Á kveðjustundu, við útför Giselu Guðmundsson frá Steig, leitar hugurinn til Guðs í einlægri bæn, en jafnframt til helgrar ritningar í leit að orðum og vitnisburði kristinnar trúar. 	

Í bréfi Páls postula til Rómverja segir m.a.: 

„Ef andi hans, sem vakti Jesú frá dauðum býr í yður, þá mun hann, sem vakti Krist frá dauðum, einnig gjöra dauðlega líkami yðar lifandi með anda sínum  sem  í  yður  býr“. 		(Róm. 8.11)

Þegar ástvinur deyr er gott að leyfa huggunarorðum heilagrar ritningar að ná til okkar.  Og það er einhvern vegin þannig að þegar sorg og söknuður herja á hugann, þá eiga sigurorð upprisunnar best við.  En samt sem áður er það einmitt í táknmáli upprisunnar, sem reynir mest á trú okkar mannanna og minnst á hina röklegu hugsun. Páll postuli þekkir manninn, hugsanir hans og efa og veit að mitt í  tilburðum okkar til að skilja trúna með mannlegu orðfæri og hugsun, lendum við í vanda vegna upprisu Krists frá dauðum, sem er svo innilega óskiljanleg. Sannfæring postulans er hinsvegar örugg og styrk og að baki orða hans til okkar nú, á þessari stundu hér í Skeiðflatarkirkju býr lifandi trú. Fullvissa um eilífan sigur lífsins yfir dauðanum, sem Guð kaus að sýna mannkyni með upprisu sonar síns.  

Við vitum öll að holdið er hverfult og að maðurinn á það eitt víst við fæðingu sína, að deyja.  Stundum vitjar dauðinn hægt og rólega og án þjáningar. En hann sér líka oft erfiðan aðdraganda sem reynir á þolrif fjölskyldu og vina.  Og þó hann sé alltaf óendanlega sár, nánast uppgjöf og tap, kemur hann á stundum sem líkn að loknu erfiðu stríði. 

Einmitt þegar þú ert lítill inni í þér og dapur, kemur frelsarinn Jesús Kristur til þín í anda sínum til að segja þér að örvænta ekki, því þú, alveg eins og ástvinur þinn sem látinn er, tilheyrir honum. Þú ert hluti þeirrar hjarðar sem hann vill leiða inn í nýja haga, til nýrra tíma, að nýjum lindum. 

Og það er gott að minnast þess að hann bað okkur griða á sinni andlátsstundu og bauðst til að deyja í okkar stað.  Hann bað föðurinn algóðan, að gefa þeim eilíft líf sem settu traust sitt á Guð og síðustu nóttina í lífi sínu notaði hann til að biðja fyrir mér og þér.  Eftir dauða sinn og upprisu, bauðst hann til að koma sjálfur til okkar þegar við ættum í erfiðleikum og þjáningu til að styðja og styrkja og til að gefa þróttinn til að vona áfram á hið góða og fagra, þrátt fyrir allt og allt.  Í krafti þeirrar vonar orti skáldið Guðmundur Guðmundsson svo í ljóði sem ég las þegar Stígur í Steig var jarðsunginn frá þessari kirkju, 21. október 1989:

Ég veit, að við þitt hjarta / er vonarlindin bjarta,

sem svalar særðri önd, / sem trúin himnesk veitir,

sem huggun sanna veitir. / Ó, rétt mér, Jesús, hjálparhönd

Í dag, skulum við gera þessi orð að okkar, ásamt huggunarorðum Páls postula, sem sagði líka á einum stað: „Dauðinn er uppsvelgdur í sigur í eitt skipti fyrir öll“.  Myrk öfl höfðu sagt honum stríð á hendur sem skóp allt með hendi sinni en varir samt einn þó allt annað hverfi.  Sú orusta gat aldrei farið nema á einn veg.  Minnumst þess, að Guð var, er og verður huggun sorgbitnum, svölun þyrstum sálum og athvarf frá kyni til kyns. Verum líka minnug þess að moldin hverfur að sönnu aftur til jarðarinnar þar sem hún áður var, en andinn, hinn eilífi maður, hin ódauðlega sál,  fer til Guðs sem gaf. Þess sama Guðs og gefur nýjan dag og lætur stjörnur og tungl lýsa upp himinhvolf hverrar nætur, hvort sem hún er hið ytra eða bara innra með okkur sjálfum.

Gisela sem skrifaði sig Guðmundsson, fæddist í Diekopf í Þýskalandi, 3. ágúst 1931, dóttir hjónanna, Hans og Rosu Schramm sem eignuðust auk hennar fjögur önnur börn. Hún ólst upp hjá foreldrum sínum í Diekopf til fimm ára aldurs, en þá fluttist fjölskyldan í lítið sveitaþorp, Strukdorf, sem lá milli Lübeck og Hamborgar. Hún varð vitni hryllilegra hörmunga fólks í heima-landinu í lok seinni heimsstyrjaldarinnar, en fjölskylda hennar var heppin og lifði af sprengjuregn bandamanna. 

Í Þýskalandi bjó hún hjá foreldrum sínum þar til eftir stríð og fjölskyldan hafði ekki mikið milli handanna.  Gríðarlegt atvinnuleysi var þar ytra, þó uppbygging væri hafin. En endurreisnin tók tíma og var erfið og fordómarnir í garð þjóðar hennar miklir í alþjóða-samfélaginu. Því kom það eins og ákveðin himnasending þegar hún sá auglýst eftir stúlkum til vinnu á Íslandi, fyrir miklu hærri laun en hún gat vænst heima. Móðir hennar hvatti hana líka eindregið til að notfæra sér þetta tækifæri. Til Íslands kom hún ásamt mörgum öðrum kynsystrum sínum á þessum árum. Sjálf kom hún ásamt 10 öðrum með Drottningunni í maí 1949, þá aðeins 17 ára gömul.  Hún fór strax í vist að Eyvindarholti undir Vestur-Eyjafjöllum og var þar í eitt ár.  Aðbúnaðurinn var góður og fólkið vingjarnlegt, en tungumálið framandi og lífshættir og veðurfar ólíkt því sem hún átti að venjast.  Hún hafði því einsett sér að halda aftur til Þýskalands, en örlögin gripu í taumana og fyrr en varði var hún komin sem ráðskona að Steig hér í sveit til hjónanna Guðmundar Eyjólfssonar og Ragnhildar Stígsdóttur og sonar þeirra, Stígs, er þar bjuggu.  Þar ílentist Gisela og tók upp sambúð við Stíg. Þau gengu í hjónaband 19. desember 1950. Tengdaforeldra sína hugsaði hún um til hinstu stundar heima í Steig.  Hún hélt nokkru sambandi við fólkið sitt í Þýskalandi og fékk heimsóknir þaðan, en hún hafði tekið ákvörðun og hér tók hún heima og átti heima.  Eiginmann sinn missti Gisela, eftir erfið veikindi, 14. október 1989.

Saman eignuðust þau þrjú börn, sem öll lifa foreldra sína og fylgja hér móður sinni til grafar. Elst er Róshildur, búsett á Höfn í Hornafirði, hennar maður er Jón Sigmar Jóhannsson, næstur er Ólafur, kvæntur Ásrúnu H. Guðmundsdóttur, búsettur í Steig og eiga þau þrjú börn, Guðmund Ragnar, Rúnu Björk og Heiðrúnu Ósk. Yngsta dóttir Giselu er Jóhanna, búsett á Höfn, hennar maður er Reynir Örn Ólason og eiga þau tvo drengi, Gunnar Stíg og Gísla Örn.  

Heiðrún sonardóttir Giselu er nú við nám og störf í New York og getur ekki verið hér  í dag, en sendir kærar kveðjur og þakkir til ömmu sinnar, fyrir allt og allt.

Fljótlega eftir lát eiginmanns síns 1989 flutti Gisela til Hafnar í Hornafirði þar sem hún átti heimili til dánardægurs.  Hún andaðist þar á hjúkrunarheimilinu Skjólgarði, aðfararnótt 26. ágúst sl.  76 ára að aldri eftir glímu við illvígan sjúkdóm sem engu eirir. 

Gisela var heilsteyptur einstaklingur, glaðvær, hógvær og kurteis að eðlisfari, en hún var líka föst fyrir ef því var að skipta. Hún var dagfarsprúð húsmóðir af lífi og sál og annaðist eiginmann og börn af stakri alúð. Hún var nánast sístarfandi alla tíð og leið best þannig. Vildi hafa eitthvað fyrir stafni. Meðan hún átti heima hér í sveit fór hún í  slögtun eins og svo algengt var, starfaði eitthvað á hótelinu í Vík auk þess sem hún starfaði um skeið á Hrafnistu í Hafnarfirði. Þegar hún flutti austur starfaði hún um tíma á leikskóla, við gæsluvöll og í saltfiskverkun. 

Þegar frístundir gáfust fékkst hún við hannyrðir af ýmsu tagi til gagns og gamans.  Hún var félagslynd að eðlisfari eins og við vitum sem þekktum hana.  Var lengi félagi í kvenfélagi Dyrhólahrepps og gekk í kvenfélagið á Höfn þegar hún fluttist austur. Á seinni árum var hún virk og vinsæl í félagi eldri borgara í Hornafirðinum.  Hún hafði yndi af ferðalögum og gerði sér far um að kynnast landi og þjóð.

Kæru vinir. Þið vitið að aldrei verður nema stiklað á stóru einu í æviferli hverrar manneskju á stundu sem þessari, enda hefðu löng ræðuhöld ekki verið að skapi Giselu, eins og ég kynntist henni. Margt er hér vissulega ósagt sem minningar ykkar, ættingja hennar og vina nær og fjær, ná aðeins að fanga, en munu lifa og lýsa,  geymast og aldrei gleymast. Við skulum líka hafa í huga að við erum hér samankomin í dag fyrst og fremst til að kveðja og þakka. Gisela var umhyggjusöm móðir, tengdamóðir og amma sem þakkað skal á kveðjustundu.

Börn hennar og fjölskyldur hafa beðið mig um að koma á framfæri innilegu þakklæti til starfólksins á Skjólgarði sem sinnti  henni af stakri alúð og vinsemd meðan hún dvaldi þar.  Einnig vilja þau koma hér sérstökum og einlægum þökkum til Ragnhildar Jóhannsdóttur hjúkrunarfræðings á St. Jósefsspítala fyrir alla hennar hjálp. 

Hægt er að taka afrit af eftirfarandi slóð og hlusta á viðtal við Giselu vegna komu hennar til landsins. 

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Gisela Guðmundsson

Útför

Ertu með minningargrein?