplýsingar um veðurspá næstu daga og færð á heiðum. Þú vissir alltaf ef einhver í fjölskyldunni ætlaði að leggja land undir fót, hringdir alltaf á leiðinni og athugaðir hvernig ferðin gengi. Þú fylgdist svo vel með okkur öllum og því sem við vorum að gera. Okkur fjölskyldunni þótti endalaust mikið vænt um þig og var alltaf gott að koma til ömmu Hiddu. Þú varst svo gullfalleg og glæsileg elsku amma mín og allt svo fallegt sem þú gerðir.

Mér þykir einstaklega vænt um að hafa fengið að vera hjá þér á Jaðarsbrautinni þegar ég hóf skólagöngu mína í 1. bekk í Brekkubæjarskóla. Þegar við gengum saman í skólann og þú hélst í hönd mína og passaðir alltaf upp á mig. Það er ekki langt síðan ég var hjá þér og við rifjuðum þetta upp og hugsaði hversu lánsöm ég hefði verið að fá þennan tíma með þér. Þú varst svo glöð og stolt þegar þú varst að segja mér frá þessum tíma. Það var alltaf svo gott að vera hjá þér á Jaðarsbrautinni þar sem þú áttir einstaklega fallegt heimili sem mér þótti mjög vænt um. Þú tókst alltaf vel á móti mér og okkur fjölskyldunni með útbreiddan faðminn, ást og hlýju og dásamlegu kökuhlaðborði eða veislumat í eldhúsinu. Þú gerðir allra bestu kökurnar og voru þær ófáar stundirnar sem við sátum við eldhúsborðið þitt með eitthvað gott að borða og spjölluðum saman. Það var líka yndislegt að fara með þér allar ferðirnar á Aulastaði þar sem við nutum samverunnar og það að sjá hversu vel þér leið þar og hvað þú varst stolt af þessari paradís þinni. Við eigum margar góðar minningar þaðan. Eitt af því sem þú hafðir líka gaman af var að fara í bíltúra hvort heldur sem það var innanbæjar eða á milli landshluta. Ég veit að þig langaði að geta farið meira um á bílnum þínum og ferðast en það var þér orðið of erfitt vegna heilsu þinnar. Þegar ég var hjá þér þá hjúkraðir þú mér svo vel og fallega með þinni einstöku nærveru og hjálpsemi elsku amma. Þú gerðir allt fyrir mig og okkur, fylgdist vel með og varst svo stolt af langömmubörnunum þínum og langalangömmubarni. Það var þér stór áfangi síðasta sumar að verða langalangamma.

Elsku amma mín þú áttir svo stóran hluta af mér og við svo nánar hvor annarri. Ég á eftir að sakna þess að heyra reglulega í þér í síma og allra samverustundanna með þér. Það er erfitt að hugsa til þess að þú standir ekki í glugganum eða úti á stétt og veifir í okkur þegar förum Jaðarsbrautina. Ég mun alltaf elska þig. Takk fyrir allt elsku amma mín.

Sársaukinn er svo gríðarlega mikill, söknuðurinn enn meiri en jafnframt er þakklætið óendanlegt.

Þú varst ein magnaðasta manneskja sem ég hef kynnst. Styrkurinn, dugnaðurinn og stóra hjartað þitt. Ekki má gleyma hlýja faðminum þínum. Þú vildir alltaf vita af okkur öllum, þér var svo umhugað um að öllum liði vel. Ég er þakklát mömmu og pabba fyrir að hafa verið dugleg að koma með okkur systkinin í heimsókn til þín á Akranes og svo seinna fluttum við, þá söfnuðum við hratt og vel í minningarbankann. Þú hafði einstakt lag á því að hvetja mig áfram en samt hægja á mér þegar ég ætlaði stundum að sigra heiminn á einum degi. Samband okkar var dýrmætt.

Ég er þakklát fyrir allar gæðastundirnar á Jaðó. Þú í þínum stól með fjarstýringuna og ég í brúna. Þú flettir endalaust milli stöðva. Súkkulaðirúsínur á borðinu. Þetta var alltaf svo endurnærandi. Spjallað, allt milli himins og jarðar, oft fram á nótt. Það var “okkar tími”, rétt yfir miðnætti. Þegar við vorum að setja lit í augabrúnirnar og lökkuðum neglurnar, helst fallega rauðar. Það var svo gaman að snyrta fallegu hendurnar þínar. Uppáhalds var þegar við fórum í skápana. Þú sast á rúminu og ég mátaði. Það passaði misvel og var „mis-móðins“. Takk fyrir allar fallegu flíkurnar sem þú hefur gefið mér, þær eru uppáhalds og verða alltaf. Það er svo margt sem þú hefur kennt mér og okkur. Þú varst alltaf svo mikil húsmóðir og fyrirmynd. Þú gast gert allt. Svo gott að koma í mat til ömmu, tala nú ekki um kökurnar í frystinum. Daimkakan, sjónvarpskakan, niðurskorna lagkakan þín og smákökurnar um jólin. Hvað ætli símtölin séu orðin mörg sem ég hef hringt til að fá leiðbeiningar með bakstur? Ég á eftir að prófa lagkökuna, ég hringi í stóru systur og fæ aðstoð með það. Engar áhyggjur amma. Mér skal takast að gera almennilegar bollur, mamma heldur áfram að hjálpa mér með það. Ég hringi í Vegagerðina og fæ upplýsingar um færð og veður áður en ég legg af stað í ferðalag. Ég hugsa til þín á meðan ég brýt saman þvottinn, því ég get ekki tekið upp símann og hringt. Ég er svo þakklát fyrir þitt samband við mín eigin börn, það var svo dýrmætt. Þú spurðir alltaf um þau og Hemma. Ég verð ævilangt þakklát fyrir frábæru stundirnar sem við áttum saman á afmælinu þínu núna í lok mars. Svo fallegur dagur, kökur á borðum og heitt súkkulaði með rjóma, uppáhaldið þitt. Það var gaman hjá okkur þá. Börnin sakna líka svo mikið. Það er mynd af ömmu Hiddu í öllum herbergjum núna, held að nafna þín sé með þrjár myndir af ykkur saman hjá sér. Þau spyrja mikið en ég hef ekki svör við öllum spurningum þeirra. En ég veit að það er í lagi. Við elskum þig svo mikið, söknum þín sárt og minningar okkar munu lifa alla ævi. Við erum þakklát fyrir allan þann tíma sem við fengum að hafa þig hjá okkur.

Elsku amma, takk fyrir öll hlýju faðmlögin, gleðina og fyrir að leiða mig í gegnum lífið. Ég ætla að vera áfram sterk eins og þú hefur alltaf verið. Við pössum upp á hvert annað.

Látin er á Akranesi Hildur Björk Sigurðardóttir á 86. aldursári.

Undirritaður kynntist Hildi fyrst er hún kynntist og giftist frænda mínum, netagerðarmeistaranum og knattspyrnugoðinu Donna, er kom mjög við sögu gullaldarliðs þeirra Skagamanna á sínum tíma.

Það var mikill kostur að eiga innhlaup í húsi þeirra Hildar og Donna er undirritaður var að hefja starfsferil sinn sem ungkarl og embættismaður bæjarins á þessum veltiárum sjötta áratugar síðustu aldar. Þau ár eru um margt ólík þeim árum sem nú eru að líða. Bæjarstjóraslagur framsóknarmannsins Daníels og kratans Hálfdans var þá nýlega um garð genginn og nokkur ró komin í bæjarmálin. Enn eimdi þó eftir af slagnum og sjálfstæðismaðurinn Jón í Garðbæ fullyrti að ekki yxi stingandi strá á lóðinni hjá sér eftir að hann Daníel vogaði sér að stíga fæti sínum þar inn fyrir í óþökk sinni. Hallfreður hafnsögumaður fór offari yfir því að fá hluta launa sinna greiddan með ágætum skuldabréfum bæjarins. Jón rakari þótti bera nafn með rentu enda talinn nokkuð ölkær. Jói frambyggði hét svo af því að hann átti frambyggða trillu. Með Salómonsdómi sínum skipti Þórhallur bæjarfógeti barnsmeðlagi jafnt á milli tveggja bræðra, er líklegir þóttu, en hvorugur vildi kannast við krógann. Haraldur Böðvarsson útgerðarmaður gaf bænum bíóhöll og átti flotta villu, sem síðar sprakk í loft upp við ketilsprengingu í kjallara. Heimaskagi seldi bænum sama lóðarskikann tvisvar og Daníel sá svart yfir því að bænum skyldi detta í hug að byggja við sjúkrahúsið.

Það var alltaf einstaklega notalegt að eiga innhlaup hjá þeim heiðurshjónum í öldugangi bæjarmálanna. Þar á bæ ríkt festa og yfirvegun, hlýja og kærleikur. Ekki fór það á milli mála að þar átti húsmóðirin stærstan hlut að máli. Ljúflingurinn Donni átti sína galla eins og allir og lenti í ýmsum áföllum á lífsins vegi en lést síðan langt um aldur fram. Húsmóðirin bar þessi áföll af slíkri stórmennsku, yfirvegun og æðruleysi að einstakt verður að telja.

Húsmóðirin á bænum þeim var stórbrotin kona ekki síður en útgerðarmaðurinn ofangreindi. Það kom fljótt í ljós. Ég hafði regluleg samskipti við hana er áratugirnir liðu og var það jafnan ánægjuauki. Hún var skapföst og skoðanaföst, réttsýn og sanngjörn, glaðvær og gat verið gáskafull. Hún lá ekki á skoðunum sínum ef því var að skipta. Hún lifði mann sinn um fjóra tugi ára og er frá þeim kominn mikil fjöldi afkomenda.

Nú fýkur skeljasandurinn úr safnþró sementsverksmiðjunnar ekki lengur yfir Jaðarsbrautina enda verksmiðjan úr sögunni. Strompurinn skakki með sinn sjarma að því er sumum fannst er horfinn. Efnislegar breytingar munu ganga yfir og jafnvel gleymast og hverfa. En Hildur Björk mun halda áfram að lifa í endurminningunni sem táknmynd hinnar stórbrotnu íslenzku húsmóður. Hennar minning mun seint gleymast.

Afkomendum Hildar og Donna votta ég mína dýpstu samúð.

Elsku Hildur mín, ekki hefði mér dottið í hug að þetta væri í síðasta sinn sem við hittumst, þegar ég og dóttir mín heimsóttum þig viku fyrir andlát þitt. Við þrjár áttum svo góða stund hjá þér og spjölluðum eins og vanalega um heima og geima.

Ég kynntist Hildi 1965, þegar við hjónin keyptum neðri hæðina í sama húsi og Hildur bjó í með eiginmanni sínum og fjórum börnum. Hildur var mjög dugleg við allt sem hún tók sé fyrir hendur. Eitt skiptið vantaði yngstu dótturina buxur og Hildur bjargaði því í hádeginu að sauma buxur á hana. Hún kenndi mér að sauma jólaföt á son minn tveggja ára. Hildur var mjög góð í bakstri og á ég ófáar uppskriftir frá henni. Hún saltaði síld, vann í býtibúrinu á Sjúkrahúsi Akraness og svo hjá Sjúkrasamlaginu. Hildur var mjög góð í badminton og vann til verðlauna í tvíliðakeppni. Við bjuggum undir sama þaki í átta ár og passaði Hildur son minn í eitt ár, þar til að hann komst á leikskóla. Hann tók sin fyrstu skref hjá Hildi. Eitt skipti þegar ég kom úr vinnunni þá vildi Hildur sýna mér hvað hefði gerst hjá henni í pössuninni. Hún setti son minn á gólfið og þá byrjaði hann að ganga, hann gekk og gekk eins og Hildur hafði trekkt hann upp. Þegar sonur minn byrjaði í leikskólanum var hann ekki fyrr komin heim en hann þaut beint upp til Hildar. Eftir að við fluttum þá komum við alltaf í kaffi á aðfangadag og þar tók alltaf á móti okkur borð fullt af dýrindis tertum og brauðréttum.

Ég hefði ekki getað hitt á betri fjölskyldu þegar ég flutti á Akranes og eiga vináttu Hildar í 58 ár. Við gátum alltaf spjallað um allt eins og stjórnmál og aldrei fórum við að rífast því við virtum skoðanir hvor annarrar. Elsku Hildur mín, þakka þér fyrir allt, ég mun sakna þín mikið. Elsku Siggi, Gunna Magga, Svandís og Brynja, ég sendi ykkur mínar innilegustu samúðarkveðjur.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Hildur Björk Sigurðardóttir

Útför

Kveðja frá dóttir

kveðja frá syni

kveðja frá tengdadóttir

kveðja frá Aðalheiði

kveðja frá Brynhildi

kveðja frá Heiði Sif

kveðja frá Sverri

kveðja frá Kiddu