Elskulega dóttir okkar, systir, mágkona og frænka Fríða Jóhannesdóttir Höfðahlíð 6, Akureyri, búsett í Neskaupstað. Lést af slysförum 9, júlí síðastliðin.

Útörin fer fram frá Glerárkirkju föstudaginn 4. ágúst 2023 kl 13:00

Fríða Jóhannesdóttir fæddist á Akureyri 22. júlí 1982. Hún lést af slysförum þann 9. júlí 2023.

Foreldrar hennar eru Jóhannes Bergþór Jóhannsson f. 20. júní 1944 og Þórunn Ingibjörg Sigurjónsdóttir f. 24. janúar 1945.

Fríða ólst upp á Akureyri og var hún yngst fimm systra: 1) Hulda f. 1965, hennar dóttir Helga f. 1984, maðurinn hennar Guðjón f. 1972 og sonur þeirra Magnús Ingi f. 2007. 2) Soffía f. 1967, maðurinn hennar Hafþór f. 1967, börn þeirra Júlía Ósk f. 1994, Sandra Dís f. 1998 og Bergþór Páll f. 2000. 3) Gerða f. 1974, hennar maður Ásgeri Eyþór f. 1972, börn þeirra Rúnar Smári f. 1998, Dagný f. 2000 og Sindri f. 2005. 4) Bylgja f. 1977, hennar sambýlismaður Guðmundur Kristján f. 1972, þeirra börn Guðný Rósa f. 2009 og Jóhannes Berg f. 2020.

Hún lauk stúdentsprófi í Menntaskólanum á Akureyri árið 2002 og BSc í líffræði við Háskóla Íslands árið 2005. Þaðan fór hún í master í vistfræði og umhverfisstjórnun við háskólan í York í Bretlandi. Eftir það fór hún í Cornell háskólann í Bandaríkjunum í doktorsnám í vist- og þróunarlíffræði og lauk því námi árið 2016. Hún vann á ýmsum stöðum í heiminum við rannsóknarstörf á meðan á námi stóð en eftir doktorsnám þá vann hún sem nýdoktor í háskólanum í Plymouth í Bretlandi. Þaðan fór hún að vinna sem nýdoktor við háskólann í Oulu í Finnlandi. Árið 2020 kom hún aftur heim til Íslands og fór að vinna sem stundakennari við Háskólann á Akureyri og hóf svo störf við Náttúrustofu Austurlands í september 2022.

Helga Kristjánsdóttir

Innilegar samúðarkveðjur til ykkar allra ♥️
Helga og Helgi 

[DEFAULT]

Tíminn getur verið svo afstæður, stundum líður hann hjá eins og augnablik en einstaka sinnum er hann eins og heil eilífð, því fékk ég að kynnast þann 9. Júlí. Það var það erfiðasta að bíða á milli vonar og ótta að frétta af því hvort og hvernig flugvélin mundi finnast, það var svo erfitt að vita ekkert. En svo á hinn bóginn þegar ég lít til baka þá finnst mér við hafa átt svo lítinn tíma saman, þrátt fyrir að það hafi verið hátt í 40 ár.

Ég var svo heppin að hafa fengið að alast upp með þér og það er ekkert lítið sem þú hefur stutt mig og hvatt áfram í gegnum tíðina, það verður svo erfitt að reyna að finna taktinn án þín og geta ekki hringt og fengið ráðleggingar. En ég get alltaf hugsað til þín og ég heyri þegar þú ert að skamma mig og segja mér til því þú verður alltaf í huga mér.

Við vorum svo heppnar að njóta þeirra forréttinda að geta eitt sumrunum á ferðalagi með afa og ömmu og fengið að kynnast landinu okkar, ég get samt enn ekki skilið hvernig þau virðast hafa getað lokað eyrunum fyrir látunum í okkur aftur í bíl þar sem að það leið varla sú stund að við vorum ekki með læti. Ýmist með því að leika okkur, spila eða syngja hástöfum, því að ekki máttu söngbækurnar gleymast heima.

Það er svo margt sem hægt er að rifja upp en einna vænst þykir mér um þegar þú leiddir mig upp að altarinu þegar ég gifti mig, það lýsir best þeim tilfinningum og sambandi sem var okkar á milli. Þú varst mér svo miklu meira en systirin sem ég átti ekki.

Ég vil senda þér eina minningu í lokin um hina gríðarlegu sönghæfileika okkar sem krakkar og ég veit að þú syngur með mér fyrir afa og ömmu.

Við erum gestir og hótel okkar er jörðin.

Því alltaf bætast nýjir hópar í skörðin.

Og til eru ýmsir, sem ferðalag þetta þrá,

en þó eru margir, sem ferðalaginu kvíða.

en aðrir setjast við hótelgluggann og bíða.

En það er margt um manninn á svona stað,

og meðal gestanna er sífelldur þys og læti.

Allt lendir í stöðugri keppni um að koma sér að

og krækja sér í nógu þægileg sæti.

En þó eru sumir, sem láta sér lynda það

að lifa úti í horni, óáreittir og spakir,

því það er svo misjafnt, sem mennirnir leita að,

og misjafn tilgangurinn, sem fyrir þeim vakir.

En mörgum finnst hún dýr þessi hóteldvöl,

þó deilt sé um, hvort hótelið sjálft muni græða. 

En við, sem ferðumst, eigum ei annars völ.

Það er ekki um fleiri gististaði að ræða.

Að vísu eru flestir velkomnir þangað inn,

og viðbúnaður, er gestirnir koma í bæinn.

Og margir í allsnægtum una þar fyrst um sinn,

en áhyggjan vex, er menn nálgast burtferðardaginn.

Þá streymir sú hugsun um oss sem ískaldur foss,

að allt verði loks upp í dvölina tekið frá oss,

er dauðinn, sá mikli rukkari, réttir oss

reikninginn yfir það, sem var skrifað hjá oss.

Þá verður oss ljóst, að framar ei frestur gefst

né færi á að ráðstafa nokkru betur.

Því alls sem lífið lánaði, dauðinn krefst

í líku hlutfalli og Metúsalem og Pétur.

Skrifað á útfarardegi Fríðu 4. ágúst 2023

Í dag kvaddi ég Fríðu í hinsta sinn. Við Fríða hittumst fyrst fyrir rúmu ári síðan þega hún sótti um starf hjá Náttúrustofu Austurlands. Ég skynjaði fljótt að þar fór skarpur og frumlegur vísindamaður sem ég hlakkaði til að læra af. 

Fríða hafði margt til brunns að bera, hún var opin fyrir nýjungum, lausnamiðuð og brann fyrir viðfangsefnum sínum. Fríða var örlítið feimin í fyrstu, hógvær, jákvæð, hlýleg og skemmtilega húmorísk og glettin. Það var gaman að spjalla við hana, enda hafði hún sinnt frumlegum rannsóknum um ævina og hafði frá mörgu að segja. Oftar en ekki voru það vinir hennar mýs eða íkornar sem voru i aðalhlutverki.  Ég mun alltaf minnast Fríðu hlýlega þegar ég rekst á þessi dýr.

Því miður voru kynni mín af Fríðu alltof stutt og svo margar minningar sem átti eftir að skapa. Dýrmætar minningar sitja þó eftir - t.d. úr skemmtilegri starfsmannaferð Náttúrustofunnar á Seyðisfjörð í lok júní og úr starfsmannastuði í Múlanum á föstudeginum fyrir slysið. Þar lék hún á alls oddi og hlakkaði mikið til helgarinnar og hreindýraflugsins.

Ég vil þakka Fríðu fyrir vináttuna og samstarfið og sendi foreldrum Fríðu, systrum, mágum, frændsystkinum og öðrum sem eiga um sárt að binda mínar innilegustu samúðarkveðjur. Megi minningin um yndislegu og glettnu Fríðu veita styrk á erfiðum tímum.

Kristín Ágústsdóttir samstarfsmaður á Náttúrustofu Austurlands

Minningagrein sem birtist í Morgunblaðinu á útfarardegi Fríðu. 

Í dag kveðjum við Fríðu í hinsta sinn. Fríða kom til starfa hjá Náttúrustofu Austurlands í september sl. og sinnti m.a. rannsóknum og vöktun hreindýra. Hún var í árlegri sumartalningu hreindýra þegar hún lést. Fríða var vel menntaður vísindamaður með fjölbreytta reynslu víðs vegar að úr heiminum. Við töldum mikinn feng að fá hana til stofunnar. Hún vann af krafti við að setja sig inn í ný verkefni og átti sannarlega framtíðina fyrir sér við rannsóknir á náttúru Austurlands.

Fríða hafði margt til brunns að bera sem einkennir góðan vísindamann, hún var opin fyrir nýjungum, skörp, lausnamiðuð og brann fyrir viðfangsefnum sínum, sem snérust á einn eða annan hátt um að rannsaka hvernig dýr bregðast við breytingum í umhverfi sínu. Fríða var frumleg í nálgun og tilbúin að skoða viðfangsefni sín frá ólíkum hliðum. M.a. hafði hún hugmyndir um að túlka niðurstöður með aðstoð listamanna. Hún hafði mikinn áhuga á að miðla vísindum til almennings, einkum ungs fólks til að vekja áhuga. Það kom bersýnilega fram í samskiptum hennar við frændsystkinin hennar sem hún talaði svo fallega um og var augljóslega stolt af.

Fríða var góður samstarfsmaður, örlítið feimin í fyrstu, hógvær, jákvæð, hlýleg og skemmtilega húmorísk og glettin. Það var gaman að spjalla við hana, enda hafði hún sinnt frumlegum rannsóknum um ævina og hafði frá mörgu að segja. Fríða hafði samkennd með bæði mönnum og dýrum og voru mýs og íkornar í sérstöku uppáhaldi hjá henni. Það var henni því mikið tilhlökkunarefni að undirbúa vöktun á hagamúsum sem hefjast áttu í haust í samstarfi við Náttúrufræðistofnun Íslands. Við munum alltaf minnast Fríðu hlýlega þegar við rekumst á þessi dýr í framtíðinni.

Því miður voru kynni okkar af Fríðu alltof stutt og svo margar minningar sem átti eftir að skapa. Við yljum okkur nú við góðar minningar úr samverustundum í skemmtilegri starfsmannaferð Náttúrustofunnar á Seyðisfjörð í lok júní og í Múlanum á föstudeginum fyrir slysið. Þar lék hún á alls oddi og sagði okkur meðal annars með bliki í auga hvað hún hlakkaði mikið til að fara að fljúga hreindýraflug með Skarphéðni þá helgi. Við geymum dýrmætar minningar með okkur.

Kæra Fríða, við kveðjum þig með trega og þökkum þér innilega fyrir vináttuna og samstarfið.

Foreldrum Fríðu, systrum, mágum og frændsystkinum sendum við okkar innilegustu samúðarkveðjur. Megi minningin um yndislegu og glettnu Fríðu veita styrk á erfiðum tímum

Fyrir hönd starfsfólk og stjórnar Náttúrustofu Austurlands,  

Kristín Ágústsdóttir forstöðumaður

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Fríða Jóhannesdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Elsku Fríða

Minningarorð um Fríðu

Kveðja frá Náttúrustofu Austurlands