Gunnar Ólafsson húsasmiður fæddist í Reykjavík 14. júní 1950. Hann kvæntist Rannveigu Sturlaugsdóttur á Akranesi 25. mars 1972 þegar hann var 22 ára gamall. Þau bjuggu saman á Akranesi alla tíð og eiga saman fimm börn. Gunnar lést 29. apríl 2019. Hann var 68 ára.

[DEFAULT]

Elsku pabbi minn – ég veit ekki hvar ég á að byrja- en byrjum bara á því að ég segi takk fyrir allt.

Ég get ekki annað en verið þakklátur fyrir að þið mamma skylduð hittast í Húsafelli fyrir öllum þessum árum og gáfuð mér líf. Það var ekki á stefnuskránni hjá ykkur að verða foreldrar þar og þá, þið voruð ungt fólk að skemmta ykkur eins og unglingar gera og um leið að uppgötva lífið, skref fyrir skref. En svo var ykkur skaffað foreldrahlutverkið sem ykkur hefur farist vel úr hendi. Fimm börn, átta barnabörn og eitt barnabarnabarn. 

Það hefur verið frábært að sjá ykkur vaxa, ekki í sundur eins og gerist hjá svo mörgum – heldur meira og meira saman eftir því sem árin hafa liðið. Og það hefur verið magnað að fylgjast með ykkur berjast saman í þessu stríði sem felldi þig á endanum. Saman í blíðu og stríðu eins og þið lofuðum hvort öðru fyrir 47 árum (síðan). Já og þið voruð meira að segja saman á Facebook 

Pabbi minn var góður maður og traustur. Hann gat verið svolítil hryssingslegur á yfirborðinu, en allir sem hann þekktu vissu að það var bara harði ysti skrápurinn. Fyrir innan hann var hann mjúkur.

Ég byrjaði ungur að vinna með honum við smíðar og það hefur reynst mér vel í lífinu. Hann kenndi mér margt en ég hefði viljað læra meira. Hann var alltaf tilbúinn að koma og hjálpa mér við það sem ég var að brasa þegar ég kallaði á hann. Kannski tók ég því sem of sjálfsögðum hlut þegar hann kom helgi eftir helgi í fríum og hjálpaði mér að innrétta og laga, standsetja heimilin sem ég var að búa minni fjölskyldu á hverjum tíma.

Hann var frábær smiður og ótrúlega duglegur að bjarga sér og laga hluti, gera og græja. Hann var mörg sumur í sveit hjá góðu fólki og lærði þar eitt og annað sem nýttist honum út lífið.

Hann var frábær kokkur og einstakur höfðingi heim að sækja. Alveg sama hvað hefur verið um að vera, hefðbundið afmæli eða annar fagnaðarfundur, alltaf hefur verið fullt hús af fólki, fjölskyldu og góðum vinum og vinkonum mömmu og pabba. Venjulegt afmæli var yfirleitt eins og meðal fermingarveisla og á hátíðum voru oft 30 manns í mat.

Pabbi var frímúrari fram í fingurgóma, gekk í regluna rétt rúmlega þrítugur og fann sig vel í því starfi, gegndi ýmsum embættum og eignaðist þar marga góða vini sem hafa fylgt honum alla tíð.

Hann var mikill tónlistaráhugamaður og þegar ég var að alast upp átti hann stærsta plötusafn sem ég hafði séð. Ég sat og fletti plötunum hans frá því ég var pínulítill og þegar ég loka augunum og hugsa um plöturnar hans pabba sé umslögin fyrir mér; Bítlarnir, Rolling Stones, Led Zeppelin, Black Sabbath, Iron Butterfly, Uriah Heep, Deep Purple, The Doors, CCR, Otis Redding, Kinks, Animals og svo framvegis. Ég man svo vel sumarhádegið sem hann spilaði fyrir mig Stairway to heaven í fyrsta skipti. Ég var líklega 12 ára og var að hlusta á AC/DC á góðum styrk þegar pabbi kom heim í hádegismat. Hann segir þegar hann kemur inn; Á hvað ertu að hlusta? Ég svara – á þungarokk. Iss segir hann – ég skal spila fyrir þig miklu betra rokk og setur Stairway to heaven á fóninn. Ég var nú ekki sérlega upprifin svona við fyrstu hlustun en seinna átti Stairway to heaven eftir að verða mitt uppáhaldslag. Stairway to heaven er lagið okkar pabba.  Nú er hann farinn upp stigann, ég kem seinna.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Gunnar Ólafsson

Útför

Pabbi