Elsku móðir okkar, tendgamóðir, amma, langamma og langalangamma.

Lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi Hafnarfirði  27. 12.




Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju fimmtudaginn 13.janúar
kl.13.00


Guðmunda Loftsdóttir fæddist í Grindavík 17. nóvember 1930. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Sólvangi 27. desember síðastliðinn.

Foreldrar hennar voru Laufey Einarsdóttir húsfreyja, fædd á Bjargi í Grindavík þann 05.09.1909, d. 09.10.1991 og Loftur Georg Jónsson fisksali og brunavörður í Þjóðleikhúsinu fæddur á Arney á Breiðafirði Skarðsstrandarhreppi 20.09. 1902, d. 20.02.1968.

Systkini Guðmundu voru Eyrún Lára Þórey f. 13.10. 1926, d. 31.01. 1993, Lofthildur Kristín f. 23.08 1928, d. 2. 07. 2017, Helga f. 4.5. 1939, d. 19.06. 2019, Eiríkur Jón f. 06.09. 1944 d. 28.12 1945, Hrefna Björk f. 11.02. 1947 og hálfbróðir, Skarphéðinn Kristinn Loftsson f. 27.07. 1922, d. 28.6.2001

Guðmunda giftist Eyjólfi Júlíusi Kristjánssyni þann 17. nóvember 1951. Eyjólfur var fæddur í Ólafsvík þann 29.08.1920, d. 6.8.1991. Fyrir átti Eyjólfur, Braga Eyjólfsson f. 11.10.1940 en börn Guðmundu og Eyjólfs eru: Guðrún Eyjólfsdóttir f. 18.01.1949 gift Grétari Bernódussyni. Börn þeirra eru: Kristín Benný f. 15.08. 1969, Óskar Eyjólfur f. 22.09.1976.

Loftur Georg Eyjólfsson, f. 08.09. 1951, d. 30.12.2014, giftur Jónínu Jóhannsdóttir. Börn þeirra: Guðmunda Ellen f. 02.02. 1982, sonur Jónínu og stjúpsonur Lofts, Björgvin Jóhann Jónsson, f. 20.11. 1974.

Laufey Eyjólfsdóttir, f. 12.01.1953, gift Jóni Steini Elíassyni. Fyrri maki Laufeyjar var Ásgeir Baldursson og eru börn þeirra: Kristján Berg f. 30.03.1971, Lovísa Guðbjörg f. 16.02.1973, Anna Marta f. 16.02.1973.

Páll Breiðfjörð Eyjólfsson, f. 24.07.1954, giftur Svövu Hlíð Svavarsdóttur. Börn þeirra: Guðrún Svava f. 21.01. 1980, Eyjólfur Júlíus f. 03.07.1982 og Páll Fannar f. 02.02. 1988.

Guðmunda Hulda Eyjólfsdóttir, f. 23.05. 1958, gift Helga Hannessyni. Börn þeirra: Hannes f. 30.07. 1977, Vignir Freyr f. 22.12. 1983 og Heimir Már f. 22.11.1986

Eyjólfur Kristján Eyjólfsson, f. 17.01.1964, giftur Zönnu Persijanova. Fyrri maki Eyjólfs var Lilja Ægisdóttir og eru börn þeirra: Ægir f. 04.04.1985 og Óðinn f. 19.09. 1994. Barn Eyjólfs og Guðbjargar Guðmundsdóttur er Kristján Haukur f. 16.02. 2000.

Guðmunda fæddist á Bjargi í Grindavík og bjó þar til sex ára aldurs þegar hún flutti til Reykjavíkur með foreldrum sínum og systrum og bjuggu þau lengst af á Lindargötu 26. Guðmunda og Eyjólfur hófu búskap á Bröttukinn í Hafnarfirði árið 1950. Bjuggu um tíma í Krísuvík, keyptu sér íbúð á Jófríðarstaðavegi 10 þar sem þau bjuggu í nokkur ár. Þau byggðu hús á Móabarði  8b og að lokum byggðu þau sér hús á Miðvangi 11, þar sem Guðmunda bjó til ársins 1996 þegar hún flutti á Sólvangsveg 1. Guðmunda vann við ýmis störf um ævina, síðustu 20 starfsárin vann hún á leikskólanum Viðivöllum. Árið 2018 flutti Guðmunda á hjúkrunarheimilið Sólvang þar sem hún bjó síðustu ár ævi sinnar.

Útför Guðmundu fer fram í Hafnarfjarðarkirkju, fimmtudaginn 13 janúar kl. 13:00

María Sólveig Héðinsdóttir

Elsku fjölskylda.
Ég votta ykkur öllum innilega samúð vegna andláts svo einstakrar konu og ættmóður. Minningin um hana lifir og sjálf lifir hún áfram í ykkur; afkomendum sínum. Það var falleg kveðjustundin í gær; hún umvafin ykkur, fallegum blómum og yndislegri tónlist.
Blessuð sé minning hennar.
María Solveig Héðinsdóttir

[DEFAULT]

Nú er hún elsku mamma og tengdamamma búin að kveðja þetta líf og náði hún að lifa langa og góða ævi. 

Hún hefur fylgt okkur í gegnum lífið og átt með okkur margar góðar stundir. Það verður skrýtið að heyra ekki í henni reglulega og ræða við hana um lífið og tilveruna, þar sem við mæðgur vorum í sambandi nánast daglega, ýmist í gegnum síma eða yfir kaffibolla og spjalli.

Mamma var stolt af fjölskyldu sinni og fannst ánægjulegt hversu vel gekk hjá öllu hennar fólki. Líf hennar snerist mikið um að halda fjölskyldunni saman og var árlegt jólaboð stórfjölskyldunnar á jóladag stór þáttur í því. Einnig var vani að halda svokallaða Halakotshátíð um verslunarmannahelgi í sumarbúðstaðnum hennar. Þar hittust bæði stórir og smáir og áttu góðar stundir saman. Aðrir viðburðir innan fjölskyldunnar voru henni einnig mikilvægir, eins og afmæli, útskriftarveislur og annað sem tilefni gaf til að hittast og gleðjast. 

Mamma fór oft með okkur fjölskyldunni í ferðalög. Það er sérstaklega minnisstætt eitt ferðalagið sem við fórum í Skaftafell þegar mamma var 74 ára. Þar tók hún þátt í kvennahlaupi með okkur og fleiri gestum sem staddir voru í Skaftafelli það sinnið. Eitthvað dróst hún aftur úr þeim yngri í hlaupinu og var alveg hissa á því hvað allir voru að flýta sér og gætu ekki haldið hópinn. En hlaupið kláraði hún þó það tæki eitthvað lengri tíma en hjá hinum og voru eflaust margir búnir að grilla og ganga frá þegar hún kom í mark. 

Sagan af hlaupinu var lýsandi dæmi fyrir þrautseigju hennar og elju. Mamma var fylgin sér og gafst ekki upp þó á móti blési. Hún var mikill persónuleiki, hörkudugleg og vann sig upp úr fátækt með elju og dugnaði ásamt pabba. Hún var vel liðin í vinnu, þótti dugleg, skemmtileg og úrræðagóð. Hún var alveg til í að taka þátt í leik eða gríni þegar hún var með fólki sem hún treysti. Hún var þekkt fyrir að vera hnyttin í orðalagi, sem mörgum þótti gaman af. 

Mamma skilur eftir sig stóra fjölskyldu og eru afkomendur hennar orðnir yfir fimmtíu og náði hún að verða langalangamma áður en hún kvaddi.

Takk elsku mamma og tengdamamma fyrir allt sem þú veittir okkur, sonum okkar og fjölskyldum þeirra, í gegnum lífið. 

Einnig viljum við þakka starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Sólvangi fyrir góða umönnun og kærleika til mömmu.

Það er komið að kveðjustund. Í senn finn ég fyrir söknuði og er einnig full þakklætis fyrir að hafa fengið það tækifæri að kynnast henni ömmu minni vel og vera samferða henni í áratugi. Hugurinn leitar aftur. Fyrst á Móabarðið þaðan sem ég á óljósar en hlýjar minningar en síðan á Miðvanginn sem á tímabili var eins konar miðpunktur fjölskyldunnar. Þangað var gaman að koma til ömmu og afa, oftast margt fólk og líf í húsinu. Þegar ég var barn fannst mér ekki vera almennilegur sunnudagur nema að fara í heimsókn á Miðvanginn. Í sunnudagsheimsóknunum á Miðvanginn var ekki bara líf og fjör heldur einnig alltaf veisluborð. Amma var gestrisin og tók vel á móti fólki. Ég sé fyrir mér kaffiborðið, smurt brauð skorið til helminga, formkökur, pönnukökur, lagtertur og kleinur, allt auðvitað heimabakað af ömmu. Hún amma var líka mikill fagurkeri. Hún naut þess að hafa fallega hluti í kringum sig og lagði ávallt mikla alúð og metnað í heimili sitt.

Þar til amma flutti á Sólvangsveg var hún fyrst og fremst amma mín. Amma sem hugsaði um fólkið sitt og vildi því allt það besta. En svo urðum við líka vinkonur, það er mér í dag mjög dýrmætt. Við bæði spjölluðum mikið og brölluðum ýmislegt. Þegar allt var á fullu í lífinu og ég í háskólanámi með þrjú börn kom amma til aðstoðar. Í miðri viku kom hún til okkar, passaði Önnu Sigrúnu og tók á móti Grétari og Gunnari úr skólanum, á meðan ég var við námið. Svona var fyrirkomulagið okkar í heilan vetur. Það var gott að hafa ömmu hjá okkur á þessum tíma og svo sannarlega var mikil hjálp í henni. Er mjög þakklát fyrir tímann sem við áttum saman. Eftir þennan vetur kom amma reglulega í heimsókn meðan hún hafði heilsu til og gisti þá gjarnan. Það var gaman að sækja hana, hún alltaf tilbúin og búin að pakka í bláu töskuna sína. Þessar stundir eru ómetanlegar, ekki bara fyrir mig heldur líka börnin mín sem fengu einstakt tækifæri til að kynnast langömmu sinni.

Það var mikil seigla í henni ömmu. Það þarf seiglu til að taka bílpróf þegar maður er orðinn 60 ára en það gerði amma og var stolt af. Það þarf líka seiglu til að fara í gegnum lífið og hjá ömmu var lífið alls ekki áfallalaust en hún bjó yfir styrk og sýndi æðruleysi þegar á bátinn gaf.

Amma gat verið býsna alvörugefin en undir niðri kraumaði glettni og oft á tíðum óborganlegur húmor. Hún var í senn blíð, fyndin, ákveðin, skapstór, seig, dugleg og traust. Hún hafði gaman af hvers kyns mannfagnaði og þó hún vildi ekki láta mikið á sér bera þá vildi hún alltaf taka þátt. Í góðum hópi var auðvelt að fá hana til að sprella.

Það sem gladdi ömmu einna mest voru ferðirnar í Halakot, sumarbústaðinn þeirra afa. Minningar frá fjölmörgum Halakotshátíðum um verslunarmannahelgi ylja þar sem amma elskaði að fá fólkið sitt til sín. Því fleiri því betra og reglulega var tekið manntal. Síðustu ferðina okkar í Halakot fórum við saman í blíðskaparveðri nú í júní. Það var erfið ferð fyrir ömmu en ánægjuleg og gott að geta notið augnabliksins.

Þegar ég kom í mína síðustu heimsókn til þín á Sólvang, á dánardegi þínum, þann 27. desember 2021, rakst ég á eftirfarandi orð í dagatalinu þínu:

“Hvert sem okkur ber – okkur fjölskyldu þína – fylgir okkur tilfinning, angan og hljóðin að heiman – og þú ert í kjarna allra okkar minninga. Við stöndum við bak þér eins lengi og þarf, eins og þú hefur gert fyrir okkur.”

“Mamma - Hlý hugrenning fyrir hvern dag ársins…” 

Hugur minn hefur verið á reiki síðan þú kvaddir og orðin sem ég rakst á hafa hjálpað mér að kalla fram margar af þeim dýrmætu minningum sem ég á af þér og okkar stundum saman. 

Minningarnar kalla fram öryggistilfinningu sem ég hef ávallt fundið í þinni návist. Ég man eftir ömmulyktinni sem ég fann þegar ég kúrði upp í rúminu hjá þér á Miðvangnum eða uppi á lofti í sumarbústaðnum. Ég gleymi heldur ekki að þú stóðst við baki mínu þegar ég kom út úr skápnum, mættir í gleðigönguna á nánast hverju ári síðan og hvernig þú tókst sambýlismanni mínum opnum örmum. 

Í minningunum kemur matur fyrir í mörgum myndum. Þú kenndir mér að taka upp kartöflur á Miðvangi og rabarbara í sumarbústaðnum. Þú gafst mér að borða þegar ég skottaðist til þín frá Hjallabrautinni yfir á Miðvanginn eða frá Lækjarberginu á Sólvangsveginn. Þú tókst líka ávallt á móti mér, Heimi bróður og Ægi frænda á leikskólanum Víðivangi, með matarbita og brosi á vör. Ég veit ekki hvort þú vitir af því hvort við höfum stolist í koníakshringina í betri stofunni á Miðvangi – en einhvern veginn held ég að þú hefðir bara hlegið af okkur strákpjökkunum og boðið okkur fleiri. Þegar ég fullorðnaðist var alltaf heitt á könnunni og með því. Ég gleymi ekki ilminum af nýlöguðu kaffinu og nýsteiktu pönnukökunum sem þú svo leikandi létt slumpaðir eftir minni. Það var fátt betra en kaffispjallið sem við áttum. Hvort sem það var í návist þinni, gegnum síma, bæjarhluta eða norðurlandanna á milli.

Tilfinningin, angan og hljóðin að heiman eru og verða mér dýrmæt – og minningarnar um þig bera mig heim. Ég get kallað fram minningarnar frá sælureitnum þínum, sumarbústaðnum Halakoti. Fyrir mér var það ævintýraríki þar sem stað og stund gleymdust í gleðinni sem fylgdu leik og samveru með þér og fjölskyldunni okkar. Hljóðin frá hinu ýmsu basli, sláttuvélinni, frá tautinu þínu og hlátrinum þínum enduróma í huganum og kalla fram bros á vör. 

Takk amma fyrir allt það sem þú færðir mér, kenndir mér og gafst mér. Þú verður ávallt í kjarna minna minninga. 

Sit hér í sófanum og skrifa þessi orð til þín, horfandi yfir hrúgu af jólaskrauti sem ég hef mig ekki í að pakka niður. Jólatréð stendur enn bert, fyrir utan lítinn fugl sem festur er á grein við toppinn. Þetta er sami fugl og afi setti með mér á jólatréð á Miðvanginum jólin sem við fjölskyldan bjuggum hjá ykkur fyrir um þrjátíu árum síðan. Það var í síðasta skiptið sem afi, sem kvaddi okkur sumarið eftir, skreytti tréð. Jólin eftir skreyttum við saman:  jólastjörnurnar fóru í gluggana, jólabjallan var hengd upp fyrir ofan eldhúsvaskinn og hinn óendanlega spennandi burstabær hans afa, var settur saman. Við pressuðum líka dúka og rúmföt og þrifum húsið hátt og lágt, þar sem meðal annars stytturnar þínar fengu að fara í jólabað - slíkt hef ég aldrei séð gert síðar en hafði þó tekið þátt í þeirri helgiathöfn með þér jólin á undan. Að endingu var fuglinn tekinn upp úr kassanum og settur á sinn stað eins og öll fyrri jól. Og baksturinn! Þetta var hvorki í fyrsta eða síðasta skiptið sem ég fékk að taka þátt í þeirri listgrein með þér. Mörgum árum seinna hringdi ég í þig frá Bandaríkjunum og saman plönuðum við smákökubakstur. Þegar ég svo kom, sendir þú mig rakleiðis í Fjarðarkaup til þess að versla lambalærisneiðar sem við veltum upp úr raspi; þér fannst ég nefnilega vera orðinn svo horaður. Þetta fitunarverkefni þitt hefur reyndar staðið alla mína ævi. Í valnum liggja ótalmargir lítrar af skyri og heimagerðar fiskibollur sem þú steiktir upp úr feiti á stóru þungu pönnunni þinni. Það má heldur ekki gleyma sögunni um lambabjúgun þrjú sem þú sauðst ofan í átta ára pjakk seint um kvöld, löngu eftir kvöldmat. Í það skiptið átti ég reyndar frumkvæðið eftir að hafa séð þau í ísskápnum hjá þér og sagðist vera svangur. Þú varst efins um að ég gæti torgað þessu öllu en lést þó undan. Vissir að þetta var í uppáhaldi hjá mér á þessum árum, líklegast minnug reglulegra ferða ykkar afa á pósthúsið nokkrum árum áður til þess að senda bjúgu til mín alla leið til Noregs. Þetta var þó alveg örugglega eina skiptið sem þú reyndir ekki að troða ofan í mig ábót. Áratugum síðar hlógum við að þessu persónulegu meti mínu í bjúgnaáti, sem stendur enn. Ég heyri hláturinn þinn fyrir mér, ásamt hinu séríslenska tali á innsoginu sem gerði sérstaklega vart við sig í hinum ótalmörgu símtölum við þig á unglingsárunum. Á tímabili hitti það nánast daglega þannig á að þú hringdir heim til okkar í Lækjarbergið um það leyti sem ég, síþreyttur unglingurinn, var nýkominn úr skólanum og ætlaði að leggja mig. Ég veit að þú fyrirgefur mér að einu sinni lagði ég tólið á eyrað og dottaði á meðan þú lést móðan mása með stöku ‘já-i’ á innsoginu.

Ég held að litli fuglinn á greininni verði það síðasta sem ég pakki niður eftir þessi jól. Ég lofa því að hann verði settur aftur á sama stað á tréð á næsta ári.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Guðmunda Loftsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Kveðja frá Guðmundu og Helga

Kveðja

Kveðja frá Vigni

Kveðja frá Hannesi