Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma lést, í faðmi fjölskyldunnar, á heimili sínu þann 2.apríl. 

Útförin verður gerð frá Dómkirkjunni í Reykjavík.

Sérstakar þakkir fá starfsmenn heimahjúkrunar á Selfossi fyrir einstaka nærgætni, umhyggju og hlýhug.

[DEFAULT]

Himnarnir opnuðust og grétu eftir að þú kvaddir. Ég hlustaði á rigninguna og alltaf gat hún aukið í, í takt við tilfinningar mínar. Ég fór út um nóttina og varð að finna fyrir regninu. Morguninn eftir var óskýr og þokumugga lá yfir bænum. Ég held að himmnarnir hafi grátið með okkur þessa nótt.

Þannig orti Matthías Jochumson um formóður okkar hana Margréti frá Geirólfsstöðum sem var amma Benedikts afa. Þau orð eiga vel um þig systir mín sem settir svo sannarlega kjarnmikinn svip á mannlífið og snertir strengi samferðamanna þinna.

Skjálfti skók þig á Suðurlandi árið 2008 þar sem þú varst sú eina sem flutt var með sjúkrabíl til Reykjavíkur. Þú gættir ungs sonar Möggu, bestu vinkonu þinnar, og leiddir hann við hönd þér á gangstéttinni við hlið hótel Selfoss þegar jörðin fór á flug. Drengurinn gat ekki sagt Elma og kallaði þig Timmu og þú rétt náðir að afstýra falli drengsins en féllst sjálf og axlarbrotnaðir.

Þann 13. mars árið 2008 beiðstu foreldra okkar á Selfossi, en biðin varð löng og fylltist fljótt sírenuvæli. Á endanum afréðstu að heyra í lögreglunni og fékkst grun þinn staðfestan. Við töluðumst við þegar þú keyrðir fram hjá slysstaðnum og sagðir við mig: ”Guð almáttugur hjálpi okkur. Við verðum að búa okkur undir allt.” En þar fór sem betur fer mun betur en á horfðist.

Föðurfjölskylda okkar er að austan og afi var skáld og fræðimaður sem lét sér annt um Austurlandið og skrifaði sögur um landið og fólkið. Tengdafaðir þinn var greyptur í sama mót. Þú sem hafðir næmi fyrir lestri góðra bóka og ljóða munt una þér vel í faðmi tengdaforeldra þinna. Það er eins og það hafi verið skrifað í skýin að þú munir hvíla í Hólavallakirkjugarði með tengdaforeldrum þínum svo stutt frá heimilum þínum að Suðurgötu 8 og Hólatorgi 2. Suðurgata var líka ástarbraut foreldra okkar þegar þau gengu milli Mjóstrætis 8 í Grjótaþorpinu sem var heimili foreldra pabba, þeirra Benedikts og Geirþrúðar, og Lóugötu 2 sem var heimili Elmu og Óskars foreldra mömmu. Þá var Suðurgatan malarvegur og mun leiði þitt verða staðsett miðja vegu milli fyrrum heimila þeirra.

Við töluðum oft saman í síma og í haust sagði ég þér frá að ég var að garfa í legstaðaskrá og fann leiði langömmu okkar í Hólavallakirkjugarði Guðrúnar Sigurðardóttur frá Sólmundarhöfða á Akranesi en legstaður hennar hafði fallið í gleymskunnar dá í fjölskyldunni. Þarna hvílir hún með dóttur sinni og dóttursyni.  Leiðið er stórt og fagurt og það hefur verið steypt í kringum það og stórt tré grær við höfðalagið. Leiðið liggur nær Ljósvallagötu og Hólatorgi og frá leiðinu er útsýni að íbúðinni þinni við Hólatorg 2.

Það vakti athygli mína frétt um að afkomendur Páls Ólafssonar skálds sem afi skrifaði ævisögu um létu gera  mikið bjarg í mynd líkkistu hans sem þeir lögðu á leiði hans. Mér fannst óþægilegt að sjá slíku fargi komið ofan á hjónin en þeirra saga er ein frægasta ástarsaga Íslands. Það hefði verið nærgætnara leggja Baldursbrár á leiðið eins og Ragnheiður gerði þegar hún var á lífi. Við systur ræddum um að afkomendurnir, verkfræðingarnir skildu ekki viðkvæmni skáldsins. Afi Benedikt var stoltur af Páli frænda skáldi og ekki vissir þú tímann, sem þú bjóst svo nærri, að þarna hvíldi þessi merkismaður.

Í þessum fagra garði muntu hvíla systir góð í ansi hreint góðum félagskap. Mesta sorgin sem þið Jón, Birta, Sól, Orri og Gríma tókust á við var fráfall elsku besta Þorra ykkar sem hvílir steinsnar frá leiði ykkar Einars Braga og Stínu. Það verða fagnaðarfundir og á milli hvíla líka turtildúfurnar Páll og Ragnheiður og svo Guðrún langamma steinsnar frá. Þegar dóttir mín kvaddi þig í síma rétt fyrir andlát þitt heyrðist þér hún kveðja þig með orðunum góða skemmtun. Þú hlóst og sagðir já, þetta er rétti andinn, góða skemmtun.

Mesta gleðin þín var fæðing Birtu, Kristínar Birtu sem fékk nafn Stínu föðurömmu sinnar sem reyndist þér svo vel, sérstaklega þegar Birta gekk í gegnum veikindi ung að árum. Enn jókst gleðin og hjartarúmið þegar Sól fæddist sem þú annaðist svo vel og passaðir upp á að Birta fengi notið sín.

Þegar ég heimsótti þig á banabeðið varstu enn svo fögur og þokkafull, þó að sjúkdómurinn hefði tekið alla fyllingu úr andliti þínu, að þú minntir mig á drottningu.

Þú varst sextán ára gömul þegar ég kom í heiminn, sjöunda barnið. Þú áttir tillöguna að nafni mínu og þannig varð ég stúlkan þín.

Þið elstu systur mínar voruð eins og tvíburar, genguð saman í hjónaband og mikið vinaband var milli ykkar allra. Solla systir eignaðst Kollu sautján ára gömul og Kolla er um ári yngri en ég. Brúðkaup ykkar systra var mikil hátíð í fjölskyldunni, mamma saumaði brúðarkjólana, brúðarmeyjukjólana á okkur Kollu og föt flestra hinna barnanna. Við Kolla vorum brúðarmeyjarnar og ég var stúlkan þín.

Ekki var fyrra hjónaband þitt langt og inn í líf þitt kom Jón Arnarr sem þú eyddir ævinni með. Þið bjugguð svo fallega, bæði svo listhneigð, keyptuð glæsiíbúð í Miðstrætinu sem þið gerðuð upp á menningarsögulegan og klassískan hátt, strekktuð striga á veggina og fjárfestuð í einstökum hönnunarhúsgögnum. Ég elskaði þessa íbúð, lofthæðina, gluggaumgjörðina, andann, einfaldleikann og klassíkina. Þarna naustu þín og ræktaðir svarteygu Súsönnu í eldhúsglugganum. Ég hafði aldrei séð aðra eins grósku í einni plöntu eins og þessari sem þú sáðir fyrir og tveggja metra háa Nílarsefið var líka svo töff. Þú erfðir auðvitað saumagenin hennar Elmu ömmu, elskaðir að sauma föt á börnin, hannaðir flest sjálf og lékst þér með bönd og borða svo úr urðu hrein listaverk. Þú saumaðir kjóla á mig, púða handa mér og snyrtiveski. Allt svo einstakt og fallega borðum skreytt.

Þú varst svo falleg og yfir þér var svo mikil reisn og þokki í bland við hógværð og hægláta framkomu. Þú varst svo vandvirk að það var unun að fylgjast með þér í eldhúsinu þar sem þú töfraðir fram bollur eða við saumaskapinn þar sem listhneigð þín fékk útrás. Samt var í þér uppreisnarandi hippans.

Yndisleg varstu ætíð og yndislegt er orð sem þú notaðir svo gjarnan um samferðafólk þitt. Barnið ég spurði þig hreint út í Miðstrætinu hvort það væri ekki skrítið að eiga mann sem ætti fyrir tvær konur og þrjú börn en þú svaraðir svo sannarlega ekki, brostir, varst dreymin á svip og sagðir það væri bara yndislegt og þú elskaðir og virtir ekki bara börnin heldur líka barnsmæður Jóns. Þið Sigrún mamma Orra og Þorra áttuð saumaáhugann sameiginlegan og þú sast fyrir á myndum í bókinni hennar Föt fyrir alla. Þú sagðir mér hvað þið Fanney móðir Ingunnar nutuð samverunnar og rædduð gamla tíma í fjölskylduboðum en það var mikill vinskapur milli foreldra pabba og foreldra Ingunnar að austan. Í bréfi sem þú skrifaðir Bjarna bróður skrifar þú nefnilega: ”Ég rétt missti af ykkur þegar Áki átti afmæli. Jón var að vinna þá helgi og ég var með börnin hans heima hjá mér. Stundum finnst mér að heimili mitt sé stoppistöð. Gríma, Orri og Þorri koma og dvelja eina helgi eða eina nótt og skilja eftir sig tómarúm í hvert skipti sem þau fara heim aftur. Ég get aldrei vanist þessu alveg.”

Eftir að þú fluttir á Selfoss dvaldir þú oft nokkra daga í Hléskógunum hjá foreldrum okkar og fjölskyldu minni og þá styrktust systraböndin enn. Alltaf varstu boðin og búin að létta undir með mér. Hildur, ég get komið og hjálpað þér. Hildur, viltu ekki að ég baki eitthvað fyrir þig? Þegar dóttir mín var skírð eftir formæðrum okkar, eins og þú, varstu stolt og þú varst börnum mínum alltaf svo góð. Elma Finnlaug á svo góðar minningar frá því að þið fóruð saman í göngutúra og búðarferðir. Það er fallegur samhljómur í því að þú kveður nú á sumardaginn fyrsta en hún fæddist einmitt á sumardaginn fyrsta.

Jólin sem við vorum nýflutt í Hléskógana gafstu okkur yngri systkinum þínum forláta litrík teppi. Við pabbi og Kolla frænka lögðum teppið mitt á gólfið og settumst á það. Pabbi sagði okkur að loka augunum og sagði okkur sögur af því hvernig við svifum um á töfrateppinu. Á þeim nótum vil ég kveðja þig með lagi sem minnir líka á síðustu stundir þínar þegar þú varst umvafin fjölskyldunni og hélst utan um köttinn þinn Gutta sem vék ekki frá þér á dánarbeðinu. Það er við hæfi að kveðja þig á dönsku en Elma amma er fædd og skírð í Kaupmannahöfn og þar bjóstu einnig um hríð.

https://www.youtube.com/watch?v=CEjJePvzKfo 

Elsku Jón og Gutti, elsku Birta, Siggi og fjölskylda, elsku Sól og Kristján, elsku Orri, Þórdís, Gríma og fjölskyldur ykkar, elsku mamma og pabbi og systkini mín megi kærleikur umvefja ykkur á þessum erfiðu tímum.

Elsku besta Elma systir farðu vel og vertu kærust kvödd. Ég elska þig. Guð geymi þig.

p.s. það er svo óraunverulegt að kirkjugarðurinn og tengingarnar þar sem við ræddum um á síðasta ári verði þinn hvíldarstaður. Þú varst hvorki veik  (eftir því sem vitað var) né hefði ég séð fyrir að þú hvíldir þar enda varstu flutt á Selfoss. Ég vona að ég móðgi ekki frændur mína afkomendur skáldsins en ég varð fyrir því að eitt sinn þegar ég var að sinna um leiði Geirþrúðar ömmu minnar þá súnkaði jarðvegurinn þannig að kistan hefur líklega verið að falla saman og mér finnst óþægilegt að vita af fargi ofan á leiðinni sjálfu.

Harmi þrungin kveðjum við elstu dóttur okkar Elmu Ósk sem var kölluð burtu svo skjótt. Það eru þung spor að kveðja barnið sitt en ótal margar góðar minningar ylja. Í hugann kemur mynd af þessu fallega barni með galopin augun í vöggunni. Hún var svo slétt og falleg og hún var alltaf fíngerð. Það má segja að Elma hafi verið tilbúin að sigra heiminn strax á fyrsta árinu, hún var bráðger, óttalaus, fim og elskaði að hlaupa og klifra. Hún setti okkur vandlega inn í foreldrahlutverkið og gaf ekkert eftir. Það mátti ekki hafa af henni augun eitt augnablik því hún var svo kraftmikil sem barn. Hún byrjaði ekki að máta sig við eitt og eitt orð heldur hrundu út úr henni heilu setningarnar þegar hún byrjaði að tala. Hún vildi taka af skarið og segja okkur fyrir um hvað skyldi gert og hvert skyldi haldið. 

Hún var listræn og naut sín með handavinnu eða saumaskap og fékk útrás fyrir eigin hugmyndir og  sköpun í gegnum handverkið. Hún saumaði forláta kjóla á móður sína, púða og seinni árin varð heklið hennar grein og njótum við fjölskyldan dýrmætra gripa sem prýða heimili okkar á jólahátið.

Með aldrinum einkenndi þó stilling og hógværð fas hennar. Jákvæð afstaða til lífsins, hæglæti, vandvirkni og mildi í garð meðborgara sinna lýsa henni vel. Hún var hvetjandi, lausnamiðuð, hafði frumkvæði og tilbúin að rétta hjálparhönd ef þörf var á. Iðulega hvatti hún móður sína til dáða varðandi hekl og handavinnu.

Við kveðjum gullfagra barnið okkar með orðum Heine. Okkar tengsl eru órjúfanleg eins og Benedikt afi hennar orðar svo vel í ljóði sem alltaf er í heiðri haft á okkar heimili. Elmu dóttur okkar þökkum við fyrir samveruna, stuðninginn og hvatninguna. Minning um einstaka konu lifir.

Elsku Jón, Birta, Siggi og fjölskylda, Sól, Kristján, Orri, Þórdís, Gríma og fjölskyldur ykkar og börnin okkar öll við biðjum guð að gefa okkur öllum styrk að takast á sorgina. 

Við kveðjum þig – Svo hljóðar harmsins mál.

Hún kveður aldrei, hvorug aðra í heimi,

er ein og söm um þrotlaust tímans skeið.

Finnlaug Guðbjörg Óskarsdóttir og Hrafn Benediktsson

Ég er ekki oft orðlaus elsku mamma mín, ef ein­hver veit það manna best, þá ert það þú. En ég veit bara ekki hvað ég á að segja til að lýsa því al­menni­lega hvað þú skil­ur eft­ir stórt skarð í hjört­um okk­ar, nú þegar þú ert far­in.

Það eina sem ég get sagt er að ég væri ekki sú mann­eskja sem ég er í dag ef þín hefði ekki notið við.

Ég gleymi því aldrei hvað þið pabbi voruð sorg­mædd þegar Siggi greind­ist með krabba­mein. Ég sá hræðsluna og sorg­ina skína úr aug­um ykk­ar beggja.

En þegar þú greind­ist varstu full af hug­rekki og stóískri ró. Ég sagði þér, strax og ég heyrði að krabba­meinið væri á fjórða stigi, að þú þyrft­ir ekki að berj­ast fyr­ir mig. Því ég vissi að af tveim­ur hræðileg­um val­kost­um væri líkn­andi meðferð auðveld­ari kost­ur­inn fyr­ir þig.

En upp­gjöf var ekki í þínum orðaforða. Þú vild­ir berj­ast – því þú þráðir að sjá sum­arið.

En ég veit að þú barðist ekki til að sjá sum­arið, elsku mamma. Þú barðist til að eiga lengri tíma með pabba, því þú viss­ir að hjarta hans væri í þúsund mol­um. Þú barðist fyr­ir Sól­ina þína, því þú viss­ir að hún gæti ekki hugsað sér lífið án þín. Og þú barðist fyr­ir mig því þú viss­ir svo vel, þó ég vildi virðast hug­rökk fyr­ir þig, að innst inni þráði ég ekk­ert heit­ar en að fá aðeins lengri tíma með þér.

Þú varst trú sjálfri þér fram á síðasta dag og gerðir allt sem í þínu valdi stóð til að reyna að láta okk­ur öll­um líða bet­ur. Ég veit að þú varst líka hrædd og sorg­mædd og við spjölluðum stund­um um hvað það væri skrýt­in til­hugs­un að þú þyrft­ir að kveðja alla. En aldrei léstu bil­bug á þér finna eða vild­ir að ein­hver væri að vor­kenna þér. 

Þeirri hetju­dáð sem þú drýgðir síðustu vik­ur lífs þíns er ómögu­legt að koma í orð. Þá barðist þú til síðasta blóðdropa til að fá að kom­ast heim, í faðm fjöl­skyld­unn­ar, þó að það yrðu síðustu skref­in þín í þessu lífi.

Ég kveð þig, elsku mamma, svo full þakk­læt­is fyr­ir all­ar stund­irn­ar okk­ar sam­an og allt það sem þú kennd­ir mér. Þakk­lát að öll börn­in mín hafi fengið að kynn­ast þér og að þú haf­ir fengið að sjá mig blómstra úr ódæl­um ung­lingi í ham­ingju­sama mömmu og eig­in­konu. 

Takk fyr­ir all­ar fórn­irn­ar sem þú færðir til að ég gæti eign­ast það líf sem ég á í dag. Já og fyr­ir að kenna mér að vera hug­rökk – eins og þú.

Elsku Elma systir mín er látin. Hún fékk ekki langan tíma eftir að hún greindist með illvígan sjúkdóm sem tók hana frá okkur. Við vorum varla búin að átta okkur þegar hún var farin. 

Við Elma vorum framan af ævi okkar frekar eins og tvíburar en systur. Við vorum alltaf saman. Við bjuggum til okkar eigin leiki, gengum í eins fötum, fermdust saman, giftum okkur saman, fórum á útihátíðir og til útlanda saman svo eitthvað sé nefnt. 

Kær minning sem hefur verið mér ofarlega í huga er þegar við fengum ferðaplötuspilara saman í fermingargjöf. Þennan dag var yndislegt veður, sól og logn á Kópaskeri. Við systur klifruðum upp á þak og sátum þar með spilarann og sungum með “Let it be” með Bítlunum. Þetta er dýrmæt minning sem ég geymi. 

Elma mín var alltaf svo góð og tilbúin að hjálpa. Þegar ég varð ólétt af Kollu minni þá sagði hún: “Ég skal hjálpa þér.” Það var mér mikilvægur stuðningur á þeim tíma. Hún passaði líka Siggu mína þangað til hún komst á leikskóla. Ég á henni margt að þakka. 

Hún Elma mín hefur sent mér á hverjum jólum í mörg ár listilega heklaðar stjörnur, snjókorn, bjöllur, og grýlukerti. Þessir fallegu munir munu minna mig á hana alltaf á jólum. Hún systir mín var listrænn snillingur í höndunum, dugleg og vildi öllum vel. Hennar skarð verður seint fyllt. 

Elsku systir takk fyrir allt sem þú hefur gefið mér. Ég kveð þig með sárum söknuði.

Elsku Jón, Birta, Siggi, Sól, mamma og pabbi og aðrir aðstandendur, guð gefi ykkur styrk.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Elma Ósk Hrafnsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Aðstandendur

Þakkir

Systurminning

Minning um dóttur

Elsku mamma

Elma systir mín.