Guðríður Lillý Guðbjörnsdóttir fæddist á Litla-Fljóti í Biskupstungum 25. febrúar 1940. Hún lést á blóðlækningadeild Landspítalans 14. nóvember 2018.

Móðir: Vilborg Björnsdóttir, f. 25.2. 1918, d. 22.8. 1993, hússtjórnarkennari. Faðir: Guðbjörn F. Helgason, f. 26.8. 1909, d. 1977, kjötiðnaðarmaður. Bróðir, samfeðra: Gunnar Trausti Guðbjörnsson, f. 14.1. 1953.

Maki Guðríðar Lillýjar: Gunnar Þór Þórhallsson, f. 18.1. 1935. Móðir: Margrét Friðriksdóttir, húsmóðir, f. 11.6. 1910, d. 9.10. 1989. Faðir: Þórhallur Björnsson, kaupfélagsstjóri á Kópaskeri, síðar aðalféhirðir SÍS, f. 9.1. 1910, d. 16.6. 2000.

Guðríður Lillý og Gunnar Þór gengu í hjónaband 11.6. 1960. Börn þeirra eru: Margrét, f. 28.1. 1960, Vilborg, f. 14.12. 1960, Þórhallur, f. 11.11. 1963.

Börn Margrétar: 1) Gunnar Þór Grétarsson, f. 13.6. 1980. Dóttir hans er Ísey Lífdís. 2) Ásdís Eyrún Sigurgeirsdóttir, f. 8.9. 1983. Ásdís er gift Hauki Skúlasyni. Þeirra börn eru: Íris Helga Hauksdóttir, Róbert Orri Hauksson. Ásdís á dótturina Eniku Karen Gunnarsdóttur frá fyrra sambandi. 3) Andri Ingimar Þórarinsson, f. 22.2. 2003. Vilborg var gift Lárusi Björnssyni. Þeirra börn eru: 1) Elsa Lillý Lárusdóttir, f. 26.10. 1984. 2) Kristveig Lárusdóttir, f. 15.4. 1990. Hennar kærasti er Róbert Kristmannsson. 3) Lára Borg Lárusdóttir, f. 30.4. 1996. Hennar kærasti er Kristján Þór Sigurðsson. Þórhallur er kvæntur Brynju Árnýju Nordquist. Fósturdóttir Þórhalls er Gunnur von Matérn, f. 19.8. 1987. Hún er í sambúð með Gunnlaugi Egilssyni. Þeirra börn eru: Tinna Vigdís Gunnlaugsdóttir og Þór Gunnlaugsson. Sonur Brynju úr fyrra sambandi er Róbert Aron Magnússon. Hans sonur er Oliver Einar Nordquist.

Guðríður Lillý fluttist í Torfabæ í Selvogi þegar Vilborg móðir hennar var ráðin kennari við Barnaskóla Selvogs. Er Vilborg fór í nám til Reykjavíkur var Guðríður Lillý eftir í Torfabæ hjá hjónunum Bergljótu Guðmundsdóttur og Eyþóri Þórðarsyni en fluttist til móður sinnar 1946 er móðir hennar hafði lokið námi. Uppeldissystkini hennar frá Torfabæ eru; Guðmundur Pétursson (látinn), Ingibjörg Eyþórsdóttir, Eydís Eyþórsdóttir (látin), Sigríður Eyþórsdóttir (látin) og Þórður Eyþórsson.

Guðríður Lillý stundaði nám í Melaskólanum, Kvennaskólanum í Reykjavík og Leiklistarskóla LR. Hún var stundakennari í leiklist við Gagnfræðaskóla Kópavogs frá 1971 og vann við þau störf næstu árin. Tók síðan stúdentspróf frá MH (öldungadeild). Frá HÍ lauk hún námi með BA-prófi í íslenskum fræðum og bókmenntum og í kjölfarið lauk hún námi í kennslu- og uppeldisfræði frá sama skóla. Samhliða námi vann Guðríður Lillý við ýmis störf: Skólaritari í Kársnesskóla, læknaritari á Landspítalanum og fulltrúi á Unglingaheimili ríkisins. Að loknu háskólanámi var hún fastráðin kennari við Grunnskóla Reykjavíkur. Síðast kenndi hún við Brúarskóla þar til hún fór á eftirlaun. Birst hafa ljóð og smásögur eftir Guðríði Lillý í ýmsum samritum.

Útför Guðríðar Lillýjar fer fram frá Digraneskirkju í dag, 22. nóvember 2018, klukkan 11.

[DEFAULT]

Mig langar að deila með ykkur nokkrum minningarorðum um mömmu, Lillý Guðbjörnsdóttur sem var jarðsungin frá Digraneskirkju. 

Elsku mamma. Þegar ég hugsa um fyrstu tólf ár bernsku minnar man ég aðeins eftir gleði í samskiptum okkar. Mér fannst ég svo öruggur að eiga þig að og vissi að ef eitthvað bjátaði á myndir þú hjálpa mér að leysa úr flækjunni. Mér fannst þú fallegasta kona í heimi því brosið þitt lýsti upp veröldina fyrir mér.

Það er gott að skoða sjálfan sig á fullorðinsárum og bera saman við atvik úr bernsku með tilliti til þess hvað þroskaði mann og og mótaði.Þegar ég var sjö ára var mér strítt af eldri strákum og vildi ekki fara í skólann. Ég man ekki hversu lengi þetta stóð yfir en fyrir mér var þetta eilífðartími. En þú bjargaðir þessu eins og öllu öðru á þinn djarfa hátt. Þú leitaðir einfaldlega uppi stríðnispúkana og ræddir vinsamlega við þá. Svo sagðir þú við mig; “„Þetta verður allt í lagi, þú getur farið í skólann núna.”. Ég fór dauðhræddur af stað en ekkert gerðist annað en ég labbaði óáreittur inn í skólastofuna.

Og þannig liðu næstu dagar, vikur og ár...Þarna mættir þú með töfrasprotann þinn, sviptir strákana illkvittninni en gafst þeim eitthvað fallegt í staðinn.

Þú elskaðir að fara í leikhús og tókst mig á flestar leiksýningar hvort sem þær voru ætlaðar börnum eða fullorðnum. Mér fannst líka magnað að sjá þig sjálfa á leiksviði í fjölda leikrita og skemmtana hjá Leikfélagi Kópavogs.Þú stýrðir barnatímum í útvarpinu, samdir sögur og ljóð. Ég sat við útvarpið og hlustaði dáleiddur á röddina þína. Þú sagðir okkur systkinunum sögur sem þú fluttir með tilþrifum svo orðin breyttust í myndir í hugum okkar. Það var ævintýraljómi yfir öllu sem þú gerðir og þú varst svo ólík öðrum. 

Í minningunni ertu einhvern veginn svífandi um í allskyns verkefnum með fullt af hugmyndum en alltaf svo hlý, góð og brosmild. Þú fannst alltaf upp á einhverju skemmtilegu sem fyllti öll tómarúm. Ég man hversu mikið ég saknaði þín þegar þú varst ekki hjá mér en var samt alltaf öruggur um ást þína. 

Á kvennafrídaginn 1975 tókstu mig með þér á Lækjartorg þar sem við sungum saman með 25 þúsund konum...”Áfram stelpur”. Ég man að kvennabaráttan á þessum tíma hafði mikil áhrif á þig eða kannski varstu alltaf svona sjálfstæð og kraftmikil. Ég veit að kraftur þinn varð mörgum innblástur og eflaust stóð einhverjum ógn af honum. En ekki pabba eða okkur krökkunum sem dáðumst að öllu sem þú gerðir. Við fundum öll hvað þú elskaðir okkur mikið og þú varst óhrædd að sýna okkur það.Þú hefur alltaf haft einstakt lag á börnum og þau löðuðust að þér. Þau skynja þessa útgeislun, góðvild og virðingu sem þú sýndir fólki á öllum aldri. 

Barnabörnin þín hafa svo sannarlega fundið fyrir þessarri ástúð þinni og munu öll sakna þín svo mikið og sárt. Þú reyndist elsku Gunni minni alltaf svo vel og sýndir henni alla þína ást og hlýju. Hún á ótal fallegar minningar um þig og þykir ákaflega vænt um ljóðið sem þú ortir um hana þegar hún kíkti inn um póstlúguna hjá þér í hvert sinn við komum til þín og kallaði “Amma... ég er komin” og svo klifraði hún upp í fangið á þér þegar þú opnaðir fyrir henni.

Þegar talað er um fyrirmyndir er oft vísað í þekkta einstaklinga sem hafa náð langt á einhverju sviði. Ég hef aldrei fundið slíka fyrirmynd en hef áttað mig eftir því sem árin líða að þú ert hin sanna fyrirmynd. Þú gerðir allt sem þig langaði og lést fátt stoppa þig. 

Að eiga mömmu sem var leikkona, útvarpskona, kennari, saumakona, ljóðskáld, rithöfundur, leikstjóri, kokkur á skipum og handverkskona var einstaklega hvetjandi. Þú varst alltaf að uppgötva eitthvað nýtt og deildir því ávallt með okkur. Þér fannst gaman að dansa og kipptir pabba oft upp úr stólnum og sagðir: “„Gunni... dansaðu við mig...!” Og hann dansaði við þig og horfði á þig ástföngnum augum enda elskaði hann þig svo heitt. 

Þegar ég var unglingur tókstu þig til og skáðir í öldungadeild Menntaskólans í Hamrahlíð. Þú útskrifaðist með stúdentspróf ári á undan mér og ég var svo stoltur. Þarna var þessi mikli námsneisti kviknaður og þú kláraðir BA prófið í íslensku nokkrum árum síðar.

Þú þráðir að læra eitthvað nýtt og elskaðir að miðla því. Þegar þú varst búin að afgreiða uppeldis og kennslufræðina kenndir þú börnum með námserfiðleika. Ég veit að mörg þessarra barna minnast þín með hlýju og þakklæti enda var ástríða þín mikil að styðja þau og efla á alla lund.

Á fullorðinsárum mínum fylgdist þú alltaf með mér sama hvað ég tók mér fyrir hendur. Við gátum rætt tímunum saman um bækur, stjórnmál, leikhús, kvikmyndir, sjónvarp, fólk og lífið sjálft. 

Ég var alltaf svo viss um að ég myndi aldrei missa þig. Í vor þegar þú varst lögð inn á Landspítalann fundum við að þessi stund gæti nálgast. Við ákváðum samt að trúa að lyfjameðferðin myndi færa þér lengri líftíma. Þú varst á Landspítalanum í allt sumar og fram á haust. Pabbi dvaldi hjá þér á hverjum degi og þangað kom ég og sat hjá ykkur löngum stundum. Þetta verður einhver verðmætasti tími ævi minnar. Við ræddum um allt sem hvíldi á okkur og tjáðum hvert öðru væntumþykju. Við rökræddum, rifjuðum upp ótal minningar og hlógum að sögum hvert annars. 

Elsku mamma. Ég er ákaflega heppinn með fólk í kringum mig en þú ert upphafið að þessu öllu. Þú ert mín sterkasta fyrirmynd með greind þinni, lífsorku, góðvild, gleði og listrænum hæfileikum. Þú ert svo stór manneskja á allan hátt og ég vildióska að ég hefði sagt þér oftar hversu mikilvæg þú hefur verið mér. 

Mín yndislega móðir er fallin frá eftir hetjulega baráttu við illvígan sjúkdóm. Mamma var einstök kona, vel lesin, menntuð, óendanlega greind, skvísa og töffari. Hún orti ljóð og skrifaði smásögur og leikrit. Í nokkur ár hefur hún samið hækur sem er japanskt ljóðaform og hún birti eina hæku á hverjum degi á Facebook síðastliðin ár. Síðasta hækan hennar birtist 10. nóvember síðastliðinn.

Hún var húmoristi, beinskeytt og sterk en líka svo ljúf og blíð og mátti ekkert aumt sjá. Hæfileikar hennar voru á svo mörgum sviðum, hún saumaði föt eftir nýjustu tísku frá því við börnin hennar munum eftir okkur. Hún virtist hafa óendanlega orku, saumaði á nóttunni og afraksturinn var ótrúlegur. Mamma var einstök, full af krafti og orku og gaf mikið af sér til allra sem henni kynntust. Hún hafði einstaka hæfileika til þess að tengjast börnum og setti sig ekki á háan hest gagnvart neinum en fékk það besta út úr öllum.

Einn af hennar mörgu hæfileikum var að hrista fram úr erminni einstaka rétti og veislurnar hjá foreldrum mínum voru einstaklega vel úr garði gerðar. Þá mætti hún ávallt með dásamlegt góðgæti í veislur hjá afkomendum sem hún hafði útbúið af natni og yfirleitt var beðið eftir því sem hún kom með. Hornin hennar með pylsum í kláruðust eiginlega áður en hún náði að leggja bakkann á borðið. Hún hló og brosti sig í gegnum lífið og elskaði að vera innan um fólkið sitt. Hennar framlag var á svo mörgum sviðum, hún las ljóð, sagði sögur, hlustaði á aðra og var svo greind að það var hægt að tala við hana um allt milli himins og jarðar. Þegar á reyndi í lífi okkar allra var best að tala við mömmu.

Mamma elskaði að dansa og kippti oft pabba upp úr stólnum, alltaf eins og hún væri bara tvítug. Hún var í ballett og danstímum allt til enda. Hláturinn hennar og brosið var óendanlega sjarmerandi og hún heillaði alla. Hún var líka mjög ákveðin og með skoðanir á öllu.

Hún og pabbi byggðu sumarhús sem pabbi færði henni sumardaginn fyrsta 1996. Þar var gróðursettur heill skógur og þau gróðursettu tré með nöfnum afkomenda sinna þegar þau komu í heiminn hvert af öðru.

Mamma hugsaði vel um alla og gætti þess að öllum liði vel. Hún og pabbi áttu einstakt samband og þar var mikil ást og vinátta. Þau töluðu um allt á milli himins og jarðar og þó þau væru ekki alltaf sammála þá báru þau virðingu fyrir skoðunum hvort annars. Það var dásamlegt að vera samvistum við þau jafnvel á spítalanum þegar mamma var veik, þá var alltaf spjallað og stutt í húmorinn.

Hún var ávallt sterk og hlý og þrátt fyrir mikil veikindi kvartaði hún ekki, vildi sem minnst um það tala, spurði frekar um aðra og hvernig þeim gengi. Þegar hún var á sjúkrahúsinu sýndi hún hjúkrunarfólkinu áhuga, var farin að þekkja nöfn allra og spurði um hagi þeirra. Pabbi var við hlið hennar fram á síðustu stund.

Móðir mín, vinur og fyrirmynd hefur snúið sér að öðrum verkefnum.

Elsku mamma mín, nú ert þú komin í draumalandið.

Það er erfitt að hugsa um lífið án þín. Þú varst svo yndisleg og góð móðir. Þú varst kletturinn minn. Hjá þér fékk ég góð ráð, umhyggju og kærleika. Þú varst alltaf til staðar, fyrir mig og börnin mín.

Ég man þegar ég var að vaxa úr grasi þá gerðir þú allt fyrir okkur. Þú saumaðir falleg föt á mig. Það þurfti ekki annað en að lýsa fötunum sem mig langaði í. Þú saumaðir þau eins og ég hafði hugsað mér að þau litu út. Þú varst svo hæfileikarík, allt sem þú gerðir var gert með stæl, ég, börnin mín og barnabörn eigum yndislegar minningar með ykkur pabba úr bústaðnum ykkar fallega. Þar áttum við svo margar góðar stundir. Ég sakna þín sárt, mamma mín fallega. Það mun ekki líða sá dagur að ég hugsi ekki til þín.

Elsku amma, vinkona, hetja og fyrirmynd mín. Þú varst einstök og ég er svo þakklát fyrir að hafa átt þig að. Þú varst svo hæfileikarík, skemmtileg, falleg, klár og góð. Það var alltaf svo gaman að ræða við þig um allt milli himins og jarðar og ég vissi að þú myndir alltaf koma með nýtt og spennandi sjónarhorn á það sem um var rætt. Það var ótrúleg gleði og orka sem fylgdi þér hvert sem þú fórst og þú heillaðir alla upp úr skónum. Ég hef lært svo margt af þér. Gleði þín og kraftur munu halda áfram að vera mér innblástur um ókomna tíð.

Veit þú munt alltaf verða hjá okkur öllum. Sakna þín svo mikið, elsku amma mín.

Ég á svo margar góðar æskuminningar með þér og afa. Sérstaklega frá Álfhólsveginum þar sem garðurinn var ævintýraheimur fyrir litla krakka og minningar um langa sumardaga endalausar. Það var alltaf svo gott að koma til ykkar og skemmtilegast fannst mér að taka einn Rússa við eldhúsborðið og spjalla við ykkur um daginn og veginn. Þegar ég var í námi fékk ég endalausa hvatningu frá þér, þú last yfir ritgerðir og verkefni og sagðir mér til. Gafst þér alltaf tíma. Alltaf svo stolt af mér.

Við áttum svo mörg góð samtöl og gátum talað um allt milli himins og jarðar. Þú þekktir flestar vinkonur mínar með nafni og spurðir reglulega frétta af þeim. Alltaf svo vel tengd og áhugasöm um aðra, glöð fyrir hönd annarra þegar vel gekk og tilbúin að gefa ráð og biðja fyrir þeim sem voru að ganga í gegnum erfiða tíma. Þú áttir svo fallegt samband við krakkana mína sem elskuðu að hitta ömmu Lillý, þau munu sakna þín.

Elsku amma, þú ert fyrirmynd. Lifðir lífinu í gleði, fórst að dansa salsa tvisvar í viku, varst í ljóðaklúbbi, hittir vini og kunningja og tókst þátt í stjórnmálum. Þú kunnir svo sannarlega að njóta lífsins. Ég gleymi aldrei fallega brosinu þínu og hlýjunni í augunum. Takk fyrir allt.

Þegar ég hugsa til ömmu núna á þessari kveðjustund koma upp í hugann óteljandi margar minningar. Ein þeirra er sagan sem amma og afi hafa alla tíð sagt mér og fleirum; eitt sinn vildi ég fara með þeim upp í sumarbústað en hvorki systur mínar né foreldrar komust með. Þegar önnur systranna benti mér á að það yrði enginn til að leika við, þá sagði ég skýrt: „Þau leika við mig!“ Sem var svo sannarlega satt.

Ömmu tókst alltaf að gera allt svo skemmtilegt og skapandi, sama hvað það var. Hún sagði mér sögur, föndraði alls kyns hluti og skraut með mér eða spilaði við mig. Svo var líka svo gaman að tala við hana um allt og ekkert þar sem henni fannst allt svo áhugavert og skemmtilegt. Þá hló hún að öllum manns bröndurum, sama hversu lélegir þeir voru.

Amma var mér óendanlega mikilvæg og kenndi mér svo margt. Hún kenndi mér að vera með sterkar skoðanir, njóta lífsins og að láta ekkert stoppa mig en þetta er lífsviðhorf sem ég hef tileinkað mér og er ömmu þakklát fyrir það.

Elsku amma mín, ég sakna þín svo mikið og ég vildi óska þess að þú værir hér hjá mér. Ég mun aldrei gleyma þér.

Amma Lillý var einstök. Hún var hæfileikaríkasta manneskja sem ég hef kynnst, afburða klár, góð, falleg og næm. Fáir í mínu lífi hafa haft jafn mikla og sterka nærveru og ávallt var líf og gleði í kringum hana og á heimili þeirra afa. Margar hlýjustu minningar mínar í gegnum ævina eru frá Álfhólsveginum þar sem þau áttu heima og svo Efri-Hólum, sumarbústað hennar og afa. Það var aðdáunarvert að fylgjast með hvað hún hélt vel utan allt og alla og skipulagði ótal samverustundir fyrir okkur niðja sína. Hún var höfuð og herðar fjölskyldunnar og einhvern veginn hefur mér alltaf fundist hún geta allt. Það var að minnsta kosti hennar viðmót í gegnum allt og eitt af því marga í hennar fari sem ég vil sjálf tileinka mér. Sama viðmót sé ég í Vilborgu mömmu minni og veit ég að það er frá ömmu Lillý komið.

Hún sýndi öllu sem ég hef tekið mér fyrir hendur áhuga og ég fann alltaf fyrir því hvað hún var stolt af okkur systrum. Við vorum og erum líka stoltar af henni. Það var svo skemmtilegt að spjalla við ömmu, hún virkilega hlustaði, var opin fyrir öllu og dugleg að prófa nýja hluti. Hef oft grínast með að hún, konan á áttræðisaldri, hafi átt töluvert líflegra félagslíf en ég sem er rétt yfir þrítugt. En þannig var það í raun og veru, sem segir svo mikið um ömmu.

Amma var líka ofurskvísa, töffari, algjör nagli og þau afi svo glæsilegt par og alltaf jafn glöð og ástfangin. Ég er svo heppin að hafa fengið fallega nafnið hennar og rauða háralitinn, en mikið vil ég líkjast henni að svo mörgu öðru leyti þó það væri ekki nema að ég hefði brotabrot af hennar mannkostum.

Amma Lillý hefur alltaf verið ein af stærstu fyrirmyndunum í mínu lífi og það mun ekki breytast þó hún sé nú búin að kveðja.

Takk fyrir allt, elsku amma mín og vinkona.

Elsku amma mín, mikið hef ég saknað þín. Það var alltaf svo gott að koma til ykkar afa og líka að vera í sumarbústaðnum þar sem margt var gert og margar minningar urðu til. Hvíldu í friði, elsku besta amma mín, ég gleymi þér aldrei.

Elsku amma mín er dáin. Það er ótrúlegt. Sterkari konu er erfitt að finna. Mínar fyrstu minningar eru þegar ég færði ömmu gjafir úr leikskólanum og hún var alltaf svo glöð, hélt upp á allt sem ég gerði. Hengdi það upp í bústaðnum og inni í stofu. Ennþá í dag var hún að segja hve hæfileikaríkur ég væri og hvatti mig áfram sama hvað hefur gengið á hjá mér. Hún hafði alltaf haft mjög sterka rödd sem hefur oft á tíðum haldið mér lifandi. Maður komst ekkert langt í að bulla neitt í ömmu, hún krafðist svara við öllu því sem skipti máli. Amma var minn helsti stuðningsmaður, alltaf þegar eitthvað bjátaði á var hún til staðar hughreysti eða sagði manni til og var tilbúin að hjálpa og gerði það fram á seinasta dag. Ég átti erfitt með að læra þegar ég var yngri og í þrjú ár í röð ákvað hún að hafa mig hjá sér á páskunum og fór með mig í gegnum heilt skólaár í námi og það tókst í öll skiptin þrátt fyrir að ég hafi ekki sett staf í bók nánast allt árið. Ég gleymi ekki garðinum hjá afa og ömmu hvað hann var flottur eða álfahúsinu á Álfhólsveginum. Amma mín var besti vinur minn í gegnum tíðina. Ég hélt alltaf sambandi því allt sem hún sagði skipti mig máli, kannski ekki alltaf gott að heyra sannleikann en hún lét mann heyra hvað henni fannst og maður vildi alltaf gera betur fyrir hana. Minn mælikvarði á hvar ég er staddur andlega og svona almennt mældi ég í því hvernig samskiptin okkar ömmu voru því hún hitti yfirleitt í mark og spurði réttu spurninganna sem ég er svo þakklátur fyrir í dag. Mér þótti líka gaman að segja henni frá öllu því sem gerðist og gott að fá hrós frá ömmu. Ég er ekki svo viss um að ég væri ennþá á lífi án hennar. Hún hefur alltaf verið þarna að hugsa um mig og alla aðra í fjölskyldunni. Ég gleymi ekki þegar amma var búin að banna mér að koma nálægt músagildrunni og skrapp svo aðeins í þvottahúsið, ég fór beinustu leið og setti munninn á mér í hana, ég man hvað hún var hissa á mér þá, ég var ekki gamall, fimm ára kannski. Það var alltaf uppáhald að fara til ömmu og fá beikon og egg og spjalla þegar ég var lítill og í leiðinni grípa í spil, Rússa eða tefla hornskák. Amma hjálpaði mér í gegnum ótrúlegustu hluti og fyrir það verð ég ævinlega þakklátur. Ég er líka svo þakklátur fyrir öll samtölin okkar og allt sem hún hefur kennt mér, hún hefur svo sannarlega gert lífið ríkara. Ég gerði verkefni í skólanum um fyrirmyndir í samskiptum og hún er mín mesta fyrirmynd á nánast öllum sviðum. Hún hafði ótrúlegan kraft til að takast á við allt sem hún gerði og mikla seiglu. Ég veit að amma mín er á góðum stað núna en það er erfitt að sætta sig við að hún sé farin frá okkur. Stundum tek ég upp símann til að heyra í henni einu sinni enn, ég veit hún er að fylgjast með okkur eins og hún hefur alltaf gert og heldur áfram að kenna okkur, ég trúi því allavega. Ég sakna þín endalaust, amma mín, núna ertu engill sem passar okkur með ömmu Vilborgu. Ég geri döðlutertuna reglulega fyrir okkur og hugsa til þín amma mín. Ég elska þig.

Ég gleymi aldrei þeirri stund þegar ég hitti þig og Gunna í fyrsta skipti á aðfangadagskvöld árið 1994. Ég kveið því mikið og fannst ég vera að ryðjast inn í jólahaldið hjá ykkur. En þessi ótti minn var ástæðulaus því þið tókuð mér strax svo vel og sýnduð mér mikla hlýju.

Ég fann strax hversu mikilvægur hlekkur þú varst í þessari fjölskyldu. Þú tengdir einhvern veginn alla saman og sinntir fólkinu þínu af svo mikilli alúð og ást. Allir gátu leitað ráða hjá þér og þú áttir svo auðvelt með að setja þig í spor annarra.

Börnin þín og barnabörn fundu í þér einstaka fyrirmynd þar sem þú varst svo rík af hæfileikum og góðvild.

Ég var lengi vel feiminn við þig og kannski var það vegna þess að ég bar endalausa virðingu fyrir þér og fannst þú einhver fjölhæfasta manneskja sem ég hef kynnst.

Ég las alltaf hækurnar þínar sem þú settir á Facebook á hverjum degi og fannst yndislegt að lesa þær. Ég valdi eina þeirra sem mér finnst ákaflega falleg:

Elsku Lillý, við munum hugsa vel um ástina þína hann Gunna. Því lofum við þér! Ég veit að pabbi og mamma verða ánægð að hitta þig á himnum ásamt öllum góðum vinum sem hafa horfið frá okkur.

Lillý móðursystir mín er látin. Ég segi systir hennar mömmu því Lillý leit alltaf á mig sem systurdóttur sína, enda hafði hún verið í fóstri hjá afa mínum og ömmu, þeim Eyþóri og Bergljótu í Selvogi. Þær mamma bjuggu síðar saman hjá móður Lillýjar, Vilborgu Björnsdóttur, þegar þær voru í námi í Reykjavík. Mamma og Lillý vörðu því drjúgum hluta æsku sinnar saman sem systur, voru fæddar sama ár og höfðu báðar mikinn áhuga á leiklist og bókmenntum.

Mér fannst alltaf gaman að koma heim til Lillýjar og Gunna. Krakkarnir voru töluvert eldri en ég og fannst mér heimilið bæði fallegt og heillandi. Lillý saumaði á mig jólasveinabúning, en það var í þá daga þegar hvergi var hægt að kaupa búninga. Það að fá sérsaumaðan búning var auðvitað mikil upplifun og gleymi ég því aldrei þegar ég var að máta hvað húfan fékk að vera síð með tilheyrandi dúski. Fyrir átta ára stelpu var þetta mikil gjöf. Þessi búningur hefur síðan fengið að ganga á milli kynslóða og bæði börnin mín prófað að fara í hann á jólunum.

Þá tókst leiklistarbakteríunni að smitast á milli kynslóða og útskrifuðumst við Þórhallur, sonur Lillýjar, sama ár úr leiklistarskóla. Strax í kjölfarið fengum við fastan samning hjá Leikfélagi Akureyrar og lékum meðal annars systkinin Badda og Dollí í Djöflaeyjunni. Okkur hafði nú ekki grunað það þegar við lékum okkur saman sem krakkar að fyrir okkur lægi að leika systkini á sviði.

Lillý var mjög frændrækin og var yndislegt að fá hana í boð til sín því hlýjan og væntumþykjan skein frá henni. Hún fylgdist vel með, spurði mann ávallt um börnin og var stolt af hverju skrefi sem maður tók í lífinu.

Síðustu árin samdi Lillý hækur. Stundum samdi hún hæku á dag. Fékk maður að fylgjast með á samfélagsmiðlum. Það var oft gaman að sjá hvernig hún gat lýst veðrinu eða frétt dagsins með fáeinum línum. Stundum voru hækurnar mjög táknrænar með fallegu myndmáli.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Guðríður Lillý Guðbjörnsdóttir

Útför

Elsku mamma