Frá Önnu Pálu
Allt hefur sinn tíma. Elskulegur mágur minn hann Ellert lést föstudaginn 22. apríl eftir erfiða baráttu við krabbamein. Okkur var vel til vina og mikill samgangur á milli heimila okkar. Ellert var afskaplega vel lesinn og fróður maður. Hann fylgdist vel með fréttum og þjóðmálum almennt. Engan þekki ég t.d. sem gat lesið blöðin, horft á sjónvarp og hlustað á útvarp allt í senn og hann virtist ná öllu því helsta úr hverjum miðli. Hann var sérstaklega minnugur, það var alltaf hægt að spyrja hann um allt milli himins og jarðar og ekki stóð á svari, hann nefndi daginn, tímann og staðsetningu um hæl. Hann var mikill húmoristi og átti mörg gullkorn og hnyttin tilsvör á reiðum höndum. Ellert var mikill gleðimaður og hafði gaman af lífinu. Hann hafði unun af því að dansa og skemmta sér. Þau hjónin sóttu alla dansleiki á Vopnafirði og dönsuðu mikið og dönsuðu vel. Hann taldi það reyndar siðferðislega skyldu sína að mæta á öll böllin á staðnum. Ellert var mikill áhugamaður um veður. Hann sagði reyndar gjarnan að það væri alltaf besta veðrið á Vopnafirði og alltaf rigning í Reykjavík. Eftir að við hjónin fluttum okkur á höfuðborgarsvæðið gátum við Ellert oft deilt um veðrið. Honum þótti það ekki gáfulegt þegar við fluttum frá Vopnafirði og alls ekki að flytja á Norðurbakkann í Hafnarfirði sem hann taldi að yrði kominn undir sjávarmál eftir hundrað ár. Þegar við svo ákváðum að flytja til Hveragerðis í vetur fannst honum við vera að fara úr öskunni í eldinn, jarðskjálftar og eldgos yfirvofandi. Í hans huga var bara einn staður sem best var að búa á og það var Vopnafjörðurinn fallegasti og besti.
