Okkar heittelskaða eiginkona, móðir, tengdamóðir, amma og langamma,
Elísabet Gestsdóttir - Elsa - lést í faðmi fjölskyldu sinnar aðfaranótt miðvikudagsins 16. júlí 2025.

Elísabet Gestsdóttir fæddist á Einarsstöðum á Fáskrúðsfirði 24. september 1947. Hún lést á sjúkrahúsinu í Neskaupstað 16. júlí 2025.

Foreldrar Elísabetar voru Gestur Guðmundsson stýrimaður, f. 16. júní 1904, d. 12. júlí 1962, og Kristín Elín Björg Jónsdóttir húsmóðir, f. 22. desember 1907, d. 2. september 1980. Þau bjuggu á Fáskrúðsfirði. 

Eiginmaður Elísabetar er Haukur Sigfússon, f. 20.9. 1946. Foreldrar Hauks voru Sigfús Kristinsson bílstjóri, f. 6. október 1914, d. 16. apríl 1987 og Guðný Finnbogadóttir verkakona og húsmóðir, f. 2. október 1923, d. 29. júlí 2013. Þau bjuggu á Reyðarfirði. 

Elísabet og Haukur gengu í hjónaband 26. desember 1967. 

Elísabet og Haukur eignuðust tvö börn:  

1. Guðný Björg, f. 9.4.1967, maki Gunnlaugur Sverrisson, f. 6.9.1969, synir þeirra eru A. Birkir Einar, f. 5.3.1995, sambýliskona Soffía Giang Magnadóttir, f. 3.6.1995, sonur þeirra er Kári An, f. 3.9.2024. B. Henrý Elís f. 31.12.2000.

2. Jón Gestur, f. 3.11. 1976. Börn Jóns Gests eru A. Kolgríma Ír, f. 24.1.1998, sonur hennar er Idris Örn f. 1.6.2019. B. Eva Viktoría f. 20.2.2008. C. Jón Björgvin, f. 21.10.2010.

2. Trausti, f. 11.12. 1930, d. 16.5. 2001. Kona Trausta var Pálína Ottósdóttir Vestmann, f. 29.10. 1930, d. 26.6. 1989. Börn Trausta og Pálínu eru Sjöfn, f. 21.4. 1951, Óðinn, f. 21.10. 1952, Þórir, f. 21.10. 1952, Bára, f. 7.8. 1956, d. 2.4. 2008 og Björg, f. 12.5. 1960. Stjúpsonur Trausta er Ottó Valur Kristjánsson, f. 23.3. 1950. 

4. Vilborg, f. 15.3. 1935, d. 5.10. 1935. 

5. Guðni Ingólfur, f. 5.2. 1937, d. 26.5.2024. Kona Guðna var Halla Sylvía Hjelm, f. 24.4. 1937, d. 22.9. 1989. Guðni og Halla Sylvía skildu. Börn Guðna og Höllu Sylvíu eru Aðalsteinn Björgvin, f. 18.7. 1958, Jóhanna, f. 26.6. 1960, Þórunn Elfa, f. 22.8. 1964, Gestur Ellert, f. 18.7. 1966, Eybjörg Guðný, f. 19.10. 1968, Svanberg, f. 7.3. 1970, Guðbjörg Júlía, f. 13.8. 1973, og Guðmundur Ágúst, f. 13.8. 1973, d. 6.5. 2003. Stjúpsonur Guðna er Ásgeir Svan Hjelm Vagnsson, f. 16.7. 1955. 

Elísabet ólst upp á Fáskrúðsfirði. Að lokinni hefðbundinni skólagöngu hélt Elísabet út á vinnumarkaðinn. Hún byrjaði ung að vinna á síldarplönum og í fiski, starfaði einnig í Gunnarsbakaríi á Reyðarfirði, á leikskólanum Marbakka í Kópavogi og í efnalauginni Fönn, en stærstan hluta starfsævinnar vann hún í frystihúsinu á Reyðarfirði. Um sextugt helgaði hún sig heimilisstörfum og fjölskyldunni.  Haukur og Elsa áttu samleið í tæp 60 ár og bjuggu þau alla tíð á Reyðarfirði, utan áranna 1987 – 1990, en þá bjuggu þau í Reykjavík.  Elsa var einstök handavinnukona, sérstaklega þegar kom að hekluðum dúkum og milliverkum. Börnin og barnabörnin eiga öll einstök silkidamask rúmföt með milliverki eftir ömmu sína. Hug hennar allan átti heimilið, fjölskyldan og seinna barnabörnin og langömmubörnin, sem voru stolt hennar og yndi.

Útför Elísabetar fór fram frá Reyðarfjarðarkirkju 24. júlí 2025 kl. 14:00.

[DEFAULT]

Það er oft talað um kjarnaminningar. Minningar sem koma ljóslifandi fyrir sjónir okkar þegar við lokum augunum. Minningar sem bregða birtu á fortíðina, gefa okkur yl í hjartað og leyfa okkur að staldra við. Við eigum margar slíkar minningar af ömmu Elsu. Dýrmætar, lifandi og fullar af ást og umhyggju. 

Við kölluðum hana stundum ömmu stuttu. Af því tjahh, hún var ekki sú hávaxnasta. Jafnöldrum okkar fannst þetta stundum soldið sérkennilegt að amma stutta væri að koma að sækja okkur úr skólanum. En okkur var alveg sama. Henni fannst það líka bara skondið. Hún var amman okkar. Með hlýjasta knúsið og fallegasta brosið. Svo einlæg og yndisleg. 

Lífið á Reyðarfirði hjá ömmu og afa gekk sinn vanagang. Eftir skóla löbbuðum við göngustíginn meðfram Hjallaveginum. Þar fylgdist amma með okkur í glugganum í gegnum fínu flottu gluggatjöldin. Allt spikk og spann. Ekki rykhár á sveimi. Enda þvílíkur snyrtipinni. Amma var ávallt tilbúin með eitthvað gott handa okkur. Yfirleitt þýddi það eitthvað sætt. Hún vissi alveg hvað við fíluðum. Rúlluterta, smákökur, pönnukökur eða ís. Foreldrum okkar til mikillar gleði. “Hvað fékkstu marga íspinna hjá ömmu í dag?” Umm, einn lugum við blákalt með stór augun. Foreldrar okkar sáu alveg í gegnum okkur. Vitandi að íspinnarnir voru líklega fleiri en einn. Og fleiri en tveir. Stundum níu. Hún gerði allt fyrir okkur. En ekki bara það. Amma var alltaf til staðar fyrir okkur. Og studdi okkur í einu og öllu. Alveg sama hvað. 

Amma var næm manneskja. Hún fann á sér ef það var eitthvað sem var að angra mann. Eitthvað sem bjátaði á. En það er einmitt þannig með einstaklinga sem eru mjög næmir. Þau finna fyrir hlutum dýpra og sterkar en aðrir. Henni fannst óþægilegt hvað heimurinn var ljótur á köflum. Og það fór fyrir brjóstið á henni. Eðlilega. Þennan næmleika fyrir umhverfinu höfum við erft frá henni. Öll á okkar eigin hátt. 

Amma var einstaklega listræn. Það lék allt í höndunum á henni. Hvort sem það var að prjóna, hekla eða mála fallegar styttur. Allt gert óaðfinnanlega. Og með auga fyrir ótrúlegustu smáatriðum. Jólin voru alltaf stór hluti hjá ömmu. Þá var allt þrifið hátt og lágt. Öllu tjaldað til að hafa eins hreint og mögulegt var. Áður en húsið var síðan fallega skreytt. Amma bakaði fjöldann allan af smákökum fyrir jólin, sem við borðuðum oftar en ekki beint úr ofninum. Með ískaldri mjólk. Amma var mikið jólabarn og jólin minna okkur alltaf soldið á ömmu. Og alla jóladagana sem við áttum saman á Heiðarveginum þar sem hún galdraði fram Rís ísinn góða. En hún passaði þó alltaf að gefa okkur afganginn sem við borðuðum vikuna fyrir jólin. 

Á undanförnum árum, var amma orðin veikburða og við barnabörnin komin suður. Við fórum samt alltaf reglulega austur á Reyðarfjörð til ömmu og afa. Í hlý knús og dekur. Þar sem hvergi var betra að vera. Okkur sárnaði því að sjá hvernig geta hennar til að annast fólkið í kringum hana, auk þess að sinna þeim hlutum sem veittu henni orku, fór smám saman dvínandi. Hvort sem það var að hekla, prjóna, baka eða halda heimilið sitt eins og hún óskaði sér. Við vissum alltaf að við vorum hennar líf og yndi – stór hluti af sjálfsmynd hennar. Hennar identity. 

Ein jólin fengum við þá hugmynd að gefa henni myndaramma. Þar gátum við sent inn myndir af okkur og börnunum okkar – og hún fylgdist spennt með. Myndirnar birtust hver af annarri og hún horfði á þær með hlýju og gleði. Það gaf henni orku. Allt varð aðeins léttara fyrir vikið. 

Elsku amma okkar. Við elskum þig og söknum þín alveg óbærilega mikið. Við gæfum mikið fyrir eitt knús í viðbót.

Birkir Einar, Henrý Elís og Kolgríma Ír

Elsku ynd­is­lega, fal­lega og góða mamma mín, takk fyr­ir allt og allt. Ég elska þig.

Minningarsíður

Nýleg andlát

Útfarir

Hlaðvarp

Þjónustusíða

Fræðsluefni

Elísabet Gestsdóttir

Andlátstilkynning

Útför

Kveðja frá barnabörnum

Kveðja frá dóttur