Helgi Jóhannesson fæddist í Kálfsárkoti í Ólafsfirði 25. júlí 1922. Hann lést á Borgarspítalanum 16. janúar 2021. Foreldrar hans voru Jóhannes Bjarni Jóhannesson, f. á Halldórsstöðum í Glaumbæjarsókn í Skagafirði 6. október 1874, d. 15. apríl 1924, og Sigríður Júlíusdóttir, f. í Halldórsgerði í Svarfaðardal 6. nóvember 1886, d. 3. febrúar 1967. Systkini Helga, sem komust á legg, voru Júlíus, f. 1909, d. 1982, Jónína, f. 1912, d. 2004, Sigurjón, f. 1916, d. 2002, Septína, f. 1919, d. 1987, og Jóhannes, f. 1924, d. 2009.

Helgi kvæntist 12. júlí 1953 Erlu Hrólfsdóttur, f. 7. janúar 1933, d. 29. apríl 2016. Börn þeirra eru:

2. Heiðveig, f. 21. apríl 1955. Fyrri eiginmaður hennar var Ellert Jónsson, f. 18. júní 1956, og átti hún með honum tvö börn, tíu barnabörn og fimm barnabarnabörn. Núverandi eiginmaður er Tómas Halldór Ragnarsson, f. 22. september 1952. Hann á þrjú börn, sjö barnabörn og tvö barnabarnabörn.

3. Viðar, f. 26. ágúst 1956, kvæntur Marion Walser, f. 30. ágúst 1961, og eiga þau þrjú börn.

4. Sigurður, f. 8. október 1963, kvæntur Heidi Greenfield, f. 4 október 1955, og eiga þau tvö börn.

5. Smári, f. 22 febrúar 1970. Eiginkona hans var Helinda Loh Akbar, f. 29. júní 1974, en þau skildu. Þau eiga tvö börn.

Helgi fluttist suður um tvítugt þar sem hann kynntist eiginkonu sinni, Erlu, og fluttu þau inn í Kópavog þar sem þau bjuggu til æviloka.

Helgi starfaði í yfir 50 ár fyrir Kópavogsbæ, keyrði strætisvagna en í 36 ár keyrði hann skólabíl upp á Vatnsenda.

[DEFAULT]

Þau eru þung sporin sem ég tek í dag, en geri það stolt er ég fylgi þér, elsku afi minn, síðasta áfangann í þessu ferli. Ég mun vera jafn stolt eins og þegar þú fylgdir mér inn þennan sama gang á brúðkaupsdegi okkar Birgis.

Þú uppstrílaður í svartan smóking, þú varst svo flottur og tignarlegur og ég stolt að hafa þig við hlið mér inn ganginn.

Því mun ég tignarleg og stolt ganga þér við hlið út þennan sama gang. Ég þekki engan mann sem er eins duglegur og þú varst, þú gerðir allt sjálfur sama hvað það var. Þú byggðir húsið þitt sjálfur, gerðir við bílana, réttir og sprautaðir. Þú varst allt.

Man alltaf þær stundir er það var svo spennandi að koma með strætó frá Hafnarfirði og þú sóttir mig niður á veg. Það eitt að komast í skyr hjá ömmu og með afa upp á Vatnsenda með skólakrakkana úr Digranesskóla.

Það var gaman að fylgjast með hversu klókur þú varst að ráða við allan hópinn í bílnum, en öll litu þau upp til þín því þú varst sérstakur í augum margra. Helgi Jó, besti bílstjórinn, hef ég oft heyrt frá krökkum sem fóru með þér þessa leið.

Og þú varst einstakur, þolinmæðin við að elta t.d. börnin mín er við komum í heimsókn og áhyggjurnar ef þau sváfu úti um hávetur og vagninn snjóaði í kaf, þér leist ekkert orðið á blikuna að hafa barnið úti.

Svo tókstu þau í fangið og spilaðir á þinn einstaka hátt með munninum, ég stend mig ennþá að því að vera að reyna þetta en ekkert kemur. Nikkan og munnharpan þín var heldur ekki svo langt í burtu. En að börnum fannst þér gaman og þeim gaman í kringum þig því þú varst alltaf til í allskonar leiki.

Þú og amma voruð mér ómetanleg í veikindum Alex Darra og reyndar bara með öll börnin mín þar sem þau urðu svo lánsöm að fá tækifæri til að kynnast langafa sínum og –ömmu, en það er ekki sjálfgefið og þeim fannst þið best.

Þú varst einstakur maður enda ekki margir sem geta leikið það eftir að ganga á Esjuna 95 ára að aldri og blása ekki úr nös.

En margs er að minnast og margs er að sakna og ég sakna ykkar óskaplega.

En það gleður mig óskaplega að hafa náð að spila fyrir þig uppáhaldstónlistina þína áður en þú fórst alveg frá okkur. Þú opnaðir fallegu augun þín, horfðir á mig og kreistir hönd mína.

Elsku afi minn, ég mun sakna ykkar alla daga, hittumst fljótlega aftur er ég legg leið mína í sumarlandið.

Í dag kveðjum við Helga frænda. Mér er minnisstætt hvað var gaman þegar Helgi og Erla og þeirra börn komu heim í sveitina í Ólafsfirði á sumrin. Helgi var hörkuduglegur, stríðinn, hrekkjóttur og gerði og sagði nokkurn veginn það sem honum datt í hug. Við krakkarnir dýrkuðum þennan villimann.

Seinna þegar ég fór suður í skóla kynntist ég annarri hlið á þessum uppáhaldsfrænda mínum.

Það var sama hvað bilaði eða fór úrskeiðis, Helgi frændi, bóngóði þúsundþjalasmiðurinn, bjargaði því. Það var eins og að eiga aukapabba. Helgi varð aldrei gamall. Á tíræðisaldri hljóp hann um eins og unglingur, þaut upp á Esjuna og stökk upp á þak til að setja upp jólaseríur.

Ég og fjölskylda mín eigum góðar og gleðilegar minningar um einstakan mann.

Við sendum fjölskyldu hans okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Helgi keyrði skólabíl á Vatnsenda áratugum saman og var mikilvægur maður í lífi skólabarnanna við Elliðavatnið. Hann tók við ungunum á öllum aldri úti við malarveg og hélt vel í kringum þá þar til hann skilaði þeim heim að loknum skóladegi. Sér til trausts og halds hafði hann stundatöflu hvers og eins og skólabíllinn fór ekki fyrr en síðasta barnið var komið um borð. Það var ansi oft yngri sonur minn sem hafði gleymt sér við að pakka í töskuna en Helgi kom inn og rak á eftir.

Helgi var réttur maður í réttu starfi, umhyggjusamur, glettinn og glaðlegur en þó ákveðinn þegar þurfti að skakka leikinn í fjörugum krakkahópi. Strákarnir okkar sáu ekki sólina fyrir honum, hann var þeim mikil hetja og góður vinur. Það var gott að fá guttana örugga heim í hvaða veðri sem var og spjalla svo um skóladaginn og um Helga.

Margar skemmtilegar sögur eru til af Helga skólabílstjóra. Mig grunar að „krakkarnir“ hans á öllum aldri rifji þær nú upp. Hann kom bílnum í gegnum skafla, myrkur og rok og þær ótal beygjur sem voru á malarveginum enda sagðist hann kunna leiðina utan að og eiginlega ekkert þurfa að sjá til. Í vondum veðrum átti Helgi það til að keyra krakkana alla leið heim að húsi ef færðin leyfði. Á meðan dóttirin á eggjabúinu var fótbrotin öslaði hann snjóinn með hana og skólatöskuna í fanginu fram og til baka á hverjum degi. Við verðum honum alltaf þakklát fyrir hvað hann hugsaði vel um börnin og var alltaf traustsins verður.

Sérstakur heiðursgestur á fyrsta skipulagða þorrablótinu sem haldið var á Vatnsendanum var síðan að sjálfsögðu Helgi. Hann átti greinilega hvert bein í unglingunum og þurftu allir að spjalla við hann. Fullorðna fólkið, sem margt hafði líka keyrt með Helga, þurfti að sæta lagi til að komast að. Og þegar tónlistin hófst kom í ljós að Helgi var líka mikill og glaður dansari.

Takk, Helgi. Þú munt lifa lengi í minningu margra.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Helgi Jóhannesson

Útför

Elsku afi minn

Helgi frændi

Helgi bílstjóri